Μία εβδομάδα μετά την προβοκάτσια στη Μόσχα και έχουμε άλλη μία στο δεύτερο μέτωπο της σύγκρουσης της Δύσης με τον υπόλοιπο κόσμο
Μπροστά όχι μόνο στον πόλεμο που διεξάγεται, αλλά και στον κίνδυνο ενός πολύ μεγαλύτερου που ενδεχομένως έρχεται έχουμε περισσότερο από ποτέ άλλοτε ανάγκη ενός μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος σε όλη τη Δύση…
Πριν λίγες μέρες σημειώθηκε μια πολύ μεγάλη και αιματηρή τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα. Πενήντα πέντε μόλις λεπτά (!) μόλις μετά την επίθεση, ο εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης «γνώριζε» και έλεγε ότι δεν έχει σχέση με την Ουκρανία, μάλλον συνηγορώντας με την πρεμούρα του για το αντίθετο.
Τα γράψαμε και τα είπαμε αλλού για την επίθεση αυτή και τις ιστορίες για αγρίους περί ISIS-Χορασάν: εδώ και εδώ. Η επίθεση στη Μόσχα έχει όλα τα χαρακτηριστικά των προβοκατσιών στις οποίες επιδίδεται από καιρού εις καιρόν το «κόμμα του Πολέμου», μια «Μαύρη Διεθνής» στους κόλπους της «συλλογικής Δύσης», που ενίοτε αποσπά, ενίοτε δεν αποσπά τη συγκατάθεση των πολιτικών ηγεσιών της (Βομβαρδισμοί δις της Συρίας επί Τραμπ, δολοφονία Σουλεϊμανί, αποστολή βρετανικού αντιτορπιλικού κοντά στην Κριμαία κατά τις ασκήσεις See Breeze, επιθέσεις στη Ζαπορίζια, ανατίναξη αγωγού Nord Stream, δολοφονία Ντούγκινα μεταξύ πολλών άλλων). Σημειωτέον ότι λίγο καιρό πριν από την τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα, η Βικτόρια Νούλαντ «υποσχέθηκε» στον πρόεδρο Πούτιν, με δηλώσεις της από το Κίεβο τον Φεβρουάριο να έχει μεγάλες εκπλήξεις! Και ίσως θα είχε μεγαλύτερες, αν ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν αποφάσιζε να απολύσει την πρωθιέρεια του σκότους, ενδεχομένως γιατί συνωμοτούσε με στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης για ενέργειες που δεν είχαν την έγκριση του προέδρου Μπάιντεν και του καγκελαρίου Σολτς.
Κύρια αντικειμενική επιδίωξη όσων οργάνωσαν την τρομοκρατική επιχείρηση στη Μόσχα ήταν, σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, να προκληθεί κλιμάκωση της σύγκρουσης στην και περί την Ουκρανία. Την κλιμάκωση επιδιώκουν όσοι δεν μπορούν επ’ ουδενί να αποδεχθούν μια αρκετά πιθανή πλέον δυτική ήττα στην Ουκρανία και είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν ακόμα και πυρηνικό πόλεμο για να την αποφύγουν. (Μια άλλη, δευτερεύουσα, αλλά όχι ασήμαντη πλευρά, της τρομοκρατικής επίθεσης ήταν ότι απέσπασε προς στιγμήν την προσοχή από τη Γάζα.
Μια αντίστοιχη κατάσταση προέκυψε επίσης στην προηγούμενη επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα, το 2021. Ενώ οι προβολείς της παγκόσμιας κοινής γνώμης ήταν στη σφαγή των Παλαιστινίων, μια παράξενη αεροπειρατεία στη Λευκορωσία άλλαξε την διεθνή ατζέντα).
Προκαλώντας το Ιράν
Μετά βίας πέρασε μία εβδομάδα από την προβοκάτσια στη Μόσχα και τώρα έχουμε μια δεύτερη προβοκάτσια στο δεύτερο μέτωπο της σύγκρουσης της Δύσης με τον… υπόλοιπο κόσμο, μια προβοκάτσια που οργάνωσε το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, ένα κράτος που είναι άλλωστε, μαζί με τα λόμπυ του, εξέχον, κεντρικό και ιδιαίτερα πολεμοχαρές μέλος του δυτικού «Κόμματος του Πολέμου». Πρόκειται για την επίθεση κατά της διπλωματικής αντιπροσωπείας του Ιράν στη Δαμασκό και τη δολοφονία αριθμού ηγετικών στρατιωτικών στελεχών των «Φρουρών της Επανάστασης» του Ιράν. Η ενέργεια αυτή έχει προφανή επιδίωξη να προκαλέσει αντίποινα του Ιράν και εμπλοκή των Αμερικανών σε πόλεμο με την Τεχεράνη. Η επίθεση έγινε μετά από σειρά άλλων επιθέσεων του Ισραήλ στη Συρία και τον Λίβανο και παράλληλα με τη δολοφονία επτά ξένων συνεργατών μιας από τις τελευταίες οργανώσεις διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας που επιχειρούν στη Γάζα.
Κανονικά, διπλωματικές αντιπροσωπείες έχουν ασυλία και δεν γίνονται αντικείμενα στρατιωτικών επιθέσεων. Μία μόνο εξαίρεση υπήρξε όταν προ δεκαετιών το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την κινεζική πρεσβεία στο Βελιγράδι. Αλλά βέβαια κανένας νόμος του πολέμου ή της ειρήνης δεν δεσμεύει την ολοκληρωτικών εμπνεύσεων και ιδεολογίας ηγεσία του κράτους του Ισραήλ, του μόνου κράτους στον κόσμο που έχει καταπατήσει όλους τους νόμους και του πολέμου και της ειρήνης και δεν νοιώθει καν την ανάγκη να δικαιολογήσει ότι κάνει.
Υπενθυμίζουμε ότι εδώ και μήνες Αμερικανοί εν ενεργεία διπλωμάτες προειδοποιούν με διαρκείς διαρροές στα ΜΜΕ ότι η πολιτική του Προέδρου Μπάιντεν (άνευ όρων υποστήριξης στο Ισραήλ) ενδέχεται να διευκολύνει κλιμάκωση του πολέμου στον Λίβανο και γενίκευση σε όλη τη Μέση Ανατολή. Εκτιμούν μάλιστα ότι για τον Νετανιάχου μια τέτοια κλιμάκωση είναι επιλογή «πολιτικής επιβίωσης» (τουλάχιστο).
Το Ισραήλ αρνείται να χάσει
Όπως η Δύση δυσκολεύεται πολύ να αποδεχθεί μια ήττα της στην Ουκρανία, έτσι και το Ισραήλ δεν μπορεί να αποδεχθεί μια ήττα στη Γάζα, σε αυτή τη «τιτανομαχία» ανάμεσα στη βαρβαρότητα της δύναμης και τη δύναμη της Ψυχής, το αιώνια επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ανθρώπινης ιστορίας.
Γιατί τι άλλο από ήττα θα ήταν και μάλιστα στρατηγικού χαρακτήρα, αν σταματούσε τώρα ενώ α) κατασπατάλησε όλο το τεράστιο πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο που είχε προ της σύγκρουσης λόγω του Ολοκαυτώματος, μιας πραγματικής διεθνούς ασυλίας που διέθετε, β) δεν κατάφερε να εξουδετερώσει τη Χαμάς, η υποστήριξη προς την οποία αυξάνεται μέσα στον παλαιστινιακό λαό, και στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, καθώς ο λαός αυτός οδηγείται εκ των πραγμάτων σε κατάσταση «Ελευθερία ή Θάνατος», γ) δεν έχει καταφέρει να εκτοπίσει τους Παλαιστινίους και να προσαρτήσει τη Γάζα, που είναι σχεδόν διακηρυγμένη επιδίωξη των ηγετών του.
Καθώς η ηγεσία του Ισραήλ απορρίπτει κάθε ιδέα να διακόψει την επιχείρησή του, που έχει μετατραπεί προ πολλού σε μια καθαρά εγκληματική επιχείρηση, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από όσα έκαναν οι Γερμανοί στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η μόνη λύση που του απομένει είναι να συνεχίσει την γενοκτονία ελπίζοντας ότι θα καταφέρει τελικά να αναγκάσει την Αίγυπτο και άλλα κράτη να δεχτούν στο έδαφός τους τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Αν δεν τον δεχτούν το πιθανό αποτέλεσμα, όπως σήμερα εξελίσσονται τα πράγματα, θα είναι η εξόντωση των Παλαιστινίων, έστω και αν οι περισσότερες πρωτεύουσες και αναλυτές δεν πιστεύουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γιατί δεν θέλουν να πιστέψουν, γιατί θα τους έθετε προ του διλήμματος να σπάσουν την εξάρτησή τους από το κράτος του Ισραήλ, ή να το ακολουθήσουν στην άβυσσο.
Το τι επιλέγει το Ισραήλ είναι σαφές, αν κρίνουμε από την επίθεση εναντίον μιας αμερικανικής οργάνωσης διανομής βοήθειας στον πεινώντα πληθυσμό της Γάζας, από τις τελευταίες που παρέμεναν στην περιοχή, αλλά και από το ότι οι δυνάμεις του εγκατέλειψαν το νοσοκομείο Αλ Σίφα με σορούς στο εσωτερικό του. Προφανώς η επιδίωξη είναι, εφόσον δεν φεύγει, να εξοντωθεί ο παλαιστινιακός πληθυσμός. Βρετανοί ειδικοί υπολογίζουν ότι έως τα τέλη του χρόνου θα έχουν πεθάνει περί το μισό εκατομμύριο Παλαιστίνιοι, όχι μόνο από τους βομβαρδισμούς, αλλά επίσης από την έλλειψη τροφής, νερού και φαρμακευτικής περίθαλψης, δεν αποκλείεται μάλιστα να είναι στο τέλος περισσότερα τα θύματα από μισό εκατομμύριο.
Η Κόλαση του Δάντη
Αν αντέχετε πάρτε μια ιδέα της πραγματικής κατάστασης στη Γάζα κοιτάζοντας τις φωτογραφίες των παιδιών που δημοσίευσε η βρετανική Daily Mail. Στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ παραιτούνται κάνοντας λόγο για γενοκτονία από το Ισραήλ που καθιστούν δυνατή οι ΗΠΑ. Μια έκθεση του ελβετικού Euro-Med Monitor υπογραμμίζει ότι το Ισραήλ αύξησε τις δράσεις γενοκτονίας μετά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου που του ζητούσε να τις σταματήσει. Το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της γενοκτονίας, υπογράμμισε επίσης η Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα παλαιστινιακά εδάφη.
Αυτά για να πάρετε μια αχνή ιδέα της κατάστασης επί του πεδίου. Αν θέλαμε να αναφέρουμε τα κυριότερα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι ισραηλινές δυνάμεις και που μοιάζουν ακριβές αντίγραφο όσων έκαναν οι χιτλερικοί στην Ευρώπη το 1941-45, θα χρειαζόταν να γράφουμε ένα βιβλίο την εβδομάδα. Σημειωτέον ότι ούτε το ένα χιλιοστό από αυτά τα εγκλήματα δεν αναφέρονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών (;) συμβατικών και κοινωνικών μέσων ενημέρωσης (;), αποδεικνύοντας (όπως και οι παρακολουθήσεις) την έκταση και τον έλεγχο της Ελλάδας (και της Κύπρου) από το Ισραήλ. Όχι δηλαδή ότι η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη στο σύνολο της «συλλογικής Δύσης» συχνά και εκτός αυτής.
Η δεύτερη Νάκμπα
Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη δεύτερη ανελέητη εκτόπιση, με χρήση κάθε εγκληματικού μέσου, ακόμα και του πιο διεστραμμένου, του παλαιστινιακού λαού μετά την «Νάκμπα» (Καταστροφή) του 1948 που συνόδευσε τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ σε ένα έδαφος όπου οι Εβραίοι ήταν μειοψηφία.
Σε αντίθεση όμως με εκείνη διεξάγεται ενώπιον των τηλεοράσεων και της παγκόσμιας κοινής γνώμης ήδη επί εξάμηνο και, εκτός του πολιτικού και ηθικού κεφαλαίου του ίδιου του Ισραήλ, καταστρέφει επίσης το πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο της «συλλογικής Δύσης» αφού, με ελάχιστα φωτεινά παραδείγματα αξιοπρέπειας (όπως αυτό της Ιρλανδίας), υποστηρίζει το Ισραήλ.
Τo εβραϊκό κράτος δια των διαφόρων πανίσχυρων λόμπυ του και των προνομιακών σχέσεών του με το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο (την «Αυτοκρατορία του Χρήματος») έχει καθοριστική επιρροή στην πολιτική όλης της Δύσης, ακόμα και πέραν αυτής. Η θεωρία ότι τάχα μου το Ισραήλ είναι απλό όργανο, «κράτος-πελάτης» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν στέκει και πολύ στα πόδια της, πρόκειται για μια επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών μηχανισμών που διέπουν την παγκόσμια πολιτική και οικονομία. Πόσο μάλλον που διαπιστώνουμε εμπειρικά ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τείνει συχνά να υποτάσσεται στις επιδιώξεις του ισραηλινού. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου ήταν που νίκησε τον Πρόεδρο της υπερδύναμης Ομπάμα ακυρώνοντας τη συμφωνία του με το Ιράν, όχι το αντίθετο. Ο Νετανιάχου ήταν άλλωστε ο κύριος αρχηγός και χρηματοδότης των Νεοσυντηρητικών από τη δεκαετία του 1990 και ο διαμορφωτής της στρατηγικής του διαρκούς πολέμου και των επεμβάσεων για αλλαγή καθεστώτος, που είδαμε σε όλη τη Μέση Ανατολή μετά το 2001, ακολουθώντας τις ιδέες του Οντέτ Γινόν.
Λόγω των όλο και σημαντικότερων πολιτικών ζητημάτων που εγείρει η συνέχιση της γενοκτονίας θα ήταν για την ηγεσία του Ισραήλ επιθυμητή μια γενική σύρραξη που να τυλίξει όλη την περιοχή και να δημιουργήσει μια κατάσταση όπου λίγοι θα προσέχουν το τι γίνεται στην Παλαιστίνη. Άλλωστε η εξουδετέρωση του Ιράν και των συμμάχων του (Συρία, Χεζμπολά, Υεμένη) είναι από εικοσαετίας το μεγάλο όνειρο του Νετανιάχου που θέλει βέβαια να εμπλέξει και τις ΗΠΑ στο σχέδιό του, αλλιώς θα διακινδυνεύσει την ίδια την ύπαρξη του Ισραήλ.
Οι Αμερικανοί, ιδίως ο Στρατός και η CIA (οι μόνοι λιγότερο ή και καθόλου ελεγχόμενοι από την Αυτοκρατορία του Χρήματος αμερικανικοί θεσμοί, που επιπλέον έχουν επίγνωση του τι σημαίνουν οι πόλεμοι), γνωρίζουν και τις μεθόδους του Ισραηλινού Πρωθυπουργού και ότι μια τέτοια γενική σύρραξη κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αδύνατο να ελεγχθεί και είναι πιθανό να εξελιχθεί σε πυρηνική. Γι’ αυτό και η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί κατά τα φαινόμενα μια τέτοια σύρραξη. Όπως όμως απέδειξε η επίθεση στη Συρία, το Ισραήλ δεν έχει παραιτηθεί από την επιδίωξη να προκαλέσει έναν τέτοιο πόλεμο και, όσο δεν σταματάει η σύγκρουση στη Γάζα, οι πιθανότητες να ξεσπάσει τελικά ευρύτερη σύρραξη στη Μέση Ανατολή δεν είναι αμελητέες, όπως δεν είναι αμελητέες και οι πιθανότητες πυρηνικής σύγκρουσης όσο οι δυτικοί αρνούνται να αποδεχθούν ότι δεν μπορούν ούτε να νικήσουν τη Ρωσία, ούτε να ανατρέψουν το καθεστώς της.
Είναι εξαιρετικά θλιβερό και εξαιρετικά επικίνδυνο ότι η Ευρώπη διοικείται σήμερα από εντελώς αξιοθρήνητες ηγεσίες, μαριονέττες του χρηματιστικού κεφαλαίου και του ΝΑΤΟ, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις να τοποθετούνται κατά και του πολέμου στην Ουκρανία και της γενοκτονίας στη Γάζα, όπως αίφνης το νέο κόμμα της γερμανικής Αριστεράς υπό την Σάρα Βάγκενεχτ και η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, το κύριο κόμμα της γαλλικής Αριστεράς. Μπροστά όχι μόνο στον πόλεμο που διεξάγεται, αλλά και στον κίνδυνο ενός πολύ μεγαλύτερου που ενδεχομένως έρχεται έχουμε περισσότερο από ποτέ άλλοτε ανάγκη ενός μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος σε όλη τη Δύση. Η έγκαιρη δημιουργία του είναι στρατηγικής σημασίας για το πού θα καταλήξει ο σημερινός ερχόμενος παγκόσμιος πόλεμος.
https://ellinikiafipnisis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου