Προτιμώ να είμαι παιδί της καρδιάς μου

Μπορώ να γίνω και παιδί του μυαλού μου

Όμως προτιμώ να είμαι παιδί της καρδιάς μου

Μπορώ, και τη γνώση να βάλω μπροστά

Όμως προτιμώ μπροστά την πίστη

Θα μπορούσα και χωρίς θεό

Αν ο θεός μπορούσε χωρίς εμένα

Αν με θέλει ή αν τον θέλω δεν το γνωρίζω

Αν με χρειάζεται ή αν τον χρειάζομαι δεν το ξέρω

Ξέρω μόνο, πως εκεί που συναντιόμαστε

Είμαστε και οι δύο καλά

Και πως αν χαθούμε κανείς μας δεν είναι καλά

Κι εγώ τον αναζητώ κι Εκείνος με αναζητάει

Εγώ κι ο θεός έναν πόνο έχουμε

Εγώ κι ο θεός τα ίδια μάτια έχουμε

Αν στερήσω τα μάτια μου από τον θεό

Θα στερήσει ο θεός τα μάτια του από την όρασή μου·

Ειλικρινά, δεν με πονάει τόσο το να μην ξέρω

Αλλά το να μην βλέπω είναι καθαρή τραγωδία

Ψέμα, αλήθεια, για μένα καμία δεν έχουν σημασία

Είμαι ένας απλός συνηθισμένος κυνηγός της ευτυχίας,

Ένας νοσταλγός της, στην αγάπη είμαι καλά, εκεί μένω

Όπου αισθάνομαι όμορφα εκεί είμαι

Ψέμα ή αλήθεια έρχονται πάντα δεύτερα

Το γαλάζιο αληθεύει το μαύρο ψεύδεται·

Βασικά, πιστεύω, τη ζωή τη νιώθουμε

Όσο για να την ξέρουμε...Ε, αυτά είναι υπερβολές

Θα μπορούσα και παιδί του μυαλού να γίνω

Όμως δεν θα ήμουν εγώ

Αυτό που μπορώ να φτάσω να γίνω

Είναι εκείνο που γεννήθηκα να είμαι

Δεν είναι τόσο που επιστρέφω στο σπίτι

Αλλά περισσότερο είναι που το σπίτι επιστρέφει σε μένα

Μπορώ να επιστρέψω μόνο στον τόπο μου

Για το σκοπό αυτό χρειάζομαι ακρίβεια καρδιάς

Εκεί που είναι καλά, ζεστά, όμορφα και γλυκά

Έχει φροντίδα, προστασία και αγάπη…

Εκεί ανεπιφύλακτα πέφτω

Δεν θα μπορούσες να πεις πως δεν ξέρω καλό σημάδι

Αγκαλιά σημαδεύω πάντα!

Ίσως τελικά, τη μόνη αλήθεια που αναγνωρίζω…

Είναι η αλήθεια της αγκαλιάς!

Της καρδιάς μου της κόβει!

triala