Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρείς.. 42 αρχαίες Ελληνικές πόλεις με 100% Ελληνικά ονόματα βρίσκονται μέχρι και σημέρα στην τουρκία του Ερντογάν, που θέλει και το μισός μας Αιγαίο. Μήπως καλύτερα, να μας δώσεις εσύ πίσω, την μισή… Τουρκία;;;
http://trelogiannis.blogspot.com/
ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΙΓΜΩΝ. (Κάποιοι θα πρέπει να εξοικειωθείτε ξανά με τις βασικές στρατιωτικές έννοιες).
Για όλους εκείνους που ξύνουν τα κεφάλια τους με σύγχυση ή ξεσκονίζουν τις στολές τους για την παρέλαση νίκης της Ουκρανίας στο Κίεβο, λόγω των ειδήσεων για τη «στρατηγική αλλαγή» της Ρωσίας, ίσως θελήσετε να εξοικειωθείτε ξανά με τις βασικές στρατιωτικές έννοιες.
Ο πόλεμος των ελιγμών είναι ένα μια καλή αρχή για να ξεκινήσετε το διάβασμα. Κατανοήστε ότι η Ρωσία ξεκίνησε την «ειδική στρατιωτική της επιχείρηση» με σοβαρό έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού—200.000 επιτιθέμενοι σε περίπου 600.000 υπερασπιστές (ή περισσότερους). Η κλασική σύγκρουση φθοράς δεν ήταν ποτέ επιλογή. Η ρωσική νίκη απαιτούσε ελιγμούς.
Ο πόλεμος ελιγμών είναι περισσότερο ψυχολογικός παρά σωματικός και εστιάζει περισσότερο στο επιχειρησιακό παρά στο τακτικό επίπεδο. Ο ελιγμός είναι έξυπνη κίνηση—πώς αναπτύσσετε και κινείτε τις δυνάμεις σας σε σχέση με τον αντίπαλό σας. Ο ρωσικός ελιγμός στην πρώτη φάση της λειτουργίας του το υποστηρίζει.
Οι Ρώσοι έπρεπε να διαμορφώσουν το πεδίο της μάχης προς όφελός τους. Για να γίνει αυτό, χρειαζόταν να ελέγξουν τον τρόπο με τον οποίο η Ουκρανία χρησιμοποιούσε τις αριθμητικά ανώτερες δυνάμεις της, ενώ έπρεπε να διανέμουν την δική τους μικρότερη μαχητική ισχύ για να επιτύχει καλύτερα αυτόν τον στόχο. Στρατηγικά, για να διευκολυνθεί η ικανότητα ελιγμών μεταξύ του νότιου, του κεντρικού και του βόρειου μετώπου, η Ρωσία έπρεπε να εξασφαλίσει μια χερσαία γέφυρα μεταξύ της Κριμαίας και της Ρωσίας. Η κατάληψη της παραλιακής πόλης της Μαριούπολης ήταν κρίσιμη για αυτή την προσπάθεια. Η Ρωσία έχει επιτύχει αυτό σε το έργο.
Ενώ αυτή η περίπλοκη επιχείρηση εκτυλισσόταν, η Ρωσία χρειαζόταν να εμποδίσει την Ουκρανία να ελίσσει τις αριθμητικά ανώτερες δυνάμεις της με τρόπο που διέκοψε την επιχείρηση της Μαριούπολης. Αυτό συνεπαγόταν τη χρήση πολλών στρατηγικών υποστηρικτικών επιχειρήσεων - προσποιήσεων, αντιπερισπασμούς και βαθιά επίθεση.
Η έννοια του αντιπερισπασμού είναι απλή - μια στρατιωτική δύναμη είτε θεωρείται ότι προετοιμάζεται να επιτεθεί σε μια δεδομένη τοποθεσία, είτε διεξάγει πραγματικά μια επίθεση, με σκοπό να εξαπατήσει έναν αντίπαλο να δεσμεύσει πόρους ως απάντηση στις αντιληπτές ή πραγματικές ενέργειες. Για παράδειγμα η χρήση του αντιπερισπασμού έπαιξε σημαντικό ρόλο στη "Καταιγίδα της Ερήμου", όπου οι δυνάμεις των θαλάσσιων αμφιβίων απείλησαν την ακτή του Κουβέιτ, αναγκάζοντας το Ιράκ να αμυνθεί έναντι μιας επίθεσης που δεν ήρθε ποτέ, και όπου η 1η Μεραρχία Ιππικού επιτέθηκε στην Wadi Al Batin για να εντοπίσει το Ρεπουμπλικανική Φρουρά.
Οι Ρώσοι έκαναν εκτεταμένη χρήση του αντιπερισπασμού/προσποίηση στην Ουκρανία, με τις αμφίβιες δυνάμεις στα ανοιχτά της Οδησσού να παγώνουν εκεί τις ουκρανικές δυνάμεις και μια μεγάλη προσχηματική επίθεση προς το Κίεβο αναγκάζοντας την Ουκρανία να ενισχύσει τις δυνάμεις της εκεί. Η Ουκρανία δεν μπόρεσε ποτέ να ενισχύσει τις δυνάμεις της στα ανατολικά.
Οι εργασίες προετοιμασίας ήταν επίσης κρίσιμες. Η Ουκρανία είχε συγκεντρώσει περίπου 60.000-100.000 στρατιώτες στα ανατολικά, απέναντι από το Ντονμπάς. Η Ρωσία πραγματοποίησε μια ευρεία επίθεση που είχε σχεδιαστεί για να διατηρήσει αυτές τις δυνάμεις πλήρως δεσμευμένες και ανίκανες για ελιγμούς σε σχέση με άλλες ρωσικές επιχειρήσεις. Παράδειγμα : Κατά τη διάρκεια της Καταιγίδας της Ερήμου, δύο Μεραρχίες Πεζοναυτών διατάχθηκαν να πραγματοποιήσουν παρόμοιες επιθέσεις κατά των ιρακινών δυνάμεων που είχαν αναπτυχθεί κατά μήκος των συνόρων Κουβέιτ-Σαουδικής Αραβίας, δεσμεύοντας σημαντικό αριθμό ανδρών και υλικό που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της κύριας επίθεσης των ΗΠΑ προς τα δυτικά.
Η ρωσική επίθεση αγκύστρωσης καθήλωσε την κύρια ουκρανική συγκέντρωση δυνάμεων στα ανατολικά, και τους έδιωξε μακριά από τη Μαριούπολη, η οποία απογυμνώθηκε και μειώθηκε. Η υποστήριξη επιχειρήσεων έξω από την Κριμαία κατά της Χερσώνας επέκτεινε τη ρωσική χερσαία γέφυρα. Αυτή η φάση έχει πλέον ολοκληρωθεί.
Η Ρωσία συμμετείχε επίσης σε μια εκστρατεία στρατηγικής βαθιάς επίθεσης που είχε σχεδιαστεί για να διαταράξει και να καταστρέψει την ουκρανική επιμελητεία, τη διοίκηση και τον έλεγχο, καθώς και την αεροπορική δύναμη και την υποστήριξη πυρών μεγάλης εμβέλειας. Η Ουκρανία τελειώνει από καύσιμα και πυρομαχικά, δεν μπορεί να συντονίσει τους ελιγμούς και δεν έχει ουσιαστική Πολεμική Αεροπορία. Η Ρωσία αναδιατάσσει ορισμένες από τις κορυφαίες μονάδες της από όπου είχαν εμπλακεί σε πλαστές επιχειρήσεις στο βόρειο Κίεβο, όπου μπορούν να υποστηρίξουν την επόμενη φάση της επιχείρησης, δηλαδή την απελευθέρωση του Ντονμπάς και την καταστροφή της κύριας ουκρανικής δύναμης στο Ανατολή.
Αυτός είναι ο κλασικός πόλεμος ελιγμών. Η Ρωσία θα κρατά τώρα την Ουκρανία στο βορρά και στο νότο, ενώ οι κύριες δυνάμεις της, ενισχυμένες από τις βόρειες μονάδες, Πεζοναύτες και δυνάμεις που απελευθερώθηκαν από την κατάληψη της Μαριούπολης, επιδιώκουν να τυλίξουν και να καταστρέψουν 60.000 ουκρανικές δυνάμεις στα ανατολικά. Αυτός είναι ο μεγάλος πόλεμος ελιγμών στα καλύτερά του, κάτι που γνώριζαν οι Αμερικανοί αλλά το ξέχασαν στις ερήμους και τα βουνά του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Εξηγεί επίσης πώς 200.000 Ρώσοι κατάφεραν να νικήσουν 600.000 Ουκρανούς. Έτσι τελειώνει το σημερινό μάθημα για τον πόλεμο ελιγμών, ρωσικού στυλ.
Υ.Γ Εκείνο το γιοκάρι της γιαγιάς Ολυμπιάδας ήταν μάστορας στους στρατιωτικούς ελιγμούς. Εκείνος ο κλασικός ελιγμός «τανάλιας» στην Μάχη του Υδάσπη θα πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες του πλανήτη....αθόρυβα μετακίνησε μέρος του στρατού του και στη συνέχεια διάβηκε το ποτάμι με άκρα μυστικότητα, με την κατασκευή πλωτήρων από «δερμάτινους ασκούς, γεμάτους με σανό», καθώς και με «μικρότερα σκάφη μειωμένα κατά το ήμισυ». Και έβαλε τον Κρατερό (όχι τον Κατσούλη) να κάνει συχνές παραπλανητικές προσποιήσεις, ότι πρόκειται να διασχίσει τον ποταμό. Και ο Πώρος μέχρι να κατανοήσει ότι ο Αλέξανδρος είχε περάσει νικηφόρα την δική του πλευρά του ποταμού...είχε πετάξει το πουλάκι.
https://zeys-elaynon.blogspot.com/
Το επείγον μήνυμα που πρέπει να πάρουμε από αυτά τα δύο τελευταία χρόνια είναι ότι βρισκόμαστε υπό διαρκή ψυχολογικό πόλεμο και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό.
Αυτή η ιστορία δεν θα τελειώσει μέχρι να λογοδοτήσουν δημοσίως τα άτομα και οι θεσμοί που εξαπάτησαν το κοινό και λογόκριναν και καταδίωξαν τις αντίθετες φωνές τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειώσει...Μην αυταπατάσθε...
Πηγή: Off Guardian
Άρθρο του Michael Bryant
Μετάφραση: Απολλόδωρος – Συνεργάτης του Ελλήνων Αφύπνισης
Το COVID-19 εξαφανίστηκε ως δια μαγείας από τις πρώτες ειδήσεις...
Μετά από περισσότερα από δύο χρόνια ασταμάτητου βομβαρδισμού με «ειδήσεις» του Covid, δεν υπάρχει καμία απολύτως είδηση στα πρωτοσέλιδα των mainstream εφημερίδων για πάνω από δύο εβδομάδες. Τα μέσα ενημέρωσης δίνουν και τα μέσα ενημέρωσης παίρνουν...
Μέσω της άψογης διαγραφής της "κρίσης του Covid", οι υπεύθυνοι για αυτές τις βλάβες προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τι έκαναν σε εμάς, στις οικογένειές μας και τη μόνιμη ζημιά που προκάλεσαν στην κοινωνία.
Σκεφτείτε πώς ήταν η ζωή πριν από δύο χρόνια και φανταστείτε αν κάποιος σας έλεγε ότι μια "έκτακτη ανάγκη υγείας" θα απαιτούσε την καταστολή κάθε κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι εντολές για τη δημόσια υγεία πέρασαν γρήγορα από την "ισοπέδωση της καμπύλης" και την "επιβράδυνση της εξάπλωσης" στον περιορισμό, την καταστολή, την ανίχνευση επαφών, την κοινωνική απομόνωση, την καραντίνα, την κάλυψη του προσώπου, τον de facto κατ' οίκον περιορισμό ή αλλιώς "lockdowns" (όρος φυλακής/στρατοπέδου σκλάβων) και τις υποχρεωτικές πειραματικές ενέσεις.
Προκειμένου να «μας κρατήσουν ασφαλείς», οι κυβερνητικές πολιτικές μετατράπηκαν από αθώες οδηγίες σε δρακόντεια διατάγματα.
Ο περιορισμός του δικαιώματος συμμετοχής σε βασικές οικονομικές συναλλαγές, ο περιορισμός του δικαιώματος στην ελευθερία μετακίνησης, οι περιορισμοί στο δικαίωμα άσκησης της θρησκείας, η αναστολή του δικαιώματος στην εκπαίδευση, η άρνηση του δικαιώματος στη διαβίωση, η αφαίρεση του δικαιώματος να λαμβάνεις ή να αρνείσαι ιατρική περίθαλψη, η αναστολή των δημόσιων συγκεντρώσεων, η αναστολή των ενόρκων, η καταστολή του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, η άρνηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και πολλά άλλα έγιναν οι νέες αρχές λειτουργίας του "Covid Κόσμου".
Ο θεσμός ενός αστυνομικού κράτους βιοασφάλειας γεννήθηκε σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές και άλλους που είχαν την εξουσία να θέτουν σε καραντίνα κάποιον που θεωρούνταν "μολυσμένος" ή απλώς είχε έρθει σε επαφή με ένα υποτιθέμενο "κρούσμα".
Για να φανεί αυτό απαραίτητο και αποδεκτό, εφαρμόστηκε μια εντατική ψυχολογική επίθεση πλήρους φάσματος στις ευαισθησίες μας. Το Covid-19 προβλήθηκε ως ο "Νέος Μαύρος Θάνατος".
Μας είπαν «σημαντικοί άνθρωποι» ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν, ότι ολόκληρος ο πλανήτης κινδυνεύει, ότι απαιτείται μια παγκόσμια αντίδραση και ότι όλοι πρέπει να μπουν στη γραμμή του προγράμματος, ενώ «ήρωες» και «ειδικοί» αναλαμβάνουν την ευθύνη αυτού του νέου παγκόσμιου πολέμου για να μας κρατήσουν ασφαλείς.
Παράλογες ατάκες που σχεδιάστηκαν για να υπνωτίσουν το κοινό σε μια εύπλαστη νοητική κατάσταση επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά σε κάθε μέσο ενημέρωσης, σχεδόν σε κάθε κοινωνικό θεσμό και ήταν κολλημένες σε όλους τους χώρους της δημόσιας σφαίρας.
"Flatten the Curve" ("Ισιώστε την Καμπύλη", "The New Normal" ("Η Νέα Κανονικότητα"), "Social Distancing" ("Κοινωνική Αποστασιοποίηση") και "Follow the Science" ("Εμπιστευτείτε την Επιστήμη") έγιναν τα σιβυλλικά δόγματα του έθνους Covid. Τα μεγάφωνα των μέσων ενημέρωσης εκτόξευσαν αμείλικτα τη διγλωσσία στη δημόσια ψυχή. Τα οξύμωρα και οι ευφημισμοί κυριάρχησαν στο περίγραμμα οποιασδήποτε και κάθε "σχετικής με το Covid" συζήτησης.
Τέτοιοι γλωσσικοί χειρισμοί απορροφήθηκαν εύκολα και υιοθετήθηκαν απρόσκοπτα από μεγάλο μέρος του κοινού και έγιναν η φρασεολογία της διπλής σκέψης της εποχής του Covid.
Τα μαντρά της Εποχής Covid ακολουθήθηκαν από έναν στόλο ψυχολογικά αποπροσανατολιστικών και αυθαίρετων "κανονισμών", "συμβουλών" και "κατευθυντήριων γραμμών" που τέθηκαν γρήγορα σε εφαρμογή, εφαρμόστηκαν επιλεκτικά και στη συνέχεια άλλαξαν.
Κανείς δεν γλίτωσε...
Τα παιδιά δέχτηκαν διαρκείς ψυχολογικές επιθέσεις, χαρακτηρίστηκαν "σούπερ διασπορείς" και τους είπαν να μείνουν μακριά από τους παππούδες και τις γιαγιάδες για να μην «σκοτώσουν τη γιαγιά».
Λειτουργώντας μέσα σε μια ομίχλη ψυχολογικού τραύματος, όλοι κινούνταν σε έναν κόσμο χωρίς χαμόγελα και γέλιο, όπου τα πρόσωπα κρύβονταν από μάσκες και πνίγονταν σε υφάσματα.
Αυτός ο καταιγισμός βάναυσων χειρισμών σχεδιάστηκε για να μας προετοιμάσει ώστε να αποδεχτούμε τις τυραννικές επιβολές του "Νέου Κανονικού". Η συναισθηματική επιβάρυνση, λόγω της τρομολαγνείας του COVID και της υστερίας των μέσων ενημέρωσης, έκανε τους πολίτες να γίνουν ψυχικά εξημερωμένοι σαν ιδρυματοποιημένοι φυλακισμένοι που θα έρχονταν να ικετεύουν για «μια διέξοδο».
Η προδιαγεγραμμένη και μόνη "επιτρεπόμενη" έξοδος από αυτόν τον ιογενή εφιάλτη απαιτούσε από την κοινωνία να αγκαλιάσει τη μαγική "θεραπεία" του "θαυματουργού" εμβολιασμού. Ένα ιατρικό θαύμα που υποσχόταν να είναι τόσο αποτελεσματικό που θα απαιτούνταν χρόνο με το χρόνο.
Όταν δεν υιοθετούνταν, θα επιβαλλόταν.
Ένα από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του αιφνιδιαστικού πολέμου των μέσων ενημέρωσης γύρω από την «πανδημία» του Covid - ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, της αναφοράς της «πανδημίας» - είναι το πόσο εύκολα έμοιαζε με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» ή, πράγματι, με οποιονδήποτε πόλεμο, όταν εξετάζεται καθαρά από την άποψη του αποτελέσματός του.
Η χρήση μάσκας έγινε πατριωτικό καθήκον. Το «θέατρο της Ασφάλειας» έγινε χαρακτηριστικό της καθημερινής ζωής. Το τεράστιο μακελειό των πολιτικών του Covid αποσιωπήθηκε ως «παράπλευρη απώλεια».
Μέσα στο θόρυβο και τη μανία αυτού του βομβαρδισμού από τα μέσα ενημέρωσης χάθηκαν οι αποδείξεις, η παρατήρηση και η μέτρηση - τρεις (3) από τους βασικούς πυλώνες της επιστήμης.
Αυτά αντικαταστάθηκαν από ψεύτικες προβλέψεις, υπολογιστικές εκτιμήσεις ή άλλες μη αμφισβητήσιμες «επιστημονικές μετρήσεις» ότι τα νοσοκομεία θα ξεχειλίσουν, τα νεκροτομεία θα ξεχυθούν στους δρόμους και τα κρεματόρια θα ξεμείνουν από καύσιμα για να ξεφορτωθούν όλα τα πτώματα.
Ακόμα και όταν η άμεση παρατήρηση και τα πραγματικά επιστημονικά δεδομένα έδειξαν ότι τίποτα από αυτά δεν ήταν αληθινό, ο μηχανισμός δημόσιας υγείας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης φρόντισαν να μην εκτεθεί το κοινό σε αυτή την αίρεση.
Ένα ψηφιακό παραπέτασμα μαζικής λογοκρισίας τύπου McCarthyite κατέβηκε πάνω σε αυτόν τον "Θαυμαστό Νέο Κόσμο" της υστερίας χωρίς γεγονότα.
Καμία ποσότητα αποδεικτικών στοιχείων δεν μπορούσε να επιβραδύνει τη μηχανή προπαγάνδας που παρέμεινε σε υψηλή ταχύτητα φτύνοντας μια ασταμάτητη ροή υποκριτικών συνθημάτων και υπερβολικών αριθμών θανάτων.
Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ήταν ο γενικευμένος πανικός, με αποτέλεσμα μια συλλογική ψύχωση που αναιρούσε κάθε σκέψη.
"Δεν έχουμε χρόνο!"
"Πρέπει να δράσουμε τώρα!"
"Ακούστε τους "ειδικούς"!"
"Ακολουθήστε την επιστήμη!"
"Δεν έχουμε την "πολυτέλεια" της κριτικής σκέψης!"
Και το πιο σημαντικό:
"Όλοι όσοι αμφισβητούν την "επίσημη" αφήγηση πρέπει να καταδικάζονται".
Με απλά λόγια, το Covid-19 δεν ήταν ένα επιδημιολογικό γεγονός, ήταν μια ψυχολογική επιχείρηση.
Δύο χρόνια αργότερα, καθώς οι γραφειοκράτες και οι πολιτικοί χαλαρώνουν τους περιορισμούς του Covid προκειμένου να καταπνίξουν την αυξανόμενη αναταραχή, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα επιμείνουν στη διατήρηση του "δικαιώματος" να τους επιβάλλουν εκ νέου κατά βούληση.
Όσο "νέες παραλλαγές παραμονεύουν στη γωνία", οι γραφειοκράτες της δημόσιας υγείας και οι κερδοσκόποι της πανδημίας μπορούν να εφεύρουν την επόμενη "υγειονομική έκτακτη ανάγκη" για να επιβάλουν περισσότερα λουκέτα για οποιοδήποτε "ιϊκό συμβάν" που εξυπηρετεί βολικά τους πολιτικούς και οικονομικούς τους στόχους.
Ενώ η προπαγάνδα του Covid έχει εξαφανιστεί, είναι επιτακτική ανάγκη να μην λησμονήσουμε το βουνό των ψεμάτων υπό έλεγχο και να συνεχίσουμε να αποκαλύπτουμε τη μαζική διαφθορά που ορίζει την "εποχή του Covid". Αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς τη δικαιοσύνη και είναι απαραίτητος για την άμυνα απέναντι σε μελλοντικά επεισόδια "πανδημικής" υστερίας.
Τελικά δεν μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη συζήτηση και πλήρης κατανόηση των καταστροφικών συνεπειών των πολιτικών της "Κρίσης Covid" χωρίς μια ιστορική και σύγχρονη ανάλυση του ρόλου της Ιατρικής Βιομηχανίας στην προώθηση κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών ατζέντας που ωφελεί τις κυρίαρχες ελίτ.
Είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε ότι η βιομηχανία δημόσιας υγείας είναι πλέον άμεσα συνδεδεμένη με τις παγκόσμιες αγορές και λειτουργεί με βάση τις απαιτήσεις αυτών των οικονομικών ομίλων. Οι κατασκευασμένες πανδημίες αποτελούν πλέον επενδυτικές ευκαιρίες μαμούθ που αυξάνουν τον πλούτο των δισεκατομμυριούχων και εδραιώνουν περαιτέρω την εξουσία τους.
Είναι επίσης απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι ο πρωταρχικός σκοπός της ιατρικής βιομηχανίας δεν είναι πλέον η "τέχνη της θεραπείας", αλλά μάλλον ως χρηματοοικονομικό μέσο που ωφελεί τους επενδυτές.
"Εμείς οι άνθρωποι" πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι η Ιατρική Βιομηχανία έχει πλέον οπλιστεί πλήρως ως ένα τιμωρητικό σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να επεξεργάζεται, να αποανθρωποποιεί και να ελέγχει κάθε άτομο στο σύστημα. Μπροστά στα μάτια μας, έχουμε δει από κοντά πώς η απλή βιολογική ύπαρξη ποινικοποιείται από αυτό το σύστημα.
Η μαγική πράξη της εξαφάνισης του Covid από την προβολή των μέσων ενημέρωσης και τη δημόσια αντίληψη δεν οφείλεται σε κάποιο ιατρικό θαύμα ή στη φυσική πορεία ενός ιού που χάνει τη δραστικότητά του. Πραγματοποιήθηκε από εκείνους που κατασκεύασαν αυτή την πραγματικότητα και διέπραξαν αμέτρητα εγκλήματα, συντονισμένα σε μια προσπάθεια να ξεγλιστρήσουν από την πίσω πόρτα, να αποφύγουν περαιτέρω δημόσια έρευνα και να αποφύγουν κάθε νομική συνέπεια.
Αν και η ιστορία του ιού έχει σχεδόν τελειώσει, η μαγεία που τον δημιούργησε δεν έχει ξορκιστεί.
Το επείγον μήνυμα που πρέπει να πάρουμε από αυτά τα δύο τελευταία χρόνια είναι ότι βρισκόμαστε υπό διαρκή ψυχολογικό πόλεμο και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό.
Δεν θα έχουμε κερδίσει πραγματικά μέχρι να καθιερωθεί παγκοσμίως ότι η Ιατρική Ελευθερία δεν είναι ένα διαπραγματεύσιμο εμπόρευμα που ελέγχεται από κρατικούς γραφειοκράτες, πολιτικούς καιροσκόπους ή το ιατρικό καρτέλ.
Τίποτα δεν έχει κερδηθεί έως ότου η ιδεολογία ότι το κράτος ελέγχει τη σωματική μας αυτονομία έχει αποκηρυχθεί πλήρως.
Αυτή η ιστορία δεν θα τελειώσει μέχρι να λογοδοτήσουν δημοσίως τα άτομα και οι θεσμοί που εξαπάτησαν το κοινό και λογόκριναν και καταδίωξαν τις αντίθετες φωνές τα τελευταία δύο χρόνια.
Αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειώσει.
https://ellinikiafipnisis.blogspot.com/
Φωτ. AP
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Η συνειδητοποίηση των πολιτικών περιορισμών που δημιουργεί στη γεωπολιτική αυτονομία των ευρωπαϊκών κρατών η υπερεξάρτηση της Ε.Ε. από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες αλλάζει δραματικά τις σταθερές της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής.
Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, η αντικατάσταση περίπου 170 δισ. κυβικών μέτρων ρωσικού Φ.Α. είναι πρακτικά αδύνατη πριν από το 2024-2025 καθώς οι ρωσικές εξαγωγές ισοδυναμούν περίπου στο μισό του συνόλου των ευρωπαϊκών εξαγωγών και από το 40% της τελικής ευρωπαϊκής κατανάλωσης. Εως το τέλος, ωστόσο, της τρέχουσας δεκαετίας, η εξάλειψη των ρωσικών εξαγωγών από την Ε.Ε. είναι εφικτή υπό δύο αυστηρές προϋποθέσεις: α) Να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή Φ.Α. και β) να μεγιστοποιηθεί η διαφοροποίηση των πηγών αλλά και των οδεύσεων εισαγωγής Φ.Α. από –αν μη τι άλλο– γεωπολιτικά ουδέτερες έναντι της Ε.Ε. ζώνες παραγωγής.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι η ανάγκη απεξάρτησης από τη Ρωσία δεν είναι η ίδια για όλη την Ε.Ε., αλλά αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για εκείνες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες (Βαλτική, Ανατολική Ευρώπη, νοτιοανατολική Ευρώπη) όπου η καθαρή εισαγωγική εξάρτησή τους από τη Ρωσία είναι καταλυτική. Στην άμεση περιφέρειά μας η Ελλάδα θα μπορέσει όχι μόνο να μειώσει περαιτέρω τη δική της εισαγωγική εξάρτηση από τη Ρωσία μέσα από την ανακάλυψη δυνητικών εγχώριων κοιτασμάτων, αλλά και να αναδειχθεί σε περιφερειακό κόμβο διαμετακόμισης προς τη Βαλκανική και την Κεντρική Ευρώπη μέσα από τρία εμβληματικά έργα που θα έχουν τεθεί σε λειτουργία έως το 2024: α) τον ελληνοβουλγαρικό και β) τον ελληνο-βορειομακεδονικό αγωγό Φ.Α. και γ) το FSRU της Αλεξανδρούπολης.
Ωστόσο, τα έργα αυτά δεν μπορούν, ακόμη και εάν σε αυτά προσμετρηθεί το κροατικό FSRU στο Krk που χρησιμοποιεί η Ουγγαρία, ή μια δεύτερη «Αλεξανδρούπολη», να καλύψουν το σύνολο των αναγκών της Βαλκανικής. Λόγω της ταχείας απολιγνιτοποίησής της η περιοχή σε συνδυασμό με την Ουγγαρία θα φτάσει να καταναλώνει περί τα 40 ΔΚΜ/Ε (δισ. κυβικά μέτρα/έτος) έως το 2030, ενώ εάν συνυπολογιστεί και η Ουκρανία, που τώρα καταναλώνει 30 ΔΚΜ/Ε, η ζήτηση αυτή μπορεί ενδεχομένως να διπλασιαστεί. Το ίδιο ισχύει και με την Ιταλία, η οποία καλείται να υποκαταστήσει περί τα 30 ΔΚΜ/Ε σε ρωσικές εισαγωγές το 2021 και η οποία πριν από μερικούς μήνες δέσμευσε 0 ΔΚΜ/Ε στη μη δεσμευτική φάση προσφορών για την αύξηση της δυναμικότητας του ΤΑΡ κατά μόλις 1,5 ΔΚΜ/Ε
Η πλήρης αξιοποίηση των αιγυπτιακών τερματικών υγροποίησης από τις εξαγωγές του Ισραήλ και της Κύπρου, όπου αναμένεται με αγωνία το αποτέλεσμα της επιβεβαιωτικής γεώτρησης στον στόχο «Γλαύκος», θα καλύψει πρώτα απ’ όλους μέρος αυτής της ζήτησης καθώς μπορούν να προσφέρουν μια δυναμικότητα της τάξης των 16,5 ΔΚΜ/Ε (12,2 εκατομμύρια τόνους ΥΦΑ). Ηδη το 2021 η Αίγυπτος εξήγαγε, αξιοποιώντας ένα αδιευκρίνιστο μέρος των ισραηλινών της εισαγωγών, 10 ΔΚΜ/Ε αλλά λιγότερα από 3 ΔΚΜ/Ε πήγαν στην Ε.Ε.! Θα χρειαστούν τουλάχιστον 3-5 έτη για να διπλασιασθεί η δυναμικότητα αυτών των τερματικών, όμως και πάλι είναι πολύ δύσκολο να δούμε πάνω από το 50% αυτού του ΥΦΑ να κατευθύνεται στην Ε.Ε. και ένα μικρότερο ποσοστό αυτού στη ΝΑ Ευρώπη.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ένας αγωγός της τάξης των 10/20 ΔΚΜ/Ε είναι απολύτως απαραίτητος για την απεξάρτηση της ΝΑ Ευρώπης από την υπερεξάρτησή της στην Gazprom. Εδώ υπάρχουν μόνο δύο επιλογές: είτε να πάει στην Τουρκία παραβιάζοντας την ΑΟΖ της Κύπρου ή της Συρίας είτε να πάει στην Ελλάδα παραβιάζοντας –έστω μερικώς– τη Μαβί Βατάν. Η πρώτη επιλογή είναι αδιανόητη για το Ισραήλ παρά την αρχή της επαναπροσέγγισής της με την Τουρκία, Η δεύτερη επιλογή μπορεί και πρέπει να γίνει εφικτή εφόσον η υποδομή συμπεριλάβει την Αίγυπτο, κατασκευαστεί ως υποδομή Η2, και στηριχθεί από ένα συνασπισμό εμπορικών εταιρειών που ελέγχουν τα αποθέματα Φ.Α. Εάν γίνει αυτό ίσως ξαναγραφτούν πολλά από τα non paper που έχουν ατυχώς κυκλοφορήσει…
* O δρ Θεόδωρος Τσακίρης είναι αναπληρωτής καθηγητής Γεωπολιτικής και Ενεργειακής Πολιτικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Καθημερινή
