Είμαστε μπροστά σε μια σύγκρουση Ρωσίας-ΝΑΤΟ για την Ουκρανία;

 

By Patrick J. Buchanan, March 4, 2022

[ Ο συντάκτης του κατωτέρω άρθρου, Αμερικανός συγγραφέας, πολιτειολόγος, πρώην σύμβουλος και λογογράφος του Προέδρου Νίξον, τρις υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ, είναι προσωπικότητα καθολικά σεβαστή στις ΗΠΑ και φωνή νηφαλιότητας και σωφροσύνης, προσεκτικά ακουόμενη στο εξωτερικό –εκτίμηση που επιβεβαιώνεται με το παρόν άρθρο του στο φόντο της διεθνούς υστερίας. Η

κατάληξη του οποίου παρωθεί σε απαραίτητες σκέψεις αξιολόγησης της μελλοντικής ασφάλειας συμμαχιών.] 

Μετάφραση/Εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού

«Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν είναι ζωτικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και επιθυμητός στόχος, δεν αξίζει τον κόπο να πολεμήσουμε με τη Ρωσία για να την διατηρήσουμε…. Πράγματι, αν είχαμε διαβεβαιώσει τον Πούτιν ότι το ΝΑΤΟ ήταν κλειστό για το Κίεβο, θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει αυτό που συνέβη, επειδή αυτό ήταν το πρώτο και πιο επίμονο από τα αιτήματα του Πούτιν».1

Όταν οι Ούγγροι αντάρτες ξεσηκώθηκαν το 1956 για να ανατρέψουν το κομμουνιστικό καθεστώς που επέβαλε ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ αρνήθηκε να στείλει αμερικανικές δυνάμεις για να βοηθήσουν τους Ούγγρους.

Ο Άικ δεν θα πήγαινε την Αμερική σε πόλεμο με τη Ρωσία για μια μικρή χώρα στην Κεντρική Ευρώπη.

Ενώ οι Ούγγροι ήταν ηρωικοί και εμπνευσμένοι, η Ουγγαρία δεν ήταν ούτε μέλος του ΝΑΤΟ ούτε ζωτικό συμφέρον των ΗΠΑ. Επιπλέον, ήταν στη σοβιετική πλευρά της γραμμής της Yalta που διαιρεί την Ευρώπη, και συμφωνήθηκε από τους  Franklin D. Roosevelt, Joseph Stalin και Winston Churchill στη Γιάλτα το 1945.
υστερίας]

Για παρόμοιους λόγους σήμερα, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αρνήθηκε να στείλει αμερικανικά στρατεύματα, πλοία ή αεροπλάνα για να επιτεθούν στις ρωσικές δυνάμεις που εισβάλλουν στην Ουκρανία.

Αν και ένα έθνος 44 εκατομμυρίων και σχεδόν τόσο μεγάλο όσο το Τέξας, η Ουκρανία δεν είναι ούτε ζωτικό συμφέρον των ΗΠΑ ούτε μέλος του ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, εάν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εισβάλει στην Εσθονία, ο πληθυσμός της οποίας είναι το 3% της Ουκρανίας, η Αμερική θα ήταν υποχρεωμένη να πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία.

Έχει στρατηγικό νόημα αυτή η ανισότητα;

Δεν θα έπρεπε η Αμερική να έχει την ίδια ελευθερία επιλογής για να αποφασίσει αν θα αγωνιστεί για την Εσθονία όπως έχει για να αποφασίσει αν θα αγωνιστεί για την Ουκρανία; Σε τελική ανάλυση, η Ουκρανία είναι πολύ μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη και στρατηγικής σημασίας.

Ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει βία για να σπάσει τον αποκλεισμό του Στάλιν στο Βερολίνο. Το 1956, ο Αϊζενχάουερ αρνήθηκε να παρέμβει για να σώσει την Ουγγαρία. Το 1961, ο Πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει βία για να σταματήσει την κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου.

Το 1968, ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αρνήθηκε να παρέμβει όταν η ΕΣΣΔ εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία για να συντρίψει την φιλοδημοκρατική «Άνοιξη της Πράγας».
 Ωστόσο, σήμερα, οι ηγέτες της Αμερικής δεν έχουν την ίδια ελευθερία να ενεργούν όπως ο Τρούμαν, ο Αϊζενχάουερ, ο Κένεντι και ο Τζόνσον. Είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε.

Διότι, από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, έχουμε επεκτείνει την ένταξη στο ΝΑΤΟ, και υπάρχουν τώρα 28 έθνη της Ευρώπης που είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε εάν τους επιτεθούν.

Η Ουκρανία δεν είναι μία από αυτές, αλλά πέντε από αυτές που συνορεύουν με τη Ρωσία ή την Ουκρανία — Ρουμανία, Σλοβακία, Πολωνία, Λετονία και Εσθονία — παρέχουν επί του παρόντος πυραύλους Stinger ή Javelin στην Ουκρανία για να καταστρέψουν ρωσικά άρματα μάχης, να καταρρίψουν ρωσικά αεροσκάφη και να σκοτώσουν Ρώσους στρατιώτες στην Ουκρανία.

Εάν ο Πούτιν αντεπιτεθεί σε οποιαδήποτε από αυτές τις χώρες για αυτές τις μεταφορές όπλων που σκοτώνουν Ρώσους στρατιώτες, οι ΗΠΑ θα είναι υποχρεωμένες, σύμφωνα με το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, να πολεμήσουν τη Ρωσία εξ ονόματος αυτών των εθνών του ΝΑΤΟ.

Το άρθρο 5 στρατολογεί αυτόματα τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο με τη Ρωσία, εάν η Μόσχα αντεπιτεθεί εναντίον ενός έθνους του ΝΑΤΟ που παρέχει όπλα για να σκοτώσει Ρώσους στρατιώτες.

Γιατί δέσαμε οικειοθελώς τα χέρια μας με αυτόν τον τρόπο;

Κατά τη διάρκεια των 40 ετών του Ψυχρού Πολέμου, η Αμερική παρέμεινε ασφαλής, ενώ η Ανατολική Γερμανία, η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία ήταν όλες υπό τον έλεγχο της Μόσχας.

Αυτά τα έθνη είναι όλα ελεύθερα σήμερα ως αποτέλεσμα της νίκης της Δύσης στον Ψυχρό Πόλεμο. Αλλά γιατί όλα αυτά τα έθνη έχουν πολεμικές εγγυήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες όταν κανένα από αυτά, όπως απέδειξε ο Ψυχρός Πόλεμος, δεν είναι ζωτικό συμφέρον των ΗΠΑ;
Γιατί, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, συμφωνήσαμε να πολεμήσουμε με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένου ενός πυρηνικού πολέμου, για λογαριασμό τους, όταν 40 χρόνια Ψυχρού Πολέμου απέδειξαν ότι δεν ήταν απαραίτητα για την ασφάλειά μας;

Σήμερα, με την άρνησή μας να επέμβουμε στρατιωτικά στην Ουκρανία, να επιβραδύνουμε ή να σταματήσουμε αυτή τη ρωσική εισβολή, στέλνουμε ένα μήνυμα στον κόσμο.

Αυτό είναι το μήνυμα:

Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν είναι ζωτικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και επιθυμητός στόχος, δεν αξίζει τον κόπο να διεξαγάγουμε έναν πόλεμο με τη Ρωσία για να τον επιτύχουμε.

Επιπλέον, η ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν αξίζει τον κίνδυνο χρήσης αμερικανικών αεροπλάνων για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων για ρωσικά αεροπλάνα στους ουρανούς πάνω από την Ουκρανία.

Πράγματι, αν είχαμε διαβεβαιώσει τον Πούτιν ότι το ΝΑΤΟ ήταν κλειστό για το Κίεβο, θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει αυτό που συνέβη, διότι αυτό ήταν το πρώτο και πιο επίμονο από τα αιτήματα του Πούτιν.

Πέρα από την ηρωική ρητορική που ακούμε από τους πολιτικούς ηγέτες μας και τους ηγέτες των μέσων ενημέρωσης, το πραγματικό μήνυμα που έστειλαν στην Ουκρανία οι πράξεις και η αδράνεια η δική μας και του ΝΑΤΟ είναι το εξής:

Θα σας στείλουμε όπλα, αλλά δεν στέλνουμε τα στρατεύματά μας, και δεν πρόκειται να πολεμήσουμε τον πόλεμό σας για εσάς, ή δίπλα σας, εκτός αν και μέχρι να αποφασίσουμε ότι είναι προς το ζωτικό μας συμφέρον να το πράξουμε.

Ευτυχώς, δεν είχαμε φέρει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ούτε δώσαμε στο Κίεβο μια πολεμική εγγύηση που μας υποχρέωνε να ρισκάρουμε τα πάντα για ένα έθνος που δεν θεωρείται ζωτικής σημασίας για εμάς.

Εκείνοι που εμπόδισαν τις ΗΠΑ να συνειδητοποιήσουν τη φιλοδοξία του πρώην Προέδρου Τζορτζ Μπους να φέρει την Ουκρανία και τη Γεωργία στο ΝΑΤΟ μπορεί να μας έσωσαν από έναν πόλεμο με τη Ρωσία στον οποίο και οι δυο μας θα μπορούσαμε να υποφέρουμε φρικτά.

Το αν θα πάμε σε πόλεμο για ένα έθνος που ήταν προηγουμένως μέρος του σοβιετικού μπλοκ θα πρέπει να είναι θέμα απόφασης των Αμερικανών εκείνης της ημέρας και ώρας. Όχι αναγκαστικής υποχρέωσης απορρέουσας από την υπογραφή μας σε μια συνθήκη 73 ετών, που επινοήθηκε για μια άλλη εποχή και έναν άλλο κόσμο.

https://infognomonpolitics.gr/