Γερμανοί προτείνουν να αναλάβουν τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα

του Παναγιώτη Καρκατσούλη: Ναι, είναι αλήθεια! Οι Γερμανοί μέσω του ινστιτούτου παγκόσμιας οικονομικής πολιτικής του Κιέλου προτείνουν ευθαρσώς να αναλάβουν αυτοί τις μεταρρυθμίσεις- για την ακρίβεια η διεθνής κοινότητα μέσω αυτών- αφού οι Έλληνες απέδειξαν ότι δεν μπορούν να τις κάνουν. Μάλιστα, η ελληνική δημόσια διοίκηση αποτελεί, κατ' αυτούς, τον βασικό ανασταλτικό παράγοντα στην προώθησή τους...

Αναμενόμενη είδηση για όσους δεν θέλουν να βαυκαλίζονται με τα μεταρρυθμιστικά φληναφήματα των κυβερνήσεων των Μνημονίων. Μεταρρυθμίσεις λειτουργικού χαρακτήρα στην ελληνική δημόσια διοίκηση, όντως, δεν γίνονται- κι αυτές, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν τις έχει εμποδίσει η κρατική διοίκηση, όπως ισχυρίζονται οι Γερμανοί για δικούς τους λόγους, αλλά οι Έλληνες κυβερνώντες.

Έχουν μάλιστα και ονόματα: Ποιός «έθαψε» το σχέδιο αναμόρφωσης του κράτους που είχε εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και είχε γίνει δεκτό από τον τότε αρμόδιο Υπουργό Γιάννη Ραγκούση; Δεν ήταν ο κ. Ρέππας ο οποίος ακύρωσε όλο τον σχεδιασμό που υπήρχε μέχρι τότε, επικουρούμενος από τους Υφυπουργους Ρόβλια και Τζωρτζάκη; Δεν καλύφθηκαν όλοι αυτοί πίσω από ένα ανύπαρκτο σχέδιο που υποτίθεται ότι είχαν εκπονήσει κάποιοι «Γάλλοι ειδικοί»; Δεν επικαλέστηκε ακριβώς τα ίδια ο επόμενος μοιραίος Υπουργός Μανιτάκης του οποίου ο μεταρρυθμιστικός οίστρος άνοιξε την κερκόπορτα των απολύσεων;

Οι προηγούμενοι πολιτικοί εξέφραζαν, βεβαίως, μια συγκεκριμένη αντι-μεταρρυθμιστική αντίληψη και ποικίλα όσα μικρά και μεγάλα συμφέροντα συνωθούνται κάτω απ' αυτήν. Εκείνο, όμως, που είναι ακόμη περισσότερο οδυνηρό κι από την διαπίστωση ότι η πολιτική μας τάξη δεν ηγείται της μεταρρύθμισης αλλά της αντι-μεταρρύθμισης, είναι ότι δεν εμφανίστηκαν άλλοι κοινωνικοί εταίροι που να έθεσαν την μεταρρυθμιστική ατζέντα. Επίσης δεν υπήρξε παρά μόνο περιορισμένη και αποσπασματική παρουσία οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών που κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση.
Συνεπώς, παραμένει γεγονός αναντίρρητο ότι οι μεταρρυθμίσεις όχι μόνο δεν έγιναν αλλά φαίνεται, όντως, σαν να μη μπορούν να γίνουν κιόλας.

Αλλά πρέπει να γίνουν.

Δεν απομένει λοιπόν στον ελάχιστο χρόνο που ακόμη έχουμε στην διάθεσή μας όσοι εξ ημών δεν θέλουμε να γίνουμε ιθαγενείς στην ίδια μας την χώρα να αγωνιστούμε μέσα κι έξω απ' αυτήν προκειμενου να δείξουμε ότι «εμείς οι Έλληνες» μπορούμε και ξέρουμε, ότι μπορούμε καλύτερα από τους ξένους «ειδικούς» (τύπου «Γάλλων») και κυρίως ότι μόνον εμείς γνωρίζουμε τα δύσκολα μονοπάτια της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων: Σ' αυτούς τους Έλληνες ανήκουν δημόσιοι υπάλληλοι με γνώση και μεράκι, πολίτες που ενδιαφέρονται για την οργάνωση και λειτουργία του ελληνικού κράτους, ειδικοί, Έλληνες και ξένοι.

Μια είναι η μεγάλη διαφορά μας από την πρόταση των Γερμανών: Οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα ή θα είναι «ελληνικές» ή θα αποτύχουν. Ελληνικές, υπό την έννοια ότι θα στηρίζονται και θα αντανακλούν πεποιθήσεις και αξίες (όχι, μόνον, απαξίες!) των Ελλήνων και όχι των Γάλλων, των Γερμανών, των Κινέζων κλπ. Το «one size fits all» και το «Bon pour l' Orient» που δεν θα δέχονταν ποτέ οι Γερμανοί ή οι Γάλλοι για τον εαυτό τους και τα κράτη τους, δεν πρέπει και δεν μας αξίζει να τα δεχτούμε.
Οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να κρατήσουν την Ελλάδα ενσωματωμένη στην διεθνή κοινότητα εξασφαλίζοντας την διακριτότητά της στον παγκόσμιο στερέωμα. Ας αποδείξουμε, έστω και τώρα, ότι εμείς μπορύμε να έχουμε ένα κράτος που έχει μια ελληνική ταυτότητα και γι αυτό δεν χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες ούτε των «Αγγλόφιλων» ούτε των «Γαλλόφιλων» ούτε των «Γερμανόφιλων».

Από τον Ρήγα μέχρι τον Βενιζέλο δείξαμε ότι μπορούμε όχι μόνο να οραματιστούμε και να δώσουμε υπόσταση σ' αυτό το κράτος αλλά και να το κάνουμε να μεγαλουργήσει και να διακριθεί!

Εpikairo: Πράγματι, αυτή είναι η πρόταση των Dr. Klaus Schrader, David Bencek und Dr. Claus Friedrich Laaser, οι οποίοι παράλληλα θεωρούν ένα νέο κούρεμα απαραίτητο για να μπορέσει να γίνει το χρέος βιώσιμο. Θα συμφωνήσω με τον κο Καρκατσούλη, αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο αλλά δυστυχώς οι παρούσες πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να το αντιληφθούν-σχεδιάσουν-εφαρμόσουν. Αυτό είναι το μόνο γεγονός που με κάνει απαισιόδοξο. Ειδάλλως, ακόμη και τώρα υπάρχει χρόνος. Προφανώς, το πολιτικό τάιμινγκ ενδείκνυται για νέους πολιτικούς σχηματισμούς που θα δείξουν το δρόμο. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια. Και αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να πάψουμε να το κρύβουμε κάτω απ' το χαλί. Ή καλύτερα, όπως λέει και ο Αλέκος Παπαδόπουλος, να πάψουμε να κινούμαστε με τη φορά των αναμνήσεων. 

epikairo