Η Δύση απέτυχε - Κρίσιμο δίλημμα για Κίεβο: Επιβίωση ή Θάνατος
Mετά από όλα αυτά, ποια λύση προωθεί η Δύση για την επιβίωση του Zελένσκυ...
Ύστερα από 3,5 χρόνια πολέμου οι ισορροπίες στο ουκρανικό μέτωπο αλλάζουν δραματικά με τα μηνύματα να είναι ιδιαίτερα απογοητευτικά για το Κίεβο.
Η Δύση, η οποία εμφανιζόταν αποφασισμένη και ενωμένη να στηρίξει «μέχρι τέλους» ή για «όσο χρειαστεί» την Ουκρανία υπαναχωρεί και… υποχωρεί, με το Κίεβο να βλέπει και να καταλαβαίνει πως οι μάχες δεν χάνονται μόνο στο μέτωπο αλλά και σε επίπεδο γεωπολιτικής.
Την ίδια στιγμή, η Ρωσία, η οποία κατάφερε να ανταπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες π.χ. κυρώσεις από τη Δύση, ενισχύει το ιδεολογικό της αφήγημα και εδραιώνει τη στρατιωτική της ισχύ και υπεροχή. Πλέον «η στρατηγική ήττα της Ρωσίας» εγκαταλείπεται ως βασικός στόχος και το ΝΑΤΟ αναζητά πλέον τρόπους… για να διασώσει την Ουκρανία.
Είναι προφανές πως ο πόλεμος έχει εισέλθει σε μια νέα φάση: αυτή της πραγματικότητας. Και το ερώτημα δεν είναι ποιος θα νικήσει, αλλά αν τελικά η Ουκρανία θα καταφέρει να επιβιώσει ως κρατική οντότητα.
Είναι αυτή η πραγματικότητα που η Ρωσία καλεί διαρκώς την Ουκρανία να αντιληφθεί και να αποδεχθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα προκειμένου να μην γίνει πράξη μια άλλη προειδοποίηση: αυτή του Ρώσου προέδρου, Vladimir Putin, ο οποίος διαμηνύει πως «για εμάς όλη η Ουκρανία είναι δική μας».
Η στρατηγική ήττα
Μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία και την απόρριψη των Συμφωνιών της Κωνσταντινούπολης, η Δύση είχε αναπτύξει μια στρατηγική πρόκλησης «στρατηγικής ήττας» στη Ρωσία, με την προοπτική τα ουκρανικά στρατεύματα να φτάσουν στα σύνορα του 1991.
Η όποια αναφορά σε ανακωχή θεωρούνταν ηττοπάθεια, ο Zelensky χειροκροτούταν στα δυτικά κοινοβούλια και τα χρήματα έρεαν άφθονα.
Από θέση ισχύος
Ακολούθησε περίοδος «στρατηγικής αβεβαιότητας», όπου συζητούνταν σενάρια διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία «από θέση ισχύος» πριν αυτή υποτίθεται εξαντληθεί.
Κατόπιν, σχεδιαζόταν εισαγωγή δυτικών στρατευμάτων με διατήρηση του καθεστώτος του Κιέβου. Όμως πρόσφατα έγινε σαφές ότι η εξάντληση αφορά πρωτίστως την Ουκρανία - σε κάθε επίπεδο.νΟι ΗΠΑ δεν θέλουν πλέον να πληρώνουν ούτε για την «ασφάλεια» της Ευρώπης, πόσο μάλλον της Ουκρανίας.
Το τέλος των ψευδαισθήσεων
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη είχε ως μοναδικό της θέμα τη διάσωση της Συμμαχίας με κάθε κόστος — μέσω ψεμάτων και κολακείας. Η Ουκρανία, ως αποτέλεσμα, δεν έλαβε σημαντικά νέα πακέτα βοήθειας. Η στρατιωτική υποστήριξη πλέον θα παρέχεται μόνο μέσω ευρωπαϊκών δανείων, τα οποία θα χρησιμοποιούνται για αγορές όπλων από τις ΗΠΑ.
Δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη δέσμευση, επειδή απλά δεν υπάρχουν πλέον ούτε όπλα ούτε χρήματα.
Η νέα στρατηγική της Δύσης είναι απλώς να διασώσει την Ουκρανία ως κράτος.
Διαφοροποιήσεις
«Στην Ευρώπη έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε σημείο αφόρητων συνεπειών», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Hakan Fidan ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβακίας Juraj Blanár δήλωσε ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος συνεργασίας με τη Ρωσία «και ίσως να της συγχωρεθούν όσα συνέβησαν».
Παράλληλα, η Ουγγαρία και η Σλοβακία άσκησαν βέτο στο 18ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ, με σιωπηρή υποστήριξη από πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ αρχίζουν συζητήσεις για το αν πρέπει να συνεχιστεί η σκληρή γραμμή έναντι της Ρωσίας, ιδίως αν οι ΗΠΑ την εγκαταλείπουν.
Δεν είναι πλέον «εξαιρετική»
Αυτός είναι ο λόγος που από 1η Ιουλίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση αφαίρεσε από την Ουκρανία το καθεστώς της μεγαλύτερης δυνατής ευνοϊκής μεταχείρισης στο εμπόριο (χωρίς ποσοστώσεις και δασμούς). Για να ενταχθεί πλέον στην ΕΕ, η Ουκρανία πρέπει να ακολουθήσει την ίδια πορεία με όλους τους υποψήφιους. Ξεχάστηκαν τα αιτήματα για άμεση και γρήγορη ένταξη.
Οικονομική καταστροφή
Η νέα εμπορική συμφωνία περιλαμβάνει σχεδόν προπολεμικές ποσοστώσεις για ουκρανική ζάχαρη, κοτόπουλο, αυγά, σιτάρι, καλαμπόκι και μέλι. Η Ουκρανία χάνει περίπου 3,5 δισ. ευρώ ετήσιων εσόδων, ενώ τεχνικές χρεοκοπίες διαδέχονται η μία την άλλη και το δημοσιονομικό έλλειμμα έχει φτάσει τα 400 δισ. γρίβνες.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Οι Ουκρανοί αγρότες καλούνται πλέον να συμβαδίσουν με τα «πρότυπα της ΕΕ» — να εκσυγχρονίσουν την παραγωγή τους ώστε να πληρούν τις απαιτήσεις για το περιβάλλον, τα φυτοφάρμακα και την πιστοποίηση.
Το κράτος από την πλευρά του πρέπει να εφαρμόσει ψηφιακούς μηχανισμούς ελέγχου και ιχνηλασιμότητας.
Όλα αυτά συνεπάγονται τεράστια πρόσθετα κόστη — και η ρητορική περί ένταξης στην ΕΕ δεν συνοδεύεται πλέον από απτά οφέλη.
Η λύση της Δύσης
Το ερώτημα είναι αν το Κίεβο αντιλαμβάνεται ότι πλέον δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον ουκρανικό λαό ως «σωστή πορεία» μετά το «ηρωικό Μαϊντάν».
Ότι πρέπει επειγόντως να αλλάξει κατεύθυνση και να υποχωρήσει στις απαιτήσεις της Ρωσίας στο πλαίσιο ενός «δεύτερου γύρου Κωνσταντινούπολης».
Αυτή τη λύση προωθεί πλέον η Δύση στον Zελένσκυ, ως μέσο επιβίωσης του καθεστώτος.
Υποτίθεται ότι αυτό του επιτρέπει να μην αναγνωρίσει επισήμως τις εδαφικές διεκδικήσεις της Ρωσίας, να διατηρεί την ελπίδα επανένωσης και να εξελιχθεί σε «ανθηρή, φιλοδυτική δημοκρατία».
Το μήνυμα του Πούτιν
Ωστόσο δεν υπάρχει ακόμα η κατανόηση ότι η Ρωσία δεν θα επιτρέψει τη διατήρηση της ιδεολογίας του Bandera, και πως απαιτείται αποναζιστικοποίηση και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας.
Η στρατηγική που επέλεξε η ρωσική ηγεσία - της αργής φθοράς των πόρων του αντιπάλου - αποδίδει.
Η Ρωσία έχει ιδεολογικό πλαίσιο για την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση — παίρνει πίσω αυτό που της ανήκει, ό,τι κατακτήθηκε από τους προγόνους της στη Ρωσική Αυτοκρατορία.
Αυτό εννοούσε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν όταν δήλωσε στην Αγία Πετρούπολη πως «για εμάς, όλη η Ουκρανία είναι δική μας».
https://www.pirinoslogios.com/
