Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Πόσο άλλο να αντέξει αυτή η χώρα την πολιτική ιδιωτεία; Πόσο;


Από τον
Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στην απόπειρα σπίλωσης και συκοφάντησης του γράφοντος από ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και από μια δημοσιογράφο προσκείμενη στη Ν.Δ., με τους παριστάμενους πολιτικούς και δημοσιογράφους, πλην Παπαδάκη και Σιωμόπουλου, να παίζουν τον ρόλο του… Πόντιου Πιλάτου. 
Ο λόγος της σπίλωσης ήταν η εξής δήλωση-παραίνεση, που έγινε και με ελαφρά σκωπτική διάθεση: «Η Σχολή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών να κάνει μαθήματα στους πολιτικούς μας για να μάθουν να κάνουν δηλώσεις».
Κι αυτό γιατί μπορεί τα λόγια και οι δηλώσεις των πολιτών και των δημοσιογράφων-δημοσιολογούντων να έχουν τη σημασία τους, όμως οι δηλώσεις των πολιτικών, και κυρίως των υπουργών, δεσμεύουν την Ελλάδα και έχουν σοβαρότατες συνέπειες στα συμφέροντα, στις εθνικές υποθέσεις και στην εθνική άμυνα της χώρας.

Συγκεκριμένα, όσον αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα, ακριβώς επειδή έχουν να κάνουν με τον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας -πράγμα που σημαίνει ότι είναι απόρρητα-, για τις επαφές, τις κρούσεις, τις συνομιλίες και τις διαπραγματεύσεις που σχετίζονται με προμήθεια στρατηγικού χαρακτήρα οπλικών συστημάτων το απόρρητο πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα.

Η μόνη περίπτωση που αποκαλύπτονται στοιχεία προμήθειας και διαπραγμάτευσης ενός τέτοιου όπλου είναι η εξής: Το αφήνεις να διαρρεύσει ή το κοινοποιείς με δήλωση κυβερνητικού αξιωματούχου για να προκαλέσεις το ενδιαφέρον άλλης δύναμης και να αποκομίσεις άλλα οφέλη, στρατιωτικού, πολιτικού ή γεωπολιτικού χαρακτήρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Τουρκία, που εδώ και 30 χρόνια διαπραγματεύεται την αγορά συστήματος αεροπορικής άμυνας υψηλών υψών με περισσότερες από μία χώρες, προσδοκώντας πολιτικά οφέλη κατά τη διάρκεια του διεθνούς διαγωνισμού και των διαπραγματεύσεων από όλες τις εμπλεκόμενες χώρες σε μια σειρά από ζητήματα, όπως είναι το Κουρδικό, το «πάγωμα» της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, το Κυπριακό, το Αιγαίο κ.ά.

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρώιμη εξαγγελία αγοράς των S-400 από τη Ρωσία, που έγινε με στόχο τον εκβιασμό του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ για να υποχωρήσουν από την πολιτική συνεργασίας με τους Κούρδους της Συρίας, η οποία θεωρείται ότι αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα απειλή για την εθνική ασφάλεια και την ακεραιότητα της Τουρκίας.

Ας έλθουμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, με υπουργό τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, έκανε συνομιλίες και διαπραγματεύσεις πάνω σε σοβαρότατα θέματα αμυντικής συνεργασίας με τη Γαλλία, ένα από τα οποία ήταν η προμήθεια ή ενοικίαση των γαλλικών φρεγατών τύπου FREMM, που θεωρούνται στρατηγικό όπλο και μπορούν να εξισορροπήσουν την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, που τείνει να ανατραπεί.
Εξ όσων ενθυμούμαι, ούτε δηλώσεις είχαν γίνει ούτε προσπάθειες εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης από τους τότε κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Το θέμα είχε έλθει και πάλι στο προσκήνιο του 2013, με την επίσκεψη Ολάντ στην Ελλάδα, και τότε ο κ. Τσίπρας είχε δηλώσει επί λέξει τα εξής: «Είναι οξύμωρο και αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν σε μια περίοδο κρίσης, σε μια περίοδο που ζητάμε βοήθεια από τους εταίρους, αυτοί να απαιτούν να τους δίνουμε χρήματα για να νοικιάζουμε οπλικά συστήματα. Οι γνώστες, μάλιστα, οι βαθύτεροι γνώστες των τεχνικών ζητημάτων με ενημερώνουν ότι αυτά τα πλοία είναι πλοία ακατάλληλα για τη χώρα μας, διότι είναι πλοία ανθυποβρυχιακού αγώνα, και μάλιστα σε ανοικτές θάλασσες, όχι σε κλειστές θάλασσες, όπως το Αιγαίο. Και προβλέπεται, μάλιστα, να τα νοικιάσουμε 200.000.000 τον χρόνο για μια πενταετία, δηλαδή 1 δισ. στην πενταετία. Με δυο λόγια, από τη μια τσέπη βγαίνει η βοήθεια, από την άλλη μπαίνει. Το είχε πει αυτό και ο Κον Μπεντίτ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - είχε απόλυτο δίκιο».

Τώρα, εν έτει 2018, η κατάσταση έχει αλλάξει, όπως έχουν μεταβληθεί τα γεωπολιτικά δεδομένα.
Ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και η ισορροπία στο Αιγαίο τείνει να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας ακριβώς επειδή τότε δεν λειτούργησε με εθνική υπευθυνότητα και δεν «έβαλε πλάτη», ούτως ώστε να διατηρηθεί η ισορροπία στο Αιγαίο.
Γιατί τώρα ακριβώς σε αυτή την ανατροπή των συσχετισμών στηρίζεται ο Ερντογάν και θέτει με πολύ πιο επιθετικό τρόπο τις απαράδεκτες διεκδικήσεις του στο Αιγαίο, καθώς και το ζήτημα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης.
Σε αυτή τη συγκυρία, η Γαλλία επανακάμπτει και αυξάνει τη γεωπολιτική επιρροή της στη Συρία με την υποστήριξη των ΗΠΑ και στην Κύπρο μέσω TOTAL, και είναι ευκαιρία να ενισχύσει την παρουσία της στο Αιγαίο, μεταξύ άλλων και με ένα στρατηγικό οπλικό σύστημα.

Στη λογική αυτή -εκτιμούμε- έλαβαν χώρα η συζήτηση του κ. Τσίπρα με τον κ. Μακρόν για την ενοικίαση των δύο φρεγατών από το ένδοξο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αλλά και η διαβεβαίωση του Γάλλου προέδρου, ο οποίος απαντώντας σε ερώτηση ευρωβουλευτών είπε ότι η αμυντική συνεργασία και η αλληλεγγύη στην Ε.Ε. είναι προτεραιότητες για τη χώρα του, τονίζοντας ότι όπως η Γαλλία έχει εκφράσει την υποστήριξή της στη Μεγάλη Βρετανία, σε περίπτωση που η χώρα δεχθεί εξωτερική απειλή, το ίδιο έχει κάνει και με την Ελλάδα, και έχει διαβεβαιώσει σχετικά και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Ενώ λοιπόν δημιουργείται ένα πλαίσιο που μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ενίσχυση της γεωπολιτικής θέσης και της άμυνας της Ελλάδας και της Κύπρου, βγαίνει στο «ξεκούδουνο» ο κ. Κουβέλης και κάνει τις αχαρακτήριστες εκείνες δηλώσεις που δημιούργησαν εσωτερικό πρόβλημα στη Γαλλία και προκάλεσαν αντιδράσεις στη Γερμανία και όχι μόνο.
Και ερωτώ τώρα: Πέρα από την παραίτηση, που έπρεπε να υποβληθεί «χθες», υπάρχει ή όχι ανάγκη μαθημάτων για να μάθουν οι πολιτικοί μας να κάνουν δηλώσεις;
Πόσο άλλο να αντέξει αυτή η χώρα την πολιτική ιδιωτεία; Πόσο;

dimokratianews

Ο χτύπος της καρδιάς



Αν κάποιος δε βαδίζει στο ρυθμό των συντρόφων του,

ίσως αυτό συμβαίνει επειδή ακούει ένα διαφορετικό τύμπανο.

Αφήστε τον να χορεύει

στους ήχους της μουσικής που εκείνος ακούει,

όποιο κι αν είναι το μέτρο της,

όσο αλλιώτικο κι αν είναι,

όσο μακρινό.



Χένρι Ντέιβιντ Θορό


Μια φωνή μέσα απ' την καρδιά μου ακούγεται αχνά: 

Πάρε το ρίσκο και ακολούθησε το όνειρό σου. Ζήσε τη ζωή που σε γεμίζει χωρίς να λογαριάσεις το κόστος.”



Δεκάδες άλλες φωνές, γύρω μου, αλλά και μέσα στο μυαλό μου, ουρλιάζουν: 

“ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΟΗΤΟΣ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙΣ. 

ΣΥNΤΟΝΙΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ. 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙΣ;”  



Ο χτύπος που ακούγεται μέσα σου είναι ο μυστικός σύνδεσμος σου με το σκοπό της ψυχής σου. Θα συνεχίσει να σε βασανίζει αν τον αγνοείς ή τον καταπιέζεις σε μια προσπάθεια να συμμορφωθείς με τις προσταγές της κοινωνίας. Όσοι σε ικετεύουν να περπατάς με το ρυθμό που εκείνοι ακούνε, συχνά είναι καλοπροαίρετοι και μιλάνε από αγάπη για σένα. Σου λένε: “εγώ σκέφτομαι μόνο το καλό σου” κι επίσης: “σου μιλάω από την πείρα μου, θα μετανιώσεις αν δεν ακούσεις τη συμβουλή μου”.  Κι εσύ τους ακούς και προσπαθείς σκληρά να γίνεις όπως σε θέλουν οι άλλοι. Όμως, σε τυραννάει εκείνος ο ανεπαίσθητος χτύπος που κανένας άλλος δε φαίνεται να τον ακούει, ο χτύπος που έρχεται από τα κατάβαθα της ψυχής σου. Αν συνεχίσεις να τον αγνοείς θα ζήσεις μια ζωή γεμάτη απογοήτευση. Ίσως να συνηθίσεις “να υποφέρεις βολεμένος” κι αυτό είναι το περισσότερο που θα μπορέσεις να πετύχεις.



Ότι κι αν είναι αυτό που νιώθεις την επιτακτική ανάγκη να είσαι ή να κάνεις, σου το υπαγορεύει η φωνή της ψυχής σου, που σε εκλιπαρεί να έχεις το θάρρος να ακούσεις τη μελωδία που μόνο τα δικά σου αυτιά αγγίζει και να δράσεις σύμφωνα μ’ αυτήν, αρκεί να μην επέμβεις στο δικαίωμα των άλλων να ακολουθήσουν τα δικά τους όνειρα. Οφείλεις να αφήσεις και τους άλλους να χορεύουν στους ήχους της δικής τους μουσικής ακόμα κι αν εσένα σου ακούγονται παράφωνοι.  



Αν όλοι ακολουθούσαν τον ίδιο ρυθμό, αν κανένας ποτέ δεν είχε ξεμυτίσει απ’ την αγέλη, τότε ο κόσμος θα βρίσκονταν ακόμη στην εποχή των σπηλαίων. Όλοι εκείνοι που έβαλαν τη δική τους ξεχωριστή σφραγίδα σε οποιονδήποτε τομέα, άκουσαν πρώτα τη φωνή της καρδιάς τους κι ακολούθησαν τους ήχους της δικής τους μουσικής, αδιαφορώντας για τις διαμαρτυρίες των άλλων γύρω τους.  


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


nekthl

Παράκρουση

Παράκρουση  - Media
              
 Αλβανός ο Αχιλλέας; Γιατί όχι! Η Ιστορία μας έχει για όλους, για Αλβανούς, για Σκοπιανούς, για όλους. Άλλωστε ο ελληνισμός ήταν κάποτε οικουμενικός, κιμπάρης! Θέλουν τον Όμηρο δικόν τους οι Τούρκοι; πάρτε, παιδιά! έχουμε κι άλλους.
 Για να σοβαρευτούμε όμως (αν και κάπως δύσκολο). Τα περί Αλβανού Αχιλλέα διακινούνται στη γείτονα από περιθωριακές ομάδες. Περιθωριακές ομάδες υπάρχουν παντού. Η παρα-ιστορία δεν έχει πατρίδα.
 Τα ζόρικα αρχίζουν όταν η παρα-ιστορία υιοθετείται από κράτη και άλλους διεθνείς μηχανισμούς με πολιτικές σκοπιμότητες και γεωπολιτικούς στόχους – όπως συνέβη με τηFYROM.
 Τα δε πιο ζόρικα αρχίζουν όταν ένα έθνος επιτρέπει (ή το υποχρεώνουν να αποδεχθεί) την αποδόμησή του μέσω της παρα-ιστορίας επίσης. Που όμως σε αυτήν την περίπτωση δεν φαντάζει τόσο χοντροκομμένη, αλλά πιο σοφιστικέ.
 Σε αυτήν την περίπτωση το κακό ξεκινάει από τα σχολεία, διαδίδεται μέσω των ΜΜΕ και θεριεύει στο διαδίκτυο. Έτσι, οι ανοησίες που ελέχθησαν κάποτε για «συνωστισμό στη Σμύρνη», σήμερα έχουν μετουσιωθεί στη διδασκαλία της Επανάστασης του 1821 μόνον σε οχτώ όλες κι όλες σελίδες, στα εγχειρίδια του Δημοτικού!
 Σήμερα, πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι το έθνος μας είναι ασυνεχές, ότι ο χορός του Ζαλόγγου δεν υπήρξε ποτέ και άλλα τέτοια, που μας προετοίμασαν ψυχικώς για τα μνημόνια και τα λοιπά ραγιαδιλίκια.
 Αν λοιπόν ο Μίκης Θεοδωράκης χαρακτηρίζεται εθνικιστής, γιατί να μη μας προκύψει ο Αχιλλέας Αλβανός και οι Έλληνες του κλώτσου και του μπάτσου;
  Εν τέλει το συντριπτικό πλεονέκτημα που διαθέτουν οι γαλλικές φρεγάτες FREEM είναι ότι είναι αόρατες. Πλέουν και ουδείς μπορεί να τις δει.
  Πράγμα που αναμένεται να φέρει σε εξόχως δυσχερή θέση τον Τούρκο Καπουδάν Πασά! Θα αγναντεύουν το πέλαγο οι μούτσοι, «φρεγάτες  γιοκ, καπετάνιο μου» θα του λένε, κι εκείνος θα βαλαντώνει.
  Όσο για μας, μπορεί να μην διαθέτουμε, για την ώρα, γαλλικές φρεγάτες, αλλά έχουμε πατάτες
  να καθαρίζει ο κυρ-Κουβέλης για τους ναύτες που θα υπηρετήσουν στις φρεγάτες. Έτσι είναι! Πρώτα απ’ όλα οι υποδομές! Δεν εννοούνται φρεγάτες χωρίς πατάτες…
e-mail: stathispontiki@gmail.com

topontiki

Έχουν γι αυτό κάθε λόγο να χαμογελούν και αυτοί και οι εδω συνεργάτες τους.

Πρίν από λίγα χρόνια 
ο κύριος Γιουνκέρ έπαιζε
 το ρόλο του κακού.
Όλες οι αντιπολιτευόμενες

 πολιτικές δυναμεις τον
 έβλεπαν σαν εκπρόσωπο
 του κακού με πρώτο φυσικά
 τότε τον ΣΥΡΙΖΑ που 
πλειοδοτούσε σε δηλώσεις
 εναντίον του.
Φυσικά όλοι αυτοί, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ΝΔ, απέφευγαν να
 ξεκαθαρίσουν το ρόλο της ΕΕ πίσω από τον Ζ.Κ. Γιουνκέρ, τότε
 πρόεδρο του eurogroup, και ακόμη περισσότερο το ρόλο των 
ευρωπαικών μονοπολίων πίσω από την ΕΕ. Τότε έφταιγε ο Γιουνκέρ
 και μερικοί ακόμη κακοί.
Στούς όλους βέβαια δεν ανήκαν οι γνωστοί Λακεδαιμόνιοι του ΚΚΕ, 

που δεν σταμάτησαν να λένε πως δεν ήταν θέμα προσώπων αλλά του
 ίδιου του θεσμού της ΕΕ και του ρόλου που έπαιζε σαν μηχανή στήριξης
 των συμφερόντων των μεγάλων Ευρωπαικών εταιρειών σε βάρος
 των λαών.

Τότε ο κ. Γιουνκέρ φορούσε την σκληρή του μάσκα, έστελνε τελεσίγραφα

 και κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο με δηλώσεις του τύπου "αν δεν
 εφαρμοστουν τα μέτρα θα περάσετε σε καθεστώς χρεοκοπίας κλπ".

Λίγο αργότερα ο κ. Γιουνκέρ άλλαξε θέση και σιγά σιγά ντύθηκε με άλλο

 ρούχο και έγινε "φίλος της Ελλάδας".
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβερνητική εξουσία, ειδαμε χαμόγελα, φιλικές

 χαιρετούρες, αγκαλιές και χαστουκάκια στον Α.Τσίπρα κι όλα ξεχάστηκαν
 αφού τη θέση του κακού την πήρε άλλος.
Φυσικά και πάλι οι γνωστές "ψύχραιμες πολιτικές δυνάμεις", στις οποίες

 ασφαλώς δεν συμπεριλαμβάνεται το  ΚΚΕ,  δεν έβγαζαν άχνα για το
 ρόλο της "Ευρώπης" στην οποία ανήκαμε και που κάθε τέτοια
 αμφισβήτηση θα ήταν τουλάχιστον αντιπατριωτική.
Ο Ζ.Κ.Γιουνκέρ ήταν πλέον σταθερά στην πλευρά των καλών και των φίλων

 χωρίς να χρειαστεί να έχει αλλάξει πολιτική αποψη. Το μόνο που είχε 
αλλάξει ήταν το ότι έλεγε και πάλι τα ίδια αλλά αυτή τη φορά με χαμόγελο
 και πολλή αγάπη.
Σήμερα ο Ζ.Κ.Γιουνκέρ ήρθε στην Ελλάδα και αυτή την ώρα μιλάει στην

 Ελληνική Βουλή. Μας λέει πόσο πολύ μας αγαπάει, πως είμαστε πυλώνας σταθερότητας και σίγουρα θα πει και 2-3 λέξεις συμπάθειας για τους 2 Έλληνες στρατιωτικούς που βρίσκονται στις Τουρκικές φυλακές.
Ο Α.Τσίπρας τον υποδέχτηκε με χαρά και τωρα τον κοιτάζει με εμπιστοσύνη ενώ  όλη η "αριστερή" του κυβέρνηση κρέμεται από τα λόγια του εκπροσώπου της ΕΕ.
Στο τέλος χωρίς αμφιβολία, τα ΜΜΕ θα πουν πως "μίλησε σαν Έλληνας"!

Έτσι για άλλη μια φορά η ΕΕ λούζεται στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ με δροσερό αριστερό νεράκι, ενώ το μαρτύριο αυτού του λαού συνεχίζεται και θα συνεχιστεί

 κάτω από το σιδερένιο χέρι και το άγρυπνο βλέμα των "εταίρων".
Κάποιοι θα μιλήσουν για υποκρισία και θα δώσουν στο αίσχος αυτό

 χαρακτηριστικά προσωπικά και ηθικά.
Κάποιοι άλλοι θα πουν απλά πως πρόκειται για business as usual.

Η αλήθεια σε κάθε περίπτωση, είναι πως  στην Ελλάδα και την Ελληνική Βουλή

 δεν βρέθηκε ο κ.Γιουνκερ αλλά τα τεράστια Ευρωπαικά Μονοπώλια. 
Το να βλέπει κανείς τον κ.Γιουνκερ ως Ζαν Κλώντ και να ξεχνα αυτό που
 είναι επί της ουσίας και αυτό που εκπροσωπεί, είναι βέβαια ένα τεράστιο
  και συνήθως εσκεμμένο και πονηρό λάθος.  Το ίδιο πονηρό με το να

 προσπαθουν να μας πείσουν πως το άγαλμα Τρούμαν δεν είναι παρά ένα
 κοματι τσιμέντο ή ακόμα περισσότερο  ένα έργο τέχνης! Ο διάβολος και η μεταφυσική του φαίνεται πως έχουν πολλά ποδάρια...
Σήμερα λοιπόν και με τη βοήθεια της "φιλολαικής" μας κυβέρνησης, 

η ΕΕ και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ήρθαν και μας στρογγυλοκάθησαν
 ακόμα πιο βαριά στο σβέρκο. Έχουν γι αυτό κάθε λόγο να χαμογελούν και

 αυτοί και οι εδω συνεργάτες τους.

Εχει μια αξία να το ξέρουν αυτοί που και πάλι είναι έτοιμοι να υποκύψουν

 στη γοητεία των χαμόγελων και του συναισθήματος, ξεχνωντας την ουσία
 που μερικές φορές βγάζει μάτι.

Ανάποδη καλλιέργεια

Η ανάποδη καλλιέργεια λαχανικών, είτε σε κουβάδες είτε σε ειδικές σακούλες καλλιέργειας δεν είναι κάτι καινούργιο τα τελευταία χρόνια... όμως έχει αρχίσει να κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς. Με την ανάποδη φύτευση έχουμε εξοικονόμηση χώρου και είναι πιο προσιτές.

Πώς γίνεται
Κατά την ανάποδη φύτευση για την ντομάτα θα χρειαστείτε ένα δοχείο χωρητικότητας 20 λίτρων περίπου (μπορεί να είναι: κουβάς, λεκάνη, τσάντα για βαριές χρήσεις ή ειδικές θήκες που μπορείτε να βρείτε στο internet - για καλό και κακό ρωτήστε στα κατά τόπους καταστήματα που πουλάνε είδη κηπουρικής).

Εάν χρησιμοποιείστε κουβά για ανάποδη καλλιέργεια ντομάτας, κόψτε μια τρύπα περίπου 7,5 με 10 εκ σε διάμετρο στο κάτω μέρος του κάδου.

Στη συνέχεια, επιλέξτε τα φυτά που θα φυτέψτε. Τα φυτά θα πρέπει να είναι εύρωστα και υγιές. Οι ντοματιές που παράγουν μικρότερου μεγέθους ντομάτες όπως οι ποικιλίες cherry ή roma αποδίδουν καλύτερα στην ανάποδη φύτευση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν φυτεύονται και μεγαλύτερες ποικιλίες.






Περάστε την ρίζα του φυτού μέσα από την τρύπα από το κάτω μέρος του δοχείο (έτσι ώστε η ρίζα να βρίσκεται μέσα στο δοχείο και το φυτό απ’ έξω – μπορείτε να δείτε και σχετικά video με βήμα βήμα οδηγίες).
Φροντίστε το χώμα που θα χρησιμοποιήσετε να είναι αφράτο και ελαφρώς νωπό. Με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγετε να πετρώσει και να σας δυσκολέψει στο πότισμα. Αφήστε περίπου 10 εκατοστά από το χείλος.








Κρεμάστε τις ανάποδες ντοματιές σε ένα σημείο όπου θα πάρουν 6 ή περισσότερες ώρες ηλιοφάνειας την ημέρα. Ποτίζετε τουλάχιστον μία φορά την ημέρα αν υπάρχει καύσωνας. Αν τα δοχεία σας είναι διαφανές έχετε υπόψη πως το νερό στεγνώνει πιο γρήγορα.
Θα δείτε πως το φυτό θα αρχίσει να παίρνει κλίση προς τα επάνω ακολουθώντας τον ήλιο έως ότου μεγαλώσει αρκετά και με το βάρος θα κατέβει πάλι.

Με λίγη φροντίδα σύντομα θα έχετε νόστιμες ντομάτες ακριβώς έξω από το παράθυρό σας.

Tips

- Αν θέλετε, μπορείτε να καλλιεργείστε και άλλα φυτά με μικρό ριζικό σύστημα στο πάνω μέρος του δοχείου. Αλλά προσέξτε μην εμποδίζουν το πότισμα του βασικού φυτού.
- Αν από την άλλη δεν φυτέψτε τίποτα από πάνω απλά ακουμπήστε (μην to σφραγίζετε) το καπάκι του δοχείου ώστε να κρατά την υγρασία.
- Όταν ποτίζετε θα πρέπει να δείτε το νερό να φεύγει από κάτω.
- Κάθε 2 εβδομάδες περίπου ελέγχετε το χώμα. Αν έχει μειωθεί συμπληρώστε.
- Δοχεία μπορείτε να ζητήστε από τα κατά τόπους σουπερμάρκετ να σας τα δώσουνε δωρεάν (στο τμήμα τυριών συνήθως).
- Τα χερούλια (ειδικά για τις ντοματιές) δεν πρέπει να είναι πλαστικά επειδή υπάρχει κίνδυνος να σπάσουνε. Προτιμήστε τα μεταλλικά ή κάντε τρύπες μόνοι σας και φτιάξτε τα ή περάστε κάποια τριχιά.






- Φροντίστε να έχετε φτιάξει γερά στηρίγματα ώστε να αντέξουν το βάρος.
- Με τον ίδιο τρόπο μπορείτε να φυτέψετε αγγουράκια, μελιτζάνες, φασολάκια, πιπεριές και φράουλες.

Δοκιμάστε να πειραματιστείτε με 1-2 φέτος, δείτε πως πάνε και οργανώστε το.
Καλή αρχή!




apenantioxthi

Οι μάρτυρες του Σικάγο, του Χοσέ Μαρτί

Δημήτρης Δαμασκηνός ,

Η   επαναστατική του  ποίηση, η διεθνιστική του σκέψη και οι  ιδέες του Χοσέ  Μαρτί (1850-1895), τον κατατάσσουν στους απελευθερωτές της Λατινικής Αμερικής και είναι ο κατά κύριο λόγο διοργανωτής του Επαναστατικού Κόμματος της Κούβας και του τελευταίου πολέμου για την απελευθέρωση της Κούβας από την ισπανική κυριαρχία. Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του έζησε στις ΗΠΑ, προετοιμάζοντας τον αγώνα της ανεξαρτησίας της πατρίδας του Κούβας, και ήταν παρών στην Πρωτομαγιά του 1886, στο Σικάγο. Ο εθνικός ήρωας συγγραφέας, δημοσιογράφος και ποιητής, τιμώντας την παγκόσμια εργατική Πρωτομαγιά, δημοσίευσε ένα  χρονικό, για τα γεγονότα του ματωμένου Μάη του 1886, στο Σικάγο στην εφημερίδα «Nαcion» της Αργεντινής το  οποίο δημοσιεύτηκε την 1η Γενάρη του 1888.

 

Νέα Υόρκη, 13 Νοέμβρη, 1887

Κύριε Διευθυντή της «Nαcion»,

Η κριτική σκέψη των λαών και του εκάστοτε ανθρώπου που αφηγείται τα γεγονότα, δεν πρέπει να οδηγείται ούτε από φόβο προς την κρατική δικαιοσύνη, ούτε και από τυφλή συμπάθεια προς αυτούς που την απορρίπτουν. Την ελευθερία την υπηρετεί άξια μόνο αυτός που την προφυλάσσει με ρίσκο, από εκείνους που την καταστρέφουν με τα λάθη τους. Δεν αξίζει τον τίτλο του υπερασπιστή της ελευθερίας εκείνος που δικαιολογεί τα λάθη και τα εγκλήματα τους. Ούτε όμως αξίζει να λάβουν συγχώρεση εκείνοι που δεν μπορούν να δαμάσουν το μίσος και την αντιπάθεια που τους προκαλεί το έγκλημα, κρίνοντας τα κοινωνικά εγκλήματα χωρίς να γνωρίζουν και να εκτιμούν τις ιστορικές αιτίες που τα γέννησαν.

Με επιβλητική πορεία, και με τα φέρετρα σκεπασμένα με λουλούδια ακολουθώντας τα, πρόσωπα πένθιμα οπαδών, έφτασαν μόλις στον τάφο τέσσερις (4) "αναρχικοί" εργάτες, οι οποίοι εκτελέστηκαν στην αγχόνη, καθώς και εκείνος που αυτοκτόνησε μεταφέροντας βόμβα δυναμίτη στις μπούκλες των μαλλιών του. Οι νεκροί είχαν κατηγορηθεί σαν δράστες και συνένοχοι του θανάτου ενός αστυνομικού, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας για το θάνατο έξι εργατών από τα χέρια της αστυνομίας, στη σύγκρουση που έγινε γύρω από το μοναδικό εργοστάσιο που δούλευε, ενάντια στην απεργία: συγκεκριμένα, κατηγορήθηκαν ότι κατασκεύασαν και έριξαν την βόμβα που σκότωσε τον αστυνομικό και μεταξύ άλλων έξι (6) θανάτων προκάλεσε σοβαρούς τραυματισμούς σε πενήντα (50) ανθρώπους. Στο δικαστήριο καταδικάστηκαν έξι (6) με θανατική ποινή: την αγχόνη και ένας ακόμη φυλακίστηκε για δέκα πέντε (15) χρόνια.

Σαν σταγόνες αίματος που φέρνει η θάλασσα, ήταν στις ΗΠΑ οι επαναστατικές θεωρίες των Ευρωπαίων εργατών. Όμως, ήλθαν μετά ο διαβρωτικός πόλεμος, η δύναμη και η κυριαρχία των ισχυρών, η δημιουργία κολοσσιαίων περιουσιών, η μετανάστευση από την Ευρώπη και η επάρκεια εργατών διατεθειμένων να υπηρετούν τα ανόσια συμφέροντα. Η Δημοκρατία μετατράπηκε σε μια καμουφλαρισμένη μοναρχία. Οι Ευρωπαίοι μετανάστες κατήγγειλαν με οργή τα δεινά που πίστευαν ότι είχαν αφήσει οριστικά πίσω τους, στη δεσποτική πατρίδα τους.

Συνηθισμένοι οι εξουσιαστές αυτής της χώρας να χρησιμοποιούν την ψήφο σαν μέσο πίεσης, ούτε καταλαβαίνουν, ούτε δικαιολογούν εκείνους που μιλάνε για αίμα και για ένοπλη εξέγερση των εργαζομένων.

Όμως, αν και οι ουσιαστικές διαφορές στις πολιτικές πρακτικές, η ασυμφωνία και η αντιπαλότητα των φυλών που διεκδικούν την υπεροχή εμπόδιζαν την άμεση δημιουργία ενός εργατικού κόμματος με ομόφρονες μεθόδους και σκοπούς, η ομοιότητα του πόνου τους επέσπευσε τη συντονισμένη δράση όσων υπέφεραν.

Έφτασε η άνοιξη χωρίς φόβο. Χωρίς το φόβο του κρύου, με τη δύναμη που δίνει το φως και με την ελπίδα ότι θα καλύψουν με τις αποταμιεύσεις του χειμώνα τις πρώτες πείνες, αποφάσισαν ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι, σε όλη τη χώρα, να απαιτήσουν από τα εργοστάσια να μην ξεπερνάει η δουλειά τις 8 νόμιμες ώρες.

Όποιος θέλει να ξέρει, αν αυτό που ζητούσαν ήταν δίκαιο, ας έρθει εδώ. Να τους δει να επιστρέφουν σαν κουρασμένα βόδια, στα βρώμικα σπίτια τους, ενώ έχει φτάσει η νύχτα. Να τους δει να έρχονται από μακριά, τουρτουρίζοντας οι άνδρες, χλωμές και ξεχτένιστες οι γυναίκες.

Οι εργάτες, αποφασισμένοι να αποκτήσουν με το νόμιμο μέσο της απεργίας τα δικαιώματά τους, γύριζαν την πλάτη στους σκοτεινούς ρήτορες του αναρχισμού και σ’ εκείνους που τραυματισμένοι από το ξυλοκόπημα και τις αστυνομικές σφαίρες αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν στο επικείμενο χτύπημα με σίδερο στο σίδερο. Έφτασε ο Μάης. Οι εργάτες μαζικά εγκατέλειψαν τα εργοστάσια. Όμως, στο εργοστάσιο του Mc Cormick οι εργάτες δούλευαν. Η φτώχεια τούς έκανε να στρέφονται ενάντια στα αδέλφια τους. Ένα συννεφιασμένο απόγευμα, ο μαύρος δρόμος, έτσι ονομάζεται αυτός του Mc Cormick, γέμισε από εξαγριωμένους εργάτες που ύψωναν τη γροθιά τους ενάντια στον καπνό που έβγαινε από το εργοστάσιο.

Στ’ αλήθεια, θέλουμε να δούμε πού θα στρέψουν το πρόσωπο αυτοί οι προδότες!

Τις οχτώ χιλιάδες έφτασαν μέχρι που νύχτωσε. Καθισμένοι σ’ ομάδες πάνω στα ξεφλουδισμένα βράχια, δείχνοντας με οργή τα άθλια σπιτάκια, που ξεχώριζαν σαν κηλίδες λέπρας, μέσα από το άγριο τοπίο. Χτύπησε η καμπάνα της λήξης της δουλειάς στο εργοστάσιο. 

Οι εργάτες ξεριζώνουν όλες τις πέτρες του δρόμου, τρέχουν προς το εργοστάσιο, σπάνε όλα τα κρύσταλλα.

Πίσω τους η Αστυνομία…

«Εκείνοι, εκείνοι είναι. Αυτοί που, για το μεροκάματο μιας ημέρας, βοηθάνε να καταπιέζονται τα αδέλφια τους».

Πέτρες!

Οι εργάτες στον πύργο του εργοστασίου, φοβισμένοι, μοιάζουν με φαντάσματα. Ξερνώντας φωτιά, μέσα σε λυσσασμένο πετροβόλημα, οι αστυνομικοί αδειάζουν τα πιστόλια τους πάνω στο πλήθος, που αμύνεται με πέτρες. Όταν το πλήθος απομακρύνεται προς τις συνοικίες του, αργά το βράδυ, κρυφά οι εργάτες θάβουν 6 πτώματα.

Βράζουν τα στήθη από οργή…

Να ενωθούν με τους «αναρχικούς»;

«Στα όπλα, εργαζόμενοι!» κραυγάζουν οι «αναρχικοί», σε μια φλογερή προκήρυξη που όλοι διαβάζουν με θλίψη.

«Στα όπλα ενάντια σ’ αυτούς που σας σκοτώνουν, γιατί ασκείτε τα ανθρώπινα δικαιώματά σας».

«Αύριο, θα συγκεντρωθούμε» – συμφωνούν οι «αναρχικοί» – «και αν μας χτυπήσουν θα τους κοστίσει ακριβά».

«Όλοι πρέπει να πάμε οπλισμένοι».

Και από το τυπογραφείο της «Arbeiter» βγήκε η προκήρυξη που καλούσε τους εργάτες να συγκεντρωθούν στην πλατεία του Haymarket, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις δολοφονίες της αστυνομίας.

Συγκεντρώθηκαν γύρω στις 50.000 εργάτες, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, για να ακούσουν εκείνους που έδιναν φωνή στον πόνο τους.

Ο Spies από το βήμα μίλησε για την προσβολή, με καυστική ευγλωττία και με σκοπό να δυναμώσει το φρόνημά τους για τις αναγκαίες αλλαγές. «Είναι εδώ η Γερμανία, η Ρωσία, ή η Ισπανία;», έλεγε ο Spies. Τη στιγμή που ο Rekjen ρωτούσε, αν ήταν διατεθειμένοι να πεθάνουν πολεμώντας ενάντια στην κτηνώδη εργασία που τους επέβαλαν, έγινε γνωστό ότι έφτασε η αστυνομία.

Έχουν πιστόλια στα χέρια. Φτάνουν στο βήμα. Διατάζουν τη διάλυση της συγκέντρωσης. Δεν υποχωρούν αμέσως οι εργαζόμενοι.

«Τι έχουμε κAάνει ενάντια στην τάξη;», ρωτά ο Fielden, πηδώντας από το βήμα. Αρχίζει η αστυAομία να πυροβολεί.

Και τότε φάνηκε να κατεβαίνει πάνω στα κεφάλια τους, γλιστρώντας στον αέρα, μια κόκκινη κλωστή.

Τρέμει η γη, βυθίζεται το βλήμα τέσσερα πόδια στο στήθος της. Πέφτουν βρυχώμενοι ο ένας πάνω στον άλλο οι στρατιώτες των πρώτων γραμμών. Οι κραυγές ενός ετοιμοθάνατου ξεσχίζουν τον αέρα.

Η αστυνομία με υπεράνθρωπη προσπάθεια, πηδάει πάνω από τους συγκεντρωμένους και ρίχνει χειροβομβίδες ενάντια στους εργαζόμενους που αντιστέκονται.

«Ας φύγουμε, χωρίς να ρίξουμε ένα πυροβολισμό», λένε κάποιοι.

«Ας αντισταθούμε», λένε άλλοι.

Μερικά λεπτά αργότερα δεν υπήρχαν στην πλατεία παρά φορεία, μπαρούτι και καπνός. Σε εισόδους και στα υπόγεια έκρυβαν για άλλη μια φορά οι εργάτες τους νεκρούς τους. Να περιγράψεις τον τρόμο του Σικάγου και της Δημοκρατίας; Ο Spies τούς φαίνεται Ροβεσπιέρος, ο Engel, Μαρά και ο Parsons, Δαντόν. «Στην αγχόνη οι γλώσσες και οι σκέψεις!».

Οι αναρχικοί, ο ένας μετά τον άλλο, συλλαμβάνονται. Τριακόσιες συλλήψεις σε μια ημέρα. 

Είναι τρομαγμένη η χώρα, οι φυλακές γεμάτες.

Η δίκη; Όλα όσα ειπώθηκαν, αποδείχτηκαν. Όμως, δεν αποδείχτηκε ότι οι οκτώ αναρχικοί, που κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία αστυνομικών, είχαν προετοιμάσει και καλύψει μια συνωμοσία, η οποία τελείωσε με το θάνατό τους.

Οι εφτά καταδικάστηκαν σε θάνατο στην αγχόνη. Ο Neebe σε 15 χρόνια φυλακή. Όμως, δεν πρέπει να πεθάνουν οι εφτά. Ο χρόνος περνάει. Το Σικάγο, από τύψεις ή φόβο, ζητάει επιείκεια με την ίδια ζέση που πριν ζητούσε τιμωρία.

Οι δικηγόροι, οι απεσταλμένοι των εργατικών ενώσεων, οι συγγενείς των καταδικασμένων ικετεύουν τον κυβερνήτη να δώσει χάρη. Ναι! Ο κυβερνήτης δε δίνει χάρη. Θα εκτελεστούν για παραδειγματισμό.

Ήδη μπήκε η νύχτα.

Μέσα από θορύβους και μουρμουρητά ακούγονταν οι τελευταίες σφυριές του ξυλουργού στο ικρίωμα.

Στο τέλος του διαδρόμου της φυλακής υψωνόταν το ικρίωμα. «Ωχ, τα σχοινιά είναι καλά, τα δοκίμασε, ήδη, ο διοικητής!».

«Ναι, η αστυνομία είναι στο πόδι: δε θα αφήσει κανένα να πλησιάσει στη φυλακή».

Γέλια, τσιγάρα, ποτά, καπνός πνίγουν τα κελιά των ξύπνιων υπόδικων. Στον πηχτό αέρα τα ηλεκτρικά φώτα σπιθοβολούν. Ακίνητος πάνω στα κάγκελα των κελιών κοιτάζει το ικρίωμα ένας γάτος, όταν ξαφνικά μια μελωδική φωνή ενός απ’ αυτούς τους ανθρώπους, που τους θεωρούν θηρία, τρεμουλιαστά στην αρχή, παλλόμενη στη συνέχεια, ήρεμη στο τέλος, ακούστηκε από ένα κελί.

Ο Engel τραγουδούσε τον «Υφαντή» του Χάινε.

«Τρέχα, τρέχα χωρίς φόβο, αργαλειέ μου!

Τρέχα καλά μέρα και νύχτα

Χώρα καταραμένη, χώρα χωρίς τιμή

Με σταθερό χέρι τα ρούχα σου μαντάρουμε

Τρεις φορές, τρεις, την κατάρα υφαίνουμε

Μπροστά, μπροστά ο υφαντής!»

Και ξεσπώντας σε λυγμούς, ο Engel έπεσε στην κουκέτα του, βυθίζοντας στις παλάμες του το γερασμένο πρόσωπό του.

Βγαίνουν από το κελί στο στενό διάδρομο

«Καλά ;», «Καλά»…

Δίνουν τα χέρια, χαμογελούν…

«Πάμε!»

Βάζουν το πόδι στην καταπακτή.

Τους δένουν τα πόδια, τον ένα μετά τον άλλον, με ένα σχοινί.

Τους καλύπτουν το πρόσωπο με κουκούλες…

Και ηχεί η φωνή του Spies που τρυπάει κόκαλα:

«Η φωνή που πάτε να πνίξετε θα είναι πιο δυνατή στο μέλλον απ’ όσες λέξεις θα μπορούσα να πω εγώ τώρα».

Ο Engel λέει: «Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής μου».

«Άνδρες και γυναίκες της αγαπημένης μου Αμερικής», αρχίζει να λέει ο Parsons.

Ένα σινιάλο, ένας θόρυβος, η καταπακτή υποχωρεί, τα σώματα αιωρούνται στον αέρα.

Στο κοιμητήριο, όταν μέσα στο σκοτάδι κατέβαζαν τα πτώματα των εκτελεσμένων, ακούστηκε μια φωνή βαριά και εξαγριωμένη:

«Εγώ δεν κατηγορώ ούτε τον δήμιο, ούτε τον διοικητή, ούτε το έθνος… κατηγορώ τους εργαζομένους του Σικάγου, που επέτρεψαν να πεθάνουν οι λαμπροί φίλοι τους».

Το πλήθος επέστρεψε στα σπίτια του…

Και έγραφε την επομένη η «Arbeitez Zeitung»: «Έχουμε χάσει μια μάχη, φίλοι μας, όμως θα δούμε στο μέλλον τον κόσμο οργανωμένο με δικαιοσύνη. Ας είμαστε έξυπνοι όπως τα ερπετά, και άκακοι όπως τα περιστέρια»».

Πολύ πριν από το τέλος του Μαΐου 1886, αρκετοί εργοδότες είχαν ήδη συμφωνήσει να αναθέσουν οκτώ ώρες εργασίας ως αρκετές σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Χρόνια αργότερα, το 1893, Fielden, Schwab και Neebe αποφυλακίστηκαν. Κάθε 1η Μαΐου πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, οι αναρχικοί του Σικάγο έχουν μείνει στην ιστορία ως ένα σύμβολο της αξιοπρέπειας της εργατικής τάξης.

Το 1938 η 8ωρη εργάσιμη ημέρα επιβλήθηκε σε όλη τη χώρα. Κατά ειρωνικό τρόπο, πέρασε περισσότερο από έναν αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, που είναι η γενέτειρα του επαναστατικού εργατικού κινήματος, και τα κέρδη αυτών των εργαζομένων έχουν αντιστραφεί από τις κυβερνήσεις και τις πολυεθνικές μόλις πέσει ένας πυροβολισμός, χωρίς να χρειάζεται πια να πάει κανείς στην αγχόνη. Τώρα όλα είναι πιο λεπτά, επιδοτούμενά τα συνδικάτα είναι διαθέσιμα στον πλειοδότη, ο οποίος προδίδει τις εντολές για να μην ξεχάσουμε τους αγώνες και την προσωπική θυσία χιλιάδων εργαζομένων και εκείνων που προέρχονται από το μοιραίο 1886, που είναι γνωστοί ως "Οι μάρτυρες του Σικάγο".

Αναδημοσίευση από το Redflecteur