Περί Έρωτος ο Λόγος~~~ (Δύναμις Συν-Κινήσεως και Συν-Ειδήσεως 1 ) ~~~

Αγαπημένοι μου φίλοι,

νιώθω εδώ και μέρες μια εσώτερη ανάγκη να τοποθετηθώ ως γυναίκα και με άμεσο τρόπο -σε πρώτο πρόσωπο- προς όλους εσάς που έτυχε να συμπορευθούμε, πότε μέσα από γραπτά και έρευνες μου, πότε από κοντά σε ομιλίες και σεμινάρια... πότε σαν φίλοι και πότε απλά σαν συνάνθρωποι, σαν γείτονες ή γνωστοί... ως προς τον έρωτα...

Λέξεις, έννοιες και ποιότητες ξετυλίγονται και επιθυμούν να απλωθούν στο χαρτί για να ανοίξουν έννοιες και μονοπάτια κατανόησης που ίσως λίγοι να έχουν εξερευνήσει σε τέτοια βάθη ή ύψη...

Όχι, δεν υπαινίσσομαι πως ανακάλυψα το "μαγικό φίλτρο" που κανένας άνθρωπος δεν είχε ανακαλύψει πριν από τη δική μας γενιά επί της Γης.... Τουναντίον νιώθω πως θέλω κυριολεκτικά να φωνάξω από την ανάγκη να υπενθυμίσω πως όλοι μας λίγο ή πολύ γευτήκαμε, ο καθείς στο μέγεθος των ικανοτήτων του, το φτερωτό ποτό της λύτρωσης και την αναγέννησης... απλά ως άνθρωποι έχουμε την τάση να ξεχνάμε... Κι όχι απλά ξεχνάμε... Ξεχνάμε επιλεκτικά...

Ξεχνάμε τις όμορφες και υπέροχες στιγμές και κρατάμε τις άσχημες... τις θλιβερές... τις επίπονες...

Μας έπεισαν πως είναι περισσότερες από τις καλές... και τους πιστέψαμε...

Νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ, κατά κάποιο τρόπο σφαιρικά, σαν άτομο που ζει σε τούτη μεταβατική εποχή εν έτη 2016 για πολλούς λόγους, ωστόσο

• όχι για να επαναλάβω κλισέ, ποίηση, στίχους ή ωδές ~~~που κι εκείνα έχουν τη χάρη τους ομολογουμένως... 
• ή για να απλώσω την ανθρώπινη εμπειρία μου σχετικά με αυτό που εννοούν οι περισσότεροι με τη φράση "ερωτική σχέση" ή "ερωτικά σκιρτήματα"... για να αναθερμάνω ίσως καλοκαιρινά φτερουγίσματα του Αυγούστου, που όλοι λίγο πολύ νιώσαμε... και φυλάσσουμε στο χρονοντούλαπο της επίγειας ζωής μας... ή βιώνουμε ακόμη~~~
• αλλά ούτε και για να πιάσω αναλυτικά τις παραδόσεις τον προγόνων μας...

 Κάτι άλλο είναι που με κινεί και με συν-κινεί... και συγχωρέστε μου ίσως την αυθόρμητη δομή του γραπτού τούτου λόγου, το οποίο δεν επιθυμώ να και ούτε θα "βελτιώσω", διότι αποτελεί μια πηγαία προσπάθεια να βρεθούν οι κατάλληλες λέξεις για να μεταφέρω και να χωρέσω σε νοήματα και φράσεις, μια εσωτερική, ψυχική, αλλά και πνευματική εικόνα που δεν θέλει να ζωγραφιστεί, με χρώματα και πινέλα πάνω σε καμβά, αλλά να βρει και να αγγίζει με τον αγαθότερο δυνατό τρόπο τις λεπτές εκείνες χορδές του ΕΙΝΑΙ σας, ώστε να σας ανεβάσει εκ νέου σε ύψη αιθέρια, που έχετε σίγουρα αγγίξει με τα φτερά του Έρωτα, με τη διαφορά ...πως ίσως να μην ήταν σαφής ο ιδανικός και ύψιστος εκείνος κόσμος που δονούσε το Είναι σας...

Αυτό το ανθρώπινο αγαθό... που βάζει νόες και καρδιές να φτερουγίζουν σε ύψη αιθέρια και κόσμους ύψιστων ιδανικών. Τούτο είναι η Δύναμη εκείνη η ακαταμάχητη που χιλιοτραγουδήθηκε κι ακόμη αντέχει και δονεί και πάλλεται μέσα στις καρδιές μας...

Είναι ο ΕΡΩΣ... που φτερά του δώσαμε και μορφή απολλώνια...

εκείνος ο αιθέριος "κλέφτης" που αρπάζει την Ψυχή μας για να την πάει βόλτα στον Οίκο της Ουσίας της...

Μας είπε ο Μύθος πως είναι τάχα άσχημος και αποκρουστικός... μα δεν καταλάβαμε με πόσο δόλο πλάνεψαν οι "σειρήνες" τα μάτια μας για να πάψουμε να βλέπουμε με τα μάτια της Ψυχής μας...

Πολύ απλά... γιατί εκείνα δε λαθεύουν...

Μόνον σαν μπουν μπροστά από τα μάτια μας τα πονηρά, τα πανούργα πλασματάκια της αμφιβολίας, μονάχα τότε ο ΕΡΩΤΑΣ από δύναμη Θέωσης και Ανύψωσης γίνεται δηλητήριο για την Ψυχή, για την Καρδιά, αλλά και για το Σώμα...

Μόνον τότε τα Φτερά του Έρωτα γίνονται όμοια με τα Φτερά του Ικάρου...

και μας γκρεμίζουν άτσαλα σε κάποια από τα πέλαγα της ΖΩΗΣ...

Δεν υπάρχει μυστικό ευζωίας, ευεξίας, υγείας, λάμψης εσωτερικής και εξωτερικής που να μπορεί να αντέξει στο Χρόνο και να διατηρήσει το ζωτικό σφρίγος του ανθρώπου που να μην εμπεριέχει τη  Ζωογόνο Δύναμη του ΕΡΩΤΑ, τη θεϊκή δύναμη που μοιράζονται οι Θεοί και τα παιδιά τους... οι άνθρωποι...

Δεν υπάρχει κίνητρο αεικίνητο που να έχει ικανότητες να μεγαλουργήσει και να μην περνά από τη θεία Δύναμη του Έρωτα... να μη βαφτίζεται εκεί μέσα στην αιώνια και αστείρευτη Πηγή κάθε νέας Γέννησης, κάθε νέας Δημιουργίας, κάθε θαυμαστού και κυριολεκτικά Χρήσιμου...

Μύθοι και παραδόσεις αιώνων διατήρησαν μυριάδες ιστορίες για την ακαταμάχητη δύναμη, για τη θαυμαστή έλξη του Έρωτα... όχι απλά σε ένα ζευγάρι ανάμεσα...

που βάζει τον ήρωα ή την ηρωίδα να βγάζει εις πέρας άθλους και κατορθώματα για χάρη του...

Ολόκληρα σύμπαντα... γαλαξίες και στερεώματα στέκονται στη θέση τους από τη δύναμη του...

Πλανήτες κινούνται... άστρα φέγγουν, λάμπουν ή σκοτεινιάζουν ανάλογα με τον Παλμό του ΕΡΩΤΑ που τα ζωογονεί...

Για έναν τέτοιο ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ ομιλώ...

Για κείνη τη δύναμη που μας παθιάζει και μας κάνει ικανούς να νιώθουμε το σωστό δρόμο ακόμη κι εκεί που οι άλλοι βλέπουν μονάχα εμπόδια... και καταθέτουν τα όπλα...

Μπορεί να δώσαμε σ΄ετούτη τη μία δύναμη έλξης που ακόμη και βουνά είναι ικανή να μετακινήσει για να ενώσει τα δυο ερωτευμένα κομμάτια, ώστε να ρέει η λάβα της Ζωής, εκατοντάδες ονόματα, ανάλογα το "στασίδι" της επιστήμης μας... ανάλογα την "έδρα" από την οποία διαλέξαμε για να παρατηρούμε και να εν-νοούμε το Θαύμα και την πορεία της Ζωής...

μα πίσω από όλες τις άλλες... πάντα αυτή η ΜΙΑ βρίσκεται... 

Μπορεί η Ιατρική μας επιστήμη, η χημεία, η αστροφυσική, η αστρονομία, η βιολογία, η φιλοσοφία, η γεωμετρία να εξελίχθηκαν τόσο με την υπερ-ανάλυση και τη συσσώρευση λεπτομερειών για το επι-μέρους της ειδικότητας τους που να ξέχασαν... ωστόσο εκείνη η δύναμη που ονομάσαμε ΖΩΗ μας κοιτά και κρυφογελά με την αφέλεια μας...

Μας βλέπει να καμαρώνουμε με ύφος χιλίων καρδιναλίων και να φουσκώνουμε από περηφάνια για τις υλικές ανα-καλύψεις μας... και γελά...

Μας βλέπει να σκύβουμε από τις δοκιμασίες στην υγεία μας... στον εγωισμό μας... και μας περιπαίζει...

Μας βλέπει να χανόμαστε στα πρέπει, στα θέλω, στα μυριάδες "λογικά" που τριβελίζουν το μυαλό μας ασταμάτητα... και χαχανίζει...

Μας παρακολουθεί να πιάνουμε πολιτικές, ειδήσεις, θεωρίες, συνωμοσίες και καθωσπρέπει "κοινωνικά θέματα" και απορεί...

ΠΩΣ έχουμε την γελοία αυτή εμμονή να νομίζουμε πως το μηχάνημα του μυαλού μονάχο του είναι ικανό να λύσει γρίφους, να βρει λύσεις ωφέλιμες, να παράγει έργο προσφοράς δίχως καύσιμο που να προέρχεται από ΕΡΩΤΑ? 

Ερωτά ο Ερω-τευμένος...

και η απάντηση είναι ακριβής, αληθής και ακαριαία...

όσο γνήσιος, ορμητικός κι αγνός είναι κι εκείνος...

Ο Έρωτας είναι η Δύναμη που μας θρέφει για να υπηρετούμε τη ΖΩΗ...

ΑΥΤΟΣ και μόνον αυτός καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας, της υγείας μας, της κοινωνίας μας...

ούτε το χρήμα, τα νομίσματα και τα μυριάδες κουτάκια από θεωρίες...

ούτε η στείρα υλιστική θεώρηση της Ζωής μέσα από τα μικροσκόπια...

Ο Έρωτας, που μέσα από ποιότητες Καρδιάς διαπερνά την Ύλη μας..

είναι αυτός που ανοίγει τους Δρόμους σε κάθε μας ανα-Ζήτηση, σε κάθε μας Προ-θεση, σε κάθε δίψα που κατακαίει τα εσώψυχα μας...

Αυτός Θεραπεύει... αυτός αποκαθιστά... αυτός αναγεννά...

αυτός επουλώνει... αυτός λιώνει τους πάγους εντός μας... αυτός είναι η ίδια η ΠΗΓΗ της Ζωής...

Αυτός η Πηγή... και η αγάπη το Νέκταρ που γλυκαίνει τα ενεργειακά ποτάμια της Ύπαρξης...

της κάθε ύπαρξης...

του μικροσκοπικού ΑΤΟΜΟΥ

του ηλεκτρονίου...

του μορίου...

του κυττάρου...

του οργανισμού σαν ΟΛΟ...

Οργασμός Ζωής...

Σημαίνει Οργασμός Υγείας...

....

Πριν μου σχολιάσεις φίλε ή φίλη αναγνώστρια...

παρά την ποιητική χροιά που το δίχως άλλο σαν Οίστρος αναβλύζει και
θέλει να ξεχυθεί για να σε πλησιάσει...

άνοιξε την καρδιά σου...

βγάλε τη γλάστρα της στο παραθύρι σου...

κι άσε τη πρώτα να μουσκέψει στο Θείο Έρωτα...

και μόνον αφού χορτάσει...

ξεδιψάσει...

γιομίσει από Ζωή αληθινή...

τότε... και μόνον τότε...

δοκίμασε να κάνεις λέξεις τις αισθήσεις σου...

μεθυσμένος από εκείνη την υπέρτατη Χαρά~~~

~~~~~

η τοξότισσα

vickytoxotis