Μάριος Μάζαρης: ένας δάσκαλος πρότυπο που αξίζει να γνωρίσεις. Η αλλιώς ο δάσκαλος που ονειρευόμαστε γονείς και μαθητές για κάθε σχολείο!
Συνέντευξη-Ερωτήσεις: Κάτια Κωττάκη για το thesmellofmommy.gr
Δάσκαλος, φωτογράφος, blogger με αγάπη στην γυμναστική. Επιπλέον του αρέσει η φωτογραφία και τα ταξίδια. Λατρεύει να ταξιδεύει στα όμορφα μέρη της Ελλάδας μας και να τα φωτογραφίζει! Του αρέσουν οι τέχνες όπως το θεάτρο και το σινεμά, καθώς και το γράψιμο. Ιδιαίτερη αδυναμία έχει και στο ραδιόφωνο. Ο Μάριος Μάζαρης αγαπάει πραγματικά την δουλειά που κάνει. Και αυτό το αποδεικνύει καθημερινά.
Θα τον χαρακτηρίζαμε ως δάσκαλο της νέας γενιάς, ο οποίος χρησιμοποιεί τα social media για να εκφράζεται. Καθώς επίσης και για να επικοινωνεί με μαθητές και γονείς. Συχνές είναι οι αναρτήσεις του σε facebook και instagram που αφορούν την επικαιρότητα και την κοινωνία μας. Πάντα όμως απο την ματιά των παιδιών.
Ο Μάριος Μάζαρης πήρε μέρος στην καμπάνια του viber: Heroes of Viber ως best teacher ever. Μια παγκόσμια καμπάνια για ανθρώπους που άλλαξαν την ζωή τους μέσω της εφαρμογής. Ο δάσκαλος χρησιμοποίησε την εφαρμογή κατά την διάρκεια της καραντίνας για να συνεχίσει διαδυκτιακά τα μαθήματα της τάξης του.
Δες εδώ το σχετικό βίντεο
Ο Μάριος Μάζαρης είναι εκείνος ο δάσκαλος που μετά το πέρας των εορτών, στόλισε χριστουγεννιάτικα την τάξη. Κοντά στα μέσα Ιανουαρίου και αφού οι μαθητές επέστρεψαν μετά την καραντίνα μια έκπληξη τα περίμενε! Μια τάξη με λαμπιόνια και χριστουγεννιάτικο δεντράκι έτοιμη να τους υποδεχτεί ξανά….Κάτι που έκανε μέχρι και την υπουργό παιδείας να του τηλεφωνήσει!
Ο Μάριος Μάζαρης είναι εκείνος ο δάσκαλος που ζήτησε απο τους μαθητές του να αυτοξιολογήσουν τις εργασίες τους. Κάτω απο κάθε άσκηση κάθε παιδί γράφει μια καλή κουβέντα για τον εαυτό του. Για το πόσο καλά πιστεύει οτι τα πήγε! Μία θετική λέξη αρκεί για να έρθει στην συνέχεια και η επιβράβευση απο τον ίδιο τον δάσκαλο….
Ο Μάριος είναι ο δάσκαλος που τράβηξε το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης της κρατικής τηλεόρασης για να μιλήσει για τις μεθόδους του ως παιδαγωγός.
Ένας παιδαγωγός με ενσυναίσθηση, που γνωρίζει οτι το κύριο μέλημα του είναι αρχικά παιδαγωγικό και μετά μαθησιακό. Γιατί σκοπός είναι πρώτα να καλλιεργηθούν οι ψυχές και μετά τα γράμματα.
Ένας δάσκαλος που χαρακτηρίστηκε ως πρότυπο παιδείας για το έργο του, προσφέροντας μια ελπίδα και ενα φως στις συνθήκες των δημόσιων σχολείων αυτής της χώρας. Επειδή είναι ένας δάσκαλος που κάνει την διαφορά, αξίζει να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από τις απαντήσεις που χάρισε στην Κάτια Κωττάκη, παρακάτω.
- Ο Μάριος Μάζαρης κάποια χρόνια πριν, στην θέση του μαθητή. Τον εαυτό σας παιδί πως τον θυμάστε;
Θα έλεγα αμήχανο. Πέρασα πολλά χρόνια προσπαθώντας να καταλάβω τι περιμένουν οι άλλοι από μένα. Ποια πρότυπα πρέπει να μιμηθώ και πώς να ανταπεξέλθω. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, αλλά ένα παιδί προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο του μέσα από τους μεγάλους. Μέσα απο το πλαίσιο που του ορίζουν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τα θέλω του παιδιού. Κάτι που θεωρώ το λιγότερο στενάχωρο.
- Ο Μάριος Μάζαρης κάποια χρόνια μετά, ως δάσκαλος δημοτικού. Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως δάσκαλο; Τι παράδειγμα δασκάλου θέλετε να είστε για τους μαθητές σας; Θεωρείτε τον εαυτό σας «διαφορετικό» δάσκαλο;
Θα διάλεγα να με πω ανήσυχο και δημιουργικό ίσως το ένα προκύπτει από το άλλο. Είμαι ανήσυχος και έτσι δημιουργικός, είμαι δημιουργικός για να μην εφησυχάζω. Δεν νιώθω άνετα στο να με περιγράφω, γιατί δεν καταναλώνω χρόνο στο να σκεφτώ πώς είναι οι γύρω συνάδελφοι. Προσπαθώ να είμαι χρήσιμος για τα παιδιά κι αυτό σημαίνει να είμαι κοντά τους. Να τα παρατηρώ και να επιχειρώ να ξεκλειδώσω τον τρόπο που σκέφτονται.
Θέλω να με σκέφτονται ως κάποιον που δε θέλει να τους φέρει στα μέτρα του. Αλλά έρχεται εκείνος στα δικά τους.
- Ενσυναίσθηση & θετική διαπαιδαγώγηση, δύο σημαντικές έννοιες της σύγχρονης παιδικής ψυχολογίας, ειδικά για όσους είμαστε κοντά με παιδιά. Πόσο κοντά είναι αυτές οι δύο έννοιες στον δικό σας τρόπο διδασκαλίας και στην επαφή σας με τα παιδιά;
Τα τελευταία χρόνια είναι τα σημαντικότερα μου εφόδια. Έχοντας δουλέψει με εκατοντάδες παιδιά πλέον, κατάλαβα ότι δουλεύουμε και συνεργαζόμαστε όταν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Και για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να νιώσουμε ασφαλείς, αποδεκτοί και φίλοι. Ένα μεγάλο μέρος λοιπόν της ενέργειας μου πηγαίνει στο να βοηθήσω τα παιδιά σε αυτό ακριβώς.
Να γνωρίσουν, να αποδεχτούν και να αγαπήσουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Αν για κάτι είμαι υπερήφανος , είναι που είμαι παρών σε όσα γεννιούνται στην τάξη και μοιραζόμαστε.
Κεφάλαιο Α’ Δημοτικού:
- Τι θα συμβουλεύατε ως δάσκαλος τους γονείς που αυτή την περίοδο είναι αγχωμένοι για τα δικά τους….πρωτάκια; (ναι ναι, είμαι και εγώ μια από αυτές τις μαμάδες)
Να μην είναι αγχωμένοι ! Η Α’ τάξη είναι ίσως η σημαντικότερη τάξη! Όχι τόσο για τα γράμματα, τους αριθμούς, τα βιβλία και τα γραψίματα. Όσο γιατί τα παιδιά μπαίνουν σε έναν κόσμο που λέγεται σχολείο,με διαφορετική έννοια απ’ ότι του νηπιαγωγείου. Και αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι φιλικός, όμορφος κι αγαπημένος ώστε μπορέσουν τα παιδιά να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες τους. Αν οι γονείς έχουν άγχος, τότε και τα παιδιά θα έχουν άγχος. Κι αν οι γονείς πάρουν αψήφιστα το σχολείο , τότε και τα παιδιά θα το κάνουν.
- Επίσης, ποια είναι η δική σας συμβουλή για το διάβασμα στο σπίτι; Ποιες είναι οι δικές σας οδηγίες προς τους γονείς σχετικά με το διάβασμα; (από χρόνο, βοήθεια κλπ.)
Αυτά που συζητάω πάντα με τους γονείς που συνεργάζομαι κινούνται γύρω από 4 άξονες : του χρόνου, τόπου, τρόπου και προσπάθειας.
Το διάβασμα πρέπει να γίνεται σε συγκεκριμένο χρόνο, κάθε μέρα συγκεκριμένη ώρα. Ώστε το παιδί να αποκτήσει μια υγιή ρουτίνα. Καθώς και για συγκεκριμένη διάρκεια που δεν πρέπει να ξεπερνάει κατά πολύ τη 1 ώρα. Σε συγκεκριμένο τόπο. Κάποιο δωμάτιο ή χώρο του σπιτιού ήσυχο χωρίς μουσικές , τηλεοράσεις , αντιπερισπασμούς και ομιλίες. Να ακολουθεί τη σειρά που ο δάσκαλος/ α προτείνει.
Πχ. συνήθως ξεκινάμε με την ανάγνωση και την αντιγραφή και ύστερα με τις ασκήσεις. Και τέλος η προσπάθεια να είναι εξ ολοκλήρου του παιδιού, ακόμα και αν έχει λάθη. Ώστε να μπορεί ο δάσκαλος να καταλαβαίνει τι πρέπει να επαναλάβει και πώς. Αλλά και το παιδί να μπορέσει να διαμορφώσει στο μυαλό του κανόνες, πρότυπα και τρόπους επίλυσης ασκήσεων. Είναι πολλά που θα μπορούσα να πω και σίγουρα οι γονείς θα μάθουν συζητώντας με τον/την υπεύθυνο εκπαιδευτικό του τμήματος.
- Μιας και αναφερθήκαμε όμως στους γονείς. Αλήθεια πόσο σημαντική θεωρείτε την καλή επικοινωνία και επαφή γονέα και δασκάλου κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς;
Οι γονείς είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ιδιαίτερα στις μικρές τάξεις , καθώς η δουλειά στην τάξη και στο σπίτι είναι μοιρασμένη. Εκτός αυτού όμως ο τρόπος που μεγαλώνει ένα παιδί στο σπίτι και οι σχέσεις που έχει με την οικογένεια του, έχουν άμεση επέκταση στην παρουσία του στην τάξη και ανάποδα.
Γι’ αυτούς και πολλούς ακόμα λόγους γονείς και δάσκαλοι πρέπει να είναι σύμμαχοι. Γιατί οι στόχοι τους είναι κοινοί και αφορούν τα παιδιά.
- «Όλα τα όνειρα γίνονται από λέξεις». Μια φράση ζωγραφισμένη στον στοίχο ενός δημόσιου δημοτικού σχολείου από τα δικά σας χέρια, τα χέρια του ίδιου του δασκάλου. Πόσο θα θέλαμε να βλέπουμε τέτοιες όμορφες σχολικές αίθουσες! Μιλήστε μας λίγο για αυτή σας την έμπνευση και δημιουργία.
Η τάξη για μένα είναι προέκταση του σπιτιού μου, του τρόπου που βλέπω τη ζωή και της αισθητικής μου. Γι’ αυτό και προσπαθώ το περιβάλλον που περνάω τόσες μέρες της ζωής μου να είναι όμορφο τόσο για μένα , όσο και για τα παιδιά. Συνήθως λοιπόν ψάχνω μια φράση κλειδί, μια σειρά από λέξεων που θα ξεκλειδώσει και τους δικούς μου στόχους κάθε χρονιά. Και όταν τη βρω τη ζωγραφίζω! Σε χαρτί, σε τοίχο, στο μυαλό μου, προσπαθώ η συνοχή μιας χρονιάς να ξεκινά από τη φράση αυτή.
Εν προκειμένω , η Α’ δημοτικού είναι για μένα μια γενναία εισαγωγή στις λέξεις που μαθαίνουν τα παιδιά και που θα τα συντροφεύουν για πολλά χρόνια. Αλλά αυτές οι λέξεις , αν δε γίνουν και όνειρα , το σχολείο θα είναι πολύ πιο βαρετό.
- Και αλήθεια, εσείς ως δάσκαλος πως ονειρεύεστε το ιδανικό δημοτικό σχολείο; Πως ονειρεύεστε την παιδεία και το σχολείου του αύριο;
Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει διαμορφωμένο πλήρως στο μυαλό μου , καθώς οι σχέσεις, οι συνθήκες , το πλαίσιο, όλα είναι μεταβλητά χρόνο με τον χρόνο.
Σίγουρα θα ήθελα τα παιδιά να ακούγονται περισσότερο μέσα στο σχολείο.
Να συνδιαμορφώνουν το περιεχόμενο της ύλης και να μην είναι απλώς τα αφτιά που ο δάσκαλος θα ξεδιπλώσει με μαεστρία το κήρυγμα του ή τις γνώσεις του. Όλες μου οι προσπάθειες είναι προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ όλες οι προσπάθειες του επίσημου σχολείου προς την αντίθετη.
- Το ελληνικό σχολείο είναι τελικά απλά το σχολείο της…. «φωτοτυπίας»; Φωτοτυπίες, παπαγαλία, αποστήθιση, μεγάλη ύλη που πρέπει να βγει. Υπάρχει καθόλου ποιοτικός-παραγωγικός και κυρίως παιδαγωγικός χρόνος με τα παιδιά στην ταξη; Η μπορεί τέλος πάντων να υπάρξει;
Είναι πολύ λίγος πλέον. Καθώς μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας (εκπαιδευτικοί και γονείς) έχουν παραδοθεί στο κυνήγι της ύλης. Μιας ύλης που κανείς δεν μπορεί να αιτιολογήσει την ύπαρξη ή τη χρησιμότητά της σε πολλά της κομμάτια. Ελάχιστοι μπορούν να απαντήσουν στο «γιατί μαθαίνουμε αυτά που μαθαίνουμε» με λέξεις και επιχειρήματα πέρα από τα «γιατί πρέπει» ή «γιατί αυτά έμαθαν και οι προηγούμενοι». Το ελληνικό σχολείο είναι δυστυχώς προσκολλημένο στη συσσώρευση πληροφοριών που κανένα παιδί δεν μπορεί να μάθει, με αποτέλεσμα τη ματαίωση του. Επιπλέον τον θυμό των εκπαιδευτικών για τεμπέληδες μαθητές και γονείς που πληρώνουν κέντρα μελέτης ώστε να συμπληρωθούν σωστά οι φωτοτυπίες για την επόμενη μέρα. Είναι ένας φαύλος κύκλος , χωρίς κανείς να είναι ευχαριστημένος. Ενώ και οι εκπαιδευτικοί σε μεγάλο ποσοστό δείχνουν να ξεχνούν το παιδαγωγικό τους έργο και ποντάρουν στο μαθησιακό.
- Παρακολουθώντας κάποιες από τις δικές σας ενέργειες και κινήσεις στο έργο σας ως δάσκαλος, ήθελα να ρωτήσω πόσο σημαντική θεωρείτε την επιβράβευση; Το ένα μπράβο που θα ακούσει ένα παιδί από τα χείλη μας; Θεωρείτε ότι βοηθάει στην αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση τους;
Καθένας από μας θεωρεί πολλές φορές ότι πασχίζει να τα καταφέρει, ότι τρέχει να τα προλάβει όλα ή ότι δυσκολεύεται σε πολλά. Εγώ σε όλες αυτές τις περιπτώσεις προτείνω να κάνουμε μια μικρή παύση. Να αναλογιστούμε όχι τι έχουμε ακόμα να κάνουμε , αλλά πόσα έχουμε ως εκείνη τη στιγμή καταφέρει.
Ένα μπράβο, μια όμορφη κουβέντα κινητοποιεί και δίνει δύναμη και χαμόγελα.
Έτσι , όταν ένα παιδί παράγει κάτι, δε θα σταθώ στα λάθη που έκανε και στο πόσο πίσω έχει μείνει . Αλλά θα επιβραβεύσω την πορεία, την προσπάθεια και τα σωστά του. Την επόμενη μέρα ξέρω πως θα προσπαθήσει περισσότερο και θα το κάνει με χαμόγελο.
- Επίσης, πόσο σημαντικό είναι να μιλάμε στα παιδιά για την διαφορετικότητα και την αποδοχή της; Θεωρείτε ότι πρέπει γονείς και δάσκαλοι να τους μιλάμε συχνά σχετικά με αυτό το θέμα;
Η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά συντηρητική. Όχι γιατί δεν έχει κάνει προόδους στο να ενσωματώσει ανθρώπους που παλιότερα τους απέκλειε από δράσεις, χώρους ή δικαιώματα,. Αλλά γιατί δεν τους έχει αποδεχτεί ουσιαστικά. Πίσω από πολλές πράξεις μας κρύβεται ένα «δε σε αποδέχομαι , σε ανέχομαι» κι αυτό δυναμιτίζει πολλές φορές την ατμόσφαιρα. Οι κουβέντες λοιπόν χρειάζεται να είναι συνεχώς παρούσες , με κάθε αφορμή , σε κάθε ηλικία, με πολλούς τρόπους και εμβάθυνση. Αλλά ποτέ υπό το πρίσμα «εμείς είμαστε οι σωστοί , αλλά υπάρχουν κι αυτοί γύρω μας που πρέπει να σεβόμαστε». Στα παιδιά μιλάω καθημερινά για τη σημασία της ισότητας. Κι αυτή σημαίνει ότι είμαστε όλοι σωστοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Και μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον αν μπούμε στην θέση του. Η ενσυναίσθηση είναι βασικός λίθος της αποδοχής της διαφορετικότητας μας.
- Ας πούμε, πως «αντιμετωπίζετε» και βοηθάτε ένα παιδί της Α’ δημοτικού που έχει κάποιες δυσκολίες στον λόγο του; (καθυστέρηση λόγου) Είναι δεδομένο ότι αυτό το παιδί θα δυσκολευτεί πηγαίνοντας στην πρώτη;
Κάθε παιδί μαθαίνει με διαφορικό τρόπο, σε διαφορετικό χρόνο. Το στενάχωρο με το ελληνικό σχολείο είναι πως δεν είναι αρκετά ευέλικτο στο να εξατομικευτεί η διδασκαλία για παιδιά που δεν ακολουθούν τους τρόπους της πλειοψηφίας. Και έτσι γρήγορα αυτά τα παιδιά βλέπουν ένα βουνό να υψώνεται μπροστά τους , από φαινόμενα , γραμματικές , ορθογραφίες και προπαίδειες. Όπως είπα και πριν , προσπαθώ να φέρνω τον εαυτό μου στα μέτρα των παιδιών και να βρω τον δικό του κώδικα που θα με βοηθήσει να το ξεκλειδώσω.
Το σημαντικό είναι να μη συγκρίνουμε τα παιδιά το ένα με το άλλο. Αλλά το κάθε παιδί με τον εαυτό του , τις ικανότητες και την προσπάθεια που καταβάλλει.
Κάθε παιδί θα δυσκολευτεί αν το πείσουμε ότι έχει μείνει πίσω και του μεταδώσουμε το άγχος πως δε θα προλάβει τους υπόλοιπους. Ενώ με εξατομικευμένη διδασκαλία μπορεί να κατορθώσει τους ίδιους στόχους με όλους τους συμμαθητές και συμμαθήτριες του.
- Αλήθεια, απο την πλευρά του δασκάλου εσείς τι έχετε παρατηρήσει στα παιδιά της σημερινής γενιάς μας; Αλλα και αντίστοιχα στους σημερινούς γονείς; Τι σας έχει κάνει εντύπωση;
Πολλά πράγματα , κυρίως όμως ότι τα νέα παιδιά σήμερα είναι περισσότερο έτοιμα να μιλήσουν, να συζητήσουν, να εκφράσουν απόψεις για κάθε θέμα. Είτε αυτό ανήκει στην επικαιρότητα είτε στον κύκλο θεμάτων που αντλώ κι εγώ αφορμές.
Αυτό που δεν υπάρχει εύκολα στο σχολείο , αλλά ούτε και στο σπίτι , είναι ο χρόνος για κουβέντα. Το οποίο είναι αυτό που διαμορφώνει εντέλει τις προσωπικότητες των παιδιών , καθώς μαθαίνουν να επικοινωνούν τη σκέψη και το συναίσθημά τους.
Στους γονείς βλέπω επίσης την ανάγκη για επικοινωνία. Είναι περισσότερο παρόντες και ενδιαφέρονται να μάθουν πώς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους. Αν αφήσουμε πίσω μας το σύνδρομο «το παιδί μου είναι τέλειο» και «ο δάσκαλος έχει βάλει το παιδί μου στο μάτι όποτε μου λέει κάτι αρνητικό για αυτό» θα έχουμε κάνει άλματα και στο κομμάτι της συνεργασίας που είναι ζωτικής σημασίας.
- Ευέλικτη ζώνη. Ένα μάθημα λίγο «άγνωστο» για πολλούς γονείς. Ποια η ουσία του μαθήματος αυτού; Και πως εσείς αξιοποιείτε αυτή την ώρα; Έχω παρατηρήσει γενικά ότι εσείς αφιερώνετε χρόνο με τα παιδιά στην ζωγραφική και στις κατασκευές. Το θεωρείτε απαραίτητο ειδικά για τα παιδιά της πρώτης δημοτικού;
Η ευέλικτη ζώνη είναι λίγο άγνωστο γιατί κατέληξε να είναι η ώρα που στριμώχνουμε ο,τι περίσσεψε από τη μέρα : Λίγες ασκήσεις γλώσσας που έμειναν , ένα τεστ, λίγη γεωγραφία ή ιστορία. Για μένα είναι μια ώρα σημαντική που είτε έχει δομημένο χαρακτήρα όλο τον χρόνο , είτε την αξιοποιώ κάθε φορά σύμφωνα με το θέμα που θα ήθελα εγώ ή τα παιδιά να συζητήσουμε. Είναι η ώρα που ένα παραμύθι, μια κατασκευή, ένα τραγούδι, μια ζωγραφιά θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε κάποια θέματα που τα σχολικά βιβλία δε χωρούν και είναι μεγαλύτερης ακόμα σημασίας.
Η δύναμη των καλλιτεχνικών δράσεων είναι βαρύνουσα τόσο και στις μικρές τάξεις , όσο και στις μεγάλες που στεγνώνουν άδικα από τέτοιες υπό το βάρος της ύλης και των πολλών γνωστικών αντικειμένων.
- Μέσα απο την σελίδα σας στο Facebook «Αναγνωστικό» βλέπουμε να εκφράζεστε για πολλά σύγχρονα γεγονότα και προβλήματα της εποχής μας. Πάντα με τον δικό σας ξεχωριστό τρόπο και σε συνάρτηση με την παιδική πλευρά. Αλήθεια, πως ονειρεύεται ένας νέος δάσκαλος σαν εσάς έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας;
Δεν κάνω όνειρα, όσο περίεργο κι αν ακουστεί, όχι γιατί δεν πιστεύω σε αυτά, αλλά γιατί είμαι σε μια ηλικία που δεν μπορώ να τα περιμένω. Για τον ίδιο λόγο δε στέκομαι στο τι κάνουν ή δεν κάνουν συνάδελφοί μου. Παίρνω το θάρρος από μόνος μου να μιλήσω για θέματα που με απασχολούν ή πιστεύω πως μπορούν να γίνουν πολύ χρήσιμη μαγιά μέσα στην τάξη. Και ύστερα δημοσιοποιώ τις δράσεις , τις σκέψεις , τις παρατηρήσεις στη σελίδα μου «Αναγνωστικό» στο Facebook και τελευταία στο Schoolmarius στο Instagram.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βοηθήσω τα παιδιά να αγαπήσουν περισσότερο τον εαυτό τους , να τον αποδεχτούν , όπως και του διπλανού τους. Ένας κόσμος με λιγότερο μίσος, λιγότερη βία, έμφυλα στερεότυπα και διχασμούς. Aυτά ναι, τα ονειρεύομαι. Αλλά κάνω ο,τι μπορώ για να τα φέρω πιο κοντά στην πραγματικότητα τη δική μου και των μαθητών και μαθητριών μου.
- Και τέλος πείτε μας, υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν δάσκαλο από τις εκπλήξεις των μαθητών του και των γονέων τους; Νιώθετε ευλογημένος για όσα σας χαρίζουν με όλη τους την καρδιά οι μικροί σας μαθητές ;
Δε νιώθω ευλογημένος, νιώθω δικαιωμένος, με την έννοια ότι πιστεύω πάντα στην καλοσύνη των ανθρώπων και των παιδιών, όπως και στο μοίρασμα. Η αγάπη που μου δίνουν είναι το αποτέλεσμα της αγάπης που τους δίνω και η αγάπη που τους δίνω το αποτέλεσμα της αγάπης που μου δίνουν.
Πιστεύω πως η μεγαλύτερη χαρά στη ζωή είναι το μοίρασμα των συναισθημάτων. Kι όταν σταματήσεις να τα ζυγίζεις, πόσο έδωσες ,σε ποιον και πότε, και δίνεις όσα περισσότερα νιώθεις ,τότε ναι, αποκλείεται να μη σου επιστραφεί και σένα μια γενναία δόση.
Νιώθω υπέρογκα χορτάτος από αγάπη , αλλά και γι’ αυτό έτοιμος να δώσω όση παραπάνω μπορώ πάλι και πάλι.
Αν με ρωτήσεις τι σημαίνει για σένα δάσκαλος; Θα σου απαντήσω με το όνομα: Μάριος Μάζαρης. Ένας νέος άνθρωπος και σύγχρονος δάσκαλος με διαφορετική νοοτροπία απο αυτήν που είχαμε συνηθίσει έως σήμερα. Ο Μάριος Μάζαρης είναι ενας δάσκαλος με όραμα και στόχους που προσπαθεί να μεταδίδει και στους μαθητές του. Αποδοχή της διαφορετικότητας, κατάργηση των έμφυλων στερεότυπων και το μήνυμα της ισότητας. Καθώς και η σημασία της αυτοεκτίμησης και του αλληλοσεβασμού. Όλα αυτά είναι λίγα μόνο απο τα πιστεύω και τα ιδανικά που θέλει να μεταλαμπαδεύει στους μαθητές του. Παρακολουθώντας τις δραστηριότητες του, με κάνει να σκέφτομαι: Πόσο τυχερά θα είναι τα παιδιά που θα τον συναντησουν στον δρόμο της σχολικής τους ζωής! Και συνεχίζω με την απορία: Γιατι να είναι θέμα τύχης τι δάσκαλος θα τύχει στα παιδιά μας; Ο Μάριος Μάζαρης είναι σίγουρα ο δάσκαλος που ονειρεύομαστε όλοι!
Γιατι όπως έχει πει ο ίδιος ο Μάριος Μάζαρης: <<Τα παιδιά είναι ο ίδιος ο κόσμος>> Και θα κλείσω με αυτή την φράση που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου