Κυριάκος Τσιμίλλης
Έφυγε ένας ακόμα χρόνος κι ανακαλύπτουμε την καινούργια χρονολογία. Το πρώτο κείμενο του 2023 δεν θέλει να είναι απαισιόδοξο αλλά να βγάλει μήνυμα θέλησης κι ελπίδας, τα μόνα όπλα ενάντια στην απραξία. Δεν μπορείς, όμως, να αποφεύγεις τα δύσκολα και να ζεις ατάραχα μέσα στις καλλιεργούμενες ψευδαισθήσεις, συνένοχος διανομέας τους…
Πάνε πενήντα ένα χρόνια από εκείνη την τελευταία εξόρμηση στην Κερύνεια… Ήταν και τότε τέλος Δεκέμβρη. «Εκ Λευκωσίας ορμώμενος περί την Χημείαν» είχα μόλις ολοκληρώσει επιτυχώς τις επί πτυχίω εξετάσεις. Το «κομβόϊ», συνέπεια του άλλου Δεκέμβρη, του ΄63, σε έβγαζε πρώτα στην Κερύνεια… Ένα οικογενειακό μίνι κομβόϊ – πόσοι να χωρέσουν στο Τοyota του ΄67; Κι επειδή δεν ήταν εποχή για παγωτό στου Σκανναβή, οι πρώτες εικόνες καταγράφηκαν στο ηλιόλουστο λιμανάκι. Κι ύστερα, στον Άη Γιώρκη και το «Έξι Μίλι Κλέαρχος» χαζεύοντας απένατι τη «Νεράϊδα». Όπως όλα τα καλοκαίρια και, συχνά, τους ενδιάμεσους χειμώνες… Η επιστροφή ήταν χαλαρή αφού προγραμματισμένα αδιαφορήσαμε για το «κομβόϊ» στις 4μμ. Λάπηθος, Βαβυλάς, Πάναγρα… Οι αναμνήσεις καταγράφηκαν στις μαυρόασπρες φωτογραφίες που τυπώθηκαν λίγες μέρες αργότερα σε εκείνη τη μετα-φοιτητική κουζίνα στους Αμπελόκηπους. Η απόπειρα «επιστροφής» τον Δεκέμβρη 2006 έφερε θλίψη και οργή. «Τίποτε δεν είναι όπως παλιά»…. Αναγκαία η αφαίρεση της πεισματικής αναφοράς που προηγείται στο τραγούδι πως «τίποτε δεν έχει αλλάξει»… Έφυγαν άνθρωποι από τις φωτογραφίες, έφυγε ολόκληρος πληθυσμός, πάει και η τότε πρώτη νεότητα – είμαστε κιόλας στην τέταρτη – μαζί κι η ανεμελιά…
Μια πρόσφατη «φωτογραφία» της σημερινής Κερύνειας είναι ασυνήθιστη… «Tο 1974 η πόλη είχε πληθυσμό τριών χιλιάδων Ελληνοκυπρίων και 800 Τουρκοκυπρίων, με δύο τετραώροφα ξενοδοχεία, τα Dome και Rocks ως τα ψηλά της κτήρια… Μετά το 1974 η Κερύνεια ήταν κέντρο έντονου ενδιαφέροντος από κάθε άποψη. Το ενδιαφέρον εκείνο δεν ελέγχθηκε και υπενθυμίζονται οι άδειες που δόθηκαν για ανέγερση δεκαώροφων κτηρίων και τα αστρονομικά κέρδη που έβγαζαν κάποιοι…». Η αναφορά αυτή, κάτω από τον τίτλο «Ποιος θα λογοδοτήσει για την δολοφονία της Κερύνειας;», δεν ανήκει σε κάποιο έντρομο περιηγητή ή ένα θυμωμένο Κερυνειώτη. Ο αρθρογράφος Ηasan Hasturer (εφημερίδα Kibris, 9.9.2022, βλ. επισκόπηση ΓΤΠ αρ 241/2022) εκφράζει ακόμα την άποψη ότι τα ψηλά κτήρια που έγιναν χωρίς την εφαρμογή των κανόνων της πολεοδομίας αποτελούν μελανή κηλίδα για την Κερύνεια. Πολύ «κυπριακή» μάς φαίνεται αυτή η «αναπτυξιακή» πραγματικότητα από την άλλη πλευρά της κατοχικής γραμμής. Και να το δείτε πως τούτη την πονηρή προεκλογική περίοδο (ξέρω, θα πείτε πως, στη this is Cyprus, οι καιροί είναι πάντα πονηροί γιατί οι ίδιοι οι άρχοντες είναι πονηροί) ουδεμία έκπληξη δικαιολογείται. Ούτε τις ιδιαιτερότητες μιας περιοχής σέβονται, ούτε τους νόμους, ούτε τους πολίτες. Οι άρχοντες είναι, πάντως, αρκετά πρακτικοί: «Βοηθούμε τους φίλους μας ελπίζοντας να μας βοηθήσουν να μη χάσουμε την εξουσία. Κι αν είναι να τη χάσουμε, τουλάχιστον να προλάβουμε να τους προικίσουμε!».
Δεν είναι αυτή η κουβέντα που μας έφερε στις εκλογές αλλά οι πέντε μόλις βδομάδες που απομένουν. Ακούσατε στα περισπούδαστα «πάνελ» να μιλούν για την Κερύνεια; Πώς καταφέραμε, από «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» και τη «λύση που περνά από την Κερύνεια» (απ΄έξω θα εννοούσαν) ή «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια», να φτάσουμε στη λήθη τού «δεν ξεχνώ», ακόμα και του ίδιου του περιεχομένου του; Aρκεί άραγε μια μόνη εξαίρεση; Σίγουρα δεν αρκεί αλλά είναι χρήσιμη…
Εκεί που «σβήνει» ο Πενταδάκτυλος κι ανατέλλει ο πρώτος ευρωπαϊκός ήλιος, η Καρπασία αναμένει το ειδικό καθεστώς που της υποσχέθηκαν αλλά το λησμόνησαν εν μέσω ποικίλων ΜΟΕ και χαλαρής ή σφικτής, συγκεντρωμένης ή αποκεντρωμένης ΔΔΟ. Κάποιες εκατοντάδες έβαλαν τη ζωή τους ολόκληρη ενέχυρο για την ελπίδα και την προοπτική. Τον Οκτώβριο 2021 εξαγγέλθηκε αυτό που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα για ναυτική βάση της κατοχής στην Καρπασία, ανάμεσα Άγιο Φίλωνα και Απόστολο Αντρέα. Αν ζούσε ο Άτσεσον θα δήλωνε πως «ο αγών (του) τώρα δικαιώνεται!». Kαι σαν να μην έφτανε αυτό, το κατοχικό καθεστώς εξάγγειλε πρόσφατα την παραχώρηση μεγάλης έκτασης στη Γιαλούσα σε Τουρκικό Πανεπιστήμιο. Και δρόμοι και τουριστικά μεγαλοσυγκροτήματα… Ακούσατε κυβερνητική διαμαρτυρία; H Χερσόνησος καταγράφηκε ως δυνητικά περιοχή Natura2000 για όταν ξεκουμπιστεί η κατοχή…
Όμως περιοχή Natura2000 έχουμε και στις ελεύθερες περιοχές. Και δεν είναι βέβαια για σύγκριση η «άλλη» κατοχή, αυτή του κεφαλαίου και της υποτελούς σ΄αυτό αυθαιρεσίας, που ενίοτε αναγιώνεται και φτάνει στη διαφθορά! Στη Χερσόνησο του Ακάμα, λοιπόν, μετά από τριάντα επτά χρόνια διεκδίκησης για την ουσιαστική προστασία της και στήριξη των κοινοτήτων της ώστε οι κάτοικοί τους να είναι οι αποδέκτες των ωφελημάτων μιας βιώσιμης ανάπτυξης, μετά από σειρά μελετών (που πληρώθηκαν αλλά δεν εφαρμόστηκαν) και μιλούν για κήρυξη της Χερσονήσου σε Εθνικό Πάρκο διεθνών προδιαγραφών (IUCN), είναι δυνατόν να μας ικανοποιεί το χριστουγεννιάτικο «δώρο» τής αφαίρεσης παράνομων υποστατικών; Tόσα χρόνια, γιατί δεν τα κατεδάφισαν; H αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται πάλι (το ξανάκαναν με τον κατασκηνωτικό χώρο στα Λουτρά της Αφροδίτης) για να ωραιοποιήσει τη σαλαμοποίηση της Χερσονήσου Ακάμα και μεσοβέζικες προσεγγίσεις που λικνίζονται στην προεκλογική ζυγαριά. To βλέπουμε πως η ζυγαριά μάς κλέβει…
https://infognomonpolitics.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου