Φωτορεπορτάζ: Βιβή Συργκάνη
Το Σπήλαιο Κάψια βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά από την Τρίπολη και 1,5 χιλιόμετρο από το χωριό Κάψια.
Από την Αθήνα θα φτάσετε σε περίπου 1 ώρα και 40 λεπτά.
Οι ειδικοί το έχουν κατατάξει στον κατάλογο των 10 πιο αξιόλογων σπηλαίων της ελληνικής επικράτειας.
Βρίσκεται στην περιφέρεια της κλειστής γεωλογικής λεκάνης του Μαντινειακού οροπεδίου και συνδέεται με το περίπλοκο σύστημα από φυσικές καταβόθρες που χαρακτηρίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
Μπροστά από την είσοδό του αναπτύσσονται τρεις καταβόθρες, τις οποίες σήμερα περικλείει προστατευτικό πέτρινο φράγμα ημικυκλικού σχήματος που χτίστηκε τον 19ο αιώνα.
Όταν οι καταβόθρες έφραζαν, το σπήλαιο πλημμύριζε, όπως αποδεικνύουν ίχνη παλαιάς πλημμύρας στα τοιχώματά του.
Η είσοδος του σπηλαίου
Ανάμεσα στα ευρήματα του σπηλαίου συγκαταλέγονται ανθρώπινα οστά και πήλινα καθημερινά σκεύη.
Ο πρώτος που αντίκρισε το πανέμορφο σπήλαιο ήταν ο Γάλλος αρχαιολόγος Γουστάβος Φουζέρτο 1887 ενώ πραγματοποιούσε ανασκαφές στην αρχαία Μαντινεία.
Προς την είσοδο του σπηλαίου
Η πρώτη έρευνα του σπηλαίου έγινε στις 20 Αυγούστου 1892 από ελληνογαλλική αποστολή με υπεύθυνο τον νομομηχανικό Αρκαδίας Νικόλαο Σιδερίδη και δύο Γάλλους μηχανικούς.
Η δημοσίευση της μελέτης του για το σπήλαιο και τις καταβόθρες της περιοχής στο γαλλικό επιστημονικό περιοδικό Spelunga το 1911 φέρνει το σπήλαιο στην παγκόσμια δημοσιότητα.
Η δημοσίευση αυτή είναι το σπουδαιότερο ελληνικό σπηλαιολογικό άρθρο της εποχής και αποτελεί την αρχή για το ξύπνημα του ενδιαφέροντος της μελέτης των ελληνικών σπηλαίων.
Το 1974 πραγματοποιήθηκε νέα ελληνογαλλική αποστολή με υπεύθυνο τον Ι. Ιωάννου και ανακαλύφθηκε και νέο τμήμα του σπηλαίου που ήταν άγνωστο στους πρώτους ερευνητές.
Στο σπήλαιο βρέθηκαν ίχνη παλιάς πλημμύρας και πλήθος από θραύσματα ανθρώπινων οστών και κρανίων, σκεπασμένα από λάσπη (πάχους μισού μέτρου) που καλύπτει το δάπεδο του σπηλαίου.
Επίσης βρέθηκαν λυχνάρια που πιθανόν να ανήκουν στους ύστερους ελληνικούς χρόνους (4ος & 5ος μ.Χ αιώνας).
Στην αίθουσα των «Θαυμασίων» παρουσιάζονται οι σπανιότεροι χρωματισμοί λιθωματικού υλικού από κάθε άλλο γνωστό ελληνικό σπήλαιο.
Κόκκινα της φωτιάς, κίτρινα της ώχρας και πρασινογάλαζα ανάμικτα με το κατάλευκο των σταλακτιτών, προσφέρουν ένα μοναδικό θέαμα φυσικής τέχνης.
Από επιφανειακά ευρήματα προκύπτει ότι χρησιμοποιήθηκε σποραδικά κατά τη Νεολιθική περίοδο (4η χιλιετία π.Χ.), την Ελληνιστική (330-146 π.Χ.) και το διάστημα από τον 4ο έως τον 6ο αιώνα μ.Χ.
Στο σπήλαιο βρέθηκε πλήθος ανθρώπινων σκελετών (περίπου 50), από άτομα και των δύο φύλων και διαφόρων ηλικιών (από βρέφος 5-10 μηνών μέχρι και ενήλικες 50 ετών περίπου).
Η πρώτη ερμηνεία για το πλήθος των ανθρώπινων σκελετών, απέδιδε τα ευρήματα σε βίαιο πνιγμό λόγω επεισοδίου πλημμύρας ανθρώπων που είχαν καταφύγει στο εσωτερικό του σπηλαίου για προστασία.
Συστηματική μελέτη όμως των σκελετικών καταλοίπων φαίνεται να ανατρέπει την άποψη αυτή, υποδηλώνοντας ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε μάλλον ως χώρος για ταφές νεκρών και ανακομιδές των οστών τους, τα οποία εναποτίθεντο πιθανότατα με τελετουργικό τρόπο σε διάφορα μέρη του σπηλαίου, κυρίως σε εσοχές, και παρασύρθηκαν στη συνέχεια από πλημμυρικά επεισόδια.
Ώρες Λειτουργίας
καθημερινές 09:00 - 15:00 σαββατοκύριακο: 09:00-16:00
Περισσότερες πληροφορίες: spilaiokapsia.gr/info
enallaktikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου