Ποτέ άλλοτε στα 80 χρόνια από το τέλος του παγκόσμιου πολέμου ο δυτικός κόσμος-και ειδικά η Ευρώπη- δεν βρέθηκαν σε τέτοια χάλια σαν τα σημερινά, λόγω απουσίας ηγεσίας.
Και με το κυάλι να ψάχνουμε ηγέτες σαν τον Αντενάουερ, τον Ντε Γκόλ, τον Μπραντ, τον Σμιτ, τον Μιτεράν- ούτε καν τον Γιούνκερ και τη Μέρκελ, ας προσθέσουμε και τους δικούς μας Καραμανλή και Ανδρέα- δεν θα βρούμε ούτε για δείγμα. Ακούς ονόματα- Μερτς, Μακρόν, Ούρσουλα, Ρούτε-και σε πιάνει μελαγχολία, ου μην αλλά και σύγκρυο. Τους βλέπεις να κοιτάζουν σαν χάνοι τον Τραμπ που τους δουλεύει, τους εξευτελίζει ή τους εκβιάζει και σου έρχεται αναγούλα και θυμό
Δυτικός κόσμος ουσιαστικά δεν υπάρχει. Ο Τραμπ τα βρίσκει-ή αυτό επιδιώκει- με τον Πούτιν, παρά με παραδοσιακούς συμμάχους της Αμερικής. Τους οποίους πρώτα απείλησε με εξοντωτικούς δασμούς και υπέκυψαν. Μετά τους απείλησε ότι, αν δεν εκτοξεύσουν τις αμυντικές δαπάνες τους, θα εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ. Και υπέκυψαν ξανά. Και τώρα τους εκβιάζει να πάρουν(μόνο) το αμερικανικό φυσικό αέριο, για να εξοντώσει τις οικονομίες τους, αφού είναι ακριβότερο σε σχέση με το ρωσικό, που επί δεκαετίες έκανε τη Γερμανία δεύτερη παγκοσμίως οικονομική δύναμη.
Όλοι αυτοί δουλεύουν τον δύσμοιρο Ζελένσκι. Τη μια ότι θα του δώσουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς(και ο Τραμπ δεν τους δίνει). Την άλλη ο Μακρόν ότι θα του πουλήσει εκατό πολεμικά αεροπλάνα, αλλά τελικά αυτό είναι μια «δήλωση προθέσεων». Και τώρα όλοι αυτοί τον κοροϊδεύουν ότι θα του στείλουν αμερικανικό LNG, ενώ ο αγωγός δεν δουλεύει και θέλει τεράστιες επενδύσεις και η συμφωνία είναι για μετά το 2030(ας αφήσουμε στην άκρη την τελευταία εξέλιξη, με τον Τραμπ να θέλει να τον υποχρεώσει να αποδεχθεί όρους του Πούτιν, για να λήξει ο πόλεμος)
Μέσα στο ενεργειακό παιχνίδι παίζει και η Ελλάδα. Σαν, δήθεν, «κόμβος», όπως τσαμπουνάνε ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του από τη μια και η νέα πρέσβης των ΗΠΑ από την άλλη.
Ας αφήσουμε τη μεγαλειώδη κολοτούμπα που έκανε ο Μητσοτάκης στα ενεργειακά. Το 2019 εξυμνούσε την ελληνική «πρωτοπορία» προς την «πράσινη μετάβαση» και σνόμπαρε τις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Ο δε Νίκος Δένδιας, υπουργός Εξωτερικών τότε, δήλωνε το 2021ότι «δεν θα τρυπήσουμε τις θάλασσές μας για πετρέλαιο και αέριο, διότι δεν συμφέρει» και ήταν προτιμότερο «να αγοράζουμε από τη Σαουδική Αραβία»(εκεί είχε κάνει αυτήν τη δήλωση). Τώρα όλα αυτά έχουν πάει περίπατο, αφού πρέπει να πάμε με τα νερά του Τραμπ που θέλει drills (τρυπάνια) παντού.
Ας το αφήσουμε αυτό και ας δούμε τα προκαταβολικά πανηγύρια για το Ελντοράντο που (μας λένε ότι) κρύβεται κάπου στο Ιόνιο, με το οποίο θα γεμίσουν τα ελληνικά ταμεία. Μόνο που το κάρο έχει μπει μπροστά από το άλογο. Πρέπει πρώτα να επιβεβαιωθεί ότι υπάρχει αξιοποιήσιμο κοίτασμα και αυτό θα συμβεί, αν όλα κυλήσουν ομαλά, σε περίπου δύο χρόνια. Οι πιθανότητες είναι σχετικά μικρές, 15% έως 17%, όπως λένε οι ειδικοί. Και τα όποια κέρδη για τη χώρα, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, θα είναι σε βάθος εικοσαετίας. Άλλωστε, όλα αυτά τα έχουμε ξαναζήσει πριν από δέκα χρόνια, αλλά κανένα κοίτασμα- ελληνικό ή κυπριακό- δεν κρίθηκε αξιοποιήσιμο. Οι εταιρείες έφυγαν.
Εν κατακλείδι: ο Τραμπ προσβάλλει και εκβιάζει την Ευρώπη και οι «ηγέτες» της το αποδέχονται. Οι Ευρωπαίοι «δουλεύουν» τον Ζελένσκι ότι με τη βοήθεια που του δίνουν «θα νικήσει», ενώ ο Τραμπ του ζητεί ουσιαστικά να παραδοθεί. Και ο Μητσοτάκης «δουλεύει» εμάς, παρουσιάζοντας την Ελλάδα να βρίσκεται σε κάποια πύλη του ενεργειακού παραδείσου, την ώρα που καταναλωτές και επιχειρήσεις βογκάνε από το πανάκριβο ρεύμα.
Εδώ είναι που ταιριάζει γάντι η λαϊκή ρήση «τα φαινόμενα απατούν»…
https://www.msn.com/el-gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου