Η διαφορά μας με την Τουρκία
Αναγράφεται μετ' επιτάσεως στον Τύπο ότι η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην
Αθήνα αποστέλλεται με εντολή τον άμεσο περιορισμό της κινεζικής επιρροής
και κυρίως τη δημιουργία αναχωμάτων στην επέκτασή της με στόχευση όλα
τα λιμάνια της χώρας με γεωπολιτικό αποτύπωμα: του Πειραιά, της
Θεσσαλονίκης, του Βόλου και της Αλεξανδρούπολης που ήδη έχει καταστεί
αποκλειστικά ορμητήριο των ΗΠΑ. Το ζήτημα δεν είναι σημερινό αλλά με την
εκλογή Τραμπ επανατίθεται επιτακτικά. Σε συνέντευξη του Μπιλ Ανθόλις,
διευθυντή του Miller Institute του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, τον Ιανουάριο
του 2021, λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν, και σε
ερώτηση για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις είχε πει: «Το μεγαλύτερο ζήτημα
που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, είναι οι διμερείς σχέσεις με την Κίνα. Το
"πάτημα" της Κίνας στην Ευρώπη είναι το λιμάνι του Πειραιά. Αυτό είναι το
θέμα που πιστεύω ότι θα πρέπει η Ελλάδα να διαχειριστεί. Και πρέπει να το
διαχειριστεί καλά..... Το λιμάνι του Πειραιά είναι η αχίλλειος πτέρνα των
ελληνοαμερικανικών σχέσεων» (Καθημερινή 24/1/2021).
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την είδηση με τη στάση της κυβέρνησης απέναντι
στους διαχειριστές των δύο μεγαλύτερων λιμανιών της χώρας: Της COSCO
στον Πειραιά αλλά και του ομίλου Ιβάν Σαββίδη στη Θεσσαλονίκη, όπως και
στο Βόλο,. Tον περασμένο Απρίλιο ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Κικίλιας προέβη
σε συστάσεις στον Κινέζο πρέσβη για την τήρηση των συμβατικών
υποχρεώσεων. Είναι οι πρώτες συστάσεις που γίνονται από το 2016, όταν ο
κινέζικος όμιλος απέκτησε την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΠ.
Γιατί επί τόσα χρόνια το κράτος δεν παρενέβη;; Διότι η COSCO εκτόξευσε το
λιμάνι του Πειραιά από την ανυπαρξία, όταν ούτε με τον σιδηρόδρομο ήταν
συνδεδεμένο αποτελώντας πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία, και το κατέστησε
πρώτο στην Μεσόγειο και όχι μόνον. Η σκοπιμότητα της παρέμβασης Κικίλια
αναδεικνύεται από όσα αντίθετα δήλωνε ο Κωστής Χατζηδάκης δύο μόλις
μήνες πριν, στα εγκαίνια της Επέκτασης του Σταθμού Διακίνησης
Αυτοκινήτων στον Λιμένα Ηρακλέους (5/2/2024), όταν χαρακτήρισε «τις
θετικές εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά ... μοχλό για την οικονομική ανάπτυξης
της χώρας»: «Τα ίδια τα στοιχεία είναι αμείλικτα, είπε. Σήμερα, το Λιμάνι του
Πειραιά είναι στην 4η θέση πανευρωπαϊκά στη διακίνηση
εμπορευματοκιβωτίων, στην 3η θέση ως προς τις κρουαζιέρες και στην 1η
θέση ως προς τη διακίνηση επιβατών. Ενώ η οικονομική προστιθέμενη αξία
της ΟΛΠ Α.Ε. εκτιμάται σε 1,56% του εθνικού ΑΕΠ». Το ίδιο συμβαίνει και με
το λιμάνι του Βόλου, όπου το 2023 σε διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίησή του
67% του λιμένα, πλειοψήφησε ο όμιλος Σαββίδη με 51 εκ. ευρώ έναντι μόλις
26 εκ. της Goldair, η οποία προσέφυγε στο ΣτΕ (καθ' υπόδειξη;). Ενώ το θέμα
παρέμενε στο ΣτΕ η κυβέρνηση αποφάσισε πρόσφατα την ακύρωση του
διαγωνισμού και την αναβάθμιση του λιμένα από το δημόσιο ακολουθώντας
το μοντέλο της Αλεξανδρούπολης. Η επίθεση στον όμιλο Σαββίδη κύριο στόχο
έχει το λιμάνι Θεσσαλονίκης και για την επίτευξή του έχει προσλάβει και άλλα
χαρακτηριστικά προκειμένου να αποδυναμωθεί ο Ιβάν Σαββίδης από τα
ισχυρά ερείσματα που διαθέτει στην πόλη. Όμως μετά την αντίδραση του
ομίλου στην επίθεση του Υπερταμείου με την ανακοίνωση επενδύσεων 180
εκ. ευρώ, η σύγκρουση μετατέθηκε, προσωρινά μόνον. αφού οι αμερικανοί
θέλουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ως βασικό σημείο εισόδου του υπό
σχεδίαση εμπορικού διαδρόμου Ινδίας, Μέσης Ανατολής, Ευρώπης (ΙΜΕC)
ως απάντηση στον κινέζικο θαλάσσιο δρόμο του Μεταξιού.. Το αφήγημα του
IMEC είναι πάρα πολύ αδύναμο ακόμη κι αν υλοποιηθεί διότι η Ινδία ωχριά
μπροστά στην παραγωγική ικανότητα της Κίνας και στο εμπόριό της.
Όμως δεν είναι μόνον τα λιμάνια. Τον Αύγουστο του 2023 η Βουλή των
Αντιπροσώπων των ΗΠΑ υπερψήφισε τροπολογία στο νομοσχέδιο για τον
αμυντικό προϋπολογισμό, για επέκταση της αμερικανικής παρουσίας στις ήδη
υφιστάμενες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στη χώρα μας καθώς και για το
ενδεχόμενο δημιουργίας νέων βάσεων στα νησιά του Αιγαίου. Να
υπενθυμίσουμε ότι το 2021 στη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας
(MDCA) Ελλάδας - ΗΠΑ προστέθηκε η φράση «σε όλη την Ελλάδα»
παραδίνοντας ολόκληρη τη χώρα στους σχεδιασμούς της Ουάσινγκτον. Και
αυτό με παραίνεση της Αθήνας, με την επίκληση πάντα του κινδύνου από την
Τουρκία.
Γιατί όμως η Τουρκία μπορεί και αναπτύσσει πολύπλευρη εξωτερική πολιτική
ενώ η χώρα μας παραδίνεται σε πάτρωνες; Μας το λέει ο ιστορικός Πέρι
Άντερσον: «Ο κεμαλισμός, έγραφε, υπήρξε μια εντελώς ανεξάρτητη
δημιουργία, ένα εθνικιστικό κίνημα που δεν όφειλε τίποτα σε οποιαδήποτε
εξωτερική δύναμη. Αντίθετα, το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος άρχισε ως
βρετανικό προτεκτοράτο και συνέχισε ως αμερικανικό εξαρτημένο έδαφος,
πολιτιστικά και πολιτικά ανίκανο να υπερβεί τη βούληση των γεννητόρων
του». Για να επικαιροποιήσει τη διαφορά στις μέρες μας ο Κώστας
Ιορδανίδης, γράφοντας: «Η διαφορά των δύο χωρών είναι ότι ενώ ο κ.
Μητσοτάκης θεωρεί πως έθεσε την Ελλάδα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας
με την έκρηξη του πολέμου Ρωσίας - Ουκρανίας, ο κ. Ερντογάν μετέχει άμεσα
στη διαμόρφωση της Ιστορίας, σε μια περίοδο γενικής ανατροπής σε επίπεδο
παγκόσμιο».
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου