Βαρέθηκα

Παρακολουθώντας την απογοητευτική επικαιρότητα, όπου τίποτα πραγματικά ριζικά καλό δεν συμβαίνει

, μου ήρθε στο μυαλό η λέξη "Βαρέθηκα" και αυτόματα σχεδόν θυμήθηκα το τραγούδι του Άσιμου:

 "Κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει"! Προφητικός ή απλά αυτή η χώρα ήταν πάντα ίδια! 

Και, τραγική ειρωνεία, ένα λεπτό μετά διάβασα πως σαν σήμερα είναι η μέρα που έφυγε από τη ζωή: 

17 Μαρτίου 1988. Ένα μικρό, διπλό αφιέρωμα λοιπόν, μια για τη μίζερη κοινωνία μας

 και μια για το Νικόλα Άσιμο.

Βαρέθηκα τη μίζερή μου φύση 

κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει

κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει

αναμφιβόλως

δε με χωράει ο τόπος ρε παιδιά.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια, 

τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια, 

τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν κι οι θεωρίες

στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.

Βαρέθηκα να λέω πως θα αλλάξει

το σύστημα μας έχει επιτάξει

απόκληρα απομείναμε πουλάκια

κυνηγημένα

με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Απόκληρα απομείναμε πουλάκια

με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι

ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι

πώς είναι δυνατό να μαστουριάζεις

εξήγησέ μου

άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Για πες μου, πώς μπορείς και μαστουριάζεις

άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω

δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω

πώς γίνεται στον ένα παλαβιάρη

εξήγησέ μου

κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

Πώς γίνεται στον κάθε παλαβιάρη

κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.