- Ένας ισχυρισμός επιδότησης ορυκτών καυσίμων ύψους 7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων καταρρίπτεται. Οι πραγματικές παγκόσμιες επιδοτήσεις κυμαίνονται κοντά στα 500-700 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
- Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας των ΗΠΑ έλαβαν 70 δισεκατομμύρια δολάρια από τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού, με την ηλιακή ενέργεια να λαμβάνει 205 φορές περισσότερες επιδοτήσεις ανά μονάδα ενέργειας από το πετρέλαιο / φυσικό αέριο.
- Οι επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων στις δυτικές χώρες συχνά αποτελούνται από συνήθεις φορολογικές εκπτώσεις επιχειρήσεων που δεν είναι διαθέσιμες στην πράσινη ενέργεια.
- Το ποσό των 7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων του ΔΝΤ περιλαμβάνει αναπόδεικτο «κόστος εξωτερικότητας» για τη διαστρέβλωση της αφήγησης, λένε οι επικριτές.
- Οι ειδικοί υποστηρίζουν τον τερματισμό των επιδοτήσεων για όλους τους ενεργειακούς τομείς, προτρέποντας λύσεις με γνώμονα την αγορά χωρίς ρυθμιστικές προκαταλήψεις.
Ένας ιογενής ισχυρισμός ότι τα ορυκτά καύσιμα λαμβάνουν 7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε παγκόσμιες επιδοτήσεις - που διαδόθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) - έχει αποσυναρμολογηθεί από ενεργειακούς αναλυτές που υποστηρίζουν ότι ο αριθμός είναι ένας παραπλανητικός πληθωρισμός των εκτιμήσεων εξωτερικού κόστους, όχι η άμεση στήριξη των φορολογουμένων. Η συζήτηση επικεντρώνεται σε αντικρουόμενες μεθοδολογίες: ενώ το ΔΝΤ διογκώνει τους αριθμούς του συμπεριλαμβάνοντας τις μη τιμολογημένες περιβαλλοντικές ζημίες ως «κρυφές επιδοτήσεις», ανεξάρτητοι οργανισμοί όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA) και η Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας (EIA) αναφέρουν ότι οι πραγματικές επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων ανέρχονται σε μόλις 500 έως 700 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Πάνω από το 80% αυτών των επιδοτήσεων συμβαίνουν σε αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν και η Ινδονησία, όπου οι κυβερνήσεις μειώνουν τεχνητά τις τιμές των καυσίμων για να μετριάσουν τις δημόσιες αναταραχές.
«Το ποσό των 7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων δεν είναι μόνο διογκωμένο – είναι σκόπιμα παραπλανητικό», έγραψε ο Δρ Matthew Wielicki, ερευνητής δημοσιονομικής πολιτικής, σε μια ανάλυση του Ιουλίου για το ενημερωτικό δελτίο Substack Irrational Fear. «Η προσέγγιση του ΔΝΤ τιμωρεί αποτελεσματικά τα ορυκτά καύσιμα επειδή «δεν τιμολογούν» την υπερθέρμανση του πλανήτη, ένα κυκλικό επιχείρημα που αντιμετωπίζει την οικονομία της αγοράς ως υποκατάστατο της τιμωρητικής πολιτικής για το κλίμα.
Αυταπάτες επιδοτήσεων στις ανεπτυγμένες οικονομίες
Στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, οι άμεσες επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα είναι μικρές και συρρικνώνονται. Οι περισσότεροι φορολογικοί χειρισμοί που επικρίνονται ως «επιδοτήσεις» - όπως οι εκπτώσεις απόσβεσης ή οι διαγραφές κόστους κατασκευής - είναι τυποποιημένες επιχειρηματικές δαπάνες που διεκδικούνται επίσης από κατασκευαστές, εταιρείες τεχνολογίας και γεωργικές βιομηχανίες. Αντίθετα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας των ΗΠΑ έχουν λάβει απαράμιλλη υποστήριξη. Μόνο ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού εισήγαγε 70 δισεκατομμύρια δολάρια σε άμεσες επιδοτήσεις για έργα αιολικής, ηλιακής ενέργειας και υδρογόνου, ενώ η EIA διαπίστωσε ότι η ηλιακή ενέργεια έλαβε 205 φορές περισσότερες επιδοτήσεις ανά μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μεταξύ 2010 και 2019.
«Είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που εξαρτώνται από τις ελεημοσύνες των φορολογουμένων», δήλωσε ο Adam N. Michel, αναλυτής πολιτικής στο Heritage Foundation, επικαλούμενος στοιχεία του Υπουργείου Ενέργειας. «Ενώ τα ορυκτά καύσιμα παράγουν το 80% της παγκόσμιας ενέργειας, λαμβάνουν λιγότερο από το ήμισυ των παγκόσμιων επιδοτήσεων. Αυτό δεν είναι ανταγωνισμός στην αγορά – είναι εταιρική ευημερία».
Το ιστορικό πλαίσιο φωτίζει την αλλαγή. Μετά τις ενεργειακές κρίσεις στη δεκαετία του 1970, οι επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων στόχευαν στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής. Αλλά σήμερα, καθώς ο άνθρακας και το φυσικό αέριο παραμένουν κερδοφόρα, η πράσινη ενέργεια - και οι πολιτικοί υποστηρικτές της - πιέζουν τους νομοθέτες να «διορθώσουν» τις δυνάμεις της αγοράς.
Μεροληψία φορολογικού κώδικα και ρυθμιστικά δύο μέτρα και δύο σταθμά
Ο φορολογικός κώδικας των ΗΠΑ υπογραμμίζει τη διαφορά. Ενώ το 94% των φορολογικών ελαφρύνσεων που σχετίζονται με την ενέργεια υποστηρίζουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα ορυκτά καύσιμα «τιμωρούνται» μέσω του πρόσθετου κόστους. Το υπουργείο Οικονομικών προβλέπει 1,2 τρισεκατομμύρια χαμένα έσοδα κατά την επόμενη δεκαετία για κίνητρα αιολικής, ηλιακής ενέργειας και μπαταριών, σε σύγκριση με 70 δισεκατομμύρια δολάρια για πετρέλαιο / φυσικό αέριο. Ακόμη και οι λεγόμενες μειώσεις ορυκτών καυσίμων, όπως η ποσοστιαία εξάντληση για τους μικρούς γεωτρύπανους, είναι παράλληλες στις βιομηχανίες εξόρυξης και ξυλείας.
«Το πρόβλημα δεν είναι οι επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων, είναι δυσανάλογη πράσινη ευνοιοκρατία», τόνισε ο Μισέλ. «Ο φορολογικός κώδικας αντιμετωπίζει τώρα κάθε ηλιακό πάνελ ως αποδέκτη ευημερίας, ενώ τιμωρεί τις πετρελαϊκές εταιρείες με τέλη μεθανίου και κόστος συμμόρφωσης με τον άνθρακα. Αυτό δεν είναι ουδετερότητα – είναι βιομηχανική πολιτική».
Η λογική του παρασιτισμού της πράσινης ενέργειας
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι διογκωμένες επιδοτήσεις των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κρύβουν την οικονομική αστάθεια. Οι εταιρείες αιολικής και ηλιακής ενέργειας συχνά καταγράφουν ζημίες παρά τις φορολογικές ελαφρύνσεις, βασιζόμενες σε δασμούς και εντολές για να επιβιώσουν. «Η πράσινη ενέργεια δεν ανταγωνίζεται. διογκώνεται τεχνητά από τα χρήματα των φορολογουμένων», δήλωσε ο Wielicki, αναφέροντας παραδείγματα όπως η κατάρρευση του ηλιακού τομέα της Γερμανίας μετά τις επιδοτήσεις και οι επιδοτήσεις που αντιπροσωπεύουν το 98% των κερδών των αιολικών έργων των ΗΠΑ.
Η συμπερίληψη από το ΔΝΤ των «κλιματικών εξωτερικοτήτων» ως επιδοτήσεων στρεβλώνει περαιτέρω τη συζήτηση. Υπολογίζοντας το μη ποσοτικοποιημένο περιβαλλοντικό κόστος ως εξοικονόμηση ορυκτών καυσίμων - μια πρακτική που ο Wielicki ονομάζει "πολιτικό ζίου ζίτσου" - το ταμείο δικαιολογεί την ανακατεύθυνση του πλούτου στις προτιμώμενες λύσεις του. Αλλά αυτό αγνοεί το περιβαλλοντικό κόστος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η παραγωγή τοξικών μπαταριών και οι επιπτώσεις στην άγρια ζωή από τα πτερύγια των ανεμογεννητριών.
Προς τη φορολογική ουδετερότητα και την ενεργειακή ισότητα
Η λύση, λένε οι υποστηρικτές της μεταρρύθμισης, είναι ο τερματισμός των επιδοτήσεων για όλες τις πηγές ενέργειας, καταργώντας παράλληλα τα ρυθμιστικά εμπόδια. «Τα ορυκτά καύσιμα ήδη φορολογούνται και ρυθμίζονται πιο σκληρά από οποιονδήποτε τομέα», σημείωσε ο Μισέλ. «Μια πραγματική ελεύθερη αγορά θα επέτρεπε στις τεχνολογίες να καινοτομούν χωρίς ομοσπονδιακούς νικητές».
Η ευρύτερη ανησυχία του Wielicki έγκειται στην πολιτική κατά της ρητορικής κατά των ορυκτών. «Αποκαλώντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας "χωρίς επιδοτήσεις" ενώ κρύβουν τα φορολογικά τους δώρα δημιουργεί μια ψευδή κρίση», είπε. «Το πραγματικό ζήτημα είναι αν κάποιος πιστεύει πραγματικά στην ενεργειακή ελευθερία – ή αν θα αφήσουμε τους γραφειοκράτες να συνεχίσουν να φορολογούν μια βιομηχανία για να χρηματοδοτήσουν μια άλλη».
Καθώς οι κυβερνήσεις σπεύδουν να καταργήσουν σταδιακά τους υδρογονάνθρακες, η συζήτηση για τις επιδοτήσεις -πραγματικές ή επινοημένες- είναι ζωτικής σημασίας. Για τους συντηρητικούς και τους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς, ο δρόμος προς τα εμπρός είναι σαφής: εξαλείψτε εντελώς τις ελεημοσύνες, συρρικνώστε τη ρυθμιστική μεροληψία και αφήστε τις αγορές ενέργειας να λειτουργήσουν όπως προβλέπεται – ένας από τους λίγους τομείς όπου η καινοτομία, όχι η ιδεολογία, θα πρέπει να κυριαρχήσει.
https://www.naturalnews.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου