Ο Hans H. Hoppe για την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον covid και το Κράτος.....

Άρθρο του Hans-Hermann Hoppe, που δημοσιεύτηκε στις 27 Απριλίου 

2022 από το Mises Institute. Χρόνος ανάγνωσης 7'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής. 

H ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είναι το πρώτο βήμα προς την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού

υπερκράτους, το οποίο θα συγχωνευθεί

τελικά σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση που

θα κυριαρχείται από τις

ΗΠΑ και την κεντρική τους τράπεζα, την

Fed

Συνοπτική ανάλυση του Κράτους

Τα κράτη, ανεξάρτητα από το πολίτευμά τους, δεν είναι επιχειρήσεις. Σε αντίθεση με αυτές, τα κράτη δεν χρηματοδοτούνται πουλώντας προϊόντα και υπηρεσίες σε πελάτες που πληρώνουν οικειοθελώς, αλλά με υποχρεωτικές εισφορές: φόρους που εισπράττονται μέσω της απειλής και της χρήσης βίας (και μέσω της κοπής νομίσματος, το οποίο κυριολεκτικά δημιουργούν από το τίποτα). Είναι σημαντικό, επομένως, ότι οι οικονομολόγοι αναφέρονται στα κράτη -δηλαδή, στους κατόχους της κρατικής εξουσίας- ως εγκατεστημένους ληστές. Τα κράτη και όλοι οι μισθωτοί τους υπάλληλοι ζουν από τα λάφυρα που έχουν κλαπεί από άλλους ανθρώπους. Διάγουν μια παρασιτική ζωή σε βάρος ενός υποτελούς και «ξενιστή» πληθυσμού. 

Από τα παραπάνω προκύπτουν ορισμένοι περαιτέρω συλλογισμοί. 

Φυσικά, οι εγκατεστημένοι ληστές προτιμούν να έχουν περισσότερα λάφυρα παρά λιγότερα. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη θα προσπαθούν πάντα να αυξάνουν τα φορολογικά τους έσοδα και να αυξάνουν περαιτέρω τις δαπάνες τους, εκδίδοντας περισσότερα χαρτονομίσματα. Όσο περισσότερα είναι τα λάφυρα, τόσο περισσότερα χατήρια μπορούν να κάνουν στον εαυτό τους, τους υπαλλήλους τους και τους υποστηρικτές τους. Υπάρχουν όμως κάποια φυσικά όρια σε αυτή τη δραστηριότητα. 

Από τη μια πλευρά, οι ληστές πρέπει να προσέχουν να μην επιβαρύνουν τόσο πολύ τον «ξενιστή» τους (του οποίου η εργασία και η απόδοση καθιστούν εφικτή την παρασιτική ύπαρξή τους), που ο τελευταίος να πάψει να εργάζεται. Από την άλλη πλευρά, έχουν να φοβούνται ότι οι «ξενιστές» τους —και ιδιαίτερα οι πιο παραγωγικοί ανάμεσά τους— θα μεταναστεύσουν από την εδαφική τους επικράτεια και θα εγκατασταθούν αλλού. 

Σε αυτό το πλαίσιο, γίνονται κατανοητές μια σειρά από ιστορικές τάσεις και διεργασίες. 

Πρώτα απ’ όλα, γίνεται κατανοητό το γιατί υπάρχει μια τάση προς την εδαφική επέκταση και τον πολιτικό συγκεντρωτισμό: με αυτά τα δύο, τα κράτη πετυχαίνουν να θέτουν όλο και περισσότερους «ξενιστές» υπό τον έλεγχό τους και να τους δυσκολεύουν να μεταναστεύσουν σε ξένα εδάφη. Αυτό αναμένεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ποσότητα λαφύρων. Και γίνεται σαφές γιατί το τελικό σημείο αυτής της διαδικασίας, η ίδρυση ενός παγκόσμιου κράτους, δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση μια ευλογία για όλη την ανθρωπότητα, όπως συχνά ισχυρίζονται κάποιοι. Γιατί δεν μπορεί κανείς να μεταναστεύσει από ένα παγκόσμιο κράτος, και από αυτή την άποψη δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεφύγει από την κρατική λεηλασία μεταναστεύοντας. Ως εκ τούτου, είναι αναμενόμενο ότι με την εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου κράτους, το εύρος και η έκταση της κρατικής εκμετάλλευσης —που υποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, από το επίπεδο των κρατικών εσόδων και δαπανών, από τον νομισματικό πληθωρισμό, ο αριθμός και ο όγκος των λεγόμενων δημόσιων αγαθών, και των ατόμων που απασχολούνται στις «δημόσιες υπηρεσίες»—θα συνεχίσει να αυξάνεται πέρα από οποιοδήποτε προηγουμένως γνωστό επίπεδο. Και αυτό σίγουρα δεν είναι ευλογία για τον «πληθυσμό-ξενιστή» που θα πρέπει να χρηματοδοτήσει αυτό το κρατικό εποικοδόμημα! 

Δεύτερον, γίνεται κατανοητός ένας βασικός λόγος για την ανάδυση της «Δύσης» σε κορυφαία οικονομική, επιστημονική και πολιτιστική περιοχή του κόσμου. Σε αντίθεση με την Κίνα συγκεκριμένα, η Ευρώπη χαρακτηριζόταν από υψηλό βαθμό πολιτικής αποκέντρωσης, με εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανεξάρτητες επικράτειες, από τον πρώιμο Μεσαίωνα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν περιγράψει αυτή την κατάσταση πραγμάτων ως «εύτακτη πολιτική αναρχία». Και είναι πλέον σύνηθες μεταξύ των οικονομικών ιστορικών να βλέπουν σε αυτή την οιονεί άναρχη κατάσταση έναν βασικό λόγο για το λεγόμενο ευρωπαϊκό θαύμα. Επειδή σε ένα περιβάλλον με μεγάλη ποικιλομορφία από ανεξάρτητες, μικρής κλίμακας επικράτειες σε άμεση γειτνίαση μεταξύ τους, είναι σχετικά εύκολο για τους υπηκόους να «ψηφίσουν με τα πόδια τους» και να ξεφύγουν από την καταλήστευση των κρατικών αρχόντων μέσω της μετανάστευσης. Για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος και να κρατήσουν τους εγχώριους παραγωγούς πλούτου υπό τον έλεγχό τους, αυτοί οι κυβερνώντες δέχονται συνεχώς μεγάλη πίεση για να μετριάσουν την εκμετάλλευσή τους. Και αυτή η μετριοπάθεια, με τη σειρά της, προάγει την οικονομική επιχειρηματικότητα, την επιστημονική περιέργεια και την πολιτιστική δημιουργικότητα.

 

Η περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Τέλος, υπό το φως των παραπάνω συλλογισμών, γίνεται δυνατή μια τεκμηριωμένη ιστορική ταξινόμηση και αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). 

Η ΕΕ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της προαναφερθείσας τάσης προς εδαφική επέκταση και πολιτικό συγκεντρωτισμό, με τις επακόλουθες συνέπειες: την αύξηση των εκμεταλλευτικών κρατικών μέτρων και την αντίστοιχη ανάπτυξη του παρασιτικού κρατικού εποικοδομήματος (λέξη κλειδί: Βρυξέλλες). 

Πιο συγκεκριμένα: η ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είναι το πρώτο βήμα προς την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού υπερκράτους, το οποίο θα πρέπει τελικά να συγχωνευθεί σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση που θα κυριαρχείται από τις ΗΠΑ και την κεντρική τους τράπεζα, την Federal Reserve. Σε αντίθεση με τις ευφημιστικές πολιτικές της διακηρύξεις, η ΕΕ και η ΕΚΤ δεν αφορούσαν ποτέ το ελεύθερο διεθνές εμπόριο και τον ανταγωνισμό. Δεν χρειάζεστε χιλιάδες επί χιλιάδων σελίδες χαρτί για αυτό, γεμάτες διατάγματα και κανονισμούς! Αντιθέτως, η ΕΕ ήταν πάντα και πάνω απ' όλα θέμα εναρμόνισης των φορολογικών, νομικών και κανονιστικών διατάξεων όλων των κρατών μελών, προκειμένου να μειωθεί ή να εξαλειφθεί με αυτόν τον τρόπο κάθε γεωγραφικός οικονομικός ανταγωνισμός. Διότι εάν οι φορολογικοί συντελεστές και οι κρατικοί κανονισμοί είναι παντού ίδιοι ή ευθυγραμμίζονται όλο και περισσότερο, τότε υπάρχουν όλο και λιγότεροι οικονομικοί λόγοι για τους παραγωγικούς ανθρώπους να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε μιαν άλλη τοποθεσία, και οι εγκατεστημένοι ληστές-κράτη μπορούν να είναι όλο και πιο απαρεμπόδιστοι, και επομένως να συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους, να αποσπούν και να διανέμουν την λεία τους. 

Επιπλέον, η σημερινή ΕΕ, ως καρτέλ διαφόρων κυβερνήσεων, παραμένει ενωμένη μόνο για όσο τα πλουσιότερα κράτη-ληστές (τα οποία μπορούν να αντλούν πόρους από έναν πιο παραγωγικό «πληθυσμό-ξενιστή», πάνω απ' όλα οι γερμανικές κυβερνήσεις) είναι πρόθυμα και ικανά να υποστηρίζουν τους πιο ενδεείς ομολόγους τους στα νότια και τα ανατολικά, με τους λιγότερο παραγωγικούς «ξενιστές-πολίτες» τους, σε μόνιμη και μεγάλη κλίμακα. Και όλα σε βάρος των εγχώριων παραγωγών πλούτου! 

Εν ολίγοις, η ΕΕ και η ΕΚΤ είναι ηθικές και οικονομικές τερατογενέσεις. Δεν μπορείτε να τιμωρείτε συστηματικά την παραγωγικότητα και την οικονομική επιτυχία, ενώ ανταμείβετε τον παρασιτισμό, τη σπατάλη και την οικονομική αποτυχία, δίχως να προκαλέσετε την καταστροφή. Η ΕΕ θα κατρακυλά από τη μια οικονομική κρίση στην επόμενη, και τελικά θα διαλυθεί. 

Ενόψει αυτής της κατάληξης, φαίνεται πως είναι επείγον να αποκτήσουμε μια σαφή ιδέα για τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις στην τρέχουσα πορεία του αυξανόμενου πολιτικού συγκεντρωτισμού. Και η ανάμνηση του προαναφερθέντος «ευρωπαϊκού θαύματος» θα πρέπει να δείχνει τον δρόμο προς τα εμπρός. Απαιτείται η ριζική αποκέντρωση για να ευδοκιμήσει η Ευρώπη. Αντί για την ΕΕ και την ΕΚΤ, αυτό που χρειaζόμαστε είναι μια Ευρώπη αποτελούμενη από χιλιάδες Λιχτενστάιν και ελβετικά καντόνια, που συνδέονται μέσω του ελεύθερου εμπορίου και ένα διεθνή Κανόνα του Χρυσού, και ανταγωνίζονται για να κρατήσουν και να προσελκύσουν τους παραγωγικούς ανθρώπους με ελκυστικές τοπικές συνθήκες. 

Ωστόσο, για να καταστεί αυτή η κατάσταση όχι μόνο νοητή, αλλά και εφικτή, είναι απαραίτητο τα κράτη και οι πολιτικοί να μην θεωρούνται πλέον ως αυτό που ισχυρίζονται ότι είναι, αλλά ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα: εγκατεστημένοι ληστές, γκάνγκστερ και απατεώνες. Μέχρι πρόσφατα, αυτή η εικόνα ήταν αδιανόητη για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Ωστόσο, το καθεστώς του κορωνοϊού τα τελευταία δύο χρόνια, με τις αυθαίρετες και παράλογες απαγορεύσεις εξόδου, επαφών και συναθροίσεων, και τους συνεχώς μεταβαλλόμενους κανονισμούς διαγνωστικών τεστ, πιστοποιητικών και εμβολιασμών, συμπεριλαμβανομένων των υποχρεωτικών εμβολιασμών, έχει οδηγήσει, στο μεταξύ, πάρα πολλοί πολιτικοί να θεωρούνται (σ.σ. ορθά) ως βαριά οπλισμένοι και αδίστακτοι βίαιοι εγκληματίες. 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία

Μήπως τα τρέχοντα στρατιωτικά γεγονότα στην Ουκρανία απαιτούν την αναθεώρηση ή την διόρθωση των παραπάνω αναλύσεων;  

Αντιθέτως. 

Πρώτα απ’ όλα, δεν είναι οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Γερμανοί, ή οι Αμερικανοί που προκαλούν τους πολέμους, αλλά οι συμμορίες ληστών (σ.σ. τα κράτη) που κυβερνούν τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Γερμανία και την Αμερική, και που μπορούν να μετακυλίσουν το κόστος ενός πολέμου στους πολίτες των εν λόγω πληθυσμών. 

Οπότε, τα μικρά κράτη ή συμμορίες ληστών διεξάγουν μόνο μικρής κλίμακας πολέμους εναντίον μικρών αντιπάλων. Τα μεγάλα κράτη, από την άλλη πλευρά, που προέκυψαν από επιτυχημένους πρωθύστερους μικρής κλίμακας πολέμους, είναι γενικά πιο πολεμοχαρή και διεξάγουν όχι μόνο μικρούς αλλά και μεγαλύτερους πολέμους εναντίον μεγάλων αντιπάλων. Και το μεγαλύτερο και πιο ισχυρό από όλα τα κράτη, οι ΗΠΑ, και τα υποτελή κράτη τους που είναι συγκεντρωμένα στο ΝΑΤΟ (Οργανισμός του Βορείο-Ατλαντικού Συμφώνου), είναι το πιο ένθερμο υπέρ του πολέμου και της επέκτασης κράτος. Αυτό και μόνο είναι επαρκής λόγος για να θέλουμε μικρά κράτη και αποκέντρωση. 

Τέλος, όταν ένα μικρότερο κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο με την επεκτατική ορμή και την απειλή ενός μεγαλύτερου, έχει βασικά δύο επιλογές: Μπορεί να υποταχθεί. Ή μπορεί να προσπαθήσει να διατηρήσει την ανεξαρτησία του. Και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος και να αποφευχθεί ο πόλεμος ή να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος του πολέμου, υπάρχει μόνο μια πολλά υποσχόμενη συνταγή: η ουδετερότητα. Δεν ανακατεύεται κανείς στις εσωτερικές υποθέσεις της μεγάλης δύναμης, δεν την απειλεί και δεν την προκαλεί. Ακόμη και μια μεγάλη δύναμη, δεν μπορεί απλά να εισβάλει σε μια άλλη χώρα. Γιατί αυτό απαιτεί πάντα μια δικαιολόγηση προς τον ίδιο τον εγχώριο πληθυσμό του, ο οποίος πρέπει να επωμιστεί το βάρος ενός πολέμου. Και όσο μικρότερο είναι ένα κράτος, τόσο πιο δύσκολο είναι να παρουσιαστεί η συμπεριφορά του σαν απειλή ή σαν πρόκληση. (Ποιος αισθάνεται ότι απειλείται από το Λιχτενστάιν;!)

Και αυτή η επιταγή της ουδετερότητας ισχύει ακόμη περισσότερο όταν, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας, βρίσκεστε αντιμέτωποι με δύο μεγάλες δυνάμεις με αντίπαλες αξιώσεις ταυτόχρονα και το να παίρνετε το μέρος της μιας σημαίνει μια πρόσθετη απειλή για την άλλη. Ο τρέχων πόλεμος είναι το αποτέλεσμα πολλαπλών παραβιάσεων αυτού του κανόνα από την κυβέρνηση της Ουκρανίας. Αν η κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία με ένα πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε από τις ΗΠΑ το 2014 είχε αποφύγει ρητά να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όπως έκανε η Ελβετία, τότε και οι δύο αποσχισθείσες ρωσόφωνες επαρχίες στα ανατολικά της χώρας θα είχαν αφεθεί να αποχωρήσουν, αντί να γίνουν αντικείμενα εκφοβισμού και τρομοκρατίας, η πιθανή απειλή για τη Ρωσία θα είχε μειωθεί, και η παρούσα καταστροφή σχεδόν σίγουρα δεν θα είχε συμβεί. 

Υπό τη συνεχή πίεση των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με το δικό

της θράσος, η ουκρανική κυβερνώσα κλίκα δεν έκανε τίποτα τέτοιο και συνέχισε να απαιτεί την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Κάτι τέτοιο θα είχε επεκτείνει τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ μέχρι τα σύνορα της ευρύτερης Ρωσίας, η οποία είχε κηρυχθεί ως εχθρικό κράτος. Ως εκ τούτου, κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ότι η συμπεριφορά της ουκρανικής κυβέρνησης θα εκλαμβανόταν από τη ρωσική πλευρά ως τρομερή πρόκληση και σοβαρή απειλή. Το πραγματικό αποτέλεσμα αυτής της πρόκλησης, που τώρα είναι απτό, δεν ήταν προβλέψιμο, ήταν όμως αρκετά προβλέψιμο ότι η δική της συμπεριφορά θα έκανε επίσης πιο πιθανή μια ρωσική αντίδραση όπως αυτή που έλαβε χώρα στην πραγματικότητα. 

Στον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως συχνά συμβαίνει στην ιστορία, ο Πούτιν δεν έχει μόνο έναν πατέρα, αλλά πολλούς. Η εντελώς μονόπλευρη αντι-ρωσική υστερία και αναταραχή που είναι σήμερα ευρέως διαδεδομένη στη Δύση είναι επομένως όχι μόνο ανακριβής, αλλά έχει κυρίως σκοπό να αποσπάσει την προσοχή από τον ρόλο της ίδιας της Δύσης στο εκτυλισσόμενο δράμα. Και έχει σκοπό να μας κάνει να ξεχνάμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι υποτελείς τους στο ΝΑΤΟ ευθύνονται για πολύ περισσότερα θύματα πολέμου και πολεμικές ζημιές τα τελευταία τριάντα χρόνια από ό,τι η Ρωσία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και επί του παρόντος στην Ουκρανία. 

Ανάλυση του κορυφαίου Αμερικανού διεθνολόγου John Mearsheimer:

 

Ο Hans-Hermann Hoppe είναι οικονομολόγος της Αυστριακής Σχολής και λιμπερταριανός/αναρχοκαπιταλιστής φιλόσοφος. Είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος της The Property and Freedom Society . 

http://enaasteri.blogspot.com/

Πόλεμος στην Ουκρανία: Το νέο μέτωπο που απειλείται να ανοίξει στα δυτικά

 

Στην Υπερδνειστερία το νέο μέτωπο;

Του Κώστα Ράπτη

Η Υπερδνειστερία (την οποία οι κάτοικοί της προιμούν να αποκαλούν Παραδνειστερία) αποτελεί μία στενή λωρίδα γης ανάμεσα στον Δνείστερο ποταμό και τα σύνορα της (άλλοτε σοβιετικής) Δημοκρατίας της Μολδαβίας με την Ουκρανία.

Όμως η Μολδαβία δεν ασκεί την κυριαρχία της στην περιοχή εδώ και τρεις δεκαετίες. Η Υπερδνειστερία αποτελεί άλλη μία “παγωμένη σύγκρουση” (όπως αυτές του μη αναγνωρισμένων δημοκρατιών του Ναγκόρνο Καραμπάχ , της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας), τις οποίες κληροδότησε η όχι και τόσο ειρηνική διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν τα εσωτερικά διοικητικά σύνορα μεταξύ των επιμέρους Δημοκρατιών μετατράπηκαν σε όρια ανεξάρτητων κρατών, προκαλώντας την ένοπλη εξέγερση κάποιων εθνικών μειονοτήτων. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα στρατεύματα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ανέλαβαν τον ρόλο ειρηνοποιού, παγιώνοντας τις νέες διαχωριστικές γραμμές.

Η σημερινή Δημοκρατία της Μολδαβίας ταυτίζεται λίγο πολύ με την ιστορική περιφέρεια της Βεσσαραβίας (από τον Προύθο μέχρι τον Δνείστερο), η οποία, καίτοι ρουμανόφωνη επί το πλείστον, βρέθηκε από το 1812 υπό ρωσική δικαιοδοσία, για να αλλάξει χέρια τέσσερις φορές ανάμεσα στη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση ανάμεσα στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επί Στάλιν τα όρια της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Μολδαβίας χαράχθηκαν έτσι ώστε να περιλάβουν και ρωσόφωνες περιοχές στα ανατολικά (όχι όμως και άλλες ρουμανόφωνες περιοχές λ.χ. στην βόρεια Μπουκοβίνα, οι οποίες ανήκουν πλέον στην Ουκρανία).

Στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ρωσόφωνοι της Υπερδνειστερίας πέτυχαν την de facto απόσχισή τους, η οποία διαιωνίζεται με την εγγύηση του ρωσικού στρατού, ενώ αποσχιστικές τάσεις εκδήλωσαν και οι Χριστιανοί τουρκόφωνοι Γκαγκαούζοι στα νότια της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, εξασφαλίζοντας έναν βαθμό αυτονομίας.

Η Μολδαβία είναι η δεύτερη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης μετά την Ουκρανία, με όρους κατά κεφαλήν ΑΕΠ, καθώς και αυτή με τον χαμηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Η πολιτική της ζωή σημαδεύεται από την ταλάντευση ανάμεσα σε ένα φιλοδυτικό και ένα φιλορωσικό στρατόπεδο, καθώς και από το ανοικτό ερώτημα της υπεράσπισης της διακριτότητάς της ή της ένωσης με τη Ρουμανία. Τον περασμένο Μάρτιο, η χώρα υπέβαλε αίτηση ένταξης στην Ε.Ε., αλλά το γεγονός ότι δεν ελέγχει τα ανατολικά σύνορά της αποτελεί μείζον εμπόδιο για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Η φιλοδυτική πρωθυπουργός Νατάλια Γκαβριλίτσα, που ήρθε στα πράγματα πέρσι, υπεραμύνεται πάντως του ουδέτερου καθεστώτος της χώρας και αποκλείει το ενδεχόμενο ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν την Δευτέρα, την Τρίτη και την Τετάρτη στην πρωτεύουσα της Υπερδνειστερίας Τιρασπόλ, την Γκριγκοριόπολ και την Κομπάσνα κοντά στα ουκρανικά σύνορα, είχαν ως στόχο αντιστοίχως την έδρα των μυστικών υπηρεσιών (MGB), τον ρωσόφωνο ραδιοσταθμό Mayak, καθώς και αποθήκη με 20.000 τόνους πυρομαχικών από τη σοβιετική εποχή. Οι ουκρανικές αρχές δεν άργησαν να καταγγείλουν τη Ρωσία για αποσταθεροποίηση της Δημοκρατίας της Μολδαβίας και για black flag operations, με στοχοποίηση, παραδόξως, φίλιων προς τη Μόσχα δυνάμεων.

Ο αντιπρόεδρος της μολδαβικής κυβέρνησης Ολέγκ Σερεμπριάν ισχυρίσθηκε, μιλώντας στον ραδιοσταθμό France Info ότι οι αιτίες των συγκρούσεων είναι “ασαφείς”, αφήνοντας ανοιτή την πιθανότητα “εσωτερικών συγκρούσεων” ανάμεσα σε φιλορωσικές και φιλο-ουκρανικές φράξιες εντός της Υεπρδενειστερίας.

Δεν είναι δύσκολο όμως να φανταστεί κανείς ότι το άνοιγμα ενός νέου μετώπου, που θα υποχρεώσει τη Ρωσία να αφιερώσει δυνάμεις σε μία δύσκολα υπερασπίσιμη, απομακρυσμένη, περίκλειστη περιοχή ή να υποστεί μια πολιτικά μη διαχειρίσιμη ήττα των ομοεθνών της στην Υπερνδειστερία, διευκολύνει πολύ την Ουκρανία και τους Δυτικούς συμμάχους της.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον η Μάια Σάντου, πρόεδρος της Μολδαβίας από τον Δεκέμβριο 2020, θα επωφεληθεί της κατάστασης, ώστε (με ενθάρρυνση της Δύσης και ενδεχόμενη συμμετοχή και ουκρανικών δυνάμεων από τα ανατολικά) να διατάξει την ανακατάληψη της αποσχισθείσας Υπερδνειστερίας.

Ήδη η Υπερδνειστερία κήρυξε επιστράτευση όλων των ηλικιών από 18 έως 55 ετών, προς στήριξη των 1.600 Ρώσων στρατιωτών της “Επιχειρησιακής Ομάδας Ρωσικών Δυνάμεων” που σταθμεύουν στην περιοχή και εγκατέστησε σημεία ελέγχου σε όλες τις πόλεις.

Πληροφορίες θέλουν και τη Ρουμανία να προωθεί δυνάμεις της στα σύνορα με την Μολδαβία, ενώ δεν λείπουν και οι φωνές όσων προτείνουν την άμεση ένωση των δύο κρατών, γεγονός που θα καθιστούσε άμεσα την μολδαβική επικράτεια χώρο του ΝΑΤΟ.

Σημειώνεται ότι αν η ρωσική προέλαση στη νότια Ουκρανία καταλήξει σε κατάληψη της επαρχίας της Οδησσού, θα προκύψει εδαφική συνέχεια με την Υπερδνειστερία, αλλά και άμεση επαφή με την Ρουμανία, δηλ. τον χώρο του ΝΑΤΟ. Τα ρίσκα είναι προφανή.

capital.gr

Ο Μάζης προειδοποιεί τον Έλληνα πρωθυπουργό για τη συνάντηση με Μπάιντεν

Ιωάννης Μάζης: Ο Μητσοτάκης να επιστρέψει από τις ΗΠΑ με δεσμεύσεις για τιθάσευση της Τουρκία που τις τελευταίες ημέρες αποθρασύνθηκε.

Ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, Ιωάννης Μάζης, στο Alert Tv

 https://infognomonpolitics.gr/

Θα μπορούσε να υπάρξει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης; Τι λένε οι αναλυτές

 

To CNBC ήρθε σε επαφή με στρατηγικούς αναλυτές για να εκφράσουν τις απόψεις τους σχετικά με το  κατά πόσο είναι πιθανή μια άμεση σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης

Oι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης έχουν γίνει πιο τεταμένες αυτήν την εβδομάδα, προκαλώντας ανησυχίες ότι μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών θα μπορούσε να είναι εφικτή, όπως σημειώνει το CNBCN.

Τις τελευταίες μέρες για παράδειγμα, η Ρωσία διέκοψε τις προμήθειες φυσικού αερίου σε δύο ευρωπαϊκές χώρες – Βουλγαρία και Πολωνία – και προειδοποίησε αρκετές φορές τη Δύση ότι ο κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου είναι πολύ “πραγματικός”.

Ακόμη, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε ότι οποιαδήποτε ξένη επέμβαση στην Ουκρανία θα προκαλούσε “άμεση” απάντηση από τη Μόσχα, ενώ το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών προειδοποίησε το ΝΑΤΟ να μην δοκιμάζει την υπομονή του Κρεμλίνου.

Από την άλλη, δυτικοί αξιωματούχοι κατέκριναν την “επικίνδυνη” ρητορική της Ρωσίας περί ενός πυρηνικού πολέμου, με το Ηνωμένο Βασίλειο να καλεί τους δυτικούς συμμάχους να “διπλασιάσουν” την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία.

Σε αυτό το πλαίσιο, το CNBC ήρθε σε επαφή με στρατηγικούς αναλυτές για να εκφράσουν τις απόψεις τους σχετικά με το  κατά πόσο είναι πιθανή μια άμεση σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης.

Πυρηνική επίθεση;

Στις αρχές της εβδομάδας, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, προειδοποίησε ότι η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου “δεν μπορεί να υποτιμηθεί” και σημείωσε ότι η παροχή όπλων από το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ισοδυναμεί με την εμπλοκή της στρατιωτικής συμμαχίας σε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων με τη Ρωσία.

Ο Πούτιν “ενίσχυσε” την πολεμική ρητορική την Τετάρτη, απειλώντας με “άμεσα” αντίποινα εναντίον οποιασδήποτε χώρας παρεμβαίνει στον πόλεμο στην Ουκρανία και δημιουργεί – όπως το αποκάλεσε – “στρατηγικές απειλές για τη Ρωσία”. Ακόμη, σημείωσε ότι η Ρωσία διαθέτει τα “εργαλεία” για τα αντίποινα αυτά, εργαλεία “που κανείς άλλος δεν μπορεί να καυχηθεί ότι διαθέτει”. “Θα τα χρησιμοποιήσουμε αν χρειαστεί”, απείλησε.

Ωστόσο, στρατηγικοί αναλυτές δήλωσαν στο CNBC ότι ο Πούτιν παίζει με την αποστροφή κινδύνου για τη Δύση και ότι οι πιθανότητες πολέμου είναι ελάχιστες.

“Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι πιθανό ότι θα υπάρξει πυρηνικός πόλεμος ή Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος που θα επεκταθεί πραγματικά τόσο πολύ πέρα από τα ουκρανικά σύνορα”, δήλωσε στο CNBC ο Samuel Ramani, γεωπολιτικός αναλυτής και συνεργάτης του Royal United Services Institute. “Αν υπάρξει επέκταση της σύγκρουσης, πιθανότατα βλέπουμε τη Μολδαβία να είναι ευάλωτη σε μια εισβολή”, πρόσθεσε.

Ο ίδιος σημείωσε ακόμη ότι η Ρωσία έχει μακρά ιστορία στη χρήση πυρηνικών απειλών ως μέσο αποτροπής της Δύσης από την άσκηση πολιτικών ασφαλείας που δεν της αρέσουν, με την κλιμάκωση της πολεμικής ρητορικής να έχει στόχο την αποτροπή των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ από τις παραδόσεις των βαρέων όπλων στην Ουκρανία.

Επικίνδυνη στιγμή

Ωστόσο, ο Ramani σημείωσε ότι η ρωσική απειλή θα μπορούσε να γίνει πιο έντονη αν η Ρωσία αισθανθεί ταπεινωμένη στο πεδίο της μάχης. Ειδικότερα, οι στρατιωτικές υποχωρήσεις στην Ουκρανία γύρω στις 9 Μαΐου θα μπορούσαν να αποτελέσουν κάποιο κίνδυνο, την “Ημέρα της Νίκης” στη Ρωσία (η επέτειος της ήττας της ναζιστικής Γερμανίας από τη Σοβιετική Ένωση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

“Ο Πούτιν έχει ιστορικό κλιμακώσεων με απρόβλεπτες συμπεριφορές και αν αισθανθεί ότι η Ρωσία ταπεινώνεται με κάποιο τρόπο και αν υπάρξουν σημαντικές υποχωρήσεις, ειδικά γύρω στις 9 Μαΐου, τότε υπάρχει ο κίνδυνος μιας απρόβλεπτης δράσης”, είπε και συμπλήρωσε: “Αλλά επίσης υπάρχει η λογική της αμοιβαίας καταστροφής που ελπίζουμε ότι θα συγκρατήσει τους πάντες”.

Η απειλή των πυρηνικών επιθέσεων αποτελεί μέρος του “εγχειριδίου” του Πούτιν, δήλωσε ο William Alberque, διευθυντής στρατηγικής, τεχνολογίας και ελέγχου των εξοπλισμών στο think tank του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών.

“Ο Πούτιν απολαμβάνει να παίρνει ρίσκα και πιστεύει ότι έχει πολύ μεγαλύτερη όρεξη για ρίσκο από ό,τι η Δύση”, δήλωσε στο CNBC. “Προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το παλιό εγχειρίδιο του ‘αν σε τρομοκρατήσω αρκετά, θα υποχωρήσεις'”, πρόσθεσε ο Alberque.

“Τελικά, αν χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, ακόμη και ένα χτύπημα επίδειξης, αυτό θα μετατρέψει τη Ρωσία σε παγκόσμιο παρία”, δήλωσε ο Alberque. Ο  ίδιος συμβούλεψε τους δυτικούς ηγέτες: “Πρέπει απλώς να είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε το ρίσκο μας και να διατηρήσουμε το θάρρος μας και να μην πανικοβληθούμε όταν κάνει κάτι που μπορεί να μην περιμένουμε”.

Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα υπάρξει άμεση αντιπαράθεση, δήλωσε στο CNBC ο  Liviu Horovitz, ερευνητής πυρηνικής πολιτικής στο Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων και Ασφάλειας. “Τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν τους ενδιαφέρει η κλιμάκωση αυτής της σύγκρουσης πέρα από την Ουκρανία και δεν βλέπω τίποτα που να υποδηλώνει ότι τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα πολεμήσουν στην Ουκρανία σύντομα”, σημείωσε.

Παρ’ όλα αυτά, αν ξεσπάσει ένας ευρύτερος πόλεμος, “οι συνολικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ υπερτερούν των ρωσικών”, σημείωσε. Αυτό που είναι σημαντικό τώρα είναι ότι “όλες οι πλευρές θα πρέπει να αποφύγουν οποιαδήποτε βήματα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν παρεξηγήσεις”, είπε, “βήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν δυνητικά καταστροφικό πόλεμο”.

Οικονομικός πόλεμος

Ενώ το ΝΑΤΟ απέφυγε να παράσχει οποιαδήποτε βοήθεια στην Ουκρανία που θα μπορούσε να παρερμηνευθεί ως άμεση επίθεση κατά της Ρωσίας, οι δυτικοί σύμμαχοι συνεχίζουν να ασκούν πίεση στη Μόσχα.

Πράγματι, η οικονομική ζημία της Ρωσίας αυξάνεται μέρα με τη μέρα, με τη μορφή περισσότερων κυρώσεων σε επιχειρήσεις, βασικούς κλάδους και αξιωματούχους που βρίσκονται κοντά ή εντός του κύκλου του Πούτιν. Το ίδιο το υπουργείο Οικονομίας της Ρωσίας αναμένει ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί ως αποτέλεσμα των κυρώσεων κατά 8,8% το 2022 στο βασικό σενάριο, ή κατά 12,4% σε ένα πιο συντηρητικό σενάριο, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Reuters.

Από την πλευρά της, η Ρωσία έχει επιδιώξει να απαντήσει με δικά της “πλήγματα” στις ευρωπαϊκές χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου. Αυτή την εβδομάδα ανέστειλε τις προμήθειες στην Πολωνία και τη Βουλγαρία επειδή αρνήθηκαν να πληρώσουν για το φυσικό αέριο σε ρούβλια. Η κίνηση της Ρωσίας χαρακτηρίστηκε ως “εκβιασμός” από την ΕΕ.

Ενώ μια άμεση σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης παραμένει απίθανη, ένας στενός παρατηρητής της Ρωσίας δήλωσε ότι οι δυτικές κυβερνήσεις πρέπει να εμφυσήσουν στους πληθυσμούς τους μια “πολεμική νοοτροπία” για να τους προετοιμάσουν για τις δυσκολίες που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν καθώς οι οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου συνεχίζονται, μεταξύ των οποίων η αύξηση του ενεργειακού κόστους και οι διαταραχές στις αλυσίδες εφοδιασμού.

“Είναι πιθανό να δούμε μια περαιτέρω κλιμάκωση του οικονομικού πολέμου, επειδή κατά κάποιο τρόπο, αυτή είναι μια λογική κίνηση και από τις δύο πλευρές που δυσκολεύονται πολύ να πολεμήσουν η μία την άλλη με άμεσο τρόπο λόγω των κινδύνων της πυρηνικής κλιμάκωσης”, δήλωσε στο CNBC ο Maximilian Hess, συνεργάτης του Ινστιτούτου Ερευνών Εξωτερικής Πολιτικής.

“Η Ρωσία θα κόψει το φυσικό αέριο σε περισσότερες χώρες, θα ενισχύσει τις απαιτήσεις της για πληρωμές σε ρούβλια και η Δύση πρέπει να προετοιμαστεί για αυτό με πλήρη πολεμική νοοτροπία, κάνοντας τους δυτικούς πληθυσμούς να καταλάβουν ότι αυτό θα έχει πραγματικό οικονομικό κόστος και πραγματικές επιπτώσεις στο κόστος των αγαθών, στο κόστος ζωής και στον πληθωρισμό τα επόμενα χρόνια”, είπε ο Hess και πρόσθεσε: “Αν δεν εφαρμόσουμε αυτή τη νοοτροπία πολέμου στον οικονομικό πόλεμο, τότε θα γίνει πολύ πιο εύκολο για τον Πούτιν να κερδίσει και να έχει επιτυχίες σε αυτό το θέμα”.

Άλλα αξιοσημείωτα σημεία

Μετά από δύο και πλέον μήνες πολέμου, η Ρωσία έχει επεκτείνει τον έλεγχό της σε εδάφη στην ανατολική και νότια Ουκρανία, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια χερσαία γέφυρα από τη Ρωσία μέσω της περιοχής του Ντονμπάς προς το προσαρτημένο έδαφος της Κριμαίας. Αλλά η Μόσχα έχει επίσης υποστεί μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και όπλα.

Εν τω μεταξύ, η Δύση συνεχίζει να υπόσχεται όλο και περισσότερη υποστήριξη στην Ουκρανία και οι δυνάμεις της χώρας προβάλλουν σθεναρή αντίσταση στα ρωσικά στρατεύματα, σηματοδοτώντας μια παρατεταμένη και αιματηρή σύγκρουση που θα κρατήσει καιρό. Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, προειδοποίησε την Πέμπτη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια.

Ο Andrius Tursa, σύμβουλος για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στην Teneo Intelligence, δήλωσε ότι σε αυτό το πλαίσιο, “δεν διαφαίνεται τέλος στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι σχέσεις με τη Δύση πιθανότατα θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται”.

“Η ρητορική στη Ρωσία έχει ήδη μετατοπιστεί από τις δηλώσεις περί καταπολέμησης των “εθνικιστών” στην Ουκρανία σε έναν υποτιθέμενο πόλεμο δια αντιπροσώπων με το ΝΑΤΟ. Διάφορα περιστατικά θα μπορούσαν να κλιμακώσουν περαιτέρω τις εντάσεις με τη Δύση”, δήλωσε. “Περιστατικά όπως οι πρόσφατες εκρήξεις στην αποσχισθείσα μολδαβική περιοχή της Υπερδνειστερίας (που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρόσχημα για μια αυξημένη ρωσική παρουσία στην περιοχή), που θα μπορούσαν να φέρουν τον πόλεμο επικίνδυνα κοντά στα σύνορα του ΝΑΤΟ, ανέφερε ο Tursa.

“Η Μόσχα θα μπορούσε επίσης να εντείνει τις απειλές προς το ΝΑΤΟ σχετικά με τις προμήθειες όπλων στην Ουκρανία, ειδικά μετά τις πολλαπλές στρατιωτικές και ενεργειακές εγκαταστάσεις στη Ρωσία που φέρεται να έχουν πληγεί από την Ουκρανία. Τέλος, οι αποφάσεις της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ θα εκλαμβάνονταν από τη Μόσχα ως μια ακόμη απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας και θα μπορούσαν να αυξήσουν τις στρατιωτικές εντάσεις στην περιοχή της Βαλτικής”, σημείωσε ο Tursa.

capital.gr

Συνεχίζεται αργά αλλά σταθερά η προέλαση των Ρώσων στο Donbass – Σε τέλμα οι διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία

 

Σκληρές μάχες στο Donbass…

Προχωρά αργά αλλά σταθερά η ρωσική επιχείρηση τόσο στο Donbass όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ουκρανίας, με τον ουκρανικό στρατό να προσπαθεί να προβάλει αντίσταση.

Παράλληλα, «Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να τερματιστούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Μόσχα», δήλωσε ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Zelensky, απηχώντας τις διαθέσεις των πολιτών της χώρας του.
Από την πλευρά του, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Lavrov κατηγόρησε το Κίεβο για το τέλμα στις διαπραγματεύσεις, λέγοντας ότι άλλαξε τη θέση του σύμφωνα «με εντολές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία».

Ειδικότερα, όπως αναφέρει το αμερικανικό Πεντάγωνο, «Πιστεύουμε ότι έχουν καθυστερήσει (οι Ρώσοι) όσον αφορά αυτό που ήλπιζαν να πετύχουν στο Ντονμπάς, να ενώσουν τις δυνάμεις που μπήκαν στο ουκρανικό έδαφος από την περιοχή του Χαρκόβου, στα βόρεια του Ντονμπάς, με εκείνες που ήρθαν από τα νότια».

Αυτός ήταν ένας στόχος του ρωσικού στρατού ώστε να αποκόψουν τις ουκρανικές δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στη γραμμή του μετώπου, γύρω από τις αυτονομιστικές περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ.

«Δεν προωθούνται πολύ γρήγορα. Μερικά χιλιόμετρα την ημέρα, είναι το μέγιστο που μπορούν να κάνουν, επειδή απωθούνται» από τον ουκρανικό στρατό, υπογράμμισε.

Σύμφωνα με αυτήν την πηγή, οι ρωσικές δυνάμεις «δεν θέλουν να κάνουν τα ίδια λάθη» που έκαναν στο Κίεβο, όπου οι φάλαγγες των αρμάτων ακινητοποιήθηκαν από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και δεν έλαβαν επιμελητειακή υποστήριξη.

Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ και η Δύση εξοπλίζουν διαρκώς την Ουκρανία, η οποία χάρη στη στρατιωτική και οικονομική ενίσχυση εξακολουθεί να αντιστέκεται στην επέλαση των Ρώσων, οι οποίοι έχουν εστιάσει την επιχείρηση τους στον πλήρη έλεγχο της ανατολικής Ουκρανίας ενώ επιχειρούν να εδραιώσουν τα «εδαφικά κέρδη» τους και στο νότιο τμήμα της χώρας και ιδιαίτερα στην περιφέρεια της Kherson.

Μάλιστα Ρώσοι αξιωματούχοι αναφέρουν πως από την 1η Μαΐου η Kherson θα περάσει στη ζώνη του ρουβλίου, διαμηνύοντας πως η περιοχή αυτή δεν πρόκειται να επιστραφεί ποτέ στην Ουκρανία.
Και ενώ ούτε η Ρωσία ούτε η Δύση φαίνονται να έχουν την παρούσα στιγμή κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο για την επόμενη ημέρα της Ουκρανίας, το αδιέξοδο γιγαντώνεται μέρα με την ημέρα, γεγονός που με τη σειρά του ενισχύει και τις ανησυχίες εκείνων που υποστηρίζουν πως δεν θα πρέπει πλέον να αποκλείεται το σενάριο ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις αιτιάσεις μάλιστα του Ρώσου ΥΠΕΞ, Sergei Lavrov για εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο μέσω ενδιάμεσων, έσπευσε να απαντήσει ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden αναφέροντας πως δεν υπάρχει καμία ανάμειξη των ΗΠΑ πέρα από τη συνδρομή τους στο Κίεβο για την ενίσχυση της άμυνας του απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα.

Την ίδια στιγμή, η Ρωσία έπληξε με πυραυλικές επιθέσεις το Κίεβο και την Οδησσό, στέλνοντας το μήνυμα πως καμία περιοχή της Ουκρανίας δεν πρέπει να νιώθει ασφαλής, ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται η επιχείρηση απομάκρυνσης αμάχων από το εργοστάσιο Azovstal, το οποίο αποτελεί και το τελευταίο προπύργιο της ουκρανικής αντίστασης στη Μαριούπολη.

Ουκρανός διοικητής στο Αzofstal καλεί για ασφαλή διέλευση αμάχων

Ένας διοικητής μέσα στο συγκρότημα Azovstal στην πολιορκημένη πόλη της Μαριούπολης είπε στο CNN για τον ανελέητο βομβαρδισμό του εργοστασίου, όπου εκατοντάδες Ουκρανοί στρατιώτες και πολίτες έχουν παγιδευτεί εδώ και εβδομάδες.

Ο Slavotav Palamar του Συντάγματος του Αζόφ είπε ότι χθες το βράδυ σημειώθηκε έντονος βομβαρδισμός του εργοστασίου τόσο από πλοία όσο και από αεροσκάφη. «Ταυτόχρονα μας βομβαρδίζουν από το έδαφος», υπογράμμισε.

«Από τη μία πλευρά, οι Ρώσοι είχαν δηλώσει τη σιωπή και τη μη μάχη, αλλά παράλληλα προσπαθούν να εισβάλουν στο εργοστάσιο», είπε και πρόσθεσε: «Έχουμε επίσης πολίτες που θα σκοτωθούν αν εισβάλουν στο εργοστάσιο».

Ο Palamar είπε ότι το πρωί της Πέμπτης, ένα καταφύγιο για τους τραυματίες στο εργοστάσιο βομβαρδίστηκε. «Είναι πολύ δύσκολο να παρέχουμε ιατρική βοήθεια στα παιδιά μας, επειδή το χειρουργείο μας καταστράφηκε όπου ήταν αποθηκευμένα τα υπόλοιπα φάρμακα και ο χειρουργικός εξοπλισμός», δήλωσε.

Ερωτηθείς εάν τα ουκρανικά στρατεύματα που έμειναν μέσα στο Azovstal ήταν έτοιμα να παραδοθούν, σχολίασε: «Δεν σκεφτόμαστε κανένα σενάριο εγκατάλειψης.

Το βλέπουμε μόνο δυνατό μέσω εγγύησης τρίτων πολιτικών, ηγετών, πιθανώς των Ηνωμένων Πολιτειών, του ΗΒ, του Ισραήλ ή της Τουρκίας, μια εγγύηση που θα επέτρεπε σε κάθε στρατιώτη να φύγει με ασφάλεια».

Nέο κράτος σχεδιάζει ο Putin

Ενα νέο κράτος που θα ονομάζεται «Γιούζναγια Ρους» («Νότια Ρους») στα ουκρανικά εδάφη που έχουν καταληφθεί από τον ρωσικό στρατό είναι μέσα στα σχέδια του Κρεμλίνου, σύμφωνα τουλάχιστον με έρευνα του προγράμματος «Σχέμι» του Radio Svoboda (Liberty).

Τα σχέδια δημιουργίας του νέου κράτους παρουσιάζονται στο «Μανιφέστο της Νοτιορωσικής Λαϊκής Συνέλευσης», αναφέρουν οι δημοσιογράφοι που έκαναν την έρευνα, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι στην επεξεργασία του κειμένου συμμετείχαν άτομα από την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος «Ενιαία Ρωσία», του κόμματος του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Πηγές του «Σχέμι» ανέφεραν ακόμη ότι το «μανιφέστο» παραδόθηκε στον πρόεδρο της εκτελεστικής επιτροπής της «Ενιαίας Ρωσίας» Αντρέι Τουρτσάκ και μετά στον Ντμίτρι Γκριζλόφ που είναι σύμβουλος του ρώσου επιχειρηματία Κονσταντίν Μαλοφέγεφ.

www.bankingnews.gr