Η απάντησή μου στην Εξεταστική Επιτροπή ΟΠΕΚΕΠΕ
Και ποτέ δεν κινήθηκα από ζήλια.
Αυτό που με τρώει — αυτό που με σηκώνει να μιλήσω — είναι κάτι πολύ πιο δυνατό: η αδικία και η οργή απέναντι στο άδικο.
Ποτέ δεν έκανα τίποτα για προσωπικό όφελος.
Μίλησα γιατί αυτό που βλέπω καθημερινά είναι ένα σύστημα που πνίγει τους τίμιους και προστατεύει τους ισχυρούς.
Όταν κάποιοι προσπαθούν να μετατρέψουν ένα θέμα ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ σε προσωπικό καβγά, κάτι φοβούνται.
Δεν είναι προσωπικό. Είναι κοινωνικό.
Είναι πολιτικό. Είναι ηθικό.
Ο κόσμος στενάζει και κάποιοι ζουν σε πολυτέλειες που δεν εξηγούνται με κανέναν τρόπο.
Και αντί να απαντήσουν, πετάνε λάσπη.
Στο ΟΠΕΚΕΠΕ, χτες, προσπάθησαν να με παρουσιάσουν σαν «ζηλιάρα» και ότι με έβαλαν άλλοι να μιλήσω.
Δεν είναι αλήθεια. Δεν υπήρξε χειραγώγηση. Ό,τι είπα ήταν από οργή και αίσθηση αδικίας.
Και κάτι ακόμα:
Το βρώμικο σύστημα συνεχίζει να συγκαλύπτει, να προστατεύει τους δικούς του και να θυσιάζει τους πολίτες.
Αλλά όσο κι αν παλεύουν να κρύψουν την αλήθεια, στο τέλος θα βγει στην επιφάνεια.
Δεν θα σωθεί κανείς πίσω από τη λάσπη που ρίχνει.
Η κοινωνία ρωτάει:
Πού βρέθηκαν τόσα λεφτά; Ποιος τα πλήρωσε; Ποιος τα κάλυψε;
Δεν φοβάμαι να μιλήσω.
Φοβούνται μόνο όσοι έχουν κάτι να κρύψουν.
Και ένα ξέρω καλά: η αλήθεια μου δεν θα θαφτεί — γιατί δεν έχω τίποτα να κρύψω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου