του Παντελή Σαββίδη
Φωτογραφία: η Αμερικανίδα πρέσβης στα Σκόπια Άνγελα Ανγκελέρ
Θα σας είναι γνωστό απο την ειδησεογραφία ότι ο πολύς Κρίστιαν Μίτσκοσκι, εν αναμονή νέος Πρωθυπουργός των Σκοπίων, παρουσιάζοντας την κυβέρνησή του επανέλαβε πως στα επίσημα έγγραφα και στο εξωτερικό θα χρησιμοποιεί το Συνταγματικό όνομα της χώρας του αλλά στο εσωτερικό θα την αποκαλεί Μακεδονία. Επικαλούμενος το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του και τα ανθρώπινα δικαιώματά του.
Μόνο που τα δικαιώματα αυτά συντρέχουν σε φυσικά πρόσωπα, όχι σε κρατικές προσωπικότητες και, μάλιστα ηγετικές.
Ως πολίτης μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται. Ως κρατικός δρών δεσμεύεται απο συμφωνίες.
Ως πολίτης μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται. Ως κρατικός δρών δεσμεύεται απο συμφωνίες.
Εκτός και αν η περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει παραθυράκια για διπλή ονομασία. Οπότε το δράμα της υποχώρησης Τσίπρα -Κοτζιά γίνεται ακόμη χειρότερο.
Σε τετοια ερωτήματα, παρεμβαίνοντας με την αρθρογραφία του, σε γνωστό μέσο που εξύμνησε και εξυμνεί την πολιτική του, ο κ. Κοτζιάς, συνήθως συστήνει σε όσους στην Ελλάδα τα θέτουν να μην παίζουν το παιχνίδι των Σκοπίων. Η καθημερινότητα στην πράξη τον διαψεύδει. Και ο Μίτσκοσκι συνέστησε στην Ελλάδα, αν δεν της αρέσει η ερμηνεία που δίνει στη Συμφωνία να απευθυνθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Τόσο ισχυρή ήταν η διασφάλιση της Συμφωνία των Πρεσπών η οποία είναι, μάλλον, ένα έγγραφο που αφορά την ιστορία παρά την πολιτική σήμερα και τη διπλωματία.
Κατακριτέα ήταν και η δήλωση της Αμερικανίδας πρέσβεως στα Σκόπια Άνγκελας Ανγκελέρ η οποία εξέφρασε την ικανοποίησή της για τη δήλωση Μίτσκοσκι περί χρήσης του συνταγματικού ονόματος της χώρας διεθνώς αλλά όχι στο εσωτερικό.
Οι Αμερικανοί πίεσαν αφόρητα για την αποδοχή της Συμφωνίας και προφανώς ετέθη υπόψη τους και φρόντισαν να διατυπωθεί αναλόγως, η χρήση της ονομασίας Βόρεια Μακεδονία, erga omnes. Ο διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς, άλλωστε, δικός τους ήταν.
Αφού έκαναν την δουλειά τους εγκαταλείπουν την υποστήριξη του μοναδικού οφέλους που είχε η Ελλάδα, της μιας χρήσης της ονομασίας στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Αν μπορεί να θεωρηθεί όφελος η συγκεκριμένη ονομασία. Αλλά έστω και έτσι, οι ΗΠΑ δηλώνουν ικανοποιημένες με την διεθνή χρήση της ονομασίας, και μόνο, αδιαφορόντας για το εσωτερικό.
Όποιος πολιτικός αρχηγός δηλώνει δεδομένος στις ΗΠΑ θα συναντά την εγκατάλειψή του όταν ικανοποιούνται οι αμερικανικές επιθυμίες, στην συγκεκριμένη περίπτωση η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί δημιούργησαν την χώρα τους με πολέμους τους οποίους προκαλούν και σήμερα για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους. Απεχθάνονται τους δεδηλωμένους υποτελείς. Είναι παίκτες του σκληρού παιχνιδιού.
Οι ΗΠΑ έχουν “πουλήσει” την Ελλάδα επανειλημμένως απο την εισβολή στην Κύπρο την οποία σχεδίασαν και εν μέρει με τους συμμάχους τους βρετανούς, εκτέλεσαν μαζί με την Τουρκία.
Δεν πήραν ποτέ σαφή θέση στις τουρκικές αιτιάσεις και προωθούν την συνεργασία των δύο χωρών σε ζητήματα που η Ελλάδα δίνει και η Τουρκία παίρνει. Η υπόθεση ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας ταυτίζεται ως προς το ζητούμενο απολύτως με τις δικεδικήσεις της Κίνας στη Νότια Θάλασσα σε βάρος των Φιλιππίνων. Την Κίνα την αντιμάχονται οι ΗΠΑ, απο την Ελλαδα ζητουν να συνεργαστεί με την Τουρκία.
Για τον Μπελέρη δεν είπαν τίποτε υπέρ του στη στημένη υπόθεση.
Και τώρα με το Σκόπια εκφράζουν την ικανοποίσή τους στην καταπάτηση της Συμφωνίας απο τον Μίτσκοσκι.
Στην Αθήνα θα το καταπιούν και αυτό διότι είναι δεδομένοι. Το είπε με σαφήνεια ο πρωθυπουργός.
Μια νέα πολιτική δύναμη που θα διεκδικήσει την εξουσία θα πρέπει να βάλει στην ατζέντα της πως η χώρα πρέπει να αποκτήσει βαθμούς αυτονομίας σε σχέση με τις ΗΠΑ. Όχι απόκλισης αλλά αυτονομίας σε ζητήματα που δεν συμφέρουν την Ελλάδα. Σήμερα η εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας διαμορφώνεται (αν διαμορφώνεται) με ραβασάκια που στέλνει αρμοδίως η γνωστή πρεσβεία στην Αθήνα.
Ευτυχώς που υψηλά ιστάμενο στέλεχος της κυβέρνησης Τσίπρα όταν του ζητήθηκε να κλιμακώσει με την Τουρκία (στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης Ουάσιγκτον-¨Αγκυρας) και θα έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ ρώτησε κάποιους ποιό έξυπνους απο αυτόν, του επιχειρηματικού κόσμου, και τον απέτρεψαν.
Η τακτική των ΗΠΑ είναι να σε στήψουν στην λεμονόπουπα και να σε πετάξουν.
Αν, λοιπόν, ζητήσουν κάτι απο την Ελλάδα να τους προταθεί να μπούν μπροστά αυτοί με τον στρατό τους και απο πίσω θα ακολουθήσει και ο ελληνικός στρατός.
Κάποια στιγμή η πολιτεία θα πρέπει να αποφασίσει ότι με τις παρακλήσεις προστασίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει η χώρα την ακεραιότητά της. Και θα πρέπει να πατήσει μόνη στα πόδια της.
Θέλω να ελπίζω ότι τόσο πρόθυμους δεδομένους δεν θα συναντήσουν μετά τον Μητσοτάκη.
Η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη έναν νέο πολιτικό σχηματισμό με προοπτική εξουσίας. Πολλοί θα υποστηρίξουν μια τέτοια κίνηση που θα διακρίνεται απο τα εξής χαρακτηριστικά:
-Ισχυρό κοινωνικό κράτος.
-Περιφερειακή πολιτική και αποσυγκέντρωση της πρωτεύουσας.
-Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις με προμήθεια οπλικών συστημάτων απο διάφορες πηγές για να μην υπάρχει απόλυτη εξάρτηση απο μια χώρα. Δική της παραγωγή πολεμικού υλικού όπου και όσο μπορεί.
-Αυτονόμηση της εξωτερικής πολιτικής απο τις ΗΠΑ όσο είναι δυνατόν.
-Ορισμένες περιφερειακές ισορροπίες των ΗΠΑ μας βολεύουν. Χωρίς να προκαλούμε τους λαούς της Μέσης Ανατολής με την υπερβολική έκθεσή μας στον πόλεμο Ισραήλ-Παλαιστινίων, η συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ-Αιγύπτου και νέου κουρδικού κράτους (εκτός Τουρκίας) εξυπηρετεί τα ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα.
Προς το παρόν και για αρκετό διάστημα θα μαζεύουμε τα συντρίμια της αποτυχημένης πολιτικής Μητσοτάκη. Και ας προσέξουμε πως θα συμεριφερθούμε με το άνοιγμα του μετώπου Ισραήλ- Λιβάνου.
https://www.anixneuseis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου