Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ


Προσωπικά πιστεύω πως η ψοφοδεής ελληνική παρασιτική ολιγαρχία, θα προτιμούσε να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να κάνει παραχωρήσεις εθνικών συμφερόντων στον Ερντογάν μέσω μιας δήθεν “υπερήφανης” διαπραγμάτευσης και όχι να συρθεί στο τραπέζι κατόπιν μιας πολεμικής ήττας.

Στην πρώτη περίπτωση, μάλλον θεωρεί ότι

μπορεί εύκολα να διαχειριστεί επικοινωνιακά το θέμα, καθηλώνοντας για μια ακόμα φορά τον εξαθλιωμένο λαό στους καναπέδες, όπως ακριβώς γίνεται με τα μνημόνια οικονομικής αφαίμαξης, αλλά και με την παραχώρηση των εθνικών μας συμφερόντων στο θέμα της Μακεδονίας μας.

Στη δεύτερη περίπτωση όμως, δηλαδή μετά από μια στρατιωτική ήττα, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ξεσηκωθεί ανεξέλεγκτα μέρος του λαού και να ανατρέψει την ολιγαρχία.

Ο Ερντογάν και οι άλλοι της πολιτικής ελίτ της Τουρκίας γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς την ψυχοσύνθεση και τα συμφέροντα της ψοφοδεούς ελληνικής ολιγαρχίας, γι’ αυτό και (μέσα σε ένα γενικότερα ρευστό περιβάλλον) προβαίνουν σε ανήκουστες επιθετικές κινήσεις και εκφοβιστική προπαγάνδα, ώστε να την τρομάξουν και να την καθίσουν στο τραπέζι, χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα
.



ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΩΝ;



 

«Πως θα απελευθερωθούμε από τον αέναο κύκλο των επαναλήψεων;»
  
Ένα κείμενο της Μάρας Μαρτίνη –φόρος τιμής στην μνήμη της.
«Για την χώρα μας θέλω να συλλογιστώ, την Ελλάδα. 

Γι αυτήν που σαν τον Σίσυφο, ανεβαίνει στις απάτητες κορυφογραμμές της επιτυχίας, και μετά γκρεμίζεται στα Τάρταρα.

Γι’ αυτήν που έλαμψε με τη δημιουργία του θαύματος της Ακρόπολης των Αθηνών, και αμέσως μετά … έσπειρε την καταστροφή με τον Πελοποννησιακό πόλεμο.

Και που από τότε σαν να μην είδαμε άσπρη μέρα.

Γι’ αυτήν και για μας τους Έλληνες, που από το τίποτε κατορθώνουμε να φθάσουμε στα πάντα, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, και ύστερα πέφτουμε στο σκοτάδι του Άδη, και ξανά αρχίζουμε πάλι από την αρχή…

Τα παραδείγματα πάμπολλα, επιτυχίες και μετά καταστροφές.

Πλούτη και μετά φτώχεια και πείνα.

Χρόνια ειρηνικά και ευδαιμονικά, νίκες, και ύστερα ο πόλεμος.

Έρωτες και ενθουσιασμοί, και ύστερα απογοητεύσεις και πόνος.

Φιλότης και Νείκος κατά τον Εμπεδοκλή.

Χιλιάδες χρόνια τώρα… τα ίδια και τα ίδια, μας τα διηγούνται οι μύθοι μας, η ιστορία μας, τα βιώνουμε σήμερα, μέσα στις λίγες δεκαετίες που προλάβαμε να ζήσουμε τα πάντα.

Τί φταίει;
Τί είναι αυτό που δεν μαθαίνουμε;
Ή μάλλον γιατί μάθαμε να λέμε πως πάντα φταίνε οι άλλοι;

Πάντα όμως, πάντα υπάρχει ο εχθρός, ο θύτης και εμείς τα θύματα.

Στα καλά μας, είμαστε οι έξυπνοι, οι χαρισματικοί, οι δημιουργικοί, οι ανεπανάληπτοι.

Στα άσχημά μας, είμαστε τα θύματα, που κάποιοι άλλοι μας ξεγέλασαν.

Ο γείτονας, ο φίλος, το αφεντικό, ο συνεργάτης, ο σύντροφος μας, ο πολιτικός που εμπιστευτήκαμε, οι ‘ξένες δυνάμεις’, ο όποιος ξένος, κάποιος άλλος τέλος πάντων.

Σαν να βλέπουμε το ίδιο έργο. 

Ξανά και ξανά τα ίδια…

Αμέτρητα τα βιβλία, οι μελέτες, άρθρα, συζητήσεις, λόγια,  λόγια, λόγια… όλα γραμμένα και ειπωμένα με θυμό και οργή∙ παράπονα, καταγγελίες, διαπιστώσεις. 

Όταν περάσει το κακό που μας βρήκε, έρχεται η ανεμελιά, τα ξεχνάμε όλα, λες και τίποτε δεν προηγήθηκε, είμαστε ξανά οι πρώτοι, οι μοναδικοί, μέχρι να μας βρει και πάλι ένα κακό, συνήθως χειρότερο από το προηγούμενο.

Έτσι περνάμε τους χρόνους μας, τις ζωές μας, τους αιώνες, τις χιλιετίες και όχι μόνο. 

Ζωές, βιώματα, πράξεις και σκέψεις γραμμικές επαναλαμβανόμενες…

Νά ‘ναι αυτό η ζωή;

Μήπως η εποχή μάς καλεί να την δούμε αλλιώς; 

Μήπως μια στάση, μια παύση, μια δεύτερη και τρίτη και τέταρτη και πέμπτη και έκτη και έβδομη… σκέψη μάς πάει παραπέρα; 

Μήπως ανοίξει ο νους μας και αντιληφθούμε ότι υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να υπάρχουμε; 

Μήπως μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή, ξεκινώντας με το εγώ που φταίω; 

Χωρίς διάθεση ερμηνειών που μας αθωώνουν, να δούμε και να πούμε: 
-Εγώ πού έκανα λάθος;
-Εγώ να μάθω να λέω συγνώμη και ευχαριστώ!
-Εγώ να αλλάξω πρώτος! 

Αυτή την πρωτιά γιατί μέχρι τώρα δεν την βλέπουμε;

Τι λέτε; Πάμε όλοι μαζί να εργαστούμε γι’ αυτήν την πρωτιά; 

Μήπως είναι αυτή που θα οδηγήσει και την Ελλάδα μας σ’ ένα ξέφωτο, στην απελευθέρωση από τα δεσμά των επαναλήψεων;»


pyrisporos

Ιδέες για να διαμορφώσετε Παρτέρια

Προσπαθώντας να διαμορφώσετε τον κήπο σας με τρόπο που να αξιοποιήσετε όσο το δυνατόν περισσότερο τον διαθέσιμο χώρο αλλά και "μοιράζοντας" ανά σημείο τα φυτά και τα ...χρώματά έτσι που να δημιουργήσετε μια αληθινά όμορφη εικόνα και πριν από την απάντηση στην ερώτηση "με τι είδους φυτά;" θα πρέπει να έχετε αποφασίσει "σε ποια σημεία" και με "ποια διάταξη"

Το αν θα δημιουργήσετε τα παρτέρια σας περιμετρικά και κοντά στις μάντρες ή "ελεύθερα" μέσα στον χώρο του κήπου, αν θα τα οριοθετήσετε και με ποιο τρόπο και υλικό ή θα φυτέψετε έτσι που οι φυτεμένες περιοχές να αποτελούν μια συνέχεια των διαδρόμων ανάμεσά τους χωρίς τίποτα να παρεμβάλλεται, αν θα τα δημιουργήσετε στην ευθεία του εδάφους ή υπερυψωμένα, ποια πρόσθετα διακοσμητικά/ιδιαίτερα στοιχεία θα χρησιμοποιήσετε κλπ, είναι επιλογές που θα καθορίσουν την πετυχημένη εικόνα του κήπου σας και την εκμετάλλευση όλων των χώρων περισσότερο από τα είδη και τα χρώματα των φυτών και των λουλουδιών που θα επιλέξετε και κυρίως είναι στοιχεία που μετά την αρχική τους διαμόρφωση, πολύ πιο δύσκολα μπορείτε να αλλάξετε, σε σχέση με την δυνατότητα να αλλάξετε εκ των υστέρων κάποια φυτά.  

Αναζητώντας λοιπόν ιδέες για το πως για το πως θα μπορούσαν, σε γενικές γραμμές, να διαμορφωθούν τα παρτέρια σας μην ...τρομάζετε από τα "μεγέθη" μερικών προτάσεων, όπου και αν τις συναντήσετε, εφαρμόστε όποια λύση σας αρέσει  σε "μικρογραφία", ανάλογα με τον δικό σας διαθέσιμο χώρο και χωρίς να ξεχνάτε ότι ένας μικρών διαστάσεων κήπος/αυλή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από μια στοιχειώδη οργάνωση-οριοθέτηση ανά περιοχές, έστω και πολύ μικρές, με όλα όσα θα τον διαμορφώσουν (λουλούδια, δέντρα, λαχανικά, ιδιαίτερα διακοσμητικά στοιχεία κλπ) από έναν αντίστοιχο ...άπειρων τ.μ εξωτερικό χώρο, διαφορετικά το αποτέλεσμα είναι ίδιο με εκείνο ενός μικρού δωματίου που όσο πιο ακατάστατο τόσο πιο ασφυκτικά γεμάτο και πιο μικρό μοιάζει.

Εκτός από εποχιακά ή πολυετή καλλωπιστικά, τοποθετείστε στα παρτέρια σας και θάμνους ή δέντρα για να έχετε πράσινο όλες τις εποχές του χρόνου. 
Τα σημεία κοντά σε φράχτες-μάντρες είναι ιδανικά για την τοποθέτηση ψηλών ή αναρριχώμενων φυτών, ειδικά αν αυτό που θέλετε είναι να ...κρύψετε άκομψες μάντρες, τοίχους. 
Προσανατολίστε και σχεδιάστε τα φυτεμένα σημεία με τρόπο που να βλέπετε και να απολαμβάνετε τα λουλούδια σας από το σημείο που συνήθως κάθεστε και όχι με κύριο στόχο να φαίνονται έξω από το σπίτι και να τα θαυμάζουν οι ...περαστικοί 
Σε παρτέρια με αποκλειστικά χαμηλά φυτά προσθέστε ύψος με μερικά ψηλά δοχεία φύτευσης που μπορούν να κάνουν και χρήση κασπώ, για να τοποθετείτε εποχιακά είδη.   
Οι έτοιμοι χαμηλοί φράχτες-περίφραξη για παρτέρια που θα βρείτε σε καταστήματα με είδη κήπου είναι η πιο απλή λύση για να οριοθετήσετε μικρά παρτέρια. 
Πέτρες και βότσαλα είναι επίσης από τα υλικά που είτε για οριοθέτηση είτε για την διαμόρφωση παρτεριών προσφέρουν ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο αποτέλεσμα.
Για παρτέρια εφαπτόμενα των τοίχων του σπιτιού, πριν τον σχεδιασμό τους, βεβαιωθείτε ότι το νερό του ποτίσματος δεν θα δημιουργεί υγρασία στο εσωτερικό.
Τα λίγο ή περισσότερο υπερυψωμένα παρτέρια, οι μικροί βραχόκηποι κλπ. είναι πολύ όμορφα στοιχεία που μπορούν να προστεθούν ακόμη και σε μικρούς κήπους. 
Το χαλίκι είναι ένα ιδιαίτερα πρακτικό υλικό εδαφοκάλυψης και διαμόρφωσης διαδρόμων-παρτεριών. Δείτε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες. 
Αποφασίζοντας για τα φυτά που θα τοποθετήσετε σε ένα παρτέρι επιλέξτε, κατά το δυνατόν, είδη που ανθίζουν σε διαφορετικές εποχές ώστε διαχρονικά να υπάρχει στον κήπο σας χρώμα. 
Για εξοχικά σπίτια που κατοικούνται λίγες μέρες μέσα στο χρόνο ή αν δεν έχετε τον χρόνο να ασχοληθείτε ιδιαίτερα με την φροντίδα του κήπου, επιλέξτε κυρίως θάμνους, μικρά δέντρα, παχύφυτα και κακτοειδή.
Η τοποθέτηση δοχείων φύτευσης, γλάστρες, κιούπια κλπ. οριζόντια στο έδαφος θα προσφέρει μια ιδιαίτερη εικόνα στον κήπο σας, απλά φροντίστε να κλαδεύετε τα ανθισμένα φυτά ώστε να διατηρούν τον σχηματισμό τους και με τέτοιο στρόπο φυτέψτε πολυετή καλλωπιστικά χαμηλής ανάπτυξης.   
Σε μεγάλους κήπους για ένα πιο συμμετρικό και καλαίσθητο τελικό αποτέλεσμα, επιλέξτε ανά περιοχές τα ίδια είδη-αποχρώσεις φυτών. 
Το γκαζόν σαν τρόπος εδαφοκάλυψης προσδίδει αναμφίβολα μια καλαίσθητη και φροντισμένη εικόνα σε κάθε κήπο, όμως αν δεν είστε σε θέση να το φροντίζετε τακτικά περιορίστε το σε λιγοστά σημεία ανάμεσα σε περιοχές που θα διαμορφώσετε με χαλίκι, πέτρες, πλάκες, βότσαλα κλπ. 
Πέτρες και κυβόλιθοι θα σας βοηθήσουν να οριοθετήσετε πολύ καλαίσθητα χαμηλά αλλά και υπερυψωμένα παρτέρια. 
Ξεκινώντας την διαμόρφωση ενός παρτεριού συνυπολογίστε την ανάπτυξη των ειδών που θα φυτέψετε, μην προσπαθείτε εξ΄αρχής να γεμίσετε το σημείο και αφήστε κενά ανάμεσα στα φυτά ώστε αυτά μεγαλώνοντας να καλύψουν το έδαφος αλλά με τρόπο που το ένα δεν θα εμποδίζει την ανάπτυξη του άλλου. 
Σημεία κάτω από δέντρα, που δεν ρίχνουν τα φύλλα τους, όπως π.χ εσπεριδοειδή, είναι ιδανικά για να τοποθετήσετε κάποια είδη φυτών που χρειάζονται σκιά. 
Αν εκτός από καλλωπιστικά θέλετε να φυτέψετε λαχανικά, βότανα κλπ. συγκεντρώστε τα σε ένα ξεχωριστό σημείο, ώστε να είναι ευκολότερη η φροντίδα τους και η συνολική εικόνα του κήπου πιο όμορφη. 
Δείτε και...



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: 

Ποιος φοβάται τον Gibson και τα «Τα Πάθη του Χριστού» νο 2;



Άρθρο της Shira Feder για την (Jewish Daily) Forward / ΚΟ

Ήταν ένα πολιτιστικό φαινόμενο που έφτασε στα 600 εκατομμύρια δολάρια στο box office και εξακολουθεί να είναι το υψηλότεροgrossing R-rated φιλμ όλων των εποχών. Χρόνια αργότερα οι άνθρωποι εξακολουθούν να αμφισβητούν πόσο αντισημιτική ταινία ήταν τα Πάθη του Χριστού. Ο Μελ Γκίμπσον, το αστέρι που οδήγησε την ταινία στο αιματηρό, σαδομασοχιστικό του συμπέρασμα, αρνήθηκε να προσλάβει οποιονδήποτε Εβραίο σύμβουλο για να επιβλέπει την ταινία. Οι Εβραίοι στα "Πάθη του Χριστού" απολαμβάνουν να είναι σκληροί, κλωτσούν τον Ιησού όταν είναι κάτω, ενώ οι Ρωμαίοι της ταινίας εμφανίζονται περιστασιακά να συμπεριφέρονται με συμπόνια προς τον Ιησού. Υπήρξε ανησυχία για το πώς αυτό θα επηρέαζε τις δια-θρησκειακές σχέσεις, και απογοήτευση ότι η ταινία θα διαιωνίσει την αντισημιτική ιδέα ότι οι Εβραίοι σκότωσαν τον Ιησού.

Τώρα, ο Mel Gibson σχεδιάζει να το κάνει ξανά. Ο Jim Caviezel, ο ηθοποιός που έπαιξε τον Ιησού στην πρώτη ταινία, επιβεβαίωσε στο USA Today ότι θα επαναλάβει το ρόλο του στη συνέχεια. "Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να πω ότι θα σοκάρουν το κοινό", είπε. "Είναι υπέροχο. Μείνετε συντονισμένοι. "Σε μια συνέντευξη του Νοεμβρίου 2016 στο The Late Show με τονStephen Colbert, ο Gibson ανέφερε ότι άρχισε ήδη να εργάζεται για την ταινία "Η Ανάσταση", όπως ονομάζει το sequel.

Ο Μελ Γκίμπσον δεν ήταν ποτέ ο μεγαλύτερος φαν του εβραϊκού λαού. "Οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για όλους τους πολέμους στον κόσμο!", φώναξε κατά τη διάρκεια της σύλληψής του το 2006, καθώς οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ. Το 2011, δεν αμφισβήτησε τις κατηγορίες της φίλης του. Στην απολογία του στην τηλεόραση, ομολόγησε ότι «(η σύρραξη) Λίβανος - Ισραήλ ήταν εκείνη τη μέρα» και ότι «οι Εβραίοι δεν ήταν άμεμπτοι».

Ο πατέρας του Μελ Γκίμπσον, Χάτον Γκίμπσον, είναι ένας ειλικρινής αρνητής του Ολοκαυτώματος. Το 2003, δήλωσε στουςNew York Times «πηγαίνετε και ρωτήστε έναν εργολάβο κηδειών ή εκείνον που χειρίζεται το κρεματόριο, τι χρειάζεται για να απαλλαγεί από ένα νεκρό σώμα. Χρειάζεται ένα λίτρο βενζίνης και 20 λεπτά. Τώρα, 6 εκατομμύρια;" Ο Mel Gibson δεν κατήγγειλε ποτέ τα λόγια του πατέρα του.

Είναι ο κόσμος έτοιμος για μια συνέχεια των "Παθών του Χριστού"; Το πολωμένο πολιτικό τοπίο του 2018 είναι πολύ διαφορετικό από το περιβάλλον που δημιούργησε το blockbusterτου 2004. Μπορεί μια τέτοια ταινία, που προωθείται από την δύναμη του star ενός ανθρώπου που είναι γνωστός για τις αντισημιτικές του απόψεις, να επιτύχει ποτέ το ίδιο επίπεδο παγκόσμιας αναγνώρισης της προκατόχου της;

"Δεν καταλαβαίνω γιατί μετά από 10 χρόνια αποτελεί ακόμα θέμα", παραπονέθηκε πρόσφατα ο Γκίμπσον στο Variety. "Είμαι στον χώρο αρκετό καιρό για να αναγνωρίσω ότι το Χόλιγουντ θα καλοδεχθεί όποιον μπορεί να φέρει ένα δολάριο", δήλωσε στοPost ο Joshua Malina, ηθοποιός της West Wing και ένας από τους πιο σκληρούς επικριτές του Gibson.

«Τα Πάθη του Χριστού» διαπίστωσε ότι υπήρχε μια αγορά, τόσο αμερικανική όσο και διεθνής, για θρησκευτικές ταινίες. Στην πραγματικότητα δημιούργησε αυτή την αγορά, όταν έλαβε μια σειρά από εγκρίσεις από γνωστούς Αμερικάνους Χριστιανούς, συμπεριλαμβανομένου ενός αμφισβητούμενου από το Βατικανό.

Ο Γκίμπσον προβάλλει τις ταινίες του σε ευαγγελικούς χριστιανούς, οι οποίοι έχουν πρόσφατα ενδυναμώσει την θέση τους λόγω Τραμπ και διατρέχουν τον κίνδυνο να αποξενώσουν πιο μετριοπαθείς και liberal θεατές; Και το πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτή την εποχή αυξανόμενου αντισημιτισμού και εχθρότητας προς τους Εβραίους χρειάζεται ο κόσμος καθόλου την "Ανάσταση";

Διάβασε:



ΚΟ / πηγή

Υπάρχει κι άλλος δρόμος: επιστροφή στη φύση, αειφορία, αυτάρκεια



Στην εργασία για απλή επιβίωση απαντούν «επιστροφή στη φύση, παραγωγική αυτάρκεια και ευζωία με λιτή αφθονία». Μεταξύ άλλων, έχουν οργανώσει ενημερωτικές δράσεις για την αποανάπτυξη και τη συνεργατική οικονομία, σεμινάρια για την αυτάρκεια και τη βιώσιμη μετάβαση στην επαρχία, συνέδρια και εκστρατείες για τη νομιμοποίηση της κάνναβης που θεωρούν το φυτό που θα σώσει τον πλανήτη.
Και μέσα από εκπαιδευτικές δραστηριότητες, φεστιβάλ, ντοκιμαντέρ και εκδόσεις βιβλίων προωθούν την οικολογία, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση αντιπαραβάλλοντας στην ιδιοτέλεια και τη ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων για το κέρδος, τις αξίες τους και τα υπαρκτά παραδείγματα κοινοτήτων ανθρώπων που ζουν σε αρμονία με τη φύση.
Ο λόγος για τους «Ηλιόσπορους» που καθώς ο πλανήτης φτάνει στα όριά του και οι συνθήκες ζωής γίνονται ασφυκτικές τα λόγια και τα έργα τους αποκτούν μια σημαίνουσα επικαιρότητα.
Μας τους συστήνει το μέλος τους Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, σύμβουλος περιβαλλοντικής πολιτικής.
• Ποιοι είναι οι «Ηλιόσποροι»;
Δεν είμαστε μια τυπική οργάνωση αλλά μια παρέα από ανθρώπους με διαφορετικές ειδικότητες που μας ενώνουν κοινά οράματα και αγάπη για την οικολογία, την αυτοοργάνωση, τα ζητήματα της αυτάρκειας και ενός διαφορετικού μοντέλου ζωής.
• Με τι ασχολούνται;
Κατά κύριο λόγο με τον ρόλο των νέων στην ίδια τη ζωή τους, πώς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να ζήσουν σε συνθήκες αξιοβίωτες, την προσπάθεια επανάκτησης της σχέσης τους με την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, αλλά και άλλα θέματα όπως ζητήματα δικαιωμάτων...
• Τι προτείνουν σε θέματα βιωσιμότητας και κοινών πόρων;
Ενα μοντέλο συνεργασίας με το να δημιουργούμε μικρές κοινότητες αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης και αυτό να γίνει όχι απαραίτητα στο στενό πλαίσιο της πόλης, αλλά με την επανάκτηση της υπαίθρου και τον επαναπροσδιορισμό μας.
Εχουμε χάσει την επαφή με το περιβάλλον και την έννοια των κοινών που είναι η συνυπευθυνότητα και το πώς συνδιαχειριζόμαστε πεπερασμένους πόρους: για να τους αξιοποιήσουμε πρέπει να συνεργαστούμε και αυτή είναι η ανείπωτη τραγωδία των κοινών που ιδιαίτερα μετά την κρίση μεταφράζεται σε καταστροφή, όπως γίνεται στις εκτάσεις όπου υπάρχει μια αναδιανομή και συγκέντρωση στα μεγάλα κεφάλαια εκεί που παλιά υπήρχαν πολλοί μικροί κλήροι: το βλέπουμε και στην αγροτική παραγωγή.
Η λύση είναι η επανάκτηση: να βρούμε τρόπους να επανοικειοποιηθούμε τη σχέση με τη φύση και τους φυσικούς πόρους να ανακαλύψουμε πάλι τι σημαίνει το προστατεύω και διαχειρίζομαι τα κοινά.
Ιδιαίτερα μετά την κρίση τίθενται πιεστικά ζητήματα που αφορούν το νερό, τη διαχείριση των υδάτων, την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης.
Μεγάλο είναι το ζήτημα με τους δημόσιους ελεύθερους χώρους που λιγοστεύουν δραματικά και τις πιέσεις που δέχονται από κερδοσκοπικά συμφέροντα και την αυξανόμενη τάση «εξευγενισμού» τους...
• Ομως πόσο εύκολη είναι η επιστροφή στη φύση;
Δεν είναι εύκολο για τον κόσμο της πόλης να ασχοληθεί με την αγροτική παραγωγή και ψάχνουμε τρόπους μέσα από τη δημιουργία μικρών κοινοτήτων και τις συνεργασίες να μοιραστούμε τους περιορισμένους πόρους, να συνθέσουμε τις ικανότητές μας και να έχουμε κι εμείς μια διαρκή επαγρύπνηση να εκπαιδευόμαστε και να αυξάνουμε τις δυνατότητές μας για να ζούμε με καλές συνθήκες ζωής.
Χρειάζεται μια στροφή των νέων στις παραγωγικές δραστηριότητες -οι περισσότεροι απασχολούνται στις υπηρεσίες, δουλεύουν για κάποιο αφεντικό και έχουν εγκαταλείψει την ύπαιθρο, ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί πόροι που αξιοποιούνται λάθος, είτε καταστροφικά με το παραγωγικό μοντέλο των επιδοτήσεων, είτε σταδιακά εγκαταλείπονται ολόκληρες περιοχές, αλλάζουν οι οικονομικές χρήσεις και οι καλλιέργειες με μόνο γνώμονα το κέρδος...
Προτείνουμε το κοινό συλλογικό συμφέρον, την αποκέντρωση και συνεργασία σε μικρές κοινότητες, όχι κοινόβια, αλλά σε καταστάσεις προσαρμοσμένες στην ελληνική κουλτούρα. Να βρούμε τρόπους να κάνουμε τον κόσμο να συνεργάζεται σε συγκεκριμένους στόχους αντί να αναλώνεται σε συνελεύσεις για το πώς θα γίνει κάτι.
Εμείς βάζουμε πρόγραμμα εργασίας και δουλεύουμε με ομότιμες σχέσεις, ουσιαστική συνεργασία και επικοινωνία και με άλλους μικρούς πυρήνες δράσης οργανώνοντας τη διαφορετική αντίληψη από τα κάτω.
Δεν είναι ρόδινα, θέλει διπλάσια δουλειά, αλλά είναι διπλάσια και η ανταμοιβή, στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου.
Η αειφορία σχετίζεται άμεσα με την αυτάρκεια και την κάλυψη των καθημερινών αναγκών, γι’ αυτό και έχουμε εμμονή με την κάνναβη, επειδή συμβάλλει στην οικολογική σωτηρία του πλανήτη καθώς έχει χιλιάδες χρήσεις και καλύπτει πολλές ανθρώπινες ανάγκες.

efsyn

Ολιγαρχική κομματοκρατία και δυναστικό κράτος

Του Γιώργου Κοντογιώργη
Η Αριστερά διαμόρφωσε και εξακολουθεί να διατηρεί μία προβληματική σχέση με το έθνος, ως κοινωνική συλλογικότητα που αντιτείνει τον δικό της λόγο στην πολιτική κυριαρχία της εξουσίας. Με το επιχειρείν, που αξιώνει μια μη παρασιτική κανονιστική πλαισίωση της λειτουργίας του. Με την ελληνική κοσμοσυστημική ιστορία, στο μέρος της που διδάσκει την
πρόοδο, τόσο το οικονομικό (η εταιρική οικονομία) όσο και στο πολιτικό (η αντιπροσώπευση και η δημοκρατία) πεδίο. Προβληματική σχέση έχει με την ίδια την έννοια της ταξικής πάλης, στο μέτρο που εξάρτησε την οικονομική διαδικασία από το κράτος.

Με την εταιρική πολιτειότητα, στο μέτρο που προσεγγίζει τον πολίτη ως προσάρτημα / υπήκοο του κράτους, δηλαδή ως ιδιώτη / μάζα. Με την ιδέα μιας υπέρβασης του δυναστικού κράτους και της ολιγαρχικής κομματοκρατίας, το οποίο προβάλλει ως το καταστάλαγμα της δημοκρατίας, τον δε έλεγχό του από “φίλιες” δυνάμεις ως μοχλό ανόδου του λαού στην εξουσία. Με την ελευθερία, αφού επιλέγει αντ’ αυτής τα δικαιώματα, με το επιχείρημα ότι η κοινωνική συλλογικότητα, η πλειοψηφία, αποτελεί τον μείζονα εχθρό τους.

Τα ανωτέρω φανερώνουν ότι οι πολιτικές δυνάμεις και, εν προκειμένω, η ελληνική Αριστερά, ήταν και εξακολουθεί να είναι σε πλήρη αναντιστοιχία τόσο με το όποιο ιδεολογικό διακύβευμα της Αριστεράς, όσο και με την πολιτική ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας. Εμφανίζεται διακινούσα ένα, αναντίστοιχο προς την ανθρωποκεντρική ανάπτυξη της κοινωνίας, πολιτικό (και οικονομικό) σύστημα, καθώς και πολιτικές ιδεολογίες και προφανώς πρακτικές που ήσαν ξένες προς την ιδιοσυστασία, δηλαδή τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Η ελληνική κοινωνία, καθώς ήταν ανθρωποκεντρικά υποστασιοποιημένη, δηλαδή ελεύθερη, και μάλιστα υπό ένα οικουμενικό πρίσμα, προσδοκούσε τη συμμετοχή της στην οικονομική διαδικασία και περαιτέρω στην αναδιανομή του οικονομικού προϊόντος και όχι την αποφεουδαλικοποίησή της. Την αναδιανομή ακριβώς αυτήν η πολιτική τάξη της την προσέφερε με μέσον την προσάρτησή της στην πολιτική της πελατεία, με την προώθηση του παρασιτικού “επιχειρείν”, ή με πολιτικές κοινωνικής “προστασίας”.
Η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο στο όνομα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, οικοδόμησε ένα κράτος διαπλοκής, πελατειακά δομημένο, με αποτέλεσμα τη γιγάντωση της παρασιτικής οικονομίας και της διαφθοράς, που σηματοδοτούσε την ολική επαναφορά στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα.

Η πέραν του ΠΑΣΟΚ Αριστερά, συμμετείχε ως παρακολούθημα στη διαρπαγή αυτή παντού όπου είχε την επιρροή της δυνατή. Έχει ενδιαφέρον να προσεχθεί ότι την ιδεολογική υποστήριξη των πεπραγμένων του κράτους αυτού και την ιστόρηση του Ελληνισμού με βάση τα πεπραγμένα του, την ανέλαβε κυρίως η κατά δήλωση αριστερή διανόηση.

Όσο η διαπλοκή και η διαφθορά γινόταν καθεστώς σε όλες τις πτυχές του κράτους, η διανόηση αυτή προσερχόταν πρόθυμη να συμβάλει στη θωράκιση της ασυλίας της πολιτικής τάξης με νομικές πρόνοιες που την έθεταν προκλητικά υπεράνω της δικαιοσύνης, και να χρεώσει την ευθύνη των κακώς κειμένων στην κοινωνία και στο παρελθόν της. Σε κάθε περίπτωση, είναι πασιφανές ότι οι δυσμορφίες αυτές της ελληνικής πολιτικής ζωής, που προσιδιάζουν εγγενώς στο νεοελληνικό κράτος, δεν απαντώνται στο ιστορικό παρελθόν της ελληνικής κοινωνίας.

Με άλλα λόγια, η προβληματική σχέση της ελληνικής Αριστεράς με το “επιχειρείν”, με την “εθνική” αναφορά της κοινωνικής συλλογικότητας, με την ελευθερία, την αντιπροσώπευση και τη δημοκρατία, αν και συνάδουν υπό μια έννοια με την απώτερη ιδεολογία της Αριστεράς, οφείλεται στην ιστορική σχέση που εγκαθιδρύθηκε μεταξύ αφενός των πολιτικών δυνάμεων του νεοελληνικού κράτους και αφετέρου της ελληνικής κοινωνίας, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η αστική τάξη του μείζονος Ελληνισμού.
Η αμφισβήτηση της συνέχειας

Η ιδεολογικά φορτισμένη επιλογή ορισμένων νεοελλήνων διανοουμένων να ιστορήσουν την ελληνική κοινωνία με βάση τα πεπραγμένα του κράτους, θα οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα προσομοιάζει με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Όπως είδαμε, ωστόσο, η επιλογή αυτή, θέτει ως προϋπόθεση ότι δεν συντρέχει η ελληνική “συνέχεια”, δηλαδή η αδιατάρακτη εθνική συνείδηση κοινωνίας του Ελληνισμού.

Αυτό, όμως, διαψεύδεται αναντιλέκτως από τις πηγές, οι οποίες επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας ισχυρής συλλογικής ταυτότητας, με πολιτικό υπόβαθρο την έννοια του έθνους κοσμοσυστήματος. Το δίλημμα για τον Ελληνισμό δεν ήταν η μετάβασή του στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα, αλλά ο τρόπος της μετάβασης. Εάν δηλαδή, θα εισήρχετο σ’ αυτήν φέρνοντας μαζί του το κεκτημένο της ανθρωποκεντρικής φάσης της οικουμένης και, μάλιστα αποκαθαρμένο από τις επιβαρύνσεις που επέβαλε η μακραίωνη οθωμανική αυθαιρεσία. Ή αντιθέτως θα οπισθοδρομούσε στην ομόλογη ανθρωποκεντρική περίοδο της μεταβατικής κρατικής δεσποτείας που ο ίδιος έζησε κατά την μυκηναϊκή εποχή.

Η συντριπτική ήττα της Ελληνικής Επανάστασης έμελε να ανατρέψει τους σχεδιασμούς της ηγεσίας της, με αποτέλεσμα το νεοελληνικό κράτος να λειτουργήσει συγχρόνως ως μοχλός ανθρωποκεντρικής οπισθοδρόμησης της ελλαδικής κοινωνίας και ως υπομόχλιο μιας πρωτοφανούς συρρίκνωσης του Ελληνισμού. Η πολυσήμαντη αυτή ασυμβατότητα του νεοελληνικού κράτους με τον Ελληνισμό είχε ως συνέπεια να μην δυνηθεί, έως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, να ενσαρκώσει το ουσιώδες της εθνικής του προσδοκίας. Και περαιτέρω να λειτουργήσει σταθερά ως τυπικό παράσιτο επί της ελληνικής κοινωνίας, την οποία συνέχισε να απομυζά αδιαλείπτως έως σήμερα.


Πηγή: slpress.gr

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Πεκάν: Ο ξηρός καρπός που… μιλάει στην καρδιά

Πεκάν: Ο ξηρός καρπός που… μιλάει στην καρδιά
Το ότι οι ξηροί καρποί είναι εξαιρετικά υγιεινοί είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο.
Δεκάδες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει κατά καιρούς ότι ωφελούν τον εγκέφαλομειώνουν τις κρίσεις άσθματοςσυμβάλλουν στη μακροζωία και διευκολύνουν την απώλεια των περιττών κιλών.

Η επιλογή του ενός ή του άλλου ξηρού καρπού είναι συνήθως θέμα προσωπικής προτίμησης, αφού άλλοι προτιμούν τη γεμάτη γεύση του φουντουκιού, άλλοι το γήινο άρωμα του αμύγδαλου και άλλοι την τρυφερή υφή του καρυδιού. Ο κάθε ξηρός καρπός έχει βέβαια και τα δικά του οφέλη για την υγεία. Για παράδειγμα, τα καρύδια συμβάλλουν στη μείωση της κακής χοληστερίνης, τα αράπικα φιστίκια ενισχύουν το ανοσοποιητικό, ενώ τα αμύγδαλα έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση.
Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nutrients, σημαντική είναι η συμβολή και ενός άλλου, λιγότερο γνωστού, ξηρού καρπού στην υγεία της καρδιάς. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, τα πεκάν, ένας καρπός που μοιάζει στο σχήμα με το καρύδι και έχει βουτυρένια υφή αλλά γλυκιά γεύση, συνδέονται με θετικές επιδράσεις για την καρδιά και τον μεταβολισμό.
pecan 1

Πεκάν & καρδιομεταβολική υγεία

Προκειμένου να εξετάσουν τον ρόλο των πεκάν συγκεκριμένα, ερευνητές από το ίδρυμα ερευνών Jean Mayer USDA Human Nutrition Research Center on Aging του Πανεπιστημίου Ταφτς μελέτησαν μια μικρή ομάδα 26 αντρών και γυναικών, που όλοι ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, δεν αντιμετώπιζαν όμως προβλήματα υγείας.
Καθένας από τους συμμετέχοντες ακολούθησε για τέσσερις εβδομάδες μια τυπική αμερικανική διατροφή και για άλλες τέσσερις εβδομάδες την ίδια διατροφή (ίδιες θερμίδες, ίδια ποσότητα λιπαρών και υδατανθράκων) αλλά με προσθήκη μιας ποσότητας πεκάν καθημερινά (15% των συνολικών θερμίδων). Οι ερευνητές παρακολουθούσαν στενά τη διατροφή των συμμετεχόντων ώστε να εξασφαλίσουν πως το μόνο που άλλαξε από τη μια περίοδο μελέτης στην άλλη ήταν η προσθήκη του ξηρού καρπού. Με τον τρόπο αυτόν, θα μπορούσαν να αποδώσουν τις όποιες αλλαγές στην υγεία των συμμετεχόντων στα πεκάν και όχι σε άλλους παράγοντες.
Η προσθήκη των πεκάν, σύμφωνα με τα ευρήματα, βελτίωσε την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Επίσης, παρατηρήθηκε μια βελτίωση και σε άλλους δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας, συγκεκριμένα ως προς τα επίπεδα της ινσουλίνης στον ορό του αίματος των συμμετεχόντων αλλά και στη λειτουργία των βήτα κυττάρων του παγκρέατος, τα οποία αποθηκεύουν και απελευθερώνουν την ινσουλίνη.
«Τα πεκάν είναι πλούσια σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά, επομένως η αντικατάσταση ενός μέρους των κορεσμένων λιπαρών της διατροφής με αυτά τα πιο υγιεινά λιπαρά μπορεί να εξηγήσει τα καρδιοπροστατευτικά οφέλη που παρατηρήσαμε» αναφέρει σχολιάζοντας τα ευρήματα η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Νταϊάν ΜακΚέι και προσθέτει: «Τα πεκάν όμως παρέχουν και βιοενεργά φυτικά συστατικάβιταμίνες και απαραίτητα μέταλλα που πιθανότατα έπαιξαν ρόλο στα αποτελέσματα που είδαμε».
«Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός» καταλήγει η ΜακΚέι «ότι μια μικρή αλλαγή και μόνο –η καθημερινή κατανάλωση μιας ποσότητας πεκάν– μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στην υγεία ενός πληθυσμού υψηλού κινδύνου».
Η μειωμένη ευαισθησία (αντίσταση) στην ινσουλίνη είναι πολύ συχνή στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα και αποτελεί βασικό παράγοντα κινδύνου για τον διαβήτη τύπου 2 και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Έτσι, μια βελτίωση σε αυτόν τον σημαντικό δείκτη, ιδίως με τη βοήθεια απλών στρατηγικών όπως οι αλλαγές στη διατροφή, συνεπάγεται μείωση του κινδύνου εμφάνισης των παραπάνω παθήσεων, με τα ανεκτίμητα οφέλη που αυτό έχει για τη γενικότερη υγεία και την ποιότητα ζωής.

onmed.gr