Συνήθως οι άνδρες είναι εκείνοι που βάζουν την καριέρα τους πάνω από την οικογένειά τους· οι άνδρες είναι που, αν παρουσιαστεί η ευκαιρία, εγκαταλείπουν τα παιδιά τους στη φροντίδα της συζύγου για να κυνηγήσουν ατομικά όνειρα· που έχουν την πολυτέλεια να αφεθούν ολοσχερώς στην απληστία τους, που ονομάζουν τη φιλοδοξία τους πραγματισμό. Στην εικονοκλαστική μίνι σειρά «Fleishman Is in Trouble», όμως, οι στερεότυπες βεβαιότητες ανατρέπονται: ο πρόσφατα διαζευγμένος Τόμπι, ηπατολόγος σε νοσοκομείο του Μανχάταν, ανακαλύπτει ξαφνικά ότι η πρώην σύζυγός του, πετυχημένη μάνατζερ καλλιτεχνών, έχει εξαφανιστεί χωρίς εξήγηση, αφήνοντάς του τα δύο τους παιδιά. Η ιστορία ανατρέχει στη δική τους ιστορία, με την ελπίδα να βρει κάποιο νόημα μες στον παραλογισμό: τι έπαθε η Ρέιτσελ και χάθηκε; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που χώρισε από τον Τόμπι; Τι είναι αυτό που παρεισφρέει στα θεμέλια μιας λειτουργικής οικογενειακής σχέσης και τη μεταμορφώνει σε ανυπόφορο, εγκλωβιστικό βίωμα; Η απάντηση είναι τόσο περίπλοκη, όσο είναι και η αλληλουχία των επιλογών μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, συνάπτουμε σχέσεις, αναπαραγόμαστε, κι όμως η γραμμικότητα της εξέλιξής μας δεν εγγυάται επιτυχία. Για την ακρίβεια, η προβλεψιμότητα των επιλογών μας είναι η πιο σατανική μεταμφίεση του απρόβλεπτου αποτελέσματός τους.
Μυστηριώδεις αποτυχίες
Τι κι αν τα έκανε όλα σωστά; Τι κι αν έγινε καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός γιατρός; Αντί για αποδοχή, ο Τόμπι γνωρίζει από πρώτο χέρι την περιφρόνηση, επειδή η τυπική του επιτυχία δεν συγκρίνεται με την εξωφρενική επιτυχία που ο κοινωνικός του κύκλος θεωρεί προτιμότερη. Θα μπορούσε να είναι εκατομμυριούχος, για παράδειγμα· θα μπορούσε να εισπράττει λιγότερη ικανοποίηση από την προσφορά του στους ασθενείς και περισσότερη από τα πάρτι και την καλή ζωή. Η Ρέιτσελ κι αν τα έκανε όλα σωστά! Υπερπήδησε κολοσσιαία εμπόδια, έχτισε μόνη της μία αξιοθαύμαστη επιχείρηση, απέκτησε το κοινωνικό στάτους που πάντα ήθελε. Ομως οι μεγαλεπήβολοι στόχοι δεν γεννούν μόνο την προσδοκία της εκπλήρωσης· γεννούν και μία ακόρεστη όρεξη για ακόμη πιο μεγαλεπήβολους στόχους, για ακόμη πιο εντυπωσιακές εκπληρώσεις. Την ώρα που ο Τόμπι απελευθερώνεται από έναν γάμο εντός του οποίου κρίθηκε ανεπαρκής, η Ρέιτσελ βουλιάζει στη θάλασσα της υπερεπάρκειάς της. Ξανά, οι επιλογές: δεν μας προσδιορίζει μόνο αυτό που επιλέγουμε, αλλά κι αυτό που δεν επιλέγουμε· μερικές φορές, το δεύτερο περισσότερο· ένα περίλαμπρο κτίσμα γκρεμίζεται επειδή του λείπει μία μόνο πέτρα.
Θύτες και θύματα
Στο «Fleishman Is in Trouble» ο σύγχρονος κόσμος θίγεται συνολικά, με στοχαστική ακρίβεια. Το ταξικό προνόμιο, η κοινωνική πίεση, τα βραδυφλεγή τραύματα, ο φεμινισμός, η παρακμή των σχέσεων, η μιζέρια που κατά βάθος ενώνει όλους τους ανθρώπους, η προκατάληψη που επιπόλαια αθωώνει και δαιμονοποιεί. Είναι πολύ εύκολο να συμπονέσεις τον Τόμπι. Ενας πατέρας μόνος με τα παιδιά του σε ένα φτωχικό διαμέρισμα! Ενας αδικημένος άνθρωπος που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για τους ασθενείς, για τα παιδιά του, για την ψυχική του υγεία! Πρέπει όμως κανείς να εμβαθύνει στο παρελθόν της «ανάλγητης» Ρέιτσελ για να αναγνωρίσει και το δικό της μερίδιο στη δυστυχία: είναι εύκολο να μιλάς για ηθική, ολιγάρκεια και ισορροπία όταν είχες πάντα όσα χρειαζόσουν. Είναι εύκολο να μέμφεσαι τους άλλους για ελαττώματα που εσύ δεν κινδύνευσες ποτέ να αποκτήσεις. Η Ρέιτσελ εξαφανίστηκε όχι από εγωισμό, αλλά υπό το βάρος της αδυναμίας της να είναι καλύτερη εγωίστρια. Η τραυματική γέννα, ο αέναος βιοποριστικός αγώνας δρόμου, η εσωτερική ταυτοτική σύγκρουση της μάνας και της εργαζόμενης, το στρες του κοινωνικού ανήκειν, το βιωματικό συζυγικό χάσμα: κανείς δεν την είχε προειδοποιήσει για οτιδήποτε από αυτά· κανείς δεν της είχε εξηγήσει πώς να τα αντέξει. Το «Fleishman Is in Trouble», σαν οπτικοποιημένη λογοτεχνία, μας εφιστά ευφυώς την προσοχή σε κάτι που κατά βάθος γνωρίζουμε: είμαστε όλοι αδύναμοι, απλώς κάποιοι είναι πιο τυχεροί από κάποιους άλλους.
https://www.kathimerini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου