Σιταρόχορτο, η Αμβροσία των Θεών

 

Το σιταρόχορτο τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πάρα πολύ διάσημο για τις εξαιρετικές ευεργετικές του ιδίότητες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Είναι πολύ απλό στην παρασκευή του και εξαιρετικά φθηνό.
Το σιταρόχορτο τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πάρα πολύ διάσημο για τις εξαιρετικές ευεργετικές του ιίότητες στον ανθρώπινο οργανισμό.

Διαβάστε παρακάτω τι κάνει.
Είναι το μοναδικό προϊόν που γνωρίζει ο άνθρωπος που έχει την ιδιότητα να καθαρίζει τον οργανισμό μας από βαριά μέταλλα, νεκρά κύτταρα, νεκρές μεμβράνες και τοξίνες που συσσωρεύονται στους πόρους του παχέος εντέρου για χρόνια.
Αποτοξινώνοντας και τρέφοντας τον οργανισμό μας συγχρόνως επέρχεται η εξισορρόπηση της υγείας μας.


35ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΟΧΟΡΤΟΥ (ΧΛΩΡΟΦΥΛΛΗ)

1) Η χλωροφύλλη είναι αντιβακτηριακή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εσωτερικά και εξωτερικά για θεραπεία.
2) Ο Δρ. Jenssen M.D. είπε μεταξύ άλλων ότι χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά για να αφομοιωθεί ο χυμός χλωροφύλλης από τον ανθρώπινο οργανισμό και ότι αυτό γίνεται χωρίς κόπο.
3) Η χλωροφύλλη από σιταρόχορτο αναπλάθει το αίμα.Έρευνες σε πειραματόζωα με αναιμία έδειξαν μετά τη χρήση χλωροφύλλης ότι ο αιματοκρίτης επέστρεψε στα φυσιολογικά όρια μέσα σε 4 – 5 ημέρες.
4) Αγρότες τάισαν ανίκανα βόδια κα αγελάδες με σιταρόχορτο και επανέκτησαν την γονιμότητα τους. Το περιεχόμενο υψηλής ποσότητας μαγνησίου στη χλωροφύλλη χτίζει ένζυμα και αναπλάθει τις σεξουαλικές ορμόνες, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει στον ανθρώπινο οργανισμό.
5) Χλωροφύλλη μπορεί να εξαχθεί ατό πολλά φυτά, η χλωροφύλλη όμως από σιταρόχορτο είναι ανώτερη διότι είναι η μόνη που περιέχει πάνω απο 100 στοιχεία που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός και είναι μη τοξική σε οποιαδήποτε ποσότητα σε σύγκριση με τη χλωροφύλλη από φύλλα πολλών δέντρων όπως π.χ. φύλλο ελιάς, ελάτου, πορτοκαλιάς. Είναι αξιοσημείωτο οτι και τα ζώα δεν τρώνε αυτά τα φύλλα λόγω πιθανής τοξικότητας.
6) Το σιταρόχορτο συντηρεί επιτυχώς όλα τα φυτοφάγα ζώα στον πλανήτη για αιώνες.
7) Η Δρ. Γουιγκμορ βοηθούσε κόσμο να θεραπευτεί από χρόνιες και ορατές ασθένειες χρησιμοποιώντας σιταρόχορτο εδώ και 30 χρόνια
8) Ο χυμός χλωροφύλλης αναπλάθε τους ιστούς.
9) Είναι ο ανώτερος αποτοξινωτικός παράγοντας που γνωρίζει ο άνθρωπος σε σύγκριση με άλλους χυμού πράσινων λαχανικών ή καρότου. Ο Δρ. ΤΗΟΜΑS, συνεργάτης της Δρ. Γουίγκμορ, έδειξε ότι 7 κιλά φρέσκου σιταροχορτου ισοδυναμεί με 170 κιλά από τα καλύτερα Φρέσκα λαχανικά όπως καρότο, μαρούλι, σέλινο κ.λ.π.
10) Το σιταρόχορτο περιέχει οξυγόνο όπως όλα τα φυτά που περιέχουν χλωροφύλλη. Και όπως είναι γνωστό ο εγκέφαλος και τα αγγεία λειτουργουν στο μάξιμουμ μέσα σ’ ένα περιβάλλον υψηλό σε οξυγόνο.
11) Η χλωροφύλλη σιταροχορτου εξουδετερώνει τοξίνες που βρίσκονται μέσα στον οργανισμό μας.
12) Καταπολεμά τους όγκους
13) Βελτιώνει το ζάχαρο στο αίμα μας (διαβήτη) ειδικά όταν συνδυάζεται με ωμές “ζωντανές τροφές”
14) Στο περιοδικό American Surgeons Journal ο Δρ,Benjamin Cluskin συνιστά χλωροφύλλη για κακοσμία σώματος, μολύνσεις, πληγές,χρόνια ιγμορίτιδα, φλεβίτιδες και κολπικές μολύνσεις, επίσης εξαφανίζει αιμορροΐδες
15) Λειτουργεί σαν καθαρτικό, επίσης χρησιμοποιείται και σαν αποσμητικό
16) Μόνο μιά μικρή ποσότητα στον ανθρώπινο οργανισμό,προλαμβάνει και διατηρεί υγιή δόντια
17) Κρατώντας το χυμό σιταρόχορτου για 6 λεπτά στο στόμα σταματάει τον πονόδοντο, απορροφά τις τοξίνες και συσφίγγει τα χαλαρά ούλα
18) Γαργάρα για ερεθισμένες αμυγδαλές,
19) Εξαλείφει την πυορία, Πολτός σιταρόχορτου μαζί με το χυμό του στην πάσχουσα
περιοχή ή το μασάμε και φτύνουν τον πολτό.
20) Πίνουμε σιταρόχορτο για δερματικά προβλήματα όπως ψωρίαση και έκζεμα.
21) Προλαμβάνει το άσπρισμα των μαλλιών και επαναφέρει το φυσικό
χρώμα ειδικά όταν οι συνδιάζεται με “ζωντανές τροφές*»
22) Μπορεί και κάποιος να νοιώσει άμεση ενέργεια,αντοχή και την αίσθηση της ευφορίας.
23) Βελτιώνει την πέψη
24) Μοναδικό για αιματολογικές παθήσεις όλων των ειδών λίγο της υψηλής περιεκτικότητας σε ένζυμα ειδικά όταν συνοδεύεται από ωμή ζωντανή διατροφή
25) Τέλειο για καθαρισμό δέρματος, απορροφάται από το δέρμα και το τρέφει. Στο μπάνιο ρίχνουμε στο σώμα μας φρέσκια χλωροφυλλη για15-20 λεπτά και ξεπλένουμε.
26) Στην δυσκοιλιότητα είναι το τέλειο και κρατάει το έντερο χαλαρό.
27) Βοηθάει τις λειτουργίες της καρδιάς, το αρτηριακό,τα εντόσθια, την ουρήθρα και τους πνεύμονες.
28) Διαλύει ουσίες στους πνεύμονες που έχουν δημιουργηθεί από διάφορα οξέα (μονοξείδιο του άνθρακα) κ.λ.π.
29) Ρίχνει την πίεση γιατί βοηθάει στην συντήρηση των αγγείων.
30) Το σιταρόχορτο αναζωογονεί τα γερασμένα κύτταρα,αντιστρέφει τη γήρανση και μας κάνει να νοιώθουμε πιο ζωντανοί
31) Ενεργοποιεί το θυρεοειδή κατά της παχυσαρκίας.
32) Θεραπεύει την ακμή.
33) Καταπραΰνει και θεραπεύει κοψίματα, καψίματα,δηλητηριώδη, κισσούς, μύκητες ποδιών, τσιμπήματα εντόμων, πληγές κλπ
34) Ανακουφίζει από εγκαύματα ηλίου.
35) Στα μαλλιά μασάζ πριν το λούσιμο, εξαλείφει πιτυρίδα και φαγούρα
Πηγή: /www.annwigmore.gr

Πως παρασκευάζεται;
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι παρασκευής του σιταρόχορτου, όμως εγώ θα αναφέρω την μέθοδο που έχω χρησιμοποιήσει ο ίδιος.

Υλικά:
2 ζαρτινιέρες
σπόρους σταριού (εάν είναι δυνατόν να είναι φρέσκος)
χώμα με πολύ τύρφη (όλα τα φυτώρια έχουν)
Γεμίζουμε την μισή ζαρτινιέρα με χώμα, ρίχνουμε τους σπόρους και ρίχνουμε και το υπόλοιπο χώμα μέχρι επάνω. Ποτίζουμε καλά και σκεπάζουμε την ζαρτινιέρα με κάτι ώστε να υπάρχει πλήρες σκοτάδι και την τοποθετούμε σε σκιερό μέρος.
Μετά από εφτά μέρες, την ξεσκεπάζουμε και ήδη θα έχουν αρχίσει να πετάγονται οι βλαστοί.
Αφήνουμε τους βλαστούς λίγο να μεγαλώσουν μέχρι 10 – 15 εκατοστά περίπου.
Πιάνουμε μια μικρή τούφα από πάνω, την κόβουμε και την βάζουμε σε έναν αποχυμωτή, ή μίξερ με ένα ποτηράκι του κρασιού νερό.
Το στραγγίζουμε και είναι έτοιμο να το πιούμε.
Κοντά στο μήνα οι βλαστοί θα αρχίσουν να κιτρινίζουν, προνοήστε πριν χαλάσουν να έχετε βάλει την δεύτερη ζαρτινιέρα για να μην ξεμένετε ποτέ.

Απίστευτο το τι κάνουμε καθημερινά στα ζώα αλλά και στον εαυτό μας...Δείτε και θα καταλάβετε!!!....

 

Δείτε το video  

 

http://www.thecrawler.gr/

Δείχνουν πλήρη υποτέλεια στην τρόικα

Συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα στον Παύλο Κλαυδιανό Για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην τρόικα, τις διεργασίες στην κεντροαριστερά, τις προϋποθέσεις επιτυχίας του στόχου για αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, τις δημοτικές εκλογές και το ρόλο της Χρυσής Αυγής μιλά σήμερα στην «Εποχή» η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σοφία Σακοράφα. Σή­με­ρα κιό­λας ξε­κι­νά ο έ­λεγ­χος της τρόι­κας. Η κυ­βερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα ε­πι­χει­ρεί να εμ­φα­νί­σει τον πρω­θυ­πουρ­γό σαν τον με­γά­λο δια­πραγ­μα­τευ­τή. Πό­σο ι­σχύει η γραμ­μή Σα­μα­ρά «ό­χι νέα μέ­τρα»; Η κυ­βερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα έ­χει το θρά­σος να εμ­φα­νί­ζει τον Σα­μα­ρά, ό­χι α­πλώς σαν τον με­γά­λο δια­πραγ­μα­τευ­τή, αλ­λά και σαν «α­ντι­μνη­μο­νια­κό», α­φού υ­πο­τί­θε­ται ό­τι κά­νει τα πά­ντα για να βγού­με α­πό τα μνη­μό­νια. Κά­θε φο­ρά που υ­πάρ­χει έ­να κρί­σι­μο δια­κύ­βευ­μα, ό­πως το 2012 ή­ταν οι ε­κλο­γές, σή­με­ρα η κα­θο­λι­κή α­ντί­δρα­ση της κοι­νω­νίας, το «α­ντί» του Σα­μα­ρά έ­χει στό­χο να λει­τουρ­γή­σει σαν α­ναι­σθη­τι­κό, προ­κει­μέ­νου να νε­κρώ­σει την α­ντί­στα­ση της κοι­νω­νίας. Το γε­γο­νός ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση δεν σκο­πεύει να προ­βά­λει κα­μία α­πο­λύ­τως α­ντί­στα­ση στην τρόι­κα έ­χει δια­φα­νεί με το διο­ρι­σμό του Μη­τσο­τά­κη και του Γεωρ­γιά­δη –στυ­γνών νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρω­ν- στα κρί­σι­μα υ­πουρ­γεία. Τρα­νή δε α­πό­δει­ξη για τα νέα μέ­τρα που έρ­χο­νται εί­ναι η α­πό­φα­ση του συμ­βου­λίου υ­πουρ­γών Οι­κο­νο­μι­κών να δώ­σουν την α­να­με­νό­με­νη δό­ση των 8,1 δισ. ευ­ρώ σε δό­σεις και υ­πό τον ό­ρο να ψη­φί­ζο­νται κά­θε φο­ρά τα προ­α­παι­τού­με­να μέ­τρα α­πό την Βου­λή. Η ε­κτί­μη­σή μου δε, εί­ναι ό­τι με­τά τις γερ­μα­νι­κές ε­κλο­γές, θα τε­θούν σε λει­τουρ­γία σκλη­ρό­τα­τα σε­νά­ρια για την τύ­χη του ελ­λη­νι­κού δη­μό­σιου χρέ­ους. Υπάρ­χει και ε­φε­δρι­κό ε­κλο­γι­κό σε­νά­ριο; Ναι υ­πάρ­χει ε­κλο­γι­κό σε­νά­ριο, ό­χι βε­βαίως για να α­ντι­με­τω­πι­σθεί κά­ποια «δο­λιο­φθο­ρά» στην κυ­βέρ­νη­ση, ό­πως πε­ριέ­γρα­ψε ο Σα­μα­ράς. Τού­τη η κυ­βέρ­νη­ση δεν κιν­δυ­νεύει α­πό αυ­τούς που υ­πη­ρε­τούν με την υ­πο­τέ­λεια του ε­ντο­λο­δό­χου την τρόι­κα, αλ­λά α­πό την κι­νη­το­ποίη­ση του λαϊκού πα­ρά­γο­ντα. Και ό­ταν ο λαός ρί­χνει μια κυ­βέρ­νη­ση, ό­ποια σε­νά­ρια κι αν έ­χουν ε­πε­ξερ­γα­στεί, εκ­φο­βι­σμού ή ό­ξυν­σης της τρο­μο­κρα­τίας χρη­σι­μο­ποιώ­ντας το μα­κρύ χέ­ρι του συ­στή­μα­τος, τη Χρυ­σή Αυ­γή δη­λα­δή, θα α­πο­δει­χθούν «μι­κρά» υ­πό μία προϋπό­θε­ση. Ότι η α­ρι­στε­ρά, και εν προ­κει­μέ­νω ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, θα α­να­λά­βει με α­κό­μη με­γα­λύ­τε­ρη ω­ρι­μό­τη­τα, συ­γκρό­τη­ση και δυ­να­μι­κή το με­γά­λο ι­στο­ρι­κό και πο­λι­τι­κό ρό­λο που του α­να­λο­γεί. Ανα­γκαία συν­θή­κη η αυ­το­δυ­να­μία Οι δη­μο­σκο­πή­σεις κα­τα­γρά­φουν πτώ­ση των κυ­βερ­νη­τι­κών – πρώην και νυν – κομ­μά­των και προ­βά­δι­σμα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Εί­ναι, ό­μως, και η αρ­χή του τέ­λους για την κυ­βέρ­νη­ση; Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μέ­σα σε τρία χρό­νια κα­τά­φε­ρε να α­πο­τε­λεί μια α­διαμ­φι­σβή­τη­τη πρω­τα­γω­νι­στι­κή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη. Η ε­ξέ­λι­ξη αυ­τή δεν ο­φεί­λε­ται μό­νον στο α­διέ­ξο­δο της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νίας, αλ­λά και στο γε­γο­νός ό­τι κα­τα­φέ­ρα­με να εν­σω­μα­τώ­σου­με την προο­πτι­κή για την έ­ξο­δο α­πό την κρί­ση. Η με­τε­ξέ­λι­ξή μας, ό­μως, α­πό πρω­τα­γω­νι­στι­κή δύ­να­μη σε πλειο­ψη­φι­κό ρεύ­μα α­να­τρο­πής θα γί­νει μό­νον εάν κερ­δί­σου­με την α­ξιο­πι­στία του λα­ού μας. Αξιο­πι­στία ό­χι για να μας ε­μπι­στευ­θεί την α­νά­θε­ση της ε­ξου­σίας, αλ­λά για να συμ­με­τά­σχει στο εγ­χεί­ρη­μα α­νά­λη­ψης της ε­ξου­σίας και ε­νερ­γούς στή­ρι­ξης της με­τα­βα­τι­κής μας κυ­βέρ­νη­σης. Και για να συμ­βεί αυ­τό, για να συ­γκρο­τη­θεί έ­να ι­στο­ρι­κό μπλοκ με πλειο­ψη­φι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, το ά­νοιγ­μά μας πρέ­πει να εί­ναι με­γα­λύ­τε­ρο και ει­λι­κρι­νέ­στε­ρο, οι φο­βίες μας α­πό το ά­νοιγ­μα αυ­τό πρέ­πει να εκ­μη­δε­νι­στούν, ο η­γε­μο­νι­σμός και οι βε­βαιό­τη­τες να δώ­σουν τη θέ­ση τους στη συμ­με­το­χή, τον έ­λεγ­χο και τη λο­γο­δο­σία. Και το ά­νοιγ­μα χω­ρίς φό­βους και η­γε­μο­νι­σμούς δεν εί­ναι υ­πό­θε­ση η ο­ποία α­να­πτύσ­σε­ται σε γρα­φεία, αλ­λά ε­ντός του κι­νή­μα­τος, ε­κεί ό­που χτυ­πά η καρ­διά της κοι­νω­νίας. Ο στό­χος της αυ­το­δυ­να­μίας που υιο­θέ­τη­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και α­νέ­λυ­σε ο Αλέ­ξης Τσί­πρας στη Θεσ­σα­λο­νί­κη μπο­ρεί να συν­δυα­στεί με αυ­τό «το ά­νοιγ­μα» που λέ­τε; Υπό τις πα­ρού­σες συν­θή­κες το ι­στο­ρι­κό μπλοκ που θέ­λου­με να συ­γκρο­τή­σου­με πρέ­πει να έ­χει σα στό­χο την α­νά­λη­ψη της ε­ξου­σίας με ό­ρους που θα ι­σχυ­ρο­ποιούν στο μέ­γι­στο τον ελ­λη­νι­κό λαό. Και μια α­να­γκαία συν­θή­κη για αυ­τό εί­ναι η αυ­το­δυ­να­μία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ό­χι στη βά­ση μιας πο­λι­τι­κής α­λα­ζο­νείας, αλ­λά μιας πο­λι­τι­κής α­να­γκαιό­τη­τας που ε­πι­τάσ­σει τη μέ­γι­στη ι­σχύ έ­να­ντι της τρόι­κας και συ­νο­λι­κά του ευ­ρω­παϊκού διευ­θυ­ντη­ρίου. Εκτι­μώ ό­τι η α­ντα­πό­κρι­ση του λα­ού μας σε αυ­τήν την α­να­γκαιό­τη­τα εί­ναι πιο ώ­ρι­μη α­πό πο­τέ. Μην ξε­χνά­με ό­τι με­τά τις υ­πο­σχέ­σεις ΝΔ, ΠΑ­ΣΟΚ και ΔΗ­ΜΑΡ για ε­πα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση και με­τά το ζό­φο που α­κο­λού­θη­σε, έ­να με­γά­λο κομ­μά­τι του λα­ού μας, το ο­ποίο τους εί­χε ψη­φί­σει, βρέ­θη­κε δί­χως πο­λι­τι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση. Εκεί α­πευ­θυ­νό­μα­στε και α­πό ε­κεί αν­τλού­με δυ­νά­μεις α­να­τρο­πής, στον κό­σμο που λε­η­λα­τή­θη­κε βάρ­βα­ρα και α­προ­σχη­μά­τι­στα. Σα­φώς και ο στό­χος αυ­τός δη­μιουρ­γεί υ­ψη­λό­τα­τες α­παι­τή­σεις και ό­χι μό­νον σε προ­γραμ­μα­τι­κό ε­πί­πε­δο. Για­τί για να γί­νει κτή­μα σου έ­να πρό­γραμ­μα, πρέ­πει κα­ταρ­χήν να γί­νει οι­κείος ο χώ­ρος που το έ­χει ε­πε­ξερ­γα­στεί. Εί­ναι αυ­τός ο λό­γος που μι­λώ διαρ­κώς για ά­νοιγ­μα χω­ρίς προ­κα­τα­λή­ψεις και φό­βους. Και για να μην πα­ρε­ξη­γη­θώ το ά­νοιγ­μα το εν­νοώ πά­ντα στη βά­ση και ό­χι βε­βαίως στη νο­ση­ρή κο­ρυ­φή της πυ­ρα­μί­δας, η ο­ποία α­προ­κά­λυ­πτα και κυ­νι­κά βύ­θι­σε τη βά­ση στην κα­τα­στρο­φή. Το πο­λι­τι­κό τους κε­φά­λαιο ε­ξαν­τλή­θη­κε Εί­σαι υ­πεύ­θυ­νη στην κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ο­μά­δα και για θέ­μα­τα αυ­το­διοί­κη­σης. Τι ε­πι­διώ­κει με τα σχέ­διά του ο κ. Μι­χε­λά­κης; Εί­ναι σα­φής ο τρό­μος της κυ­βέρ­νη­σης για τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα των δη­μο­τι­κών ε­κλο­γών. Η δε ε­πί­κλη­σή πε­ρί α­νά­δει­ξης ι­κα­νών και ά­ξιων εί­ναι η πα­ρα­δο­χή μιας ήτ­τας ά­νευ προ­η­γού­με­νου στο πε­δίο της πο­λι­τι­κής. Ακο­λου­θεί­στε λί­γο το σκε­πτι­κό μου. Μι­λά­με για δη­μο­τι­κές ε­κλο­γές με το πιο βα­θύ πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο, α­φού οι δή­μοι α­πο­τε­λούν τα πρώ­τα θύ­μα­τα της μνη­μο­νια­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, που με­τα­κυ­λίε­ται και στους δη­μό­τες, στο ε­πί­πε­δο της πρό­νοιας, της αλ­λη­λεγ­γύης, της παι­δείας, των δη­μο­τι­κών τε­λών. Στο στί­βο των ε­κλο­γών θα α­να­με­τρη­θούν πο­λι­τι­κές. Πο­λι­τι­κές που γκρέ­μι­σαν την αυ­το­διοί­κη­ση, που διέ­λυ­σαν την αυ­το­τέ­λειά της, που υ­πο­βάθ­μι­σαν τον πο­λι­τι­κό της ρό­λο, που έ­βλα­ψαν σο­βα­ρά τους πο­λί­τες α­πό τη μία και πο­λι­τι­κές με πρό­ση­μο α­ντι­μνη­μο­νια­κό, πο­λι­τι­κές που θέ­λουν ι­σχυ­ρή και αυ­τό­νο­μη αυ­το­διοί­κη­ση, ι­σχυ­ρούς και προ­στα­τευ­μέ­νους πο­λί­τες. Αυ­τό εί­ναι το δια­κύ­βευ­μα των ε­κλο­γών και αυ­τό τρο­μά­ζει την κυ­βέρ­νη­ση. Ανα­κά­λυ­ψε λοι­πόν το τυ­ρά­κι πε­ρί ι­κα­νών και ά­ξιων, ώ­στε να με­τα­τρέ­ψει τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα σε μια πο­λι­τι­κή σού­πα. Και να μι­λή­σω κι έ­ξω α­πό τα δό­ντια: δεν εί­ναι ι­κα­νός και ά­ξιος ο κ. τά­δε της Χρυ­σής Αυ­γής; Σα­φώς για τη Χρυ­σή Αυ­γή και για να εκ­κο­λά­πτει στυ­γνές δο­λο­φο­νίες. Οι ι­κα­νοί και ά­ξιοι κρί­νο­νται α­πό τις α­ξίες, τις πο­λι­τι­κές, τις πρα­κτι­κές και τα ο­ρά­μα­τα που υ­πη­ρε­τούν. Ποια η γνώ­μη σου για τις προ­σπά­θειες συ­σπεί­ρω­σης στο χώ­ρο της Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς; Αντα­να­κλούν και το φό­βο του συ­στή­μα­τος μπρο­στά στην ά­νο­δο της Αρι­στε­ράς; Τρό­μος εί­ναι, ό­χι α­πλώς φό­βος, μό­νον που το πο­λι­τι­κό τους κε­φά­λαιο έ­χει ε­ξαν­τλη­θεί. Εί­ναι του­λά­χι­στον φαι­δρό το ΠΑ­ΣΟΚ του κ. Βε­νι­ζέ­λου με τα ε­γκλή­μα­τα που έ­χει δια­πρά­ξει κα­τά του λα­ού μας, να φα­ντα­σιώ­νε­ται ταυ­τό­τη­τα κε­ντρο­α­ρι­στε­ρή, α­φού α­πο­δε­δειγ­μέ­να πια α­πο­τε­λεί πυ­λώ­να α­κραίας βαρ­βα­ρό­τη­τας. Εί­ναι α­κό­μη πιο φαι­δρό οι στυ­λο­βά­τες αυ­τού του πυ­λώ­να, ό­πως ο κ. Λο­βέρ­δος, ο κύ­ριος «ναι σε ό­λα», ο κύ­ριος που κα­τέ­στρε­ψε τη δη­μό­σια υ­γεία να τολ­μά να το­πο­θε­τεί­ται ό­χι α­πλώς στο κε­ντρο­α­ρι­στε­ρό τό­ξο, αλ­λά α­κό­μη και στο ε­νερ­γό πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό. Και βέ­βαια εί­ναι τρα­γι­κό για κά­ποιον με τη δια­δρο­μή του Φ. Κου­βέ­λη – εν­νοώ την προ μνη­μο­νίου δια­δρο­μή- να συ­νο­μι­λεί με ό­λους αυ­τούς, α­φε­νός για να ξα­να­μπεί στη βου­λή, α­φε­τέ­ρου να υ­φαρ­πά­ξει ψή­φους α­πό την α­ρι­στε­ρά συ­νο­λι­κά. Εκτι­μώ ό­τι ο λαός μας και για το ΠΑ­ΣΟ­Κ, αλ­λά και για τέ­τοιους εί­δους υ­πο­λο­γι­στι­κές συ­γκολ­λή­σεις που έ­χουν σα στό­χο να λει­τουρ­γή­σουν σαν α­να­χώ­μα­τα, έ­χει πλέ­ον στέ­ρεη και ξε­κά­θα­ρη ά­πο­ψη. Νο­μί­ζω ό­τι αυ­τό α­πο­τυ­πώ­νε­ται τό­σο στην ί­δια την κοι­νω­νία, ό­σο και στις με­τρή­σεις. Αυ­τό ή­ταν η Χρυ­σή Αυ­γή Η Χρυ­σή Αυ­γή πια δρα α­προ­κά­λυ­πτα ως φα­σι­σμός, με φό­νους κτλ. Τι πρέ­πει να κά­νου­με ως κοι­νω­νία, ως πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα και ε­μείς ως ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ; Κά­που διά­βα­σα ό­τι έ­πε­σαν οι μά­σκες για τη Χρυ­σή Αυ­γή, μα πο­τέ δεν φο­ρού­σε μά­σκες. Ανέ­κα­θεν υ­πήρ­ξε μια να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρία με ε­γκλη­μα­τι­κή πρα­κτι­κή. Εί­μαι πο­λύ σα­φής: Η κυ­βέρ­νη­ση ε­ξο­ντώ­νει το λαό μας και η Χρυ­σή Αυ­γή εί­ναι το μα­κρύ χέ­ρι του συ­στή­μα­τος που τον σκο­τώ­νει. Και ε­πα­νέρ­χε­ται η κυ­βέρ­νη­ση να νο­μι­μο­ποιή­σει αυ­τή τη σφα­γή, α­να­πτύσ­σο­ντας τη θεω­ρία των δύο ά­κρων. Για να τε­λειώ­νου­με: Η θεω­ρία αυ­τή ό­χι α­πλώς εί­ναι α­πα­ρά­δε­κτη, α­νέ­ντι­μη, ά­δι­κη, ό­πως ά­κου­σα α­πό διά­φο­ρους συ­ντρό­φους να την χα­ρα­κτη­ρί­ζουν. Η θεω­ρία των δύο ά­κρων εί­ναι ε­γκλη­μα­τι­κή και ό­ποιος την ε­πι­κα­λεί­ται εί­ναι η­θι­κός αυ­τουρ­γός, α­φού α­φε­νός νο­μι­μο­ποιεί συ­ντε­λε­σθέ­ντα ε­γκλή­μα­τα, α­φε­τέ­ρου ο­πλί­ζει τα χέ­ρι για ε­πό­με­να. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και συ­νο­λι­κά η α­ρι­στε­ρά στην πα­τρί­δα μας έ­χει μια πο­λύ συ­γκε­κρι­μέ­νη ι­στο­ρία. Μια ι­στο­ρία που ό­χι μό­νο μας α­πα­γο­ρεύει να α­πο­λο­γού­μα­στε – η α­πο­λο­γία εί­ναι ύ­βρις α­πέ­να­ντι στην ι­στο­ρία- αλ­λά μας υ­πο­χρεώ­νει κιό­λας υ­πό τις πα­ρού­σες συν­θή­κες να ο­νο­μα­τί­σου­με το αυ­γό του φι­διού. Οι δο­σί­λο­γοι, που έ­γι­ναν πα­ρα­κρά­τος, που έ­γι­ναν καρ­φί­τσα, που έ­γι­ναν χα­φιέ­δες της χού­ντας και σή­με­ρα βρί­σκο­νται ό­χι μό­νον σε αυ­τό το να­ζι­στι­κό μόρ­φω­μα, αλ­λά σε πε­ρίο­πτες κυ­βερ­νη­τι­κές θέ­σεις, σαν συ­γκοι­νω­νού­ντα δο­χεία, εί­ναι αυ­τοί που ο­φεί­λουν να α­πο­λο­γού­νται α­πέ­να­ντι στην ι­στο­ρία και την α­ρι­στε­ρά. Και εί­ναι η ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία που ο­φεί­λει να τους βά­λει ό­χι α­πλώς στο πε­ρι­θώ­ριο, α­πό το ο­ποίο τους α­νέ­συ­ρε το μνη­μό­νιο και η ε­ξα­θλίω­ση του λα­ού μας, αλ­λά να τους κα­τα­τά­ξει στους ε­γκλη­μα­τίες διαρ­κείας α­πό το Δί­στο­μο και τα Κα­λά­βρυ­τα έως τον Γρη­γό­ρη Λα­μπρά­κη και τον Παύ­λο Φύσ­σα. sakorafa.gr

LIVE η ροή της ΝΕΤ

ΤΟ «ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ» ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΟ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

«Η δημοκρατία δεν συμπεριφέρεται ως λόχος ορεινών καταδρομών που επιτίθεται διά του αιφνιδιασμού. Έχει κανόνες, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους», (από ένα σφοδρό πολέμιο της Χρυσής Αυγής). 
Η πολυήμερη παράσταση της χρυσής αυγής, που έδωσαν και δίνουν τα μεγάλα κανάλια, (αν είναι σωστοί θα πρέπει να της δώσουν και κάποια ποσοστά από τα κέρδη της τηλεθέασης με την παράσταση του σιδηροδέσμιου Μιχαλολιάκου και
των άλλων που την δείχνουν από το πρωί μέχρι το βραδύ ), τα οποία ωρύονται μετατρέποντας την δημοσιογραφία σε ανωτάτη δικαστική και πολιτική εξουσία και παράλληλα προβάλλοντας τους «αξιότιμους εκπρόσωπους» του «δημοκρατικού τόξου» να πανηγυρίζουν για νίκη της δημοκρατίας που έχει καταρρακωθεί με τον χειρότερο τρόπο, καθώς για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία αρχηγός κόμματος σέρνεται σιδηροδέσμιος στις φυλακές, (ούτε ο Ζαχαριάδης του ΚΚΕ δεν είχε τέτοια «τύχη»), προκαλεί το λιγότερο σκεπτικισμό για το ποιους θα ωφελήσει τελικά.
Και ρωτώ, πως μπορεί να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά έγιναν για την προάσπιση της δημοκρατίας, όταν επιβάλλονται συνέχεια εξοντωτικοί νόμοι με προεδρικά διατάγματα και χωρίς καμία ψηφοφορία όπως προβλέπει το σύνταγμα; Πώς να πιστέψουμε στην δικαιοσύνη, όταν οι διάφοροι Παπακωνσταντίνου, Τσουκάτοι, Παπαντωνίου, Μαντέληδες κ.α. είναι ελεύθεροι ; Η δικαιοσύνη λοιπόν εργάζεται κατόπιν κυβερνητικών παραγγελιών ; Αλλά το πιο επικίνδυνο είναι αυτό που επεσήμανε γνωστός ποινικολόγος όταν ρωτήθηκε για το νομικό μέρος της υπόθεσης. Με την μέθοδο που έγιναν όλα αυτά, σήμερα είναι η χρυσή αυγή, αύριο μπορεί να είναι ο Συνασπισμός, (θεωρία των άκρων), μεθαύριο το ΚΚΕ και δεν συμμαζεύεται. Αλήθεια οι αριστεροί ξέχασαν την δεκαετία το πενήντα και τώρα χειροκροτούν όλα όσα έγιναν χωρίς άρση βουλευτικής ασυλίας και χωρίς την σωστή νομική διαδικασία όπως ανέφεραν γνωστοί ποινικολόγοι και συνταγματολόγοι ; Ακόμα και τις εκλογές μας τις έχουν προβάλλει περίπου σαν κάτι το παράνομο. 
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι πίστεψαν πως καταποντίζεται οριστικά η χρυσή αυγή. Αν είχαν το φιλότιμο να καθίσουν και να μελετήσουν τα σχόλια στα διάφορα μπλοκ εύκολα θα διαπίστωναν ότι κάθε άλλο παρά ο κόσμος τους πίστεψε, (άλλωστε γιατί να τους πιστέψει αφού επί χρόνια τον κοροϊδεύουν με τον χειρότερο τρόπο), ενώ συνεχίζει να εκδηλώνει και μάλιστα πολλές φορές μαζικά την συμπάθεια του και προς τους βουλευτές της που οδηγηθήκαν με κουκουλοφόρους στις φυλακές. Αλήθεια, γιατί οι φορείς της έννομης τάξης εμφανίστηκαν κουκουλοφόροι ; Δηλαδή κουκουλοφόροι δεν είναι μόνο οι παράνομοι που σε κάθε ευκαιρία σπάζουν τα πάντα, αλλά και οι φρουροί της νομιμότητας ; Ζήτω τότε η δημοκρατία μας των κουκουλοφόρων κάθε είδους. 
Τέλος, τώρα που η χρυσή αυγή μπήκε στην στενή, ο ελληνικός λαός θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, θα έχει λύσει όλα τα προβλήματα του και ευτυχισμένος θα απολαμβάνει την σωτηρία της δημ(ι)οκρατία τους. Οι φόροι θα μειωθούν δραστικά, οι μισθοί θα γίνουν βιώσιμοι, οι θέσεις εργασίας θα έρχονται κατά χιλιάδες, (ο Βενιζέλος υποσχέθηκε… 900.000 θέσεις εργασίας ), τα νοσοκομεία θα ανοίξουν για τον κόσμο και όχι μόνο για τους λαθρομετανάστες, τα σχολεία θα έχουν αρκετούς καθηγητές για να διδάξουν και προπαντός τα εθνικά μας θέματα θα επιλυθούν με τον καλύτερο τρόπο. 
Η λέξη μπούμερανγκ δεν είναι ελληνική, αλλά, καλά θα ήταν να μάθουν να την μεταφράζουν όλοι αυτοί οι περιώνυμοι του «δημοκρατικού και συνταγματικού τόξου». Κυρίως όμως να αναλογιστούν ότι τα «βέλη» τους ίσως να τους στοιχίσουν πολύ ακριβά. 
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Αναθεώρηση Προσωπικού Συντάγματος

Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε ποτέ διότι ζούμε την εποχή των μαχών. Των προσωπικών μαχών. Η απότομη αλλαγή της ζωής μας και των συνήθειών μας μάς έκανε καταρχάς να ψάχνουμε να βρούμε τον φταίχτη. Τον βρήκαμε στα πρόσωπα των πολιτικών καρικατούρων που αιώνες κυβερνούσαν ζωές σαν τις δικές μας. Οργιστήκαμε μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να τους κόψουμε τα λαρύγγια και να κρεμάσουμε τα κουφάρια τους ανάποδα στην πλατεία Συντάγματος. 

Μετά όμως ξαφνικά είδαμε ότι η καθολική οργή άρχισε να διασπάται εντέχνως από το ίδιο το σύστημα σε κόμματα αναχώματα τραβεστί αριστεράς, σε κόμματα παρακρατικά, σε κόμματα νοικοκυραίων δεξιών και σε ανένταχτους που τα δίνουν όλα να γίνουν ένα ποσοστό καλό σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με την ελπίδα συμμετοχής σε έναν πολιτικό συνασπισμό. Και εκεί άρχισε να ξεφουσκώνει η οργή για το πολιτικό σύστημα και άρχισε η οργή για τον παλαμακιστή του κάθε κακομοίρη που θέλει να σε κυβερνήσει χωρίς να ξέρει πώς, αλλά δεν τον ενδιαφέρει και πολύ διότι όπως πάντα τον τρόπο διακυβέρνησης θα τον πάρει έτοιμο σε χαρτί από το ανάλογο διεθνές σύστημα που θα τον χρηματοδοτήσει. 

Η οργή πέρασε στο βλέμμα που ρίχνει ο καθένας μας σε εκείνον που δεν έχασε τίποτε το ουσιαστικό και πάνω από όλα έχει κόμμα να υπερασπιστεί. Η οργή έγινε ένα μεγάλο ερωτηματικό για αυτούς που αδίκως έχασαν και χάνουν τα πάντα αν και πάλεψαν σκληρά να τα αποκτήσουν. Δεν είναι και μικρό πράγμα να σε σέρνουν με χειροπέδες για ένα χρέος που σου επέβαλλαν και την ίδια στιγμή ο άεργος τεμπέλης της ζωής να πίνει τον καφέ του παρακολουθώντας την δική σου κατάντια κάνοντας παράπονα για το επίδομα που το θεωρούσε όχι επίδομα αλλά δικαίωμα. Και η οργή βρήκε τον στόχο. Υπεύθυνος για την κατάντια, την ανεργία, την αυτοκτονία είναι ο διπλανός. 

Ποιος όμως δημιούργησε τον διπλανό; Ποιος ήταν αυτός που έδωσε το δικαίωμα να θεωρεί ο κάθε υπάνθρωπος ότι η ζωή του είναι πολυτιμότερη του αποδεδειγμένα ανθρώπου; Ποιος ήταν αυτός που παραχώρησε έδαφος από τα δικά του δικαιώματα ζωής σε συντεχνίες; Το δικαίωμα για όλα αυτά το έδωσες εσύ που κοιτάς από τον 5ο όροφο και αναρωτιέσαι πώς είναι να πέφτεις. Εσύ, που κάθε φορά που βλέπεις σχοινί αναρωτιέσαι πώς είναι να αιωρείσαι. Εσύ, που όταν όλοι φεύγουν από το σπίτι κοιτάς το δίκαννο του παππού και αναρωτιέσαι αν φθάνει το δάκτυλό σου την σκανδάλη όταν θα έχεις την κάνη μέσα στο στόμα σου.Είδε κανείς τις μέρες που ζήσαμε να αυτοκτονούν μαζικά συντεχνίες; Η μοναξιά και η αξιοπρέπεια δεν χωράνε σε συντεχνίες. Και τις συντεχνίες δεν τις νικάς διότι είναι παιδιά του πολιτικού συστήματος που εσύ υπερασπιζόσουν νομίζοντας ότι υπερασπιζόσουν την δημοκρατία. 

Φθάνεις, λοιπόν, στο δια ταύτα. Γιατί να φθάσεις εσύ ως εδώ; Γιατί εσύ φταις. Διότι τώρα που τα έχεις χάσει όλα και μένει μόνο ο εαυτός σου για να οργιστείς πρέπει να τα βάλεις κάτω τα πράγματα και να δεις ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για συνάνθρωποι αλλά η πλειοψηφία τους είναι μόνο συναλλασσόμενοι. Το Σύνταγμα Δικαιωμάτων που εσύ όρισες ως ευαγγέλιο στο μυαλό σου πρέπει να το αναθεωρήσεις διότι επέβαλλες νόμους απαράβατους αλλά ξέχασες να θέσεις ως πρώτο άρθρο το εξής: Δικαίωμα δικαιωμάτων έχουν μόνο οι αποδεδειγμένα συνάνθρωποι.Φταις γιατί ποτέ η ευθύνη δεν ήταν ομαδική. Ήταν πάντα ατομική και για τον λόγο αυτό στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν σύρεσαι ως ομάδα αλλά ως άτομο. 

Τώρα που δεν έχεις τίποτε να συναλλάξεις, τίποτε που η μάζα να θεωρεί άξιο εκμετάλλευσης δες την αλλιώς την κατάσταση και σώσε ό,τι αξίζει να σωθεί. Η αναζήτηση δεν θα σε κουράσει καθόλου, διότι αυτός ο κατάλογος δεν είναι μακρύς. Στην λίστα θα βρεις αυτούς που σε τέτοιους καιρούς δεν δίνουν μάχες αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας μέσω ομάδων που έχουν συστατικά συντεχνίας. Για αυτούς η κρίση γεννήθηκε την ώρα που γεννήθηκαν κι αυτοί. Θα τους βρεις εκεί που ήταν πάντα και σε καιρούς παχιών αγελάδων να δακρύζουν για ένα δέντρο που αδίκως κόπηκε, για ένα πουλί που ένα χορτάτο παιδί το έκανε στόχο με την σφεντόνα του, για ένα Γιατί που μένει πάντα αναπάντητο. 

Εκεί στέκουν με το στόμα σφιγμένο αυτοί που δεν χώρεσαν ποτέ σε κόμμα, σε συντεχνία, σε ομάδα συμφερόντων. Σαν παιδιά μια ολόκληρη ζωή έχουν τα μάτια χαμηλά για την τιμωρία που τους ορίστηκε και που δεν τους άξιζε. Θα τους δεις να κόβουν το καρβέλι της αξιοπρέπειας σε λειψές φέτες γνωρίζοντας ότι σε έναν πόλεμο με τον εχθρό πρέπει να έχεις νικήσει τον εαυτό σου με χορτασμένη ψυχή.

simplemangreek

Γιατί προκάλεσε «ταραχή» ο Δελαστίκ;

Γράφει ο  εκδότης  του  περιοδικού "Ρεσάλτο" δημοσιογράφος και συγγραφέας Θύμιος Παπανικολάου

 Το άρθρο του Δελαστίκ, «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη δημοκρατία» τάραξε πάρα πολλούς και προκάλεσε και αμηχανία μέσα στους κόλπους της «αριστεράς». Ο Δελαστίκ ένα προβεβλημένο στέλεχος αυτής της «αριστεράς» και με ισχυρό βεληνεκές επιρροής στους κόλπους της, επέφερε θανάσιμο κτύπημα στα «αντιφασιστικά» στερεότυπά της:  Άνοιξε μια μεγάλη ρωγμή στην «αντιφασιστική» μυθολογία που μας κατακλύζει, σαν τυφώνας… 
Ο Δελαστίκ θέτει ΕΥΘΕΩΣ το ζήτημα της δολοφονικής προβοκάτσιας στην, εν ψυχρώ, εκτέλεση του Φύσσα.

Και όχι μόνο αυτό. Αλλά τεκμηριώνει ΠΟΛΙΤΙΚΑ και το ενδεχόμενο η προβοκάτσια αυτή να έχει οργανωθεί από υψηλά κέντρα εξουσίας, να είναι ένα «συμβόλαιο θανάτου» που εκτέλεσε ο Ρουπακιάς, έξω και υπεράνω της Χρυσής Αυγής.

Το άρθρο του Δελαστίκ, ΕΔΩ:
http://prin.gr/?p=1904

Αυτή την άποψη το ΡΕΣΑΛΤΟ την έχει διατυπώσει και αναλύσει από την πρώτη μέρα, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7791
Και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7802

Ο Δελαστίκ εδώ συγκρούεται, οριζοντίως και καθέτως, με την κυρίαρχη άποψη του καθεστωτικού φασισμού και με τα γρανιτένια «αντιφασιστικά» στερεότυπα του δικού του χώρου: Της «αριστεράς» των «αντιφασιστικών» και «αντιρατσιστικών» παραληρημάτων και εκδηλώσεων…

Ο Δελαστίκ με απλά λόγια λέει ότι ο φασισμός που επελαύνει είναι αυτός της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ…

Αφήνει, βεβαίως, έξω τα δεκανίκια του: Την «αριστερά» στην οποία και αυτός ανήκει…

Και το διατυπώνει πιο πλάγια: «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη δημοκρατία»!!!

Ποια «δημοκρατία» απειλούν, φυσικά δεν μας λέει ο Δελαστίκ: Τη «δημοκρατία» των ανδρεικέλων του φασισμού του 4ου Ράιχ;

Θα ήταν ορθότερο και μέσα στα πλαίσια της λογικής του Δελαστίκ να πει: «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ έχουν καταργήσει κάθε ίχνος και ικμάδα δημοκρατίας και έχουν επιβάλει τη δικτατορία του χρηματιστηριακού φασισμού: των μαφιόζων του χρήματος»… 
Αυτό είναι που «πόνεσε» στο άρθρο του Δελαστίκ: Αμφισβήτησε ευθέως την κρατούσα άποψη του κατοχικού καθεστώτος (του φασισμού των ανδρεικέλων) και τα «αντιφασιστικά» στερεότυπα και εκλογικά «υπνωτικά» της «αριστεράς»…

Γι αυτό και το «Έθνος» (η εφημερίδα του) αφού τον άδειασε, με μια ανακοίνωση, τον καρατόμησε: Διέκοψε τη συνεργασία μαζί του.

Διαβάστε ΕΔΩ:http://freepen.gr
  (ο γράφων έχει ιδίαν πείρα από τέτοιες καρατομήσεις του «δημοκρατικού» «Έθνους»).

Γι αυτό επίσης πολλοί επιχειρούν να αποδυναμώσουν το άρθρο του Δελαστίκ, δημαγωγώντας ελεεινά στο γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή το αξιοποίησε.

Και τον Μαρξ τον χρησιμοποίησαν οι αντιδραστικοί, καθώς και τον Τρότσκι και άλλους μεγάλους επαναστάτες. Σημαίνει τίποτα αυτό;

Τέτοια «επιχειρήματα» μόνο οι αγύρτες τα χρησιμοποιούν, οι άθλιοι και χυδαίοι καιροσκόποι…

Σε αυτούς συντάσσεται και ο Καραμπελιάς ο οποίος άδραξε την ευκαιρία να ευθυγραμμιστεί ΠΛΗΡΩΣ με τα ιδεολογήματα του πλανητικού φασισμού, των κυβερνητικών ανδρεικέλων και των «νταβάδων»…

Ανήγαγε και αυτός τη Χρυσή Αυγή σε θανάσιμη απειλή και ζητάει μάλιστα και την …κατάργησή της!!!

Για τη στρατηγική της προβοκάτσιας και τους μηχανισμούς του παρακράτους δεν βγάζει άχνα, αν και τόσο απαστράπτουν…

Η μπαμπεσιά όμως του Καραμπελιά είναι τούτη: Με βάση το άρθρο του Δελαστίκ κτυπάει το σύνολο της «αριστεράς» η οποία έχει ακριβώς την ίδια «αντιφασιστική» ΛΟΓΙΚΗ με τη δική του και έχει αναγάγει τη Χρυσή Αυγή σε «δαίμονα» και μεγάλη απειλή της «δημοκρατίας», σε ΚΕΝΤΡΙΚΟ πολιτικό στόχο (αυτά που λέει ο Καραμπελιάς δεν λέει και ο «Ιός», το Indymedia και οι "αντιεξουσιαστές"…

Τα ίδια, φυσικά έλεγε ο Καραμπελιάς για το μεγάλο, διαρκές και ογκούμενο ρεύμα του ΛΑ.Ο.Σ: Η Ιστορία τον …δικαίωσε!!!

Τώρα στηλιτεύει και τα κουκουλοφόρικα «Δεκεμβριανά» του 2008, ξεχνώντας το τι έλεγε τότε: Ότι είναι «Επανάσταση της νεολαίας»…

Αυτός είναι ο Καραμπελιάς: Το εκκρεμές που κινείται ανάλογα με τους καιροσκοπικούς σχεδιασμούς του κάθε φορά…

Γρήγορα θα δούμε τους σημερινούς του στόχους…

Ο Δελαστίκ ανοίγει μια μεγάλη ρωγμή στο συναινετικό τσιμέντο του καθεστώτος, στα στερεότυπα της «αριστεράς» που υπηρετεί, αλλά και στην σκέψη που υπνωτίζεται από τα παραισθησιογόνα του νεοταξικού φασισμού.

klassikoperiptosi

Πως και γιατί διογκώθηκε η Χρυσή Αυγή, του Γιώργου Καραμπελιά

 Έχουμε αναφερθεί πάμπολλες φορές στους γενικούς πολιτικούς και πνευματικούς όρους που επέτρεψαν την άνοδο της Χ.Α. και γενικότερα στην καπηλεία του πατριωτισμού από την ακροδεξιά στη νεώτερη ελληνική πραγματικότητα. Ο πρώτος και κύριος είναι η εγκατάλειψη της εθνικής ταυτότητας από την αριστερά και την «κεντροαριστερά», ιδιαίτερα μετά το 1990, και η κυριαρχία του εθνομηδενισμού, που ήρθε να συναντήσει την παράδοση της εθνικής υποταγής της ελληνικής δεξιάς. Ο δεύτερος είναι η κουλτούρα της βίας την οποία προωθεί όλος ο σύγχρονος πολιτισμός (αρκεί να ανοίξει κανείς για λίγες ώρες την τηλεόρασή του) η αστυνομική καταστολή, αλλά και οι βίαιες, πρακτικές ενός τμήματος της άκρας αριστεράς και των αντιεξουσιαστών που εγκαθίδρυσαν ένα ορισμένο στυλ πολιτικού «διαλόγου», εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, στέλνοντας ένα τμήμα της κοινωνίας και της νεολαίας στην αντίθετη κατεύθυνση. Μέσα από αυτή τη διττή πραγματικότητα, ανέκυψε, όταν συγκεντρώθηκαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, και το φαινόμενο της Χ.Α. Γράφαμε έναν χρόνο πριν: Πώς και γιατί, σε μια χώρα στην οποία η ακροδεξιά είχε ταυτιστεί με την εθνοπροδοσία και τις παρακρατικές δραστηριότητες, ενώ αντίθετα η «δημοκρατική παράταξη» και η αριστερά με την εθνική ανεξαρτησία και τον αντιιμπεριαλισμό, κατόρθωσε ένα σχήμα, που προβάλλει ανοικτά τον Χίτλερ και τον Παπαδόπουλο, να μεταβληθεί σε υπερασπιστή της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων;! Θα πρέπει να μας τα εξηγήσουν εκείνοι που, από το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», πέρασαν στο «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς» του Σημίτη και στη λυσσαλέα υπεράσπιση του σχεδίου Ανάν. Εκείνοι που, από τα αντάρτικα τραγούδια και τον Άρη Βελουχιώτη, πέρασαν στο «Αιγαίο που ανήκει στα ψάρια του» και στα «ανοικτά σύνορα» των αντιεξουσιαστών, της «επαναστατικής αριστεράς» και των οικολόγων.[ ] Εδώ και είκοσι πέντε χρόνια τουλάχιστον, η κυρίαρχη αριστερή μιντιακή και ακαδημαϊκή κουλτούρα αγωνιζόταν να απομονώσει εκείνους που, όπως εμείς, επέμεναν στη σύνδεση των δημοκρατικών και επαναστατικών ιδεών και αξιών με την πραγματικότητα της χώρας.[    ]  Και επειδή οι ίδιοι είναι θύματα της μπαρόβιας δυτικοκεντρικής ιδεολογίας τους, δεν κατανοούν ότι, στην Ελλάδα, την απειλούμενη από τους δυτικούς τραπεζίτες και τον νεοθωμανισμό, το ζήτημα του πατριωτισμού δεν είναι δευτερεύον αλλά το κύριο αίτημα της κοινωνίας μας το δε μεταναστευτικό, σε μια χώρα των συνόρων, δεν αφορά απλώς στην καταπολέμηση των ρατσιστικών συνδρόμων, αλλά αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου. Κατά συνέπεια, την ώρα που καταρρέει το παγκοσμιοποιημένο καταναλωτικό μοντέλο, δύο λύσεις απομένουν. Είτε η αναβάπτιση της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στην πατριωτική παράδοση, και η απολάκτιση του παρασιτικού ψευδοελευθεριακού μοντέλου, είτε η ενίσχυση των αυταρχικών ή και φασιστικών λύσεων και δυνάμεων. [ ] Ένα από τα κυριότερα στοιχεία στα οποία αναφέρονται οι «δημοκράτες» μας είναι η συστηματική βία που ασκούν οι Νεαντερντάλιοι της Χ.Α. σε όλες τις εκδηλώσεις τους, από τις επιθέσεις στους αλλοδαπούς μικροπωλητές μέχρι τη θεαματική τηλεοπτική βία. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να μιλούν για βία και κουλτούρα της βίας, στην πολιτική και τον αθλητισμό, όλοι εκείνοι που καθημερινά προωθούν και επιβραβεύουν μια  διάχυτη κοινωνική βία, την αδιάκριτη και συχνά ανεξέλεγκτη βία της αστυνομίας, την χωρίς τέλος βαρβαρότητα που χαρακτηρίζει τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, τα διαδικτυακά παιγνίδια. Όλα αυτά έχουν εθίσει την κοινωνία και τη νεολαία σε ένα καθολικό πρότυπο γενικευμένης βίας, η οποία έχει διαχυθεί στα γήπεδα και την πολιτική. [ ] Όλα τα κινηματογραφικά έργα και οι τηλεοπτικές σειρές, που απευθύνονται ιδιαίτερα στο νεανικό κοινό, είναι γεμάτα από σίριαλ κίλερ και βασανισμούς. Οι νεαροί αστυνομικοί της ομάδας Δίας, οι χούλιγκαν των γηπέδων και οι λάτρεις της χωρίς τέλος πολιτικής βίας εμπνέονται από τα ίδια πρότυπα, από την ίδια κουλτούρα μιας ανάλγητης κοινωνίας, συχνάζουν στα ίδια γυμναστήρια και ορχούνται με τις ίδιες ανελέητες και κραυγαλέες μουσικές.[  ] Οι μνημονιακοί προσπαθούν να ταυτίσουν τη λεκτική ή και συμβολική αντιβία των διαδηλωτών με τη βία της Χ.Α. [ ]  Η επίσημη αριστερά σωστά αποκρούει αυτές τις αιτιάσεις ως συκοφαντικές, αλλά κουκουλώνει ταυτόχρονα ένα υπαρκτό ζήτημα. Ότι δηλαδή, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και κατεξοχήν από τη δεκαετία του ’90 και μετά, εμφανίζονται ομάδες με αριστερό πρόσημο οι οποίες διαστρέφουν την αντίσταση των λαϊκών κινημάτων και ασκούν μόνιμα και συστηματικά μορφές βίας, ενισχύοντας τον συντηρητισμό ευρύτερων στρωμάτων και την ενδυνάμωση  των κατασταλτικών μηχανισμών. [  ] Οι πρακτικές μιας ασυνάρτητης βίας έφτασαν στο απόγειό τους με τη μηδενιστική «επανάσταση» του 2008. Είμαστε οι μόνοι που είχαμε καταγγείλει τη δράση των ομάδων που κατέστρεφαν συστηματικά τράπεζες, καταστήματα και δημόσια κτίρια, με την ανοχή και την κάλυψη όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αρχής γενομένης από τον Αλέκο Αλαβάνο, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και των ΜΜΕ, που έβλεπαν τις «ταραχές» ως ευκαιρία για την ανατροπή της «κυβέρνησης της Δεξιάς». [  ] Τότε, τονίζαμε πως η μηδενιστική χρήση της βίας θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε άνοδο της ακροδεξιάς, όπως εξάλλου συνέβη και με την δολοφονική δράση τους στην Μαρφίν.[  ] Οι ευθύνες της αριστεράς λοιπόν είναι υπαρκτές, όχι γιατί δήθεν δημιούργησε το κίνημα των Αγανακτισμένων ή προώθησε τα «γιαουρτώματα». Αυτό εξάλλου δεν είναι αλήθεια, διότι το κίνημα των Αγανακτισμένων ούτε ξεκίνησε, ούτε εκφράστηκε από τα κόμματα της Αριστεράς, όπως γνωρίζουμε όσοι συμμετείχαμε σε αυτό. Οι ευθύνες της Αριστεράς βρίσκονται αλλού, στο ότι, επειδή την βόλευε πολιτικάντικα και κυρίως επειδή η βία αυτών των ομάδων ήταν ιδεολογικά ταυτισμένη με τον εθνομηδενισμό τους, και απέκλειε μόνο την πατριωτική αριστερά, την άφησαν να εξελιχθεί και να γιγαντωθεί. [Βλέπε Γ. Καραμπελιά, «Οι Σπόνσορες της Χρυσής Αυγής», Άρδην, τ. 90, Οκτώβρης 2012.] Αυτοί οι γενικοί όροι περιγράφουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η Χ.Α. Γιατί όμως μπόρεσε να αναπτυχθεί με τέτοια ταχύτητα, μέσα σε δύο χρόνια; Αποτυχία των αγανακτισμένων και ανοχή στη Χ.Α. Πρώτον, γιατί δεν υπήρξε μια δημοκρατική και πατριωτική αντιμνημονιακή κίνηση που να μπορεί να προσανατολίσει  το πρωτόλειο και ακατέργαστο κύμα οργής που διαπέρασε την ελληνική κοινωνία, μετά τη συνωμοτική εφαρμογή του μνημονίου και των μέτρων λιτότητας από τον Παπανδρέου και την παρέα του. Κινήσεις όπως η «Σπίθα» αποδείχθηκαν ανίσχυρες και εν τέλει συνδεδεμένες με το παλιό πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο, ώστε να μπορέσουν να εκφράσουν το παλιρροϊκό κύμα των αγανακτισμένων. Εξάλλου, όλοι οι τενόροι της αντιμνημονιακής αγανάκτησης της πρώτης περιόδου, στα κανάλια και τις πλατείες, δεν ξέφευγαν από τα πλαίσια μια λαϊκιστικής αγανάκτησης, σύμφωνα με την οποία αρκούσε η εκδίωξη των «προδοτών» από την εξουσία για να αναστηθεί ο προμνημονιακός παράδεισος του ελληνικού καταναλωτισμού. Αυτό το κλίμα δεν προετοίμαζε τις μάζες που, μετά από μια μακρά περίοδο αποπολιτικοποίησης, επανέρχονταν στην πολιτική για έναν μακρόχρονο και σκληρό αγώνα. Έτσι, μέσα στο κοχλάζον κύμα της αγανάκτησης, ανάμεσα σε πολλές ενδιαφέρουσες και ρηξικέλευθες προτάσεις για συνταγματική αναθεώρηση, κατάργηση της κομματοκρατίας, κ.λπ., κυκλοφορούσαν και πάρα πολλές αντιλήψεις για τον στρατό και την αστυνομία, που θα έπρεπε να «δέσει» τους επιόρκους και διεφθαρμένους πολιτικούς, και ανάλογου ύφους και ήθους «προβληματισμοί». Το γεγονός, εξάλλου, ότι η αριστερά είτε απείχε επιδεικτικά (ΚΚΕ) από το κίνημα των αγανακτισμένων, είτε προσπαθούσε να αντιπαραθέσει τις δικές της συγκεντρώσεις και αντιλήψεις (η «κάτω πλατεία» στο Σύνταγμα, σε αντιπαράθεση με την «πάνω»), άφηνε τη συντριπτική πλειοψηφία αυτού του κόσμου έρμαιο στην προπαγάνδα και τις κραυγές επηρμένων κεφαλών, κοσμοσωτήρων και άλλων διαταραγμένων. Και οι μαγικές λύσεις ήταν έτοιμες στο τσεπάκι. Να δέσουμε τους πολιτικούς, να επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα, και οι μέρες της αφθονίας θα επανέλθουν. Όλα θα μπορούσαν να συμβούν αν εμφανιζόταν, ως δια μαγείας, ένας χαρισματικός ηγέτης ή μια αποφασισμένη μειοψηφία. Το γεγονός ότι όλη η κατεστημένη διανόηση και τα ΜΜΕ είχαν εντελώς απαξιωθεί έστρεψε ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του κόσμου προς αναζήτηση «ανώνυμων» σωτήρων. Ένα ανώνυμο πλήθος κατέληξε να αποζητά κάποιον «δικό» του, «ανώνυμο»,  για να τον εκφράσει. Και έτσι είδαμε διάφορα σχήματα να ανθούν, έστω και πρόσκαιρα, μέσα στη σούπα των αγανακτισμένων. Στην πρώτη φάση, αυτό δεν στρεφόταν προς ακροδεξιές οργανώσεις, αλλά αναζητούσε  νέα οργανωτικά μορφώματα. Όταν όμως, με το πέρασμα του χρόνου, αποδείχτηκε πως αυτά ήταν ανίκανα να συγκροτηθούν οργανωτικά, και οι επίδοξοι μουσολινίσκοι δεν διέθεταν τον ανάλογο στρατό, στράφηκαν προς έναν υπαρκτό χιτλερίσκο, ο οποίος και διέθετε ένα πρόπλασμα ταγμάτων εφόδου και είχε αποδείξει την «αποτελεσματικότητά» του, στον Αγ. Παντελεήμονα ενάντια στους λαθρομετανάστες. Γι’ αυτό, η Χ.Α. κατόρθωσε να κερδίσει μια πρώτη μαζική βάση και να εκμεταλλευτεί το κύμα αγανάκτησης της ελληνικής κοινωνίας. Δεύτερον, σε αυτούς ήρθε να προστεθεί το κλασικό κομμάτι της παλιάς ακροδεξιάς, βασιλικών και χουντικών, διάχυτο στην ελληνική κοινωνία, που έβρισκε έστω και με διαφωνίες μία εκπροσώπηση, και το οποίο άνοιξε στη Χ.Α. τις πόρτες προς το δικαστικό σώμα, δικηγορικούς κύκλους, αξιωματικούς, απόστρατους και εν ενεργεία, και την έφερε πιο κοντά στους κύκλους της εξουσίας και της επίσημης δεξιάς. Εξ ου και η ώσμωση ανάμεσα στη Ν.Δ. και τη Χ.Α., εξ ου και η αποδυνάμωση του ΛΑ.ΟΣ. και η μεταπήδηση ψηφοφόρων και στελεχών προς αυτή. Τρίτον. Το χειρότερο όμως απ’ όλα ήταν η ανοχή και ενίοτε η συγκαταβατική αποδοχή της Χ.Α. από χώρους των αγανακτισμένων του «δημοκρατικού τόξου». Εδώ έθαλλαν και εν μέρει συνεχίζουν να θάλλουν οι απόψεις του τύπου «οι πραγματικοί φασίστες είναι οι τροϊκανοί και όχι η Χ.Α.», «οι επιθέσεις ενάντια στη Χ.Α. είναι αποπροσανατολιστικές και προβοκάτσια», η δε Χ.Α. είναι απλώς μια ακραία αντιμνημονιακή εκδοχή που αντανακλά την απουσία ή την «προδοσία της αριστεράς». Έτσι, πατώντας πάνω σε πραγματικά επιχειρήματα, όπως η ευθύνη της αριστεράς, έφθαναν να νομιμοποιούν τους χρυσαυγίτες, οι οποίοι αποκτούσαν μια απήχηση που ξεπερνούσε τους κλασικούς ακροδεξιούς χώρους. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, μέσα στο χάος και τη σύγχυση των τελευταίων χρόνων, φωνές του τύπου «ο Θεοδωράκης να τα βρει με τον Μιχαλολιάκο», ενώ, παράλληλα, δημοκρατικοί δημοσιογράφοι θεωρούσαν «επιτυχία» να σπάσουν το εμπάργκο των «κατεστημένων» καναλιών και να πάρουν μία συνέντευξη από τον χιτλερίσκο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, της παράκρουσης από τη μία και της ανοχής από την άλλη, που τροφοδοτούνταν καθημερινά από την καταβύθιση της ελληνικής κοινωνίας στα μνημονιακά τάρταρα, μπόρεσε να ανθήσει και αυτό το αποτρόπαιο μπουμπούκι. Τα όρια της Χ.Α. Σήμερα, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ναζιστική οργάνωση έχει μπει σε κρίση. Οι χρυσαυγίτες δεν μπόρεσαν να μεταβληθούν από τάγματα εφόδου σε πολιτικό κόμμα. Κι αυτό διότι, ακόμα και αν ήθελαν να διατηρούν τα τάγματα εφόδου τους, θα έπρεπε να τα διαχωρίσουν, τουλάχιστον εμφανώς, από το κόμμα. Αυτοί όμως επέμεναν να συμπεριφέρονται σαν ένα ναζιστικό γκρουπούσκουλο ακόμα και μέσα στη Βουλή και να οργανώνουν δολοφονικές επιθέσεις, σε άμεση διασύνδεση με την ηγεσία της οργάνωσής τους. Έτσι όμως απαγόρευαν σε όσους θα ήταν πρόθυμοι, είτε από ιδεολογία είτε από οπορτουνισμό –και ήταν πολλοί–, να προσχωρήσουν. Η Χρυσή Αυγή απέπνεε υπερβολικά υπόκοσμο, φουσκωτούς, χούλιγκαν ώστε να επιτρέψει σε αξιοσέβαστους επιχειρηματίες, δικαστικούς και «διανοουμένους» να ταυτιστούν ανοιχτά μαζί της. Πράγμα που έχει να κάνει με την ίδια τη φύση της οργάνωσης. Η Χρυσή Αυγή είναι υποανάπτυκτη πνευματικά και πολιτιστικά και υπεραναπτυγμένη «μυϊκά». Επομένως, δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ρεύμα με διάρκεια. Υπό κανονικές συνθήκες, θα αποτελούσε τα τάγματα εφόδου ενός ακροδεξιού σχήματος και όχι αυτή καθεαυτή την πολιτική έκφραση του ακροδεξιού χώρου. Απλώς, στις συνθήκες της κρίσης, αναδείχτηκε στο προσκήνιο, χωρίς όμως να προλάβει, ή να μπορέσει, να μετασχηματιστεί. Διότι, βέβαια, ο Καιάδας, ο Λαγός, ο Παναγιώταρος μπορούν έχουν ηγετικό ρόλο μόνο όσο το πνευματικό επίπεδο των μελών της οργάνωσης βρίσκεται στο ναδίρ. Οι «έξυπνοι» του χώρου «λιποτάκτησαν» και έγιναν υπουργοί της Ν.Δ., ενώ το ΛΑΟΣ συρρικνώθηκε, μετά την προσχώρησή του στο μνημονιακό στρατόπεδο! Και έτσι έμεινε μόνο ένα ναζιστικό γκρουπούσκουλο να εκπροσωπεί τον «χώρο» στο σύνολό του! Γι’ αυτό και η κρίση ήταν αναπόφευκτη Και αυτό δεν το λέμε σήμερα μόνον, κατόπιν εορτής, αλλά γράφαμε πριν ένα χρόνο: «… διότι, ακόμα, η Χ.Α. και η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν εκπροσωπεί ένα ιδεολογικό πολιτιστικό ρεύμα ικανό να αποτελέσει τον φορέα ενός πολιτικού φαινομένου με διάρκεια. [  ]  …δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο φασισμός είχε μαζί του διανοουμένους όπως τον Μαρινέτι και τον Ντ’ Ανούντσιο στην Ιταλία, ο Χίτλερ τον Έζρα Πάουντ και τον Χάιντεγκερ, ο Φράνκο τον Σαλβατόρ Νταλί – ακόμα και ο πιο αδύνατος γαλλικός φασισμός, τον Σελίν και τον Μωράς. Στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο παρά τις ευγενείς προσπάθειες των εθνομηδενιστών». [Βλ. «Οι Σπόνσορες της Χρυσής Αυγής», ό.π.) Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουμε λήξει με το φασιστικό-ναζιστικό φαινόμενο, διότι είναι δυνατό είτε να μετασχηματιστεί ένα τμήμα της Χρυσής Αυγής, είτε να εμφανιστεί νέος εκπρόσωπος του «χώρου», που να συνθέσει «δημιουργικά» την εμπειρία του  ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής σε ένα νέο μόρφωμα. Και οι υποψήφιοι δεν λείπουν. Ενίοτε κυκλοφορούν και δίπλα μας. Πάντως, με τον ένα ή άλλο τρόπο, η εποχή της μεγάλης θολούρας τελειώνει. Οι Έλληνες έχουν κατανοήσει πως δεν υπάρχουν ούτε μαγικές ούτε εύκολες διέξοδοι από την κρίση. Είμαστε υποχρεωμένοι να χτίσουμε ένα άλλο κράτος, μια άλλη οικονομία, έναν άλλο πολιτισμό. Και γι’ αυτό δεν αρκούν οι μαγικές συνταγές και οι κάθε είδους σωτήρες. Χρειαζόμαστε σχέδιο, πρόταγμα και επιμονή, παράλληλα με την αταλάντευτη βούληση να σαρώσουμε ένα σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα. Αυτή η βούληση εκφράστηκε με πολλούς τρόπους στην προηγούμενη περίοδο και πρέπει να την κρατήσουμε ως παρακαταθήκη. Και να βάλουμε δίπλα της το σχέδιο και τη γνώση, για να ορθώσουμε «έναν άλλο περήφανο πύργο απέναντί τους», όπως έλεγε ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός. Οι Έλληνες, εγκαταλελειμμένοι από τους κάθε είδους ταγούς τους, πλανήθηκαν και περιπλανήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια σε δρόμους αδιέξοδους, ακόμα και επικίνδυνους. Είναι καιρός να ξαναρθούν στον τόπο τους, αφήνοντας πίσω τόσο τους εθνομηδενιστές όσο και τους ναζί, αντλώντας από την ακατάβλητη παράδοσή τους και προβάλλοντάς τη προς το μέλλον, σε αυτή την τόσο αναμενόμενη σύνθεση, επί τέλους! Περιοδικό Άρδην

 Ἀντίβαρο

Ποιος θα μας προστατεύσει από τους προστάτες μας;

Είναι γνωστή σε όλους μας η γερμανική Ιστορία και η ανάδειξη του Χίτλερ, όταν αφού φυλακίστηκε για απόπειρα πραξικοπήματος, το κόμμα του έγινε παράνομο και οι διώκτες του (το πολιτικό σύστημα) που τον ανέδειξαν αναγκάστηκαν να τον ελευθερώσουν και επί της ουσίας να του δώσουν τα «κλειδιά» της Γερμανίας, αφού η πολιτική τους κατέστρεφε τη χώρα. Ήταν η αρχή μίας τραγικής περιόδου της γερμανικής αλλά και της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας. Ήταν η αρχή μίας περιόδου που εξαιτίας ανίκανων πολιτικών ο τρόμος απέκτησε όνομα και ο θάνατος έγινε η μόνη λέξη που μπορούσε να χαρακτηρίσει τα χρόνια που θα ακολουθούσαν.

Εμείς σήμερα, εν έτει 2013, «ξαφνικά» ανακαλύψαμε την ύπαρξη του άρθρου 62 παρ. 4 του Συντάγματος και «αίφνης» συνελήφθησαν εκλεγμένοι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου και απ’ ό,τι φαίνεται τις επόμενες ημέρες θα προφυλακιστούν κιόλας (!), αφού προηγήθηκε η θεατράλε όδευσή τους προς τον εισαγγελέα, κατά την οποία «λόγοι ασφαλείας» κατέδειξαν την «αδήριτη» ανάγκη για την live, σιδηροδέσμια και άνευ αλεξίσφαιρου γιλέκου (κ.λ.π. μέτρων ασφαλείας) μετάβασή τους στον εισαγγελέα…

Ερωτήματα πολλά:

1) Λένε ότι το κατηγορητήριο λέει ότι διώκονται για σύσταση (εν έτει 1987) και λειτουργία (ως σήμερα) εγκληματικής οργάνωσης κλπ. Φυσικά ως ευνομούμενο κράτος που είμαστε το καταλάβαμε μόλις σήμερα και παράλληλα ο κατά τ’ άλλα «ανεξάρτητος» Άρειος Πάγος της έδωσε άδεια (εν έτη 1994) να συστήσει και πολιτικό σχηματισμό και να συμμετάσχει σε εκλογές ως και το 2012… Μάλιστα.

2) Λένε επίσης ότι το έναυσμα στην «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, το έδωσε ο ίδιος ο Υπ. ΠΡΟΠΟ καταθέτοντάς της σχετική μηνυτήρια αναφορά στην οποία συγκέντρωσε όλες μαζί τις επιμέρους δικογραφίες που υφίσταντο ως σήμερα διάσπαρτες σε διάφορες εισαγγελίες … Δηλαδή αν καταλάβαμε καλά, της έδωσε την πολιτική εντολή να πράξει ως έτσι.

3) Λένε ότι πολλοί μάρτυρες υπό τον μανδύα του προστατευόμενου μάρτυρα κατέθεσαν πάρα πολλά και άκρως αποκαλυπτικά…. Δηλαδή θα καταλήξουν εν τέλει σε καμία τρύπα, καθότι θα προστατεύονται.

4) Η κατά τα άλλα «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη έδρασε ακαριαία και απόλυτα αποτελεσματικά, εξαρθρώνοντας την άκρως επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση. 

Αλλά την άλλη άκρως επικίνδυνη για την υπόσταση μάλιστα αυτής καθαυτής της πατρίδας μας,Συμμορία των Μνημονίων την αφήνουν ελεύθερη. Άλλωστε δεν έλαβε καμία τέτοια πολιτική εντολή ως σήμερα. Άλλωστε τί έκαναν τα παιδιά; 

Αλλά, επίσης, και την άλλη τη συμμορία που στελεχώνεται με τις παχυλές αμοιβές του Τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή, δεν τη βλέπει, δεν υπάρχει….

Άλλωστε τί κάνουν τα παιδιά; 
Μόνο άπειρες πράξεις εθνικής προδοσίας μπροστά στα μάτια και τα αφτιά όλων μας.

Μήπως τελικά αυτή η Κυβερνώσα Συμμορία θα μας ταράξει στη «νομιμότητά» της; 
Μήπως τελικά καταντήσαμε η δημοκρατία να απειλεί τον φασισμό με φυλακή και ο φασισμός τη δημοκρατία με εκλογές;

Αυτοί οι πράκτορες της Άγκυρας, που δεν διστάζουν να εμπαίζουν την κοινή λογική, που δεν διστάζουν να σύρουν την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια με ψευδείς κατηγορίες, που δεν διστάζουν να προκαλούν αναφερόμενοι σε «ανεξάρτητη Θράκη» ή να καλούν τους μουσουλμάνους της Ελλάδας σε ανυπακοή προς τους νόμους, που δεν διστάζουν να απειλούν την ειρηνική συμβίωση των Ελλήνων πολιτών και δεν διστάζουν να δημιουργούν σπινθήρες (σε μία περιοχή που μοιάζει με μπαρουταποθήκες) και ομάδες Γκρίζων Λύκων (φανατικών Τούρκων εθνικιστών που έχουν χαρακτηρισθεί ως παράνομη οργάνωση και μέλη τους εκτελούν συμβόλαια δολοφονιών, ενώ ήταν οι πρωταγωνιστές εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο)…

Αυτούς δεν τους βλέπουν οι Έλληνες δικαστές;
Αυτούς δεν τους βλέπουν τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ελλάδας;
Γι αυτούς δεν ισχύουν νόμοι;
Γι αυτούς δεν ισχύουν κατηγορίες δημιουργίας εγκληματικών οργανώσεων και επικίνδυνης δράσης;

Μήπως δεν υπάρχουν νεκροί εξαιτίας των καταστροφικών μνημονίων; 
Ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτούς τους θανάτους; 
Ποιος τιμωρήθηκε για ακόμη περισσότερους θανάτους που δεν δημοσιοποιούνται ούτε στα αστυνομικά δελτία, αλλά ούτε από τα νοσοκομεία της χώρας που δεν μπορούν πλέον να ικανοποιήσουν τις ανάγκες λειτουργίας τους;
Θα πρέπει να υπάρξουν και άλλοι νεκροί Έλληνες κι άλλα θύματα των πολιτικών ή θα πρέπει να συμβεί κάτι ακραίο στην Θράκη μετά από σιωπηλή εντολή των τουρκοπρακτόρων;
Στους πόσους νεκρούς η Δικαιοσύνη αποκτά ανακλαστικά;
Στις πόσες παραβιάσεις του Συντάγματος η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει να παρέμβει;
Στο πόσο αίμα Ελλήνων ευαισθητοποιούνται οι «αρμόδιοι» για να κάνουν αυτό που με βάση το νόμο είναι υποχρεωμένοι να κάνουν;

Όλοι γνωρίζουμε πως η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Όμως αποδεικνύεται πως είναι και κουφή, αφού δεν μπορεί να ακούσει τις φωνές που με αγωνία κραυγάζουν ζητώντας την επιβολή του νόμου, την επιβολή του δικαίου, την εφαρμογή των αυτονόητων και την συντριβή όλων εκείνων που απεργάζονται ανώμαλες καταστάσεις εις βάρος της χώρας.

Δυστυχώς, από τη συμπεριφορά τόσο των αρμόδιων οργάνων της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, όσο και από την συμπεριφορά της Δικαιοσύνης, διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχει καμία θέληση αντιμετώπισης των πραγματικών προβλημάτων, αλλά δεν υπάρχει και καμία κινητικότητα εφαρμογής του νόμου, αφού το κράτος καταρρέει και η Δικαιοσύνη είναι (εδώ και πολύ καιρό) νεκρή.

Εύα

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ο Σαμαράς έχει "κλειδώσει" τις εκλογές για αρχές Νοεμβρίου

Στα χέρια του ο εκλογικός αιφνιδιασμός...
Όλο και πιο έντονα ακούγεται το σενάριο, πως ο Σαμαράς παρά τα όσα υποστηρίζει,

 έχει ήδη καταλήξει να στηθούν κάλπες σε όλη την χώρα το πρώτο δεκαήμερο

 του Νοεμβρίου, κάνοντας έναν πρώτης τάξεως εκλογικό αιφνιδιασμό. 

Οι συνθήκες μετά την σύλληψη της Χρυσής Αυγής, φαίνεται πως έχουν ενισχύσει

 την ψήφο προς την Νέα Δημοκρατία, όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις,

 ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στριμωγμένος, αφού δεν μπορεί να αντιδράσει αρνητικά,

 στην...
επιτυχία της σύλληψης των νεοναζί από την κυβέρνηση. 
Παράλληλα το κέντρο και οι παραδοασιακοί δεξιοί, είδαν με πολύ καλό μάτι 

την κίνηση Σαμαρά να τελειώσει με τους νεοναζί. 

Οι συνθήκες σύμφωνα με πολλούς αναλυτές είναι ιδανικές για να ανανεώσει την εντολή

 που έχει πάρει, αφού είναι η δεύτερη φορά μετά την ΕΡΤ, που ο πρωθυπουργός δείχνει 

τέτοια αποφασιστικότητα. 

Αν μάλιστα το αμέσως... επόμενο διάστημα ο Σαμαράς έχει καλά νέα

 από την Ευρώπη, πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως αρχές Νοεμβρίου

 θα μιλήσει ο λαός. 

Σε μια τέτοια περίπτωση το ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθεί να μένει χωρίς ιδιαίτερο ζωτικό

 πολιτικό χώρο, θα επιδιώξει συνεργασίες στην ευρύτερη κεντροαριστερά με κύριο

 όπλο την πάταξη του ναζισμού.

Μονάχα ὅποιος ἀγαπᾶ μπορεῖ νὰ δικάζει καὶ νὰ τιμωρεῖ.

 Ραμπιντανὰθ Ταγκόρ

Tα κανάλια σιωπούν. Tι συνέβη στην Πορτογαλία με την Τρόικα;

Φρένο στις αθρόες απολύσεις στη Πορτογαλία έβαλε το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας. Πολλά από τα μέτρα τα οποία στόχευαν στην απλοποίηση των διαδικασιών απόλυσης των εργαζομένων και περιλαμβάνονται στον εργατικό κώδικα του 2012 απέρριψε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Πορτογαλίας, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος του...


Τα νέα αυτά μέτρα, που είχαν ληφθεί κατόπιν συστάσεων της Τρόικας και είχαν εγκριθεί από το κοινοβούλιο τον Μάιο του 2012, είχαν στόχο να βάλουν ένα τέλος στην «ανελαστική αγορά εργασίας» και «να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη της χώρας»… Από όλους τους κοινωνικούς εταίρους μόνο το συνδικάτο CGTP, που είναι και το μεγαλύτερο της χώρας και πρόσκειται στο Κομμουνιστικό Κόμμα, είχε αρνηθεί να συμφωνήσει και να υπογράψει τη νέα εργατική νομοθεσία.

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αφορά κυρίως το μέτρο που επιτρέπει σε επιχειρήσεις να απολύουν εργαζομένους με την αιτιολογία της «μη προσαρμογής στη θέση εργασίας». Το δικαστήριο απεφάνθη ότι ο εργοδότης οφείλει αρχικά να εξακριβώσει εάν υπάρχει κάποια άλλη θέση εργασίας που να αντιστοιχεί στα προσόντα του υπαλλήλου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Συνταγματικό Δικαστήριο κρίνει αντισυνταγματικά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση της Πορτογαλίας στο πλαίσιο εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας. Στα τέλη Αυγούστου έκρινε αντισυνταγματικό ένα νομοσχέδιο το οποίο επέτρεπε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ενώ τον προηγούμενο Απρίλιο είχε απορρίψει πολλά μέτρα του προϋπολογισμού του 2013.

Αυτή η εξέλιξη προκαλεί πονοκέφαλο στην κυβέρνηση της Πορτογαλίας καθώς τώρα καλείται να βρει ισοδύναμα μέτρα και να τα υποβάλει στα κλιμάκια της Τρόικας που βρίσκονται ήδη στη Λισσαβόνα για την αξιολόγηση της εφαρμογής του προγράμματος διάσωσης της Πορτογαλίας.

ksipnistere

Η σταθερότητα δεν αποτελεί αξία ώστε να την επικαλούνται οι πολιτικοί.

 Γράφει ο Αριστερόχειρ

Για το πολιτικό σύστημα η σταθερότητα μπορεί να είναι όρος επιβίωσης. Για τους δεινοπαθούντες πολίτες όμως μπορεί να είναι κατάρα.

Η σταθερότητα λοιπόν από μόνη της δεν αποτελεί αξία. Η όποια αξία, περιέχεται στο πολιτικό περιεχόμενο που περικλείει αυτή η σταθερότητα. Ένα πολιτικό περιεχόμενο που μας κρατά σταθερά στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης. Ένα πολιτικό περιεχόμενο που μας χρεοκόπησε δεν μπορεί να μας υπόσχεται σταθερότητα σ’ αυτήν την χρεοκοπία.

Άλλωστε, πολιτική σταθερότητα μπορεί να έχει και μια ολοκληρωτική ιδεολογία που δεν επιτρέπει την άλλη άποψη, ή ένα υπερπροστατευόμενο με ειδικά προνόμια ερμητικά κλειστό πολιτικό σύστημα εξουσίας όπως το δικό μας, που κάνει απαγορευτική την γνωστοποίηση κάθε νέας πολιτικής πρότασης που δεν το συμφέρει και που μπορεί οποτεδήποτε να αλλάζει τους κανόνες στην μέση του παιγνιδιού. Δεν νομίζω λοιπόν πως αυτού του είδους η σταθερότητα αποτελεί μια ελκυστική αξία ενός πολιτεύματος.

olympia