H Ιστορία του Ήλιου της Βεργίνας που όλοι πρέπει να γνωρίζουν, του συμβόλου του Βασιλικού Μακεδονικού Οίκου και κυρίου συμβόλου της Ελληνικής εθνογέννεσης.

 

«Στην διάρκεια των δέκα χρόνων της πολιορκίας της Τροίας, στην πατρίδα κάθε Αχαιού τα πράγματα χειροτέρευαν. Οι νεότεροι επαναστάτησαν και δεν καλοδέχτηκαν τους στρατιώτες όταν επέστρεφαν στον τόπο τους. Ακολούθησαν αμέτρητοι φόνοι, σφαγές, και εξορίες. Όσοι διώχτηκαν, ξαναγύρισαν αργότερα με άλλο όνομα. Τώρα λέγονται Δωριείς αντί Αχαιοί» 

('Περί Δωριέων', Πλάτων, Νόμοι, Βιβλίο τρίτο, 682)

Οι Δωριείς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Κεντρικής Στερεάς (Δωρίδα), από όπου στη συνέχεια προωθήθηκαν στην Πελοπόννησο. Ένα τμήμα των Δωριέων δεν ακολούθησε την κύρια μάζα των ομοφύλων τους και παρέμεινε στην ορεινή περιοχή της Μακεδονίας.

Πρόκειται για τους Μακεδόνες, που έδωσαν και το όνομα στην περιοχή αυτή, η οποία έγινε ο γεωγραφικός πυρήνας της Μακεδονίας των ιστορικών χρόνων. Οι Μακεδόνες αποκόπηκαν από τον κύριο κορμό της φυλής τους και για μεγάλο χρονικό διάστημα έζησαν απομονωμένοι στα δυσπρόσιτα βουνά κάτω από συνθήκες καθόλου ειρηνικές, αφού το γειτόνεμα τους με άλλους βόρειους λαούς τους ανάγκαζε να βρίσκονται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση.

«O ήλιος της Βεργίνας» σύμβολο της βασιλικής δυναστείας των Μακεδόνων

Ο Ηρόδοτος με το έργο του, διέσωσε και την παράδοση με βάση την οποία καθιερώθηκε ο «ήλιος της Βεργίνας» ως σύμβολο της βασιλικής δυναστείας των Μακεδόνων.

Σύμφωνα με τα γραφόμενά του, όταν οι τρεις νέοι, απόγονοι των Αργεαδών ή Τημενιδών του Άργους της Πελοποννήσου, Γαυάνης, Αέροπος και Περδίκκας, έφυγαν από το Άργος κατέληξαν, έπειτα από περιπλανήσεις, στην υπηρεσία του βασιλιά της πόλης Λεβαία της Ιλλυρίας αναλαμβάνοντας να φυλάνε τα άλογα, τα βόδια και τα πρόβατα του.

Ένα σημάδι όμως, έκανε το βασιλιά να φοβηθεί, καθώς πίστεψε πως οι τρεις νέοι προορίζονται να αναλάβουν μεγάλη θέση. Τους κάλεσε και τους έδωσε εντολή να φύγουν από τη χώρα του, χωρίς μάλιστα να πληρωθούν για τη δουλειά που έκαναν. Οι νέοι διαμαρτυρήθηκαν και εκείνος τους υπέδειξε να πάρουν ως «μισθό»… τον ήλιο που εκείνη την ώρα έριχνε τις ακτίνες του στο δάπεδο του σπιτιού του μέσα από την καπνοδόχο.

Οι μεγαλύτεροι από τους τρεις νέους, ο Γαυάνης και ο Αεροπός ξαφνιάστηκαν με τα λόγια του. Ο πιο μικρός όμως, ο Περδίκκας, αποδέχτηκε την πρόταση του. Έβγαλε το μαχαίρι του, χάραξε στο δάπεδο τρεις φορές τον ήλιο με τις ακτίνες του, έκοψε το κομμάτι από το δάπεδο, το έβαλε στον κόρφο του και έφυγε μαζί με τους άλλους, καταλήγοντας έπειτα από περιπέτειες στη Μακεδονία. Εκεί εγκαταστάθηκαν γύρω από τους κήπους του Μίδα, γιου του Γορδίου, όπου στον κήπο τους φύτρωναν μόνα τους εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα με διαφορετικό και πιο έντονο άρωμα το ένα από το άλλο….

Βεργίνα, 8 Νοεμβρίου 1977. O αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος ετοιμάζεται να μπει στον ασύλητο μακεδονικό τάφο που έχει αποκαλύψει. Να πως περιγράφει ο ίδιος τις επόμενες στιγμές:

«Ο ανασκαφέας αισθάνθηκε βαθύτατη συγκίνηση και δέος στη θέα ενός πλούσιου ταφικούθαλάμου που είχε μείνει ανέπαφος μέσα στους αιώνες… Στη μέση του πίσω τοίχου, κάθετα κάτω από το άνοιγμά μας, το τετράγωνο κάλυμμα μιας μαρμάρινης σαρκοφάγου… Ξεπερνώντας τις αναπόφευκτες δυσκολίες που μας δημιουργούσαν τα σκορπισμένα στο δάπεδο οργανικά υλικά, κατορθώσαμε να σηκώσουμε το κάλλυμα. Και τότε είδαμε κάτι που ήταν αδύνατο να φανταστώ, γιατί ποτέ ως τότε δεν είχε βρεθεί τέτοιο οστεοδόχο σκεύος: μια ολόχρυση λάρνακα με ένα επιβλητικό αστέρι στο κάλυμμά της.»

Η ολόχρυση λάρνακα θα αποδειχθεί ότι φύλαξε για 2.300 χρόνια τα λείψανα του βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππου Β’, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το «επιβλητικό αστέρι» με τις 16 σταγονόσχημες ακτίνες θα ονομασθεί «αστέρι της Βεργίνας». Κι οι Σκοπιανοί θα το θεσμοθετήσουν σε εθνόσημο του κράτους τους, για να αποτελέσει τελικά ένα από τα τρία σημεία έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης με την Ελλάδα.

Συμβολισμοί

α. Το κέντρο του συμβόλου δεν είναι απλά μια σφαίρα, αλλά ένας ρόδακας, ένα λουλούδι δηλαδή με ιδιαίτερη έννοια για τους αρχαίους έλληνες. Ο ρόδακας συμβολίζει την ομορφιά, την αγνότητα, την ευγονία, την λατρεία, την γονιμοποίηση, την γαία και την ισχύ – δύναμη. Ήταν σύμβολο των περισσότερων βασιλικών οίκων της αρχαίας εποχής και σημάδι θεϊκής γονιμοποίησης και ουράνιας καταγωγής. Στην προκείμενη περίπτωση συμβολίζει την γαία, τον υλικό κόσμο και την γονιμοποίηση επί της γαίας (ΩΑΡΙΟ). Όταν αναφερόμαστε στον όρο ¨γονιμοποίηση¨ δεν εννοούμε την σωματική – υλική σύλληψη, αλλά την θεϊκή – ενεργειακή σύλληψη, κάθοδο φωτός & πνεύματος επί της ύλης.

Οι δεκαέξι κωνοειδείς ακμές δεν συμβολίζουν τις ακτίνες ενός άστρου – ήλιου που εκπέμπονται από το κέντρο του, διότι αν ήταν ακτίνες, θα ήταν λεπτές κατά την εκκίνηση τους από το κέντρο του ήλιου και φαρδύτερες καθώς απομακρύνονταν, εδώ βλέπουμε το αντίθετο, είναι φαρδιές κοντά στο κέντρο του συμβόλου (ρόδακα) και λεπτές εξωτερικά, δηλαδή ας πούμε ότι μοιάζουν με έναν κομήτη που κινείται. 

Συνεπώς οι  «υποτιθέμενες ακτίνες» του συμβόλου μας δηλώνουν ταχεία κίνηση, αλλά όχι από μέσα προς τα έξω, αλλά από έξω προς τα μέσα, συμφωνά με το σχήμα που έχουν οι δεκαέξι ακτίνες – κωνοειδείς ακμές. Ουσιαστικά πρόκειται για δεκαέξι κατερχόμενες ακτίνες φωτός,  που συμβολίζονται σαν ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΑ. 

Ο αριθμός δεκαέξι (16) είναι συμβολίζει το άστρο Σείριο και την καταγωγή των ελλήνων εξ άνωθεν. Θεωρούσαν ότι όλα τα μυστήρια τα διδάχτηκαν από το Σείριο και υπάρχουν ακόμη φυλές στη Αφρική που ξέρουν πολύ περισσότερα μέσα από διασωθείσες παραδόσεις τους για το τριπλό άστρο του Σειρίου, από΄τι γνωρίζει η NASA μέχρι σήμερα. Ο αριθμός 16 είναι σύμβολο της ανώτερης μύησης που μπορεί να λάβει κάποιος από τα ουράνια μυστήρια και συμβολίζει τις υπέρτατες Σειριακές μυήσεις.  

β. Ο τυπικός Ήλιος της Βεργίνας, αποτελείται από 16 ακτίνες. Μπορούμε επίσης να τον δούμε και με 12 ή ακόμα και 8 ακτίνες του Ήλιου. Ο Ήλιος με τις δεκαέξι ακτίνες αντιπροσωπεύει τα εξής: Οι 4 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τα 4 στοιχεία της φύσης, ΓΗ – ΘΑΛΑΣΣΑ – ΦΩΤΙΑ – ΑΕΡΑΣ και οι υπόλοιπες 12 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τους 12 Θεούς του Ολύμπου.

Ο Ήλιος της Βεργίνας, κατά κυριότητα συμβολίζει κάτι το παρθένο. Γι’αυτό και συνήθως βλέπουμε το αρχαίο αυτό Ελληνικό σύμβολο, στην παρθένο θεά Αθηνά. Αλλά και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, μπορεί να ταυτοποιηστεί και με τον θεό Απόλλωνα.

Ο Ήλιος της Βεργίνας αποτέλεσε ενα κοινό σύμβολο της αρχαίας Ελλάδας και το βρίσκουμε σε κέρματα, αγγεία, τοιχογραφίες και αγάλματα, πολύ πριν το Μακεδονικό βασίλειο και την δυναστεία των Αργεάδων.

Δεκαεξάκτινοι και Οκτάκτινοι Ήλιοι παρουσιάζονται συχνά σε Ελληνιστικά νομίσματα και ασπίδες της Περιόδου. Επίσης υπαρχει και αριθμός απεικονίσεων Αθηναίων Οπλιτών να φέρουν ένα πανομοιότυπο δεκαεξάκτινο σύμβολο στη πανοπλία τους, απο τον 6ο π.Χ. αιώνα ,καθώς και σε νομίσματα, από τη νησιωτική μέχρι την ηπειρωτική Ελλάδα, όπως στη Κέρκυρα, εύρημα 5ου π.Χ. αιώνα, Λοκρίδα, 4ο π.Χ. αιώνα.

Μετά την ένωση των Ελλήνων υπό την αρχηγεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Ήλιος της Βεργίνας αποτέλεσε το κύριο σύμβολο της Ελληνικής εθνογέννεσης.

https://diodotos-k-t.blogspot.com/