Παρασκευή 31 Ιουλίου 2020

Εγώ θα φοράω την μάσκα μου (πως ο φασιστικός τρόπος της Νέας Τάξης επηρεάζει και δίκαιους ανθρώπους...)




Βρήκα στο ιστολόγιο του αγαπητού Ανδρέα Μελεζιάδη το παρακάτω άρθρο το οποίο υπογράφει προφανώς κάποιος συγγενής του που ονομάζεται Γιάννης Μελεζιάδης...

Είναι πολύ ενδιαφέρον και δείχνει τον τρόπο που σκέφτονται όσοι πειθήνια ακολουθούν τις οδηγίες των λοιμωξιολόγων....

Παράλληλα δείχνει και που ακριβώς το πάει η Νέα Τάξη και πόσο έχει επηρρεάσει τους ανθρώπους και ειδικά τους νεότερους....

Στο τέλος μετά το άρθρο σας παραθέτω την απάντησή μου, που έστειλα σε σχόλιο.

Γράφει ο Γιάννης Μελεζιάδης 

Δεν χρειάζεται να είσαι σίγουρος για το τι ακριβώς συμβαίνει και το πόσο μεγάλος ή μικρός είναι ο κίνδυνος.
Και μόνο οι υποψίες αρκούν.
Και μόνο λίγες ενδείξεις είναι υπέραρκετες.
Γιατί αν είχες ‘’πάθει’’, θα ήξερες ότι με την υγεία δεν παίζουμε για κανένα λόγο, πόσο μάλλον με τον ‘’αστείο’’ περιορισμό της χρήσης της μάσκας. 


Αν είχες βρεθεί σε μια εντατική για να ακούσεις ανθρώπους να πνίγονται μες την πνευμονία τους επειδή κάποιος έξυπνος έβηξε την ‘’απλή’’ γρίπη επάνω τους, ίσως φορούσες μάσκα όταν ένιωθες άρρωστος και πριν κορονοιού εποχή. 

Εγώ θα φοράω τη μάσκα μου σε όλους τους κλειστούς χώρους, όχι γιατί το επιβάλει ο νόμος, αλλά κυρίως γιατί το επιβάλει η συνείδηση μου. Γιατί ξέρω ότι μπροστά στους πραγματικούς περιορισμούς, αυτό είναι κάτι πραγματικά αμελητέο, που αν όμως το κάνουμε όλοι, ίσως κάνει και τη μεγάλη διαφορά. 

Ας θυσιάσουμε μια μικρή ανάσα σήμερα, για να κερδίσουμε πολλές μεγάλες ανάσες αύριο. Μία δίκαιη ανταλλαγή, δεν συμφωνείτε;

ΣΧΟΛΙΟ

Διαβάζοντας τις επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία μας λόγω της πολύωρης χρήσης μάσκας δυστυχώς όχι δεν συμφωνούμε...

Ταυτόχρονα ακούγοντας τον κ Τσιόδρα προ λίγων μηνών να λέει, ότι η μάσκα δεν είναι καθόλου απαραίτητη και δεν συστήνεται, αλλά τώρα είναι υποχρεωτική, έχουμε σοβαρές αμφιβολίες για όλο το ιατρικό (του Π.Ο.Υ.) προσωπικό και τις "επιστημονικές" απόψεις τους...

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα μετά από λίγο καιρό να πουν και πάλι ότι σύμφωνα με νέες έρευνες η μάσκα είναι πολύ βλαβερή για τον άνθρωπο και να αποφεύγεται....

Κι όλα αυτά μακρυά από τους συνομωσιολόγους που λένε τα δικά τους αντινεοταξικά (τα οποία εγώ προσωπικά δεν απορρίπτω βλέποντας το πως σκέφτονται τα πρωτοπαλίκαρα της Νέας Τάξης, Γκείτς και οι λοιποί....).

Ωστόσο μπορώ να πω ότι η άποψη σου είναι σεβαστή και έχεις κάθε δικαίωμα να την εφαρμόσεις στην ζωή σου...
Το πρόβλημα ξεκινάει με την επιχειρηματολογία σου, η οποία αφήνει σαφή υπονοούμενα ότι όποιος δεν φοράει μάσκα είναι ασυνείδητος και δεν ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους του...


Εκεί πλέον υπεισέρχεται ο φασισμός της Νέας Τάξης που δυστυχώς βλέπω ότι έχει επιβάλλει έναν τρόπο σκέψης βάση του οποίου, όποιος διαφωνεί είναι εχθρός της κοινωνίας....

Με την ευκαιρία του κορωνοϊού που οι ίδιοι έφεραν για ευνόητους λόγους φαίνεται ότι μια από τις επιδιώξεις τους ήταν πέρα από τον παγκόσμιο τρόμο και τις παγκόσμιες εντολές υπακοής, να αναγάγουν όλους τους αντιδρώντες σε ένα είδος αποδιοπομπαίων τράγων.....

Γι αυτό παρακαλώ να θέτουμε τις επιλογές μας υποστηρίζοντας ΜΟΝΟ με επιχειρήματα του τύπου "θεωρώ ότι αυτό είναι το καλύτερο κατά την γνώμη μου για την υγεία μου και των γύρω μου"....
Μέχρι εκεί...
Τα περί συνειδήσεως είναι τουλάχιστον ατυχή....


Εμείς οι χριστιανοί θυσιάζουμε ολόκληρη την ζωή μας για τον συνάνθρωπο, αλλά δεν θα βρεθούμε ποτέ έρμαια κάποιων περίεργων (αν μη τι άλλο τύπων) που λαμβάνουν εντολές ασυζητητί από κέντρα ύποπτα.... Και ο νοών νοείτω...

Τέλος να πω ότι πλέον έχει αποδειχθεί περίτρανα από το στόμα ενός από τους ισχυρότερους ανθρώπους του πλανήτη (του προέδρου των ΗΠΑ) ότι ο "περίφημος" Π.Ο.Υ. έκανε πλάτες στους Κινέζους και απέκρυπτε εντέχνως και με δόλο το τι ακριβώς συνέβαινε στην Κίνα από τον περασμένο Δεκέμβριο....

Μπορεί λοιπόν εσείς να εμπιστεύεστε απόλυτα ότι αηδία προστάζει ο Π.Ο.Υ. αλλα επιτρέψτε και σε εμας να αμφιβάλουμε όχι μονο για τις προθέσεις του αλλά και τις επιστημονικές του έρευνες....

Στην ζωή αυτή έχουμε μαθει να είμαστε δίκαιοι και να δίνουμε στον άλλο το δικαιωμα να αποδείξει ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης...
Ο Π.Ο.Υ. αλλά και οι εδώ θαυμαστές ιατροί του όπως και οι κυβερνώντες, έχουν χάσει αυτό το δικαίωμα προ πολλού....

Ο καθένας λοιπον με προσωπική του ευθύνη ας κρίνει ποιον θα ακολουθήσει και ποιον θα εμπιστευθεί...
Αλλά τουλάχιστον όλες οι απόψεις να γίνονται σεβαστές.... ως προσωπικές επιλογές...
Αν αρχίσουμε τα "εγώ είμαι ευσυνείδητος και εσύ εισαι ασυνείδητος" ...ζήτω που καήκαμε.
Εκτός αν αυτό θέλει (που το θέλει σίγουρα) η Νέα Τάξη....
Να καούμε.


ΥΓ. Αλήθεια τι θα γίνει με όλους εμάς που στην συνέχεια της ιστορίας αυτής και όταν βγει τελικώς το εμβόλιο, θα αρνηθούμε να το κάνουμε;
Πως θα μας βλέπουν οι εμβολιασμένοι;
Τι συμβαίνει εδώ πέρα; 


ΘΑΝΟΣ


Αφού οι τούρκοι ΞΕΦΤΙΛΙΣΑΝ Ελλαδική και Κυπριακή πολιτική ηγεσία... Τον δρόμο της επιστροφής έχει πάρει το BARBAROS...!!!


Αντίστροφη πορεία έχει πάρει το BARBAROS αφού πρώτα έφτασε βαθιά μέσα στα οικόπεδα 2 και 3 της Ελληνικής ΑΟΖ όπου έπλεε μέχρι και πριν λίγη ώρα... 

Μετά το ξεφτίλισμα που έφαγαν οι Τούρκοι από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά την διάρκεια της επιχειρούμενης πρόκλησης με το Όρους Ρέϊς, κατόρθωσαν να εκθέσουν για ακόμη φορά Αθήνα και Λευκωσία που αντέδρασαν με δηλώσεις και διαμαρτυρίες προς τα έξω. Πράγματα από τα οποία οι τούρκοι δεν καταλαβαίνουν και το έχουν αποδείξει...


stoxos.gr

https://www.iokh.gr/

Κατώτερος των περιστάσεων ο Βαρθολομαίος


Σχετικό: Αγια-Σοφιά... Ο κόσμος των ονείρων και της απάτης!
Όταν πρωτομπήκα στη δημοσιογραφία, ως διπλωματικός συντάκτης είχα αποκρυσταλλωμένες απόψεις για τα εθνικά θέματα. Για το τι είναι Ελλάδα και ελληνισμός, τι οφείλουμε να προασπίσουμε και τι δεν έχουμε δικαίωμα να εκχωρήσουμε.
Το γεγονός αυτό δεν με έκανε ιδιαίτερα συμπαθή στους επαγγελματίες του διπλωματικού σώματος, τουλάχιστον όσους έβλεπαν ότι η...
ανάδειξη των εθνικών θεμάτων τους δυσκολεύει τη ζωή, διαταράσσοντας την δημοσιουπαλληλική τους νιρβάνα. Και αρκετοί συνάδελφοι του ρεπορτάζ, σε μια εποχή όπου είχε αρχίσει πλέον να εδραιώνεται ο ενδοτισμός ως εθνικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής, με θεωρούσαν μονοδιάστατο για να μην πω «θερμοκέφαλο».
Ευτυχώς που δεν μπορούσαν να με κατατάξουν στους…ψεκασμένους, λόγω τυπικών προσόντων που ξεπερνούσαν αρκετά τον μέσο όρο του κλάδου.
  • Στην πορεία οι απόψεις μου για πρόσωπα και πράγματα που συχνά καταγράφονταν στις ανταποκρίσεις μου με αμεσότητα, αλλά χωρίς να αλλοιώνουν(θέλω να πιστεύω)την φύση της ενημερωτικής αποστολής, φοβούμαι ότι εν πολλοίς δικαιώθηκαν.
Ασφαλώς δεν απέφυγα και τα λάθη. Παρακολουθούσα πολύ στενά-θυμάμαι- το θέμα της Βορείου Ηπείρου και κατέγραφα τις μοναδικές ευκαιρίες που έχαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να προασπίσουν τα δικαιώματα της μειονότητας και να επιβάλουν όρους στην ανάγωγη Αλβανία που μόλις είχε επιστρέψει στον κανονικό κόσμο, από την περίοδο ενός απίθανου κομμουνιστικού γύψου.
Την περίοδο εκείνη, στο κατώφλι της δεκαετίας του 90, γνώρισα και τον Αναστάσιο Γιαννουλάτο, αρχικά Πατριαρχικό Εξαρχο και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας.
Η πρώτη συνάντηση με αυτόν μειλίχιο και γλυκομίλητο, ιεράρχη με έκανε να αντιληφθώ ότι απέναντι μου είχα έναν σοφό άνθρωπο. Παρόλα αυτά είχα την λαθεμένη εντύπωση ότι ο Ελληνας Αρχιεπίσκοπος θα μπορούσε να υποκαταστήσει το κενό της ελληνικής πολιτείας και να προστατέψει τους Βορειοηπειρώτες από τις εχθρικές διαθέσεις των αλβανικών αρχών.
Ο Αναστάσιος μου εξήγησε πώς η αποστολή του είναι να ξαναφτιάξει από το μηδέν την Ορθόδοξη Εκκλησία στο πρώην «αθειστικό» κράτος και να λειτουργήσει ως ποιμενάρχης όλων των κατοίκων της χώρας, Ελλήνων και Αλβανών, με τα ίδια μέτρα και σταθμά.
Αυτή του η τοποθέτηση ελαφρώς με ξένισε και τον θεώρησα πολύ soft στο εθνικό ζήτημα. Αργότερα βέβαια κατάλαβα ότι ο Αναστάσιος είχε δίκιο. Άλλη ήταν η αποστολή του από αυτή που φανταζόμουν. Πήγε στην γειτονική χώρα ως ιεραπόστολος. Όχι ως δεσπότης. Ελληνας ιεραπόστολος όμως. Γι αυτό και η βοήθεια που προσέφερε στην Ορθοδοξία και κατ’ επέκτασιν στον ελληνισμό, τηρώντας εξαιρετικά λεπτές διπλωματικές ισορροπίες με τις αναιδείς αλβανικές κυβερνήσεις, ήταν πραγματικά ανεκτίμητη.
  • Η κριτική στάση του Αναστάσιου στο ζήτημα των εγκληματικών χειρισμών του Πατριαρχείου με την Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά και η δήλωση του προ ημερών, για την αβάστακτη τουρκική πρόκληση με την Αγία Σοφία, δείχνει ότι ο συγκεκριμένος ιεράρχης τιμά τα ράσα που φοράει και έχει πλήρη επίγνωση του χρέους προς την πατρίδα το οποίο και εκπληρώνει μέσα στα στενά περιθώρια της αποστολής του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 γνώρισα και τον Βαρθολομαίο, που μόλις είχε εκλεγεί στον Πατριαρχικό Θρόνο. Δυστυχώς η πρώτη, αρνητική εντύπωση που αποκόμισα, ενισχύθηκε στη συνέχεια και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να με κατατρέχει.

Αφενός δεν είχε την ακτινοβολία ενός χαρισματικού θρησκευτικού ηγέτη παγκόσμιας εμβέλειας. Αλλά ούτε την αυτοπεποίθηση που απορρέει από την ιστορική αποστολή, έναντι της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
Απογοητευμένος από την ομηρία και τον ουσιαστικό παροπλισμό του Πατριαρχείου μέσα στον ασφυκτικό κλοιό της Κεμαλικής(τότε)Τουρκίας, την ώρα που το Βατικανό αλώνιζε στα Βαλκάνια, εξέθεσα αφελώς την σκέψη μήπως έπρεπε η Ορθοδοξία να κηρύξει τον δικό της «ανένδοτο» ενάντια στον Τούρκο δυνάστη, ακόμη αν χρειαζόταν να μεταφέρει προσωρινά την έδρα της στη Ρωσία ή το Αγιο Ορος.
Ομολογώ ότι η αντίδραση που εισέπραξα ήταν εξαιρετικά οργισμένη. Όχι γιατί ξεστόμισα κάποια βλασφημία, αλλά για την σκέψη και μόνο ότι θα μπορούσε να χαθεί η «Πρωτοκαθεδρία» από το Φανάρι. Μόνο που αυτή η πρωτοκαθεδρία ήταν απολύτως εικονική. Μετά βίας απλωνόταν σε ένα οικοδομικό τετράγωνο της πρώην Βασιλεύουσας.
  • Στην πορεία ο Βαρθολομαίος έκανε τα πάντα για να μην χάσει αυτή την απατηλή λάμψη του παγκόσμιου θρησκευτικού ηγέτη…υπό(απόλυτο) περιορισμό. Πρόσεξε να μην έρθει σε αντιπαράθεση με τους Τούρκους, κοίταξε να μην τους ενοχλήσει τις «ευαισθησίες», αναλώθηκε σε φαναριώτικες δημόσιες σχέσεις με πολιτικούς και επιχειρηματίες στις δύο ακτές του Αιγαίου κι όταν τα πράγματα λίγο ζόρισαν, άρχισε να ασχολείται με τις…φώκιες της Ανταρκτικής.
Σε καμία περίπτωση δεν φρόντισε να κάνει εκείνες τις συμμαχίες που θα επέτρεπαν να ακουστεί δυνατότερα η φωνή του. Εσχάτως διάλεξε και λάθος στρατόπεδο. Πίστεψε ότι θα του εγγυηθούν την θέση του οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί. Γι αυτό και ανακατεύτηκε στα εσωτερικά της ουκρανικής Εκκλησίας δημιουργώντας ντε φάκτο σχίσμα με την Ρωσική Εκκλησία.
Η πρωτοβουλία αυτή του Βαρθολομαίου για αναγνώριση «Αυτοκεφαλίας» σε μία Εκκλησία, σαφώς υπαγόμενη στο Πατριαρχείο Μόσχας ήταν εντελώς αντιπαραγωγική και εμφανώς αντίθετη με τα εθνικά συμφέροντα, καθώς και αντίθετη με την περιφρούρηση της ενότητας στην Ορθοδοξία. Υπαγορεύθηκε από τρίτους που καμία αγάπη δεν θρέφουν για το συγκεκριμένο χριστιανικό δόγμα…
Στο θέμα της Αγίας Σοφίας, ο Πατριάρχης που συμπεριφέρεται ως Τούρκος αξιωματούχος και έφτασε να ευλογήσει την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στη Συρία, αντέδρασε υποτονικά. Σα να κάνει αγγαρεία. Κι όταν πιέστηκε, είπε τρείς μίζερες κουβέντες στο κήρυγμα, αντί να αστράψει και να βροντήξει, προκαλώντας διεθνή σάλο.
  • Δυστυχώς το πισωγύρισμα της Αγίας Σοφίας αποτελεί μία ακόμη ακύρωση του ρόλου και της διεθνούς ακτινοβολίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο Βαρθολομαίος, σε αντίθεση με τον Αναστάσιο, δεν τιμά τη μνήμη των προκατόχων του. Ειναι ωσεί παρών στα δύσκολα και οιονεί απών, τουλάχιστον από τις εθνικές επάλξεις.
Η παρουσία του στο τιμόνι της Ορθοδοξίας είναι κενή περιεχόμενου…

Δένδιας:Η Κύπρος δεν μας έχει ανάγκη-Απογοήτευση με την στάση της Ελλάδας



Απογοητευμένη με την ελληνική κυβέρνηση είναι η Λευκωσία, η οποία βλέπει τo Barbaros να πραγματοποιεί έρευνες από χθες εντός της κυπριακής ΑΟΖ και την ίδια
στιγμή την Αθήνα, να διαπραγματεύεται με την Άγκυρα για το πως θα μοιράσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Ειδικότερα οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών Νίκου Δένδια και του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας στο Μέγαρο Μαξίμου, Αλέξανδρου Διακόπουλου, για την διαφορετικότητα των περιπτώσεων του Oruc Reis στο Καστελόριζο και του Barbaros στη Κύπρο, προκάλεσαν την οργή της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας.


Ο κ. Δένδιας, είχε δηλώσει πως «καθόλου δεν μας έχει ανάγκη η Κυπριακή Δημοκρατία.Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητο κράτος. Η Ελλάδα δεν δικαιούται και δεν πρέπει -και εδώ είναι μια τεράστια παγίδα- να υποκαταστήσει την Κυπριακή Δημοκρατία στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και δηλώσεις του κ. Διακόπουλου ο οποίος ανέφερε πως είναι δύο διαφορετικά πράγματα αυτά το Oruc Reis στο Καστελόριζο και το Barbaros στην Κύπρο. Υποστήριξε πως «Η Κύπρος είναι ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, το οποίο υφίσταται και αυτό βέβαια την βάναυση καταπάτηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, σε μία σχεδόν πειρατική ενέργεια της Τουρκίας, που έρχεται σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο. Aλλά δεν είναι και κάτι που γίνεται για πρώτη φορά. Όμως αυτό είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που λέγαμε για το Oruc Reis».

Όπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές, η Λευκωσία δεν μπορεί να κατανοήσει πως η Ελλάδα θα μπει σε διαπραγμάτευση με τη Τουρκία για τα θέματα της υφαλοκρηπίδας, ενώ εντός της κυπριακής ΑΟΖ συνεχίζουν να βρίσκονται τουρκικά πλοία πραγματοποιώντας έρευνες και γεωτρήσεις.

Κάτι τέτοιο, θεωρείται ως εγκατάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία πλέον βλέπει ως πιο πιθανό να υπάρξει μία λύση για το κυπριακό εις βάρος του κυπριακού ελληνισμού.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει σημαντικές αποστάσεις διαμηνύοντας ουσιαστικά στην Λευκωσία πως από δω και πέρα είναι μόνη της, καθώς φοβάται πως αν την στηρίξει και αποσυρθεί από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η Άγκυρα θα βγάλει τα πλοία στο Αιγαίο.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι επίσης δυσαρεστημένη από τη στάση της ΕΕ, η οποία εκμεταλλευόμενη την ελληνική στάση επίσης «σφυρίζει αδιάφορα», γι' αυτό υπήρξε και το τηλεφώνημα με τον Βλάντιμιρ Πούτιν. 



https://www.epixirimatias.gr/

Η Ελλάδα έχει τη δική της έρημο!

Μια έρημος κλέβει τις εντυπώσεις επί ελληνικού εδάφους και δεν είναι άλλη από την έρημο της Λήμνου. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο και απόκοσμο τοπίο, με ελάχιστη βλάστηση και αμμοθίνες, που απλώνονται σε έκταση περίπου 70 στρεμμάτων. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού – κοντά στο χωριό Κατάλακκος και λίγο μακρύτερα από την παραλία Γομάτι.
perierga.gr - Γνωρίζεις τη μοναδική έρημο της Ελλάδας!
Καθώς προχωράς στους αμμόλοφους ανεβαίνοντας προς τις Παχιές Αμμουδιές –μια δύσκολη αλλά εκπληκτική διαδρομή– θα βρεθείς στη μέση μιας απρόσμενης ερήμου, που μαρτυρά την παρουσία θάλασσας στην περιοχή κατά την Παλαιολιθική Εποχή. Μάλιστα, οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για τη μοναδική έρημο της Ευρώπης, που εύκολα σε μεταφέρει σε ερημικά τοπία αφρικανικών χωρών…
perierga.gr - Γνωρίζεις τη μοναδική έρημο της Ελλάδας!

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Πως η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει ως Middle Power
















Κώστας Γρίβας


Επανειλημμένως ο γράφων έχει αναφερθεί στην ανάγκη εθνοκεντρικής στρατηγικής και αυτόνομου γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στο διαμορφούμενο διεθνές σύστημα, μακριά από εξαρτήσεις, ταυτίσεις και πάσης φύσεως "ανήκειν". Η συνήθης αντίδραση σε παρόμοιες απόψεις είναι ο χλευασμός, δεδομένου ότι η "μικρή", "ασήμαντη" και "χρεωκοπημένη" Ελλάδα δεν μπορεί –κατά την τρέχουσα αντίληψη– παρά να αποτελεί χώρα-εξάρτημα κάποιας Μεγάλης Δύναμης.

Στο παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε μια προέκταση της άποψης για εθνικά ανεξάρτητη, αδέσμευτη και αυτόφωτη γεωπολιτική λειτουργία. Θα εξετάσουμε, σε πολύ γενικές γραμμές πώς η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει ως μεσαία δύναμη (Middle Power) στο σύνθετο σημερινό διεθνές σύστημα. Η κυρίαρχη αντίληψη για τη μορφή που έχει το σημερινό διεθνές σύστημα είναι πως μετατρέπεται σε πολυπολικό.

Όμως, αυτός ο όρος εκφράζει μια πιο πολύπλοκη κατάσταση από ότι συνήθως εννοείται. Μεταξύ των άλλων, σήμερα φαίνεται πως βρισκόμαστε στη φάση αποκρυστάλλωσης της δεύτερης γενεάς του σύγχρονου πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η πρώτη γενεά προέκυψε από την έμπρακτη αποδόμηση της φαντασίωσης ενός μονοπολικού κόσμου, ελεγχόμενου, υποτίθεται, από τις ΗΠΑ.

Η μετεωρική άνοδος της Κίνας, η λιγότερο εντυπωσιακή, αλλά επίσης σημαντική, άνοδος της Ινδίας και η αναγέννηση της Ρωσίας, σε συνδυασμό με τον εγκλωβισμό των ΗΠΑ στον χιμαιρικό και αυτοκαταστροφικό "Πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία", οδήγησαν στη λήθη το όνειρο της αμερικανικής μονοκρατορίας. Αυτή η δομή ακολουθήθηκε από την εξέλιξη πολλών μεσαίων χωρών, που αποτελούν τη δεύτερη γενεά του πολυπολικού συστήματος, σε φιλόδοξους αυτόνομους δρώντες.

Ορισμένες από τις χώρες αυτές είναι η Ινδονησία, το Πακιστάν, το Ιράν και η Τουρκία. Οι χώρες αυτές δεν έχουν, φυσικά, τα μεγέθη των ΗΠΑ της Ρωσίας ή της Ινδίας. Αξιοποιώντας, όμως, τα κενά μεταξύ των μεγαλύτερων δυνάμεων, μπορούν να έχουν και αυτές σημαντικό μερίδιο στη διεθνή κατανομή ισχύος. Με ποδοσφαιρικούς όρους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι παίζουν και αυτές στην Α' Εθνική του διεθνούς συστήματος. Ως ουραγοί μεν σήμερα, αλλά με φιλοδοξίες για το μέλλον. Έτσι, οι νέες δυνάμεις δημιουργούν ανησυχίες στην "παλιά φρουρά" που βλέπει τα προνόμιά της να απειλούνται.

Δευτερογενής πολυπολικότητα


Ως αποτέλεσμα αυτού του ανταγωνισμού προκύπτει σταδιακά μια δευτερογενής πολυπολικότητα. Αυτή είναι το πλέγμα των μεσαίων δυνάμεων, οι οποίες αναπτύσσονται ως τέτοιες, ακριβώς χάρη στην αλληλεπίδραση των μεγαλύτερων δυνάμεων του πολυπολικού συστήματος. Θα ήταν παραπλανητική παρομοίωση εάν την αποκαλούσαμε Β' Εθνική. Γιατί, σε αντίθεση με τις ποδοσφαιρικές κατηγορίες, οι Μεσαίες Δυνάμεις υπάρχουν ως τέτοιες, όταν λειτουργούν ως ρυθμιστικός-ελεγκτικός παράγοντας μιας μεγαλύτερης δύναμης του πολυπολικού κόσμου.

Βασικές προϋποθέσεις για να λειτουργεί μία χώρα ως Μεσαία Δύναμη είναι ότι πρέπει να βρίσκεται σε ένα κρίσιμης σημασίας υποσύστημα του διεθνούς συστήματος, να μην έχει φιλοδοξίες και δυνατότητες Μεγάλης Δύναμης και στο ίδιο υποσύστημα να υπάρχει μια Μεγάλη Δύναμη του πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Από την ύπαρξη αυτής της Μεγάλης Δύναμης, η Μεσαία Δύναμη αντλεί μεγάλο μέρος της πολυτιμότητάς της.

Συγκεκριμένα, ένας από τους ρόλους της Μεσαίας Δύναμης είναι ο επηρεασμός των βασικών γεωπολιτικών λειτουργιών της γειτνιάζουσας Μεγάλης Δύναμης, είτε δια ανταγωνισμού και σύγκρουσης είτε δια συνεργασιών. Όμως, το βασικότερο στοιχείο που πρέπει να έχει μια Μεσαία Δύναμη για να λειτουργεί ως τέτοια είναι να μην είναι ταυτισμένη με καμία Μεγάλη Δύναμη. Γιατί τότε δεν είναι ούτε μεσαία, ούτε μικρή, ούτε τίποτα. Είναι εξάρτημα μιας άλλης Δύναμης και δεν έχει αυτόνομο ρόλο.

Η άνοδος της Κίνας


Το 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Oxford University Press, ένας συλλογικός τόμος υπό τον τίτλο Will China’s Rise be Peaceful?. Το έργο εξετάζει μια σειρά από πτυχές της επίδρασης που έχει η άνοδος της Κίνας στο διεθνές σύστημα και τι τριβές μπορεί να προκαλέσει. Την επιστημονική επιμέλεια του έργου έχει ο Asle Toje, ο διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Νόμπελ στο Όσλο της Νορβηγίας.

Στο έργο αυτό, λοιπόν, περιλαμβάνεται και η εργασία ενός Ιάπωνα πανεπιστημιακού καθηγητή, του Yoshihide Soeya, ο οποίος θεωρεί ότι για τη διαχείριση της πρόκλησης της νέας πανίσχυρης Κίνας, η Ιαπωνία θα πρέπει να υιοθετήσει μια στρατηγική Μεσαίας Δύναμης. Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι δεν είναι το μέγεθος ή η ισχύς που διαμορφώνουν μια Μεσαία Δύναμη, αλλά η παρεμβατική της ικανότητα. Αυτή προκύπτει πρωτίστως από τη δυνατότητά της να ασκεί πολύπλευρη πολιτική και αυτή με τη σειρά της εδράζεται πάνω στην άρνηση για απόλυτη ταύτιση με κάποια Μεγάλη Δύναμη.

«Η έννοια της Μεσαίας Δύναμης δεν αφορά το μέγεθος ενός κράτους ούτε της εθνικής του ισχύος... Πρώτα απ' όλα, μια στρατηγική Μεσαίας Δύναμης χαρακτηρίζεται από την απουσία μονομερούς δράσης», γράφει ο Yoshihide Soeya (The Rise of China in Asia. Japan at the Nexus, στο Will China’s Rise be Peaceful? Security, Stability, and Legitimacy, επιστημονική επιμέλεια Asle Toje, Oxford University Press, Νέα Υόρκη, 2018). Μια Μεσαία Δύναμη, λοιπόν, πρέπει να έχει αυτόνομο ρόλο και γεωπολιτική λειτουργία. Και αυτό δεν είναι κάτι που επιδιώκει μόνον η ίδια. Το θέλουν και οι Μεγάλες Δυνάμεις, με τις οποίες διατηρεί συμμαχική σχέση.

Για παράδειγμα, μια πλήρως "αμερικανοποιημένη" Ιαπωνία θα φόβιζε τη Ρωσία και θα λειτουργούσε ως παράγοντας σύγκλισης Ρωσίας και Κίνας, κάτι που η Ουάσινγκτον (φυσιολογικά) θέλει να αποφύγει. Αντιθέτως, μια αυτόνομη και αυτόφωτη Ιαπωνία, η οποία παίζει το δικό της παιχνίδι, θα μπορούσε να επιτύχει το κατάλληλο μείγμα σχέσεων με το Πεκίνο, ώστε να λειτουργήσει ως αποσβεστήρας κραδασμών στις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ και να προσεγγίσει και τη Ρωσία, προκειμένου να αποδυναμώσει τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου.

Ρυθμιστική δύναμη και φιλόδοξη δύναμη


Ακριβώς έναν παρόμοιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει και η Ελλάδα. Βέβαια, η Ελλάδα δεν είναι Ιαπωνία. Από την άλλη, όμως, δεν θα λειτουργεί ως ρυθμιστικός παράγοντας της Κίνας, αλλά της Τουρκίας. Με μια πρώτη ματιά, η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις για να λειτουργήσει ως Μεσαία Δύναμη. Βρίσκεται στην πιο κρίσιμη ίσως περιοχή του διεθνούς συστήματος, δεν έχει φιλοδοξίες μεγάλης δύναμης και απέναντί της βρίσκεται η ανερχόμενη Τουρκία.

Κανείς από τους ισχυρότερους διεθνείς αλλά και τοπικούς δρώντες δεν θέλει να δει την Τουρκία να καθίσταται υπερβολικά ισχυρή. Άρα, καταρχήν, μια ισχυρή Ελλάδα, που θα αποτελεί παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιρροής και ισχύος, είναι μια προοπτική που εντάσσεται στις ρεαλιστικές αναγνώσεις του σημερινού διεθνούς συστήματος.

Όμως, για να παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο η Ελλάδα και να έχει τα γεωπολιτικά οφέλη που θα προκύψουν από αυτόν, οφείλει να λειτουργήσει όχι ως εξάρτημα κάποιας άλλης δύναμης, αλλά ως αυτόνομος και αυτόφωτος δρων. Αν χρειαστεί και "απειθαρχώντας" φαινομενικά στα κελεύσματα της Δύσης. Για παράδειγμα, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει αποφασιστικά τις σχέσεις της με τη Μόσχα, όχι μόνο αν το κρίνει σκόπιμο για τα δικά της εθνικά συμφέροντα, αλλά και για να λειτουργεί ως σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση της δυτικής υψηλής στρατηγικής.

Κι αυτό, γιατί μια ενισχυμένη σχέση Αθήνας-Μόσχας, δεδομένης της ανταγωνιστικής σχέσης Ελλάδας-Τουρκίας, λειτουργεί ως δυνάμει παράγοντας αποδυνάμωσης των σχέσεων Μόσχας-Άγκυρας. Προφανώς, αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο για την αμερικανική πολιτική. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ιράν, με την Κίνα και με μια σειρά από άλλες χώρες.

Άρα λοιπόν, η εθνική ανεξαρτησία και η εδρασμένη σε αυτήν διεκδίκηση μιας θέσης Μεσαίας Δύναμης στον σύνθετο σημερινό πολυπολικό κόσμο, δεν είναι ένα όνειρο. Όχι μόνο θα ενισχύσει τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα, αλλά ενδέχεται να τη μετατρέψει και σε πολύ σημαντικό στοιχείο της δυτικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής. Μάλιστα, σε σημαντικότερο στοιχείο από ό,τι φιλοδοξούν να επιτύχουν οι εγχώριες ελίτ δια της δουλοπρεπούς ταύτισης με τον δυτικό παράγοντα και δια της επιλογής τους να μην λειτουργούν με αμιγώς εθνικά κριτήρια.



http://sioualtec.blogspot.com/

Η τουρκική ασυδοσία και η κρίση στο Καστελόριζο μας δίνουν μαθήματα


Από τις 21 Ιουλίου γινόμαστε όλο και πιο ώριμοι σε σχέση τόσο με τα ελληνοτουρκικά όσο και με το νέο κόσμο που μας περιβάλλει. Ένα πράγμα είναι μόνο χειρότερο από το λάθος στη διεθνή πολιτική, η αδράνεια. Αν η κρίση δε μας αφήσει μαθήματα τα οποία θα τα αξιοποιήσουμε σε στρατηγικό επίπεδο, τότε θα οδηγηθούμε ξανά στην εποχή πριν το 2010. Ποια μαθήματα μας αφήνει η κρίση αυτή και ποια είναι η ωριμότητα που παρέχει στην εξωτερική μας πολιτική που οφείλει να αξιοποιηθεί από εδώ και πέρα ώστε να έχουμε μια πραγματικά σύγχρονη εξωτερική πολιτική; Τα επίπεδα μελέτης είναι τρία και είναι το εσωτερικό, το περιφερειακό και το διεθνές. Σε κάθε από αυτά τα επίπεδα, έχουμε ξεχωριστά μαθήματα που είναι ικανά να μας κάνουν πολύ δραστήριους και να μας βγάλουν κερδισμένους στο υπόλοιπο του 21ου αιώνα.

Τέλος στην επεξήγηση μέσω ''απολογίας'' για την τουρκική ασυδοσία από τη διεθνολογική κοινότητα

Θαρρείς πως ήταν εισιτήριο ανέλιξης το να είσαι ''υπέρ του διαλόγου'' με την Τουρκία και μάλιστα άνευ όρων, για να μπορείς να δημοσιολογήσεις. Ειδικά μετά τα μισά της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα, δημιουργήθηκε μια νέα ''θρησκεία'' στα ελληνοτουρκικά η οποία εκπονήθηκε από την ακαδημία με παραγγελία της πολιτικής ελίτ, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Παρόλο που για πολλούς αιώνες επικοινωνούμε με την αντίπαλη χώρα (Τουρκία) και έχουμε καλή γνώση (θεωρητικά) για τον τρόπο που πολιτεύεται, η Ελλάδα έκανε σημαία της τη λήθη προς οτιδήποτε έχει κάνει η Τουρκία. Το 1996 απείχε μόλις 22 χρόνια πριν από την τουρκική βαρβαρότητα στην Κύπρο που ακρωτηρίασε τον Ελληνισμό. Διάλογος με διευρυμένη ατζέντα, (ιδανική διεύρυνση για την Τουρκία) κατευνασμός δια πάσα νόσον, ένα ιδιάζον ''σνομπ'' ύφος δανεικό από τις Βρυξέλλες που συνοδευόταν από την ψευδαίσθηση οτι είμαστε ανάμεσα στο Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και την Ολλανδία, και βέβαια, μια αλλαγή στο πώς ερμηνεύεται η σύγκρουση με τη γειτονική χώρα


Αυτή η ερμηνεία μιλούσε ουσιαστικά για ''μια παρεξήγηση η οποία κατά βάθος αναδεικνύει τη φιλία που περιβάλλει του δύο λαούς''. Η περιφρόνηση της ιστορίας και κάθε ρεαλιστικής προσέγγισης, μπήκαν στο mute για χάρη αυτής της νέας ''θρησκείας΄'' η οποία όπως κάθε θρησκεία, έχει δική της κόλαση και δικό της παράδεισο. Η κόλαση εν προκειμένω, ήταν να αναφέρεσαι στον πάγιο τυχοδιωκτισμό μιας χώρας που δεν εκπολιτίστηκε ποτέ, στην ύπαρξη γεωπολιτικών οριζουσών που υπαγορεύουν την εχθρότητα μεταξύ των δύο χωρών, στην τελείως διαφορετική σύλληψη του Διεθνούς Δικαίου και της έννοιας της νομιμότητας από κράτος που ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην ιστορία προχωρά σε γενοκτονίες και εκκαθαρίσεις κ.α. Σήμερα ξέρουμε πως η Τουρκία ακολουθεί μια πάγια στρατηγική με σκοπό να ανακαταλάβει όλα εκείνα που θεωρεί οτι η Ελλάδα της στέρησε. Η Άγκυρα στις ανακοινώσεις της συχνά-πυκνά κάνει παραπομπή σε Έλληνες ακαδημαϊκούς και συμβούλους που θεωρούν μαξιμαλισμό της επικράτειά μας. Στην κρίση αυτή λοιπόν, μάθαμε ότι η εξωτερική πολιτική και ο σχεδιασμός της, ξεκινούν από την παιδεία. Στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών, ισχύει το ''Φίλος ο Πλάτων, Φιλτέρα η Αλήθεια''. Ο συνωστισμός πλοίων στο Αιγαίο μέσα σε λίγα λεπτά, εξέθεσε κάθε άλλον ''συνωστισμό''.

Η παρεξήγηση των συμμαχιών

Οι συμμαχικές και οι εταιρικές σχέσεις έχουν όρια. Για πολλά χρόνια αρκετοί άνθρωποι όταν τους μιλούσες για ελληνική εξωτερική πολιτική, είτε μιλούσαν για όλες τις πτυχές της πλην της σημαντικής (ασφάλεια) και πάντα με συνοδεία το ρητό-κλισέ ''Η Ελλάδα είναι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ''. Δεν αξιοποιήσαμε τη συμμετοχή μας σε αυτά τα fora.Η ΕΕ δεν είχε καταφέρει να βάλει τάξη ούτε καν στο θέμα του Κοσυφοπεδίου και χρειάστηκε αμερικανική λύση στα Βαλκάνια. Οι ΗΠΑ έδειχναν πως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, περιεργάζονταν με περιέργεια το νέο κόσμο που ανέτειλε. Ο κόσμος άλλαζε αλλά η Ελλάδα παρέμενε σε μια ψευδαίσθηση ψυχροπολεμική όπου η ακινησία και η πρόσδεση, ήταν οι βασικές αρχές λειτουργίας του προβλέψιμου διπολικού κόσμου. Αυτή η φαντασιακή ''πρόσδεση'' χάριζε τον γλυκό ύπνο ότι οι σύμμαχοί μας αν η Τουρκία μας επιτεθεί, θα σπεύσουν να της κάνουν ναυτικό αποκλεισμό. Η Τουρκία στο μεταξύ είχε αρχίσει να καθιστά όλο και πιο ακριβό το ρλό της και τις σχέσεις της με χώρες της ΕΕ, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Την ασυδοσία και την αναρχία που έκπληκτοι βλέπουν άπαντες, η Τουρκία τις χτίζει εδώ και τρεις δεκαετίες.

Η εξωτερική εξισορρόπηση απειλών, έχει όρια και αυτά είναι διπλωματικά. Και αυτά τα όρια πάλι είναι ποσοτικά, όχι αφηρημένα, όχι μεταμοντέρνα και κονστρουκτιβιστικά. Η βάση της ισχύος είναι υλική. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις όποιες συμμαχίες της, αφού πρώτα φιλοξενούσε στο έδαφός της μεγάλα τους οικονομικά συμφέροντα. Όπως έκανε η Τουρκία. Όμως οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις μεγάλων χωρών και ισχυρών συμφερόντων, κατά μια ιδεολογική κηδεμονία που ταλάνισε τη χώρα, ήταν ''ξεπούλημα'' και ''προδοσία''. Στο παιχνίδι της διεθνούς πολιτικής, απαγορεύεται να πάρεις του άλλου τα στρατιωτάκια. Παίζεις μόνο με τα δικά σου. Οι πόλεμοι οι δικοί σου, δίνονται από εσένα και όχι από άλλους, για χάρη δική σου. Ο δικός μας στόλος βγήκε στο Αιγαίο και καταστήσαμε σαφές ότι όποιος ψάχνει ''Συρία'' μπορεί να την αναζητήσει αλλού

Τα προβλήματα δεν λύνονται όταν εκδηλωθούν οι συνέπειές τους

Η ελληνική εξωτερική πολιτική μέχρι το 2010 είναι απαθής, ασυγχρόνιστη και γεμάτη ασάφειες. Δεν υπήρχε κανένας στρατηγικός προσανατολισμός. Στη θεωρία όλοι έβλεπαν το νέο κόσμο της μονοπολικής στιγμής των ΗΠΑ και της Παγκοσμιοποίησης. Κανείς δεν έβλεπε την Ιστορία πίσω από την κουρτίνα, να έρχεται από το παράθυρο. Όπως τα δημοσιονομικά προγράμματα στα οποία εισήλθε η Ελλάδα δεν μπορούσαν μέσα σε τρία χρόνια να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα τριών δεκαετιών, έτσι και η εξωτερική μας πολιτική. Σε όποιο οικοδόμημα έχεις ξαχάσει να βάλεις ισόγειο, τότε δεν υφίσταται οικοδόμημα. Η Ελλάδα μέσα από την αδράνεια και τον κατευνασμό στα ελληνοτουρκικά, δεν έκανε πραγματικά τίποτε για να αποδεχτεί το ρόλο της στη Μεσόγειο. Από το 1958 και σε συνθήκες ασφάλειας λόγω Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα δεν καθόρισε τις θαλάσσιες ζώνες της. Από το 1982 και μετά επικαλούμαστε αρχές οι οποίες δεν είχαν εφαρμογή. Σα να έβλεπε η Ελλάδα έναν περιφερειακό της ρόλο ως ''βάρος''.

Γι' αυτό άλλωστε οποιοσδήποτε μίλαγε για ''περιφερειακή πρωτοβουλία'' αντιμετωπιζόταν μάλλον ως ''κατακτητής''. Στη διεθνή πολιτική αν δεν πάρεις πρωτοβουλίες, τότε είσαι υποσύνολο πρωτοβουλιών άλλων. Αν δεν είσαι δημιουργός Ιστορίας, είσαι ακόλουθος αυτής. Στις καθυστερήσεις και αφού ήδη ο ελληνικός στρατός ανταποκρινόταν στο αυθάδες τουρκικό τεστ, αρχίσαν οι συζητήσεις για το πού και πώς έπρεπε να ενισχύσουμε την άμυνά μας και για το τι θα μπορούσαμε να αγοράσουμε πάνω στην κρίση. Όλα έχουν τον ίδιο φόντο. Στο οτι ήμασταν καλομαθημένοι στην ψευδαίσθησή μας την ψυχροπολεμική, οτι ανήκουμε σε ένα στρατόπεδο το οποίο θα μεριμνήσει για την ασφάλειά μας. Σήμερα έχουμε όμως έναν γενναίο κόσμο πολυπολικής δομής.

Ο πολυπολικός κόσμος που θα γίνει ξανά διπολικός

Τα πολυπολικά συστήματα έχουν ροπή στην αναρχία. Όχι οτι αυτή μηδενίζεται σε διπολικά συστήματα. Μια πολυπολική δομή όμως, αγγίζει μεγάλο βαθμό αταξίας. Τα κράτη φέρονται τυχοδιωκτικά και βγάζουν απωθημένα που δεν μπορούσαν να εκδηλώσουν σε διπολικές συνθήκες οι οποίες λόγω της ύπαρξης συνθηκών μηδενικού αθροίσματος, δεν ευνοούν τους τακτικισμούς. Τα κράτη φροντίζουν λοιπόν να βγουν στην αγορά για να πάρουν ισχύ και η επόμενη διπολική αντιπαράθεση να τα βρει αναβαθμισμένα. Η Ελλάδα ήταν απούσα από μια τέτοια ανάγνωση του κόσμου. Ακόμη και σήμερα και μέσα από την αφορμή αγοράς οπλικών συστημάτων, μιλάμε με όρους 1821 για την επιρροή των ξένων δυνάμεων. Ο σημερινός κόσμος έχει ποσοστά επιρροής εντός κάθε χώρας, πολλών δυνάμεων. Ας δούμε την Αίγυπτο. Η Αίγυπτος είναι φίλα προσκείμενη στη Δύση όμως έχει στρατηγικές σχέσεις που αφορούν μάλιστα και το Σουέζ με Κίνα και Ρωσία. Ταυτόχρονα είναι στο Foreign Military Aid των ΗΠΑ και θεωρείται στρατηγικός τους σύμμαχος. Η διασπορά συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων, η οποία σώζει ακόμη και σήμερα την Κύπρο, δε μας πέρασε για δεκαετίες από το μυαλό.

Ίσως η τουρκική ασυδοσία και το ότι μας υποχρέωσε να δεχθούμε τη βυζαντινή μας κληρονομιά μόνο όταν χρειάστηκε να δούμε live τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, ενός κρηπιδώματος του Ελληνισμού, έτσι θα μας κάνει να συγχρονιστούμε με τον πραγματικά σύγχρονο κόσμο και να σπεύσουμε να προλάβουμε καθώς η ρευστότητα που βλέπουμε, γρήγορα θα πάψει να ισχύει. Λόγω αυτού του τυχοδιωκτισμού που παρέχει το πολυπολικό σύστημα των υψηλών αποδόσεων και της υπεραξίας, η Ελλάδα μπορεί να πάρει ανταλλάγματα που θα παγιωθούν στην επόμενη φάση εξέλιξης του διεθνούς συστήματος. Τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε, είναι πολύ σημαντικά για την επιβίωση και επαύξησή μας. Πολλά κράτη έχουν υποστεί ακρωτηριασμό σε τέτοιες φάσεις του συστήματος και αυτοκρατορίες έδωσαν τη θέση τους σε άλλες. Ή θα συμμορφωθούμε με τον κανονικό ρεαλισμό ή θα πάθουμε όσες ζημιές μας αξίζουν με την εικονική πραγματικότητα που επιλέξαμε. Μια σταθερά πάντως παραμένει, σε κάθε είδους σύστημα και σε κάθε είδους εποχή. Οι ναυτικές δυνάμεις ''κάνουν παρέα'' με ναυτικές δυνάμεις και όχι με ηπειρωτικές δυνάμεις οι οποίες προσπαθούν μέσα από διαμεσολαβήσεις διμερών ζητημάτων, να βγουν στη θάλασσα.


Αλέξανδρος Δρίβας Research Fellow in Hellenic American Leadership Council (HALC), Ph.D. Cand. Greek-American relations

https://kostasxan.blogspot.com/

Ένα μοντέλο κοινής γεωργικής εκμετάλλευσης



Το υψηλό κόστος γης είναι συχνά ένα εμπόδιο για την είσοδο σε νέους υποψήφιους αγρότες, αλλά όχι για το αγρόκτημα Stream Farm. Μετά από 16 χρόνια, το αγρόκτημα αυτό έχει καταφέρει να εκπαιδεύσει μια νέα γενιά
αγροτών που έμαθαν πουλούν την παραγωγή τους τοπικά και να χρησιμοποιούν οργανικές μεθόδους.

Πριν από δεκαέξι χρόνια, ο James και η Henrietta Odgers εγκατέλειψαν τη ζωή τους στο Λονδίνο και χωρίς καμία αγροτική εμπειρία έγιναν ιδιοκτήτες ενός αγροκτήματος 250 στρεμμάτων στο Somerset. Όταν αγόρασαν το αγρόκτημα, υπήρχε ένα κοπάδι από 26 πρόβατα και 28 αγελάδες. Δεν ήξεραν την δουλειά είχαν όμως την όρεξη να το αναπτύξουν. Από την αρχή είχαν 3 βασικές αρχές

1.Να καλλιεργούν τη γη τους βιολογικά.                                         2.Να παράσχουν τοπική τροφή και τοπικές θέσεις εργασίας στην τοπική τους κοινότητα.                                                                   3.Να συνδράμουν στην προώθηση της υγιεινής διατροφής και διαβίωσης.

Το κίνητρό μας είναι να αναγεννήσουμε την ύπαιθρο που έχει καταστραφεί εξ ολοκλήρου από την εντατική γεωργία, τα λιπάσματα και τα χημικά. Επειδή οι προηγούμενοι μισθωτές της γης αυτής την χρησιμοποιούσαν με εντατική καλλιέργεια χρειάστηκε πολύ χρόνος και πολύ μεγάλη προσπάθεια ώστε να καταφέρουν να αναγεννήσουν το έδαφος.

Το 2005 άρχισαν να προσκαλούν ανθρώπους να έρθουν και να ζήσουν και να εργαστούν στο αγρόκτημα. Σκοπός ήταν να τους δώσουν την ευκαιρία να μάθουν όχι μόνο πώς να εργάζονται με την γη αλλά και την επιχειρηματική πλευρά της γεωργίας, για την οποία οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι δεν γνωρίζουν τίποτα. Δημιούργησαν ένα «συμμετοχικό αγρόκτημα», ένα αγρόκτημα που λειτουργεί με επίδοξους αγρότες, συχνά οικογένειες ή μεμονωμένα άτομα με ελάχιστη ή καθόλου γεωργική εμπειρία, και σε διάστημα 1-2 ετών τους μετατρέπει σε έμπειρους αγρότες στον τομέα τους. Χοιρινό, αρνίσιο, βοδινό κρέας, κοτόπουλα, αυγά, πέστροφες, μέλι, μηλίτης και νερό από τις πηγές του κτήματος είναι τα προϊόντα που παράγουν όλα με το σήμα της Streamfarm, αλλά κάθε τομέας-προϊόν εξακολουθεί να ανήκει στον αγρότη που εκτελεί την αντίστοιχη δραστηριότητα στο αγρόκτημα.






Μια συμφωνία κοινής γεωργικής εκμετάλλευσης.

Οι νεοεισερχόμενοι δεν χρειάζεται να πληρώσουν ή να έχουν γεωργική εμπειρία για να ενταχθούν, αλλά θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να μάθουν, είπε ο James. Το εισόδημα που θα λάβουν θα είναι ένα εισόδημα των 24.000 - 25.000 λιρών ετησίως - λίγο κάτω από τον εθνικό μέσο όρο και λίγο πάνω από το μέσο όρο του Somerset. Κάθε ένας από τους νεοεισερχόμενους αγρότες έχει μαζί μας μια συμφωνία κοινής γεωργικής εκμετάλλευσης. Υπολογίζουμε το κόστος γης, τον εξοπλισμό , το κόστος λειτουργίας και την εργασία. Στη συνέχεια, τα αφαιρούμε από τις ακαθάριστες εισπράξεις ώστε τελικά να ανακτήσουμε το κόστος κεφαλαίου μας. Επίσης υπάρχει αλληλουποστήριξη μεταξύ των νεοεισερχόμενων αγροτών στις διαφορετικές δραστηριότητες του αγροκτήματος των 250 στρεμμάτων. Και βέβαια υπάρχει και η ηθική πλευρά ότι όταν θα ξεκινήσουν τις δικές τους μικρές γεωργικές εκμεταλεύσεις να βοηθούσαν στην αντιστάθμιση της εξάπλωσης της εμπορικής βιομηχανικής γεωργίας μεγάλης κλίμακας.Ήδη περίπου 25 αγρότες έχουν αποκτήσει τις δεξιότητες και έχουν ξεκινήσει τις δικές τους μικρές εκμεταλλεύσεις.

Το κλειδί είναι η κοινή ιδιοκτησία

"Το μοντέλο που επιλέξαμε ήταν να δημιουργήσουμε ένα κοινό εμπορικό σήμα και κάτω από αυτό το εμπορικό σήμα να έχουμε μεγάλο αριθμό μικρών επιχειρήσεων (δραστηριοτήτων-προιόντων). οι οποίες αλληλουποστηρίζοντται."Μια συμφωνία κοινής γεωργικής εκμετάλλευσης δεν σημαίνει ότι είναι όλοι εταίροι - δεν μοιράζονται όλοι τα κέρδη της επιχείρησης - μοιράζονται ένα μέρος του ακαθάριστου εισοδήματος ή των εσόδων της επιχείρησης", εξηγεί ο James. Ο James είναι παθιασμένος για την επιχειρησιακή πλευρά της προσπάθειας για να διασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι θα μάθουν τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες για τη διεξαγωγή μιας επιτυχημένης γεωργικής δραστηριότητας. "Γενικά οι αγρότες είναι πραγματικά καλοί στην παραγωγή, αλλά τους ζητάμε επίσης να ... καταλάβουν και την επιχειρησιακή πλευρά της αγροτικής ζωής ".









Σήμερα το αγρόκτημα διαθέτει, περίπου 250-300 πρόβατα αναπαραγωγής και περίπου 90 αγελάδες αναπαραγωγής", μου λέει. "Δεν θέλουμε να προχωρήσουμε περισσότερο από αυτό επειδή ο στόχος είναι απλώς η παραγωγή βιοπορισμού. δεν θέλουμε να γίνουμε πλούσιοι! " Αν αυτό επαναλαμβανόταν και αλλού, τότε θα μπορούσαμε να αναζωογονήσουμε τα χωριά και την τοπική οικονομία παντού", λέει ο James. Και επισημαίνει, "Είναι πολύ απλό, δεν είναι περίπλοκο και φαίνεται να δουλεύει!" «Πουλάμε βιολογικό βοδινό κρέας, κοτόπουλο, αρνί, προβιές, δέρμα βιολογικά επεξεργασμένο, χοιρινό, χυμό μήλου, μέλι και πέστροφες, νερό .Το 2016 και 2018 το αγρόκτημα κέρδισε το βραβείο για το καλύτερο ντόπιο κρέας στο Bristol. Χρυσά βραβεία 2016 στο Taste of the Westγια την καπνιστή πέστροφα, και για το φυσικό νερό και ασημένιο για το μηλίτη μήλου. Επίσης χρυσά βραβεία το 2017 για το κοτόπουλο και το βοδινό κρέας, ενώ το 2018 πήραμε χρυσό για το αρνίσιο κρέας, τα αυγά και το μηλίτη».