Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς τίποτε δέν πάει καλά, ὄχι μόνον σ᾿αὐτή τήν χώρα, αὐτό εἶναι τό "σιγουράκι" πού λένε στό ποδοσφιαρικό στοίχημα, ἀλλά γενικῶς ἀνά τήν ὑφήλιον. Ἔτσι σκεφτόμουν καθώς ἔβαζα τό προηγούμενο θέμα, γιά ὅλο αὐτό πού παίζουν σέ βάρος μας τά σιχάματα πού θέλουν νά λέγονται κι᾿"ἐξουστική ἐλίτ ", μήν πῶ τώρα, κι᾿ ἔφθασα,γιά ἀκόμη μία φορά, στό γνωστό συμπέρασμα : Εἶναι αὐτοί πού μᾶς θέλουν μές τόν ἀρνητισμό, τήν μαυρίλα, τήν κακή διάθεσιν καί γενικῶς σ᾿ὅ,τι ἄσχημο πού μπορεῖ νά μᾶς ἔχει σέ μία κατάστασιν νοσηρή. Τότε θυμήθηκα πώς τό πρωΐ ξύπνησα σιγοψιθυρίζοντας ἕνα τραγούδι ! Ἕνα τραγούδι ὄχι μόνον ἑλληνικό. ἀλλά καί ῥεμπέτικο ! Τόσο ἀσυνήθιστο γιά ἐμένα κάτι τέτοιο !! Ἐδῶ πού τά λέμε οὔτε στό ξύπνιο μου δέν μοῦ συμβαίνει ! Καί λέω, ναί βρέ παιδί μου, ἔτσι θέλουν αὐτά τά βδελύγματα. Νά τούς δείχνῃς πώς ὅσο καί νά θέλουν νά σέ βλάψουν, κυρίως ψυχολογικά, νά τούς τό γυρίζῃς μέ χαρούμενη διάθεσιν καί μάλιστα ἀκόμη καλλίτερα μέσα στόν ῥυθμό. Ἀκόμη, ἀκόμη καλλίτερα ; Δῶσε τους αὐτό πού δέν περιμένουν : ἑλληνικό ῥυθμό, τραγουδισμένο μέσα ἀπό τήν ἀπόλυτα ἑλληνική βίωσιν.
Πῶς γλεντοῦσαν οἱ παπποῦδες μας μας ; ( Ἔ γιά τούς γονεῖς εἶχαν ἐξευρωπαϊστεῖ τά πράγματα, ὁπότε πᾶμε στούς παπποῦδες μας ). Πῶς διασκέδαζαν ; Στήν ταβέρνα, μέ τήν ρετσίνα, τό οὐζάκι, τούς μεζέδες καί τήν λαϊκή ἕως ῥεμπέτικη μουσική.
Ἄς τό καλό πιά. Τόση μαυρίλα ! Καί ἐκεῖ πού πᾶς νά τό χαρῇς λίγο, νἄσου οἱ ἐπικρίσεις ! Ἐσύ γλεντᾶς κι᾿ὁ κόσμος καίγεται ! Σωστά, δέν τό ρίχνουμε ὁμαδόν στό κλᾶμα ὥστε νά εἴμαστε ὅλοι ...ἰκανοποιημένοι ; Ἔ, ὄχι ! Θά κάνω ὅ,τι μ᾿ἀρέσει καί σ᾿ὅποιον ἀρέσει. Σ᾿ὅποιον ὄχι, χμμ...
Μ᾿αὐτό τό τραγούδι στά χείλη ξύπνησα :
Πρίν τό χάραμα - Στέλιος Καζαντζίδης
Ὅμως θά μποροῦσε νά ἦταν κι᾿αὐτό :
Τί σοῦ ᾿κανα καί μ᾿ἐγκατέλειψες - Πᾶνος Τζανετῆς
Καί στά λαϊκά πού ἀκούγαμε κι᾿ἐμεῖς ( ἔ ποῦ καί ποῦ πηγαίναμε καί σέ ταβερνάκια ) σάν παιδιά ἐρωτευμένα πού εἴμαστε. Εἰδικῶς μέ τόν Μαργαρίτη, ΑΞΕΧΑΣΤΕ ΣΣΤΙΓΜΕΣ !!!
Μήν μοῦ μιλᾶς μέ χείλη πού καῖνε- Γιῶργος Μαργαρίτης
Καί αὐτό, βεβαίως...
Στόν καθρέφτη σου κυττιέσαι - Γιῶργος Μαργαρίτης
Καί νά μήν ξεχάσουμε τόν πολύ καλό Γιῶργο Αἰγύπτιο πού πρίν ἀπό τρεῖς μῆνες ἔφυγε ἀπό τήν ζωή. Θυμᾶμαι ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπό τό σχολεῖο μας ἦταν ἕνα δισκάδικο πού ἔγραφαν κασέτες, μετά ἔβαλε καί βιντεοκασέτες, καί ἄκουγες τίς ἐπιτυχίες τῆς ἐποχῆς ξανά καί ξανά καί ματαξανά μέχρι πού τά τραγουδοῦσες νεράκι ! Χά,χά,χά ! Ἤθελες δέν ἤθελες. Τήν ὥρα τοῦ μαθήματος τό χαμήλωνε, ἀλλά ἄν εἶχες κάποιο μάθημα πού σκυλοβαριώσουν ( ἐγώ τήν βιολογία !!! ) ἔβαζες ὅλη τήν προσοχή σου νά ἀκούσῃς ποιό τραγούδι ἔπαιζε ἐκείνη τήν στιγμή ὁ Μάκης.
Μή μοῦ κλαῖς -Γιῶργος Αἰγύπτιος
Ἄς βάλουμε ἄλλο ἕνα. Ἀπό τόν Δημήτρη Κοντολάζο, πού ἦταν καί "γείτονας" στήν Σαλονίκη. Ἀπό τήν Πυλαία ἤ για ἐμᾶς ἀπό ἐκεῖ, Καμπτζίδα.
Ὁ « Μπαρμπαλιᾶς» α' βραβεῖο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κι᾿εἴμαστε στό Καραμπουρνάκι, τότε...
Μπαρμπαλιᾶς -Δημήτρης Κοντολάζος
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου