Η Κίνα πρωτοπορεί στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα
Της Anjani Trivedi
Η αμερικανική απόπειρα για μια βιομηχανική πολιτική για την κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων (EV) και μπαταριών, για άλλη μια φορά, έχει αποτύχει. Η πρόσφατα δημοσιευμένη λίστα των εταιρειών που επιλέχθηκαν για χρηματοδότηση 2,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων δείχνει ανάγλυφα το αποτελέσμα. Μοιάζουν περισσότερο με έργα έρευνας και ανάπτυξης σε τελευταίο στάδιο παρά με εταιρείες έτοιμες να επεκταθούν κλιμακώνοντας τη δραστηριότητά τους.
Νωρίτερα αυτό τον μήνα, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε την πρώτη σειρά πρότζεκτ τα οποία θα χρηματοδοτηθούν από τον διακομματικής στήριξης Νόμο για τις Υποδομές του προέδρου των ΗΠΑ για την επέκταση της εγχώριας παραγωγής μπαταριών EV και “υλικών και εξαρτημάτων τα οποία εισάγονται αυτήν τη στιγμή από άλλες χώρες”. Αντί να επικεντρωθεί στην μεταποίηση – τη μεγαλύτερη αδυναμία του – το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ υποστηρίζει εταιρείες οι οποίες θα επεξεργάζονται λίθιο, θα “επιδεικνύουν νέες προσεγγίσεις” και θα ανακυκλώνουν μπαταρίες.
Προσέγγιση
Πρόκειται για λανθασμένη προσέγγιση – και δεν θα φέρει τις ΗΠΑ πιο κοντά στο “βάρος” της οικονομίας μπαταριών της Κίνας. Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι οι δαπάνες οι οποίες στοχεύουν τμήματα της αλυσίδας εφοδιασμού που είτε δεν είναι τόσο δύσκολο να δημιουργηθούν και να κλιμακωθούν, είτε βρίσκονται πιο χαμηλά στην κλίμακα αξίας, όπως η επεξεργασία λιθίου, γραφίτη και άλλων υλικών. Δεν εστιάζει αρκετά στην κατασκευή κυψελών και καθόδου, των πιο σημαντικών στοιχείων. Η επένδυση της κυβέρνησης αναμένεται να αντιστοιχιστεί από τους αποδέκτες για να φθάσει συνολικά σε περισσότερα από 9 δισεκατομμύρια δολάρια.
Από τις 20 εταιρείες οι οποίες συμμετέχουν, οι περισσότερες είτε θα διαχωρίζουν και θα επεξεργάζονται υλικά είτε θα κατασκευάζουν εξαρτήματα όπως ανόδους και διαχωριστές. Καμία δεν επικεντρώνεται στην κατασκευή κυψελών και συσκευασιών μπαταριών ή στην εξαγωγή ακατέργαστων μετάλλων και στοιχείων – βασικές διαδικασίες-“κλειδιά” στην αρχή και στο τέλος της διαδικασίας παραγωγής.
Η παραγωγή κυψελών είναι δύσκολη στην αρχή λόγω των συνεχώς εξελισσόμενων πρακτικών παραγωγής, συμπεριλαμβανομένου του αυτοματισμού. Επιπλέον, το μεγάλο τους μέγεθος και το ηλεκτρικό τους φορτίο, μαζί με στοιχεία όπως το νικέλιο και το κοβάλτιο, καθιστούν δύσκολο τον χειρισμό και τον έλεγχο ποιότητας. Η αναζήτηση έμπειρων μηχανικών μπαταριών γίνεται επίσης πιο δύσκολη.
Δεν είναι σαφές από πού θα προέλθουν οι προμήθειες νικελίου, λιθίου και κοβαλτίου ή πώς θα κλιμακωθούν τα εργοστάσια των ΗΠΑ, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της επένδυσης έχει διατεθεί σε μια ακόμη όχι πλήρως αποδεδειγμένα λειτουργική τεχνολογία μπαταριών, η οποία δεν είναι ακόμη εμπορικά βιώσιμη. Εν τω μεταξύ, οι μεγάλοι κατασκευαστές μπαταριών έχουν ανακοινώσει μεγάλα σχέδια – και θα απαιτήσουν επίσης προμήθειες.
Συνονθύλευμα
Αυτή η προσέγγιση-συνονθύλευμα δεν θα λειτουργήσει. Χώρες όπως η Ινδονησία, για παράδειγμα, αναλαμβάνουν την επεξεργασία πρώτων υλών επειδή διαθέτουν τεράστιους πόρους νικελίου. Η Τζακάρτα τις χρησιμοποίησε για να προσελκύσει μεγάλες εταιρείες όπως η Tesla, η LG Energy Solution και η Contemporary Amperex Technology και στη συνέχεια θα τις αξιοποιήσει για να δημιουργήσει μια εγχώρια αλυσίδα εφοδιασμού, διατηρώντας παράλληλα μεγάλο μερίδιο στην παγκόσμια αλυσίδα.
Αν κοιτάξει λοιπόν κανείς δι’ αυτής της οπτικής γωνίας, δεν έχει νόημα για τις ΗΠΑ να επικεντρώνονται σε διαφορετικά μέρη της κλίμακας αξίας. Εν τω μεταξύ, μέρος της χρηματοδότησης της κυβέρνησης Μπάιντεν προοριζόταν να βοηθήσει στη δημιουργία “καλοπληρωμένων” θέσεων εργασίας καθώς αυτοί οι τομείς θα αναπτύσσονται – θεωρητικά. Εάν αυτά τα πρότζεκτ δεν είναι επεκτάσιμα ή εμπορικά βιώσιμα, πώς θα ενισχύσουν την απασχόληση;
Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν ξαναβρεθεί στο ίδιο σημείο στο παρελθόν. Η κατάσταση θυμίζει τον Νόμο για την Ανάκαμψη και την Επανεπένδυση του 2009, όταν η κυβέρνηση Ομπάμα διέθεσε περισσότερα από 90 δισεκατομμύρια δολάρια για καθαρή ενέργεια. Υποτίθεται ότι θα γινόταν πρωτοπόρος στην καινοτομία, θα εκσυγχρόνιζε το δίκτυο και θα ενίσχυε την παραγωγή. Εταιρείες όπως η κατασκευάστρια βιομηχανικών μπαταριών A123 Systems, μαζί με πολλές άλλες ενεργειακές εταιρείες οι οποίες είχαν λάβει επιχορηγήσεις και δάνεια 800 εκατομμυρίων δολαρίων και είχαν υποσχεθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, τελικά κήρυξαν πτώχευση.
Δισεκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για μπαταρίες ιόντων λιθίου, ανακύκλωση, εξαρτήματα EV και σταθμούς φόρτισης. Πάνω από μια δεκαετία αργότερα, οι ΗΠΑ δεν ήταν ακόμη σε θέση να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους οι οποίοι περιελάμβαναν την κυριαρχία σε πράσινους τομείς και τεχνολογίες, ούτε κατάφεραν να ξεπεράσουν την Κίνα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ποτέ δεν έβαλαν σε τάξη το συνονθύλευμα πολιτικής τους και απέτυχαν να στοχεύσουν βασικούς τομείς – “κλειδιά” στους οποίους θα μπορούσαν να είχαν αρπάξει γερά το πηδάλιο.
Το παράδειγμα της Κίνας
Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν περίπου την ίδια εποχή κατά την οποία η Κίνα είχε στρέψει την προσοχή της στις μπαταρίες – σε μια αλλαγή όλου του παγκόσμιου “παιχνιδιού” για τα EV και την αποθήκευση ενέργειας.
Το 2012, όταν η A123 κατέρρεε, το Πεκίνο όριζε τον κλάδο ως βασική στρατηγική βιομηχανία. Η εστιασμένη πολιτική της χώρας γύρω από τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και τη βαθιά αλυσίδα εφοδιασμού την έχει εκτοξεύσει στην παγκόσμια σκηνή, επιτρέποντας σε κατασκευαστές όπως η Tesla να μειώσουν τις τιμές και να παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες οχήματα.
Σε άλλα σημεία του κόσμου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν κατάφεραν να διαχειριστούν τις αδιάκοπες αυξήσεις των τιμών χωρίς να διαβρώσουν τα περιθώρια κέρδους τους ή να παράγουν αρκετά ηλεκτρικά οχήματα προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους και τις υποσχέσεις τους περί των εκπομπών ρύπων.
Στο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, δεν έχουμε πραγματικά να κάνουμε με έναν ανταγωνισμό μεταξύ Αμερικής και Κίνας, της μεγαλύτερης αγοράς ηλεκτρικών οχημάτων στον κόσμο και του μεγαλύτερου κατασκευαστή μπαταριών. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια βιομηχανική πολιτική των ΗΠΑ ενάντια – ω, ναι – στον εαυτό τους.
https://infognomonpolitics.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου