Ερώτηση σε Γερμανούς: «Καλά, τότε γιατί δεν είπατε τίποτα για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974;»

 

Ο μπουφετζής

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ

Τον άκουσα σαν να τον άκουγα πρώτη φορά. Κουβέντιαζε με μια ομάδα Γερμανών, λέει. Τους ρώτησε: «Αντιτίθεστε στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έτσι δεν είναι;».

Αφότου γνωριστήκαμε με έναν Ελληνοκύπριο φίλο μου ο οποίος έχε μπουφέ στην οδό Λήδρας, πλέον κουβεντιάζουμε στο πόδι κάθε φορά που περνάω από εκεί. Μου διηγήθηκε ξανά ένα γεγονός που ξέχασε ότι μου το είχε διηγηθεί και προηγουμένως. Δεν του είπα «μου το είχες διηγηθεί και προηγουμένως». Τον άκουσα σαν να τον άκουγα πρώτη φορά. Κουβέντιαζε με μια ομάδα Γερμανών, λέει. Τους ρώτησε: «Αντιτίθεστε στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έτσι δεν είναι;». «Φυσικά», του είπαν οι Γερμανοί. «Καλά, τότε γιατί δεν είπατε τίποτα για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974;» «Σε συγχαίρω», του είπα, «πολύ ωραία ερώτηση. Τι σου απάντησαν;» «Σηκώθηκαν και έφυγαν χωρίς να πουν απολύτως τίποτα», είπε.

Υπάρχει μια εισβολή και κατοχή στην Κύπρο για την οποία ο κόσμος παρέμεινε σιωπηλός και συνεχίζει να παραμένει. Αυτή τη στιγμή είναι και η Συρία υπό κατοχή. Η Τουρκία, αν κρατάει κάτω από τον έλεγχό της το 37% της Κύπρου, ελέγχει και το 10% της Συρίας. Όπως πήρε πάρα πολλά πράγματα από την Κύπρο, πήρε και από τη Συρία. Ίσως να μπήκαν και στη δική μας αγορά ελιές από το Άφριν και να μην το αντιλαμβάνεστε. Μήπως δεν μπήκε στα τάνκερ μας πετρέλαιο από τη Συρία; Όταν κέρδισε ο Έρντογαν έκαναν πανηγύρια στην Συρία, λέει. Όποιος το ακούσει αυτό, θα νομίζει ότι πανηγύρισε ολόκληρη η Συρία. Το πανηγύρι ήταν βεβαίως από τις κατεχόμενες περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Χάρηκαν οι ψυχοπαθείς αιμοβόροι τζιχαντιστές. Γιόρτασαν τη νίκη του Ερντογάν. Θα γιορτάσουν, δεν θα γιορτάσουν; Μέχρι σήμερα ο Ερντογάν πληρώνει τον μισθό τους.

Ο Μπασάρ Άσαντ κρατάει γερά την υπόθεση με την Τουρκία. Πριν τις εκλογές δεν έδωσε καμία σημασία στις ικεσίες του Ταγίπ Ερντογάν για να συναντηθεί μαζί του. Δεν συναντήθηκε μαζί του. Και δεν μπόρεσε να τον πείσει ακόμα και ο Πούτιν για να συναντηθεί. Ο Πούτιν, που χωρίς καμία αμφιβολία στήριξε τον Ερντογάν σε αυτές τις εκλογές, προσπάθησε πολύ για να διασφαλίσει συνάντησή του με τον Άσαντ. Αρκούσε στον Ερντογάν μια χειραψία, μια φωτογραφία. Ο Άσαντ το αρνήθηκε αυτό με κόστος να θίξει τον Πούτιν. Αν μη τι άλλο ο Πούτιν ήταν ο σωτήρας του Άσαντ. Αν δεν ήταν εκείνος, θα τέλειωνε προ πολλού. Το τέλος του δεν θα ήταν διαφορετικό από εκείνο των Σαντάμ και Καντάφι. Παρά ταύτα, ρίσκαρε να κακοκαρδίσει τον Πούτιν και απέρριψε τη συνάντηση με τον Ερντογάν. Τώρα, κοιτάω μία τον Άσαντ και μία εμάς. Ο Ερντογάν ικετεύει τον Άσαντ και η ελληνοκυπριακή ηγεσία τον Ερντογάν. Δύο θύματα που βρίσκονται υπό κατοχή πόσο αντίθετες στάσεις έχουν έναντι του κατακτητή τους. Ο Άσαντ λέει στον Ερντογάν «δεν θα συναντηθώ μαζί σου χωρίς να αποσυρθείς από τη χώρα μου». Η ελληνοκυπριακή ηγεσία δεν μπορεί να το πει αυτό. Όχι μόνο δεν μπορεί να το πει, αλλά δεν μπορεί να τον αναγκάσει να καθίσει στο τραπέζι για διαπραγμάτευση. Ζητά βοήθεια από άλλους για να αναγκάσουν την Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι. Ο δε Άσαντ, δεν έχει ένα τέτοιο ντέρτι. Εκεί συμβαίνει το αντίθετο με αυτό που γίνεται σε εμάς. Ενώ εμείς ζητούμε βοήθεια από άλλους για να καθίσουν τον Ερντογάν στο τραπέζι, ο Ερντογάν ζητά στήριξη από τη Ρωσία για να καθίσει στο τραπέζι με τον Άσαντ. Καταλαβαίνω, εμείς είμαστε μικρή χώρα. Μικρή κοινότητα. Ό,τι και να είναι, δεν γίνεται τόση ανημποριά! Οι αγώνες χωρίς αρχές είναι πάντα καταδικασμένοι να μένουν χωρίς αποτέλεσμα.

Υπάρχει και άλλο. Η Τουρκία από τη μια κατέκτησε την Κύπρο και από την άλλη δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Και η κυπριακή κυβέρνηση παραπονιέται και γι’ αυτό. Περιμένει αναγνώριση από την Τουρκία. Κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να γίνεται το αντίθετο όμως. Ουσιαστικά, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έπρεπε να αναγνωρίζει την Τουρκία. Γιατί λυπάσαι που δεν σε αναγνωρίζει ο κατακτητής; Τι είναι αυτή η προσδοκία για αναγνώριση από ένας κράτος που εισέβαλε και κατέχει τη μισή πατρίδα σου;

Ο μπουφετζής Ελληνοκύπριος φίλος μου υπέβαλε μια πολύ σωστή ερώτηση στους Γερμανούς. Εσείς δεν μπορέσατε να γίνετε όσο εκείνος ο μπουφετζής. Η Ευρώπη, ενώ από τη μια κλείνει τα μάτια στην κατοχή στην Κύπρο, από την άλλη σας αναγκάζει να αντιτίθεστε στην κατοχή σε ένα άλλο μέρος και να εφαρμόσετε κυρώσεις στον κατακτητή. Γίνεται κάτι τέτοιο;

 Πολίτης