Κύρια σημεία:
- Ο δήμαρχος του Έσσεν δήλωσε ότι σχεδόν κάθε γερμανική πόλη βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
- Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, μόνο 10 από τους 396 δήμους μπορούν να παρουσιάσουν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.
- Το συνολικό έλλειμμα για όλες τις γερμανικές πόλεις έχει αυξηθεί στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2025.
- Η στέγαση και η ένταξη των προσφύγων αναφέρονται ως οι κύριοι παράγοντες των ελλείψεων του προϋπολογισμού.
- Η μαζική μετανάστευση εκτιμάται ότι κοστίζει στη Γερμανία τρισεκατομμύρια ευρώ, αποτελώντας ένα τεράστιο οικονομικό βάρος αντί για λύση σε δημογραφικά ζητήματα.
- Το πακέτο βοήθειας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για τις πόλεις θεωρείται ευρέως ανεπαρκές για την αντιμετώπιση της κλίμακας της κρίσης.
- Η υπερχρέωση μεταξύ των ιδιωτών αυξάνεται επίσης, επιδεινώνοντας την εθνική οικονομική δυσπραγία.
Μια καθολική δημοτική κατάρρευση
Η οικονομική μετάδοση δεν είναι πλέον απομονωμένη στις μεταβιομηχανικές πόλεις που αγωνίζονται. Ο δήμαρχος του Έσσεν, Τόμας Κούφεν, μέλος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) του καγκελαρίου Φρίντριχ Μερτς, έδωσε μια ανατριχιαστική διάγνωση που ισχύει για ολόκληρη τη χώρα. «Σχεδόν κάθε γερμανική πόλη βρίσκεται τώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας», δήλωσε ο Kufen, αφαιρώντας κάθε αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα τοπικό πρόβλημα. Αποκάλυψε ότι στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας, τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, μόλις 10 από τις 396 πόλεις και δήμους μπορούν να παρουσιάσουν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Δεν πρόκειται για αργή πτώση. Είναι μια συστημική αποτυχία που συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο.
Ο Kufen περιέγραψε μια νέα και τρομακτική πραγματικότητα όπου ο πλούτος δεν μπορεί πλέον να παρέχει προστασία. «Αυτό που είναι νέο είναι ότι όλες οι πόλεις έχουν την πλάτη τους στον τοίχο», είπε στην εφημερίδα Bild, προειδοποιώντας ότι ακόμη και οι προηγουμένως εύπορες πόλεις θα αντιμετωπίσουν τώρα πάγωμα του προϋπολογισμού. Αυτή η παγκόσμια κρίση θέτει ένα θεμελιώδες ερώτημα σχετικά με το μέλλον του ίδιου του γερμανικού κράτους πρόνοιας. Ο Kufen έθεσε το κρίσιμο ερώτημα που πολλοί πολιτικοί φαίνεται να φοβούνται να θέσουν: «Πρέπει να μιλήσουμε για το τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε το ίδιο το κράτος πρόνοιας να μην γίνει κοινωνική υπόθεση. Αυτό σημαίνει: Τι θέλουμε να αντέξουμε οικονομικά και τι άλλο μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά;»
Το συγκλονιστικό κόστος των ανοιχτών συνόρων
Ενώ η πολιτική τάξη στο Βερολίνο συζητά αφηρημένα ιδανικά, οι δήμαρχοι στην πρώτη γραμμή κοιτάζουν υπολογιστικά φύλλα γεμάτα με κόκκινο μελάνι. Η πόλη του Έσσεν, με πληθυσμό σχεδόν 600.000 κατοίκων, παρέχει μια τέλεια μελέτη περίπτωσης. Η πόλη είχε σχεδιάσει σχολαστικά έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό για το 2025, αλλά αντί για ένα μικρό πλεόνασμα, αντιμετωπίζει τώρα ένα καταστροφικό έλλειμμα 123 εκατομμυρίων ευρώ. Τι προκάλεσε αυτή την οικονομική μαύρη τρύπα; Για άλλη μια φορά, το κόστος στέγασης και ένταξης των προσφύγων βρίσκεται κοντά στην κορυφή της λίστας.
Το αφήγημα ότι η μαζική μετανάστευση είναι μια λύση για την κρίση του προϋπολογισμού και των συντάξεων της Γερμανίας έχει εκτεθεί ως ένας καταστροφικός λάθος υπολογισμός. Το άμεσο κόστος είναι συγκλονιστικό, καταναλώνοντας τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως σε κοινωνικές παροχές, στέγαση και προγράμματα ένταξης. Αλλά αυτό είναι μόνο το ορατό τμήμα του παγόβουνου. Το κρυφό κόστος βυθίζει σιωπηλά τους δημοτικούς προϋπολογισμούς: εκτοξευόμενες τιμές κατοικιών που ωθούν τους ντόπιους έξω από την αγορά, υπερφορτωμένα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και προϋπολογισμοί εκπαίδευσης που καταπονούνται από μια ταχέως μεταβαλλόμενη δημογραφική ομάδα φοιτητών.
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία από το Έσσεν αποκαλύπτουν ότι περίπου το 24,5 τοις εκατό των μαθητών του δημοτικού σχολείου ταξινομούνται ως «μη Γερμανοί», ποσοστό που εκτινάσσεται στο 35 τοις εκατό όταν περιλαμβάνονται εκείνοι με «μεταναστευτικό υπόβαθρο». Η εκπαίδευση αυτού του πληθυσμού δεν είναι απλή υπόθεση προσθήκης περισσότερων γραφείων. Απαιτεί ακριβά, εξειδικευμένα μαθήματα ένταξης και υψηλότερο κόστος ανά μαθητή για να αντισταθμίσει σημαντικά εκπαιδευτικά ελλείμματα, επιβαρύνοντας δυσβάσταχτα τα οικονομικά της πόλης.
Η πίεση επεκτείνεται βαθιά στο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας. Ένα συγκλονιστικό 63 τοις εκατό όλων των δικαιούχων κοινωνικής πρόνοιας στη Γερμανία είναι αλλοδαποί ή έχουν ξένο υπόβαθρο, μια δημογραφική ομάδα που αντιπροσωπεύει πολύ μικρότερο μερίδιο του συνολικού πληθυσμού. Αυτή η ανισορροπία αποκαλύπτει ένα σύστημα εκμετάλλευσης, ένα σύστημα όπου οι συνεισφέροντες είναι όλο και περισσότεροι από τους δικαιούχους. Ορισμένες έρευνες, συμπεριλαμβανομένης αυτής του καθηγητή Bernd Raffelhüschen του Πανεπιστημίου Albert Ludwig στο Φράιμπουργκ, δείχνουν ότι αυτή η πολιτική έχει ήδη κοστίσει στη Γερμανία 5,8 τρισεκατομμύρια ευρώ και θα μπορούσε τελικά να φτάσει τα 19,2 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Ένα επίδεσμο σε μια αιμορραγία
Ως απάντηση στην κλιμακούμενη κρίση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρότεινε ένα γιγαντιαίο πακέτο χρέους με σκοπό τη διάσωση των πόλεων. Αλλά από την οπτική γωνία των τοπικών ηγετών όπως ο δήμαρχος Kufen, είναι μια θλιβερά ανεπαρκής χειρονομία. Εξήγησε ότι το Έσσεν θα λάβει 335 εκατομμύρια ευρώ σε 12 χρόνια, τα οποία αναλύονται σε «μόλις 28 εκατομμύρια ετησίως». Με το κόστος κατασκευής να εκρήγνυται, ο Kufen σημείωσε ότι αυτό το ποσό, «με τύχη θα ήταν αρκετό για δυόμισι σχολεία».
Η λύση του Kufen δεν είναι απλώς μια έκκληση για περισσότερα χρήματα, αλλά μια κραυγή για ελευθερία από μια ασφυκτική γραφειοκρατία. Υποστήριξε ότι οι πόλεις χρειάζονται πραγματικά «όχι μόνο τα χρήματα για επενδύσεις, αλλά απλώς λιγότερη γραφειοκρατία, ευκολότερα βραβεία, λιγότερες απαιτήσεις, ώστε να καταλήξω να κάνω περισσότερα με τα λίγα χρήματα». Αναγκάστηκε να επιβάλει «περιοριστική διαχείριση νοικοκυριού» στο Έσσεν, όπου οποιαδήποτε δαπάνη άνω των 5.000 ευρώ απαιτεί ειδική άδεια. Συνοψίζοντας τη δεινή κατάσταση, είπε: «Δεν έχουν μείνει πολλά».
Οι συνέπειες αυτής της αποτυχίας εκτείνονται πολύ πέρα από τα ισορροπημένα βιβλία. Ο Kufen εξέδωσε μια αυστηρή προειδοποίηση για τον ίδιο τον ιστό της κοινωνίας, δηλώνοντας: «Επειδή εκεί οι πολίτες ανακαλύπτουν αν το κράτος λειτουργεί. Αν μπορώ να βρω παιδικό σταθμό ή αν ανάβουν οι λάμπες του δρόμου τη νύχτα. Εάν δεν μπορείτε πλέον να τα κάνετε όλα αυτά, οι άνθρωποι που πληρώνουν φόρους έχουν την εντύπωση ότι οι πολιτικοί δεν τα αντιμετωπίζουν σωστά. Και αυτό είναι επικίνδυνο». Όταν το κράτος δεν μπορεί πλέον να παρέχει βασικές υπηρεσίες, το κοινωνικό συμβόλαιο σπάει και η ίδια η δημοκρατία απειλείται.
Αυτή η δημοτική κατάρρευση αντικατοπτρίζεται στις ζωές των απλών Γερμανών. Ο αριθμός των ατόμων που ταξινομούνται ως «υπερχρεωμένοι» αυξήθηκε για πρώτη φορά εδώ και έξι χρόνια, περιλαμβάνοντας πλέον 5,7 εκατομμύρια πολίτες που παλεύουν με την αύξηση των ενοικίων, του ηλεκτρικού ρεύματος και των τιμών των τροφίμων. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση φαίνεται να είναι εξίσου οικονομικά ανίκανη, έχοντας «υπολογίσει λάθος» δισεκατομμύρια σε πληρωμές κοινωνικής πρόνοιας. Τα έγγραφα του υπουργείου αποκάλυψαν ότι ένας προγραμματισμένος προϋπολογισμός 36 δισεκατομμυρίων ευρώ για το επίδομα των πολιτών ήταν μια φαντασίωση, με την πραγματική ανάγκη να αναμένεται να είναι πιο κοντά στα 46 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή η ασυμφωνία έχει προκαλέσει οργή, ωστόσο η άρνηση της κυβέρνησης δεν είχε ουσιαστικά αντίθετα στοιχεία. Καθώς οι πόλεις χρεοκοπούν και οι άνθρωποι πνίγονται στα χρέη, το γερμανικό κράτος αποδεικνύει ότι δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί τις δικές του υποθέσεις, εγείροντας το επείγον ερώτημα: ποιος θα μείνει να πληρώσει τον λογαριασμό;
https://www.naturalnews.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου