- Όπως εχω πεί, η Ρωσία με την κίνηση της στρατιωτικής επιχείρησης στο Ντονμπάς και την Ουκρανία έθεσε σε κατάσταση zungzwang (για να χρησιμοποιήσω κι έναν σκακιστικό όρο) τη «συλλογική Δύση», για την αλαζονεία της και την άρνηση να δει με ρεαλιστικό μάτι τις αλλαγές στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη. Επιπλέον, με τις «χειρουργικές» της στρατιωτικές κινήσεις δεν τίθεται σε κίνδυνο ο άμαχος πληθυσμός, αλλά καταστρέφεται πριν προλάβει να βγάλει «κιχ» όλος ο μεγαλεπήβολος στρατιωτικός εξοπλισμός με τον οποίο η «συλλογική Δύση» παραγέμισε την Ουκρανία ειδικά τους τελευταίους μήνες (όχι, φυσικά, χωρίς ευθύνη του νεοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου). Όποιος δεν θυμόταν τα χτυπήματα ακριβείας κατά των ισλαμοφασιστών του ISIS στη Συρία, θέλοντας και μη τα θυμήθηκε τώρα...
- Το ζητούμενο από την όλη κατάσταση, εκτός από τον προφανή στόχο της αποκατάστασης των συνόρων των δύο ΛΔ του Ντονμπάς στα προ του πραξικοπήματος του 2014 όρια, είναι η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας και η επαναφορά της σε μια στοιχειώδη, έστω και αστικοδημοκρατική για την ώρα, ομαλότητα. Που θα σημαίνει, μεταξύ άλλων:
1) Την παραδειγματική τιμωρία όσων ευθύνονται για εγκλήματα κατά του ουκρανικού λαού και του λαού του Ντονμπάς, αλλά και τον εκδημοκρατισμό του δημόσιου βίου στη χώρα και την επιστροφή στη νομιμότητα όλων των αριστερών κομμάτων (και του ΚΚ Ουκρανίας) των οποίων η δράση είχε απαγορευτεί δια νόμου,
2) Την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων του χουντικού καθεστώτος, μεταξύ άλλων και του ηγέτη της μείζονος αντιπολίτευσης Βίκτορ Μεντβεντσούκ,
3) Το άνοιγμα όλων των ΜΜΕ που έκλεισαν «εν μια νυκτί» επειδή... «δεν τα έλεγαν καλά», δηλαδή όπως γούσταρε ο νεοναζιστικός εσμός που κυβερνά μέχρι νεοτέρας,
4) Την επιστροφή των συμβόλων του αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού με ταυτόχρονη κατάργηση και απαγόρευση κάθε συμβόλου που «διαφημίζει» το ναζισμό και τη συνεργασία μαζί του, την κατάργηση των «γιορτών μίσους», την απαγόρευση δια νόμου της φασιστικής και νεοναζιστικής ρητορικής,
5) την ελεύθερη χρήση κάθε γλώσσας που εκπροσωπεί τμήμα του ουκρανικού λαού (της ρωσικής, εξυπακούεται, αλλά και της ουγγρικής, της ρουμανικής, της σλοβακικής, της πολωνικής, της ρουθηνικής και, φυσικά, της ελληνικής, που μας ενδιαφέρει και άμεσα).
- Η επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης στις χώρες της Δύσης έχει «χτυπήσει ταβάνι»... Έχουμε «δει» τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις να «βομβαρδίζουν» τις μεγάλες ουκρανικές πόλεις (Κίεβο, Χάρκοβο, Οδησσό κτλ), την ίδια ώρα που τα ουκρανικά κανάλια (ναι, αυτά, όχι τα ρωσικά!!!) δείχνουν μεν την κατάσταση πανικού που επικρατεί στα μαγαζιά (ειδικά στα σούπερ μάρκετ) ή τον πανικό στους δρόμους, με πολύ κόσμο να θέλει να φύγει (άγνωστο για πού), αλλά ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ βομβαρδισμούς!!! Η κατασκευή γεγονότων δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει (μάλλον έχει ήδη ξεπεράσει) σε δημιουργικότητα την αντίστοιχη κατάσταση στη Συρία και τις «ιστορίες για αρκούδες» των Λευκών Κρανών. Γι' αυτό και η έκκλησή μου θα είναι και πάλι: ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ σε ό,τι διαβάζετε, ακούτε, βλέπετε γύρω από τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Η μετατροπή του θύτη σε θύμα και το αντίστροφο, είναι κλασικό σχήμα της γκεμπελικής σχολής προπαγάνδας και οι σκεπτόμενοι άνθρωποι θα πρέπει πρώτα και κύρια να αποκλείσουν το φαινόμενο της μονόπλευρης «αφήγησης» και, τουλάχιστον, να λαμβάνουν υπόψη το τι λένε (και κυρίως το τι πράττουν) ΟΛΕΣ οι αντιμαχόμενες πλευρές...
- Για τέλος, κάτι επί προσωπικού: Τα «κροκοδείλια» δάκρυα της «συλλογικής Δύσης», αλλά και διαφόρων επικοινωνιακών της «παπαγαλακίων» για τον «δύσμοιρο ουκρανικό λαό» μου προκαλούν όχι μόνο απέχθεια, αλλά και τάση για εμετό. Αυτοί που επί 8 συναπτά έτη «έκαναν την πάπια» για τη μαζική εξόντωση του λαού του Ντονμπάς, αποκαλώντας τον πληθυσμό της περιοχής «φιλορώσους αυτονομιστές» και υπονοώντας περίπου ανοιχτά «ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ», σήμερα κόπτονται, δήθεν, για τον «δύσμοιρο» ουκρανικό λαό, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την οριστική του απελευθέρωση από το πρώτο, μετά τον Β'ΠΠ, ανοιχτά ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟ καθεστώς (το οποίο, όπως δεν θα κουραστώ ποτέ να επαναλαμβάνω, είχε την αμέριστη ΣΤΗΡΙΞΗ και ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ της «συλλογικής Δύσης» πριν καν βρεθεί στην εξουσία). Το αίμα των δολοφονημένων στο Σπίτι των Συνδικάτων της Οδησσού και στους δρόμους της Μαριούπολης, τα δολοφονημένο κορμιά των πατριωτών και δημοκρατών Ουκρανών δημοσιογράφων Ολές Μπουζινά και Πάβελ Σερεμέτ και (εδώ υπεισέρχεται εντελώς το προσωπικό) το ξεκοιλιασμενο κορμί της πεθεράς μου Λιουντμίλας, που δολοφονήθηκε μέσα στο σπίτι της σε χωριό της Δυτικής Ουκρανίας (περιφέρεια Βίννιτσα) την ώρα που μιλούσε από το τηλέφωνο με την οικογένειά της στο Ροστόφ της Ρωσίας, ζητούν ΔΙΚΑΙΩΣΗ!!! Και η δικαίωση αυτή δεν επρόκειτο να έρθει ποτέ, όσο την πανέμορφη αυτή χώρα με τον υπέροχο λαό που λέγεται Ουκρανία διοικούν τα απολειφάδια του Χίτλερ και του Στεπάν Μπαντέρα. Για όλα αυτά, λοιπόν, θεωρώ ότι ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ να γίνει ό,τι γίνεται το τελευταίο 24ωρο στην Ουκρανία και το Ντονμπάς... Ας σηκώσουμε αυτό το ποτήρι στην υγειά των παιδιών μας, όπως είχε γράψει ο Ρώσος βάρδος Αλεξάντρ Ροζενμπάουμ (Александр Розенбаум):
Чёрт с ними! За столом сидим, поём, пляшем…
Поднимем эту чашу за детей наших
И скинем с головы иней,
Поднимем, поднимем.
(Ας πάν' στο διάολο! Στο τραπέζι καθόμαστε, τραγουδάμε, χορεύουμε,
Ας σηκώσουμε αυτό το ποτήρι στην υγειά των παιδιών μας,
Κι ας διώξουμε απ' το μυαλό μας την παγωνιά,
Ας το σηκώσουμε, ας το σηκώσουμε).
Καλημέρα σε όλες και όλους, εκτός φυσικά από τα γνωστά και άγνωστα καθάρματα κλπ κλπ...
http://enaasteri.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου