Η Παβλοφιανή Αριστερά γίνεται έξαλλη μόνο και μόνο με την προοπτική κάθε νέας πρωτοβουλίας Τραμπ.
Το κλιμακούμενο αντιδραστικό δηλητήριο και η υστερία του είναι βαθμονομημένα με την επιτυχία της τελευταίας πολιτικής του Τραμπ.
Ωστόσο, το νέο σκληροπυρηνικό αριστερό Δημοκρατικό Κόμμα δεν προσφέρει καμία αντίθετη ατζέντα για να εξηγήσει την οργή του.
Ακόμα λιγότερο οι Δημοκρατικοί επιχειρούν διακομματικές προσπάθειες για τη θέσπιση κοινής νομοθεσίας.
Πάρτε για παράδειγμα την εξωτερική πολιτική.
Δημοκρατικοί γερουσιαστές κατήγγειλαν την πρόσφατη σύνοδο κορυφής Τραμπ-Πούτιν στην Αλάσκα ως αποτυχία. Στη συνέχεια, κατέληξαν σε κατάθλιψη όταν, λίγες μέρες αργότερα, μια συνοδεία Ευρωπαίων ηγετών και του προέδρου Ζελένσκι της Ουκρανίας πέταξαν ξαφνικά στον Λευκό Οίκο.
Τα ευρώ επαίνεσαν τον Τραμπ για την προσφορά κάποιου είδους διαπραγματευμένης οδού προς την ειρήνη μετά από τρία και πλέον χρόνια πολέμου και περίπου 1,5 εκατομμύριο νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους και αιχμαλώτους και από τις δύο πλευρές — στο κατώφλι της Ευρώπης.
Γιατί, λοιπόν, οι Δημοκρατικοί έφεραν αντίρρηση σε τέτοιες διαπραγματεύσεις από τον Τραμπ;Μ
Ήταν ο λόγος που δεν συνέβη κάτι τέτοιο κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπάιντεν, όταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, μετά τις προηγούμενες εισβολές του κατά την εποχή Ομπάμα;
Ποιο είναι το εναλλακτικό σχέδιο της αριστεράς; Η παλιά ιδέα του Μπάιντεν να παρέχει στην Ουκρανία αρκετά χρήματα και όπλα για να συνεχίσει να μάχεται και να πεθαίνει, αλλά χωρίς δρόμο προς τη νίκη ή μια διαπραγματευμένη ειρήνη;
Θα προτιμούσαν ένα τέταρτο, πέμπτο ή έκτο έτος πολέμου ή ένα επιπλέον εκατομμύριο θύματα;
Όσο περισσότερο ο Τραμπ πίεζε σχεδόν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ να πληρώσουν το υποσχεθέν δύο τοις εκατό του ΑΕΠ τους για την άμυνα, τόσο περισσότερο οι Δημοκρατικοί εξοργίζονταν με την επιρροή του Τραμπ στο εξωτερικό.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ θέλουν τώρα να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ και διακηρύσσουν με ενθουσιασμό ότι ο Τραμπ είναι «μπαμπάς».
Οι Δημοκρατικοί εξέφρασαν την έξαψή τους για αυτό, αφού οι Ευρωπαίοι υποτίθεται ότι μισούν τον Τραμπ, όχι τον θαυμάζουν για την επανεκκίνηση του ΝΑΤΟ.
Θα προτιμούσαν το παλιό, αφοπλισμένο ΝΑΤΟ;
Υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, πάνω από 10 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες κατέκλυσαν τη χώρα, μερικές φορές 10.000 την ημέρα στα νότια σύνορα.
Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο εγκληματίες εισέβαλαν.
Ωστόσο, τώρα υπάρχει ουσιαστικά μηδενική παράνομη μετανάστευση και πάνω από 100.000 αλλοδαποί που έχουν παρανομήσει έχουν απελαθεί. Ένα εκατομμύριο που εισήλθαν παράνομα έχουν επιστρέψει οικειοθελώς στην πατρίδα τους.
Ωστόσο, η αριστερά έχει αγωνιστεί με νύχια και με δόντια κατά της εφαρμογής του νόμου περί μετανάστευσης.
Πιστεύουν ότι είναι νόμιμο και ηθικό να παραβιάζουν τον νόμο περί μετανάστευσης, αλλά ανήθικο και παράνομο να τον επιβάλλουν;
Ποια είναι η λύση τους;
Για να επιτρέψουμε την είσοδο 20, 30 ή 40 εκατομμυρίων επιπλέον παράνομων μεταναστών να διαστρεβλώσουν την απογραφή και να φέρουν νέους ψηφοφόρους και εκλογικές περιφέρειες;
Είναι το σχέδιό τους να προστατεύσουν 400.000 παράνομους αλλοδαπούς εγκληματίες για να περιφέρονται κατά βούληση;
Ή να προσθέσουμε άλλες 600 περιοχές καταφυγίου που δεν θα παραδίδουν παράνομους μετανάστες στις αρχές μετανάστευσης;
Οι Δημοκρατικοί υποστήριζαν στο παρελθόν τους αμοιβαίους δασμούς για να σώσουν τις αμερικανικές θέσεις εργασίας και επιχειρήσεις —ενώ προειδοποιούσαν για τον κινεζικό μερκαντιλισμό.
Αλλά τώρα επικρίνουν τον Τραμπ για τη διαπραγμάτευση δασμών με δεκάδες έθνη σε μια προσπάθεια μείωσης του μη βιώσιμου εμπορικού ελλείμματος του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Μέχρι στιγμής, η Ουάσινγκτον προβλέπει νέα έσοδα ύψους 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ξένες επιχειρήσεις έχουν υποσχεθεί να επενδύσουν μεταξύ 10 και 15 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι εμπορικοί εταίροι έχουν μειώσει τους δασμούς σε αμερικανικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Γιατί λοιπόν αυτή η αριστερή φρενίτιδα;
Έχουν αντίρρηση για το υπερβολικά μεγάλο νέο ομοσπονδιακό εισόδημα;
Υπάρχουν πάρα πολλές νέες ξένες επενδύσεις;
Είναι οι νέοι δασμοί ξένων εταιρειών πολύ χαμηλοί στις αμερικανικές εξαγωγές; Ανησυχούν οι Δημοκρατικοί ότι η Κίνα μπορεί να χάσει χρήματα;
Σε 35 λεπτά βομβαρδισμού ακριβείας, ο Ντόναλντ Τραμπ απενεργοποίησε το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα που προετοιμάζονταν για πυρηνικά όπλα.
Λίγοι Ιρανοί και κανένας Αμερικανός δεν πέθανε. Δεν ακολούθησε ευρύτερος πόλεμος.
Και οι Δημοκρατικοί εξακολουθούσαν να καταριούνται την ενέργεια του Τραμπ.
Προτιμούσαν τη «Συμφωνία με το Ιράν» της εποχής Ομπάμα που είχε φέρει το Ιράν στο κατώφλι της απόκτησης πυρηνικών όπλων;
Ήθελαν άραγε το θεοκρατικό Ιράν να έχει πυρηνικά όπλα για να απειλήσει το δημοκρατικό Ισραήλ;
Παραπονιούνται οι Δημοκρατικοί ότι ο Τραμπ κάνει υπερβολικά tweets και μερικές φορές είναι αγενής στις αναρτήσεις του;
Όχι ακριβώς. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Γκάβιν Νιούσομ, προσπαθεί να ξεπεράσει τον Τραμπ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η βουλευτής Τζάσμιν Κρόκετ απαντά με σεξουαλικές επιθέσεις.
Οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο έριξαν γαμημένες βόμβες.
Τι εξηγεί τον μηδενισμό των Δημοκρατικών;
Πρώτον, η προηγούμενη κυβέρνηση Μπάιντεν ήταν από τις πιο άσκοπες, διεφθαρμένες και αντιδημοφιλείς στη σύγχρονη ιστορία.
Έτσι, η αντίθεση με τις επιτυχίες του Τραμπ είναι πολύ δύσκολο να ανεχθεί.
Δεύτερον, οι Δημοκρατικοί μισούν τόσο πολύ τον Τραμπ, τον αγγελιοφόρο, που επιδιώκουν να καταστρέψουν ολόκληρο το μήνυμά του, ακόμα και όταν αυτό ωφελεί τη δική τους χώρα και τον κόσμο γενικότερα.
Αν ο Τραμπ επιβάλει την ειρήνη, προτιμούν τον πόλεμο.
Αν κηρύξει πόλεμο στο έγκλημα, θα πάρουν το μέρος του εγκληματία.
Αν σταματήσει την παράνομη μετανάστευση, θέλουν περισσότερους παράνομους μετανάστες.
Τρίτον, φοβούνται ότι δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις στο ιστορικό του Τραμπ, επειδή η ατζέντα του είναι κοινή λογική και υποστηρίζεται από την πλειοψηφία των Αμερικανών.
Τέταρτον, η αριστερά δεν μπορεί να σταματήσει την επιτυχία του Τραμπ.
Τίποτα δεν φαίνεται να τον καταστρέφει — ούτε η έφοδος στο σπίτι του, ούτε οι 93 κατηγορίες εναντίον του, ούτε οι προσπάθειες διαγραφής του από τις πολιτειακές ψηφοφορίες, ούτε δύο παραπομπές σε δίκη, ούτε καν δύο απόπειρες δολοφονίας.
Αντίθετα, όλα αυτά τον έκαναν μόνο πιον δυνατό — και άρα πιο μισητό.
https://amgreatness.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου