Σχολιασμός
Από την Jean Chen
«Γιατί όλοι οι επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αριστερίζοντες;» μου είπε η κόρη μου, προκαλώντας με με ένα χαμόγελο.
Κατάλαβα ότι εννοούσε τους Μαρκ Ζάκερμπεργκ, Τζακ Ντόρσυ, Τζεφ Μπέζος, Τιμ Κουκ, Μπιλ Γκέιτς, και άλλους ισχυρούς ανθρώπους που προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο ώστε να ταιριάξει με την φαντασία τους.
«Όχι όλοι. Αυτοί οι αριστεροί είναι απλώς πολύ μεγαλόφωνοι», απάντησα.
Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι πολλοί μεταξύ των υπερβολικά πλούσιων είναι αριστεροί ή αριστερίζοντες. Γιατί; Πρέπει να βρω την απάντηση, επειδή πολλοί νέοι τους θαυμάζουν και πιστεύουν ότι οι πεποιθήσεις τους είναι σύμφωνες με την αλήθεια.
Αφότου διάβασα αρκετά διαφωτιστικά βιβλία, έμαθα ότι αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι κάτι καινούριο. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, οι δυτικοί ελίτ έχουν ενθουσιαστεί με τον κομμουνισμό και έχουν υποστηρίξει το κίνημα. Στην προσπάθεια αναζήτησης τέτοιων ουτοπικών ιδανικών, οι παραδοσιακές αξίες έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια, η Αμερική έχει φτάσει στο χείλος του σοσιαλισμού, και εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν ριχτεί στο αιμοδιψές κομμουνιστικό κτήνος.
Ακόμα και τώρα, η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται.
Συμμαχία μεταξύ δυτικών ελίτ και Ρώσων κομμουνιστών επαναστατών
Ο Άντονυ Σ. Σάττον (1925-2002) ήταν ένας Βρετανο-Αμερικανός οικονομολόγος, ιστορικός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πολιτείας Καλιφόρνια, και ερευνητικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Χούβερ στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Τα βιβλία του «Η Wall Street και η Μπολσεβίκικη Επανάσταση» και «Δυτική τεχνολογία και σοβιετική οικονομική ανάπτυξη» περιγράφουν την φαινομενική ακατανόητη υποστήριξη που έδωσαν δυτικοί ελίτ στους Σοβιετικούς μπολσεβίκους. Σε μια συνέντευξη του 1987, ο Σάττον διατύπωσε περιληπτικά τα ευρήματά του:
«Αυτοί [Λένιν και Τρότσκυ] δημιούργησαν μια επανάσταση με όχι περισσότερους από 10.000 επαναστάτες. Χρειάζονταν βοήθεια από την Δύση, και πήραν βοήθεια από την Γερμανία, Βρετανία, και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. … Το 1918, οι Μπολσεβίκοι πραγματικά έλεγχαν μόνο την Μόσχα και το τότε Πέτρογκραντ, που τώρα είναι το Λένινγκραντ. Δεν θα μπορούσαν να νικήσουν τους Λευκούς Ρώσους, τους Τσέχους που ήταν στην Ρωσία εκείνο τον καιρό, τους Ιάπωνες που είχαν εισέλθει. Δεν θα μπορούσαν να τους νικήσουν χωρίς βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από την Βρετανία.»
«Μετά την επανάσταση … αυτοί [οι Μπολσεβίκοι] δεν θα μπορούσαν να θέσουν τα εργοστάσια σε λειτουργία και να τα διατηρήσουν. Έτσι τι κάνουμε; Με τον Άβερελ Χάρριμαν και την Εθνική Τράπεζα Chase [μεγάλη τράπεζα των ΗΠΑ] και όλους τους φίλους στην Wall Street, πηγαίνουν σε αυτούς. … Έχουμε αυτές τις 250-300 μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες αμερικανικές εταιρείες πήγαν στην Ρωσία, και εκκίνησαν τα νεκρά εργοστάσια. … Όλοι αυτοί οι κορυφαίοι καπιταλιστές πήγαν μέσα και εκκκίνησαν την Ρωσία εκ μέρους των Μπολσεβίκων, επειδή οι Μπολσεβίκοι είτε πυροβόλησαν είτε έδιωξαν από την Ρωσία όλους τους ανθρώπους που θα λειτουργούσαν τα εργοστάσια.»
Στο βιβλίο του «Εθνική Αυτοκτονία: Στρατιωτική βοήθεια στην Σοβιετική Ένωση», ο Σάττον ανέφερε το αρχείο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με όνομα «Αρχείο δεκαδικής ταξινόμησης του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ 033.1161», μια δήλωση του Ιουνίου 1944 από τον Άβερελ Χάρριμαν, έναν επενδυτή της Wall Street και Αμερικανό πρέσβη στην Σοβιετική Ένωση εκείνο τον καιρό:
«Ο Στάλιν αναγνώρισε την βοήθεια που δόθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην σοβιετική βιομηχανία πριν και κατά την διάρκεια του πολέμου. Είπε ότι περίπου τα δύο τρίτα όλων των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων στην Σοβιετική Ένωση είχαν χτιστεί με βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών ή με τεχνική στήριξή τους.»
Εξαγωγές εμπορίου και τεχνολογίας συνέχισαν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των περιόδων των πολέμων Κορέας και Βιετνάμ. Ο Σάττον ανέφερε το κείμενο της Σίρλεϋ Σέιμπλα στις 4 Ιαν. 1971 στην Barron’s Weekly: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν το “οπλοστάσιο για τον κομμουνισμό” στην Σοβιετική Ένωση.» Τα περισσότερα όπλα, τανκς, και φορτηγά των Βορειοκορεατών και Βορειοβιετναμέζων κομμουνιστών δόθηκαν από την Σοβιετική Ένωση, και «είχαν κατασκευαστεί σε εργοστάσια που χτίστηκαν και εξοπλίστηκαν από αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες.»
Από την προεδρία του Γούντροου Γουίλσον και έπειτα, το εμπόριο με την ΕΣΣΔ προωθούνταν ως τρόπος «μαλακώματος» των Μπολσεβίκων και χαλάρωσης του απολυταρχικού ελέγχου τους. Προφανώς, αυτό δεν είχε αποτέλεσμα. Ο κόσμος βρισκόταν στο χείλος πυρηνικού πολέμου μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών σε όλη την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η στρατηγική διατηρήθηκε για περισσότερα από 70 χρόνια. Γιατί;
Γιατί οι δυτικοί ελίτ υποστήριξαν τον κομμουνισμό;
Με την ραγαδαία ανάπτυξη επιστήμης και τεχνολογίας από τον 18ο αιώνα, ο κόσμος άρχισε να απομακρύνεται από την πίστη στον Θεό και να πιστεύει ότι οι άνθρωποι μπορούν να φροντίσουν τα πάντα. Με ορισμένες ρυθμίσεις ή σχεδιασμό, κάποιοι άνθρωποι σκέφτονταν, η ανθρωπότητα θα μπορούσε να απαλλαχθεί από όλα τα βάσανα και να χτίσει έναν παράδεισο στην γη. Διαφορετικές σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ιδέες φύτρωσαν παντού από αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Σύμφωνα με το βιβλίο του 1966 «Τραγωδία και Ελπίδα» από τον καθηγητή Κάρρολ Κήγκλυ του πανεπιστημίου Τζόρτζταουν, ήταν ένας καθηγητής της Οξφόρδης με όνομα Τζον Ράσκιν που άρχισε πρώτος να ενσταλάζει σοσιαλιστικές ιδέες στους φοιτητές του, το 1870. Μετά την αποφοίτηση, αυτοί οι φοιτητές εισήλθαν στην υψηλή κοινωνία στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις αποικίες του, διαδίδοντας τις ιδέες του Ράσκιν παντού.
Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένας άντρας ονόματι Ρίτσαρντ Έλυ είχε προσληφθεί ως διευθυντής του τμήματος Πολιτικής Οικονομίας στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, όπου υπηρέτησε επίσης ως καθηγητής, το 1881. Είχε εκπαιδευθεί στην Γερμανία και είχε ενθουσιασμό για την ιδέα του κράτους επιδομάτων. Σύμφωνα με το βιβλίο του οικονομικού ερευνητή Στήβεν Σόκαπ «Η δικτατορία του αφυπνισμένου κεφαλαίου: Πως η πολιτική ορθότητα κατέλαβε τις μεγάλες επιχειρήσεις», οι ιδέες του Έλυ θα άλλαζαν την αμερικανική πολιτική δραματικά, ειδικά μέσω του μαθητή του, Γούντροου Γουίλσον – του 28ου Αμερικανού προέδρου.
Από τις αρχές του 20ου αιώνα, σοσιαλιστικές ιδέες έχουν καταλάβει τα μυαλά αυτών στην κορυφή των οικονομικών, βιομηχανικών, ακαδημαϊκών, και πολιτικών σφαιρών. Οι ελίτ ποτέ δεν είδαν τον κομμουνισμό ως έναν εχθρό λόγω του ότι είχαν παρόμοιες ουτοπικές εμμονές. Αντ΄αυτού, κομμουνιστές ακραίοι θεωρούνταν μια δύναμη που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί – όπως μια σφαίρα κατεδάφισης – στον δρόμο τους προς την καταστροφή των παλιών δομών και της οικοδόμησης ενός νέου κόσμου.
Μέσω διασυνδεδεμένων οργανισμών και ιδρυμάτων που υποστηρίχθηκαν από την Wall Street, οι ελίτ είχαν μια άμεση επιρροή στην κυβερνητική πολιτική για μια περίοδο. Πάρτε, για παράδειγμα, δύο οργανισμούς: το Συμβούλιο για Εξωτερικές Σχέσεις (ΣΕΣ) και το Ινστιτούτο Σχέσεων Ειρηνικού (ΙΣΕ).
Ένα άρθρο του Σεπτεμβρίου 1961 στην Christian Science Monitor ανέφερε ότι «σχεδόν τα μισά από τα μέλη του Συμβουλίου [ΣΕΣ] είχαν προσκληθεί για να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις ή να υπηρετήσουν ως σύμβουλοι κάποια στιγμή.» Ο Ρενέ Α. Γουόρμσερ, γενικός σύμβουλος της 83ης Επιτροπής Ρης της Αμερικανικής Γερουσίας, σημείωσε ότι το ΣΕΣ «έγινε σχεδόν μια υπηρεσία της κυβέρνησης όταν άρχισε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος» και «προπαγάνδιζε σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό την ιδέα της παγκοσμιοποίησης.»
Το ΙΣΕ ιδρύθηκε σε πολλά κράτη του Ειρηνικού το 1925. Σύμφωνα με τον Κήγκλυ:
«Τα περισσότερα από αυτά τα βραβεία για δουλειά στην Άπω Ανατολική περιοχή απαιτούσαν έγκριση ή σύσταση από μέλη του ΙΣΕ. … Και, τελικά, μικρή αμφιβολία υπάρχει ότι οι θέσεις συμβούλων για θέματα της Άπω Ανατολής στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες κυρίως περιορίζονταν σε άτομα εγκεκριμένα από το ΙΣΕ.»
Το Κογκρέσο βρήκε πως το ΙΣΕ ήταν «σχεδόν ένα όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών», σύμφωνα με τον Γουόρμσερ.
Η δύναμη των ΣΕΣ και ΙΣΕ – μαζί με την επιρροή που είχαν άλλοι οργανισμοί και ιδρύματα της Wall Street – εξηγεί γιατί η στρατηγική «καλοπιασίματος» προς την Σοβιετική Ένωση διατηρήθηκε για δεκαετίες. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που Κίνα και ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες δόθηκαν στην κομμουνιστική σφαίρα ελέγχου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με το βιβλίο «Ο γυμνός καπιταλιστής» του Κλίον Γ. Σκόουσεν.
Μια ακόμα ομοιότητα μεταξύ των ελίτ και των ακραίων κομμουνιστών
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την σχέση μεταξύ των ελίτ και των κομμουνιστών, θα πρέπει να δούμε την επιρροή του Καρλ Μαρξ.
Ο Μαρξ χρησιμοποίησε απλοποιημένες κατηγορίες για να χαρακτηρίσει ανθρώπους και να κάνει κάθε σχέση μια ταξική πάλη. Για αυτόν, η μπουρζουαζία, δηλαδή οι καπιταλιστές, και οι προλετάριοι, δηλαδή η εργατική τάξη, είναι εγγενώς εχθροί – όπως η μέρα με την νύχτα ή το μαύρο με το άσπρο. Αυτό είναι μια μεγάλη εξαπάτηση. Δεν είναι ίδιοι όλοι οι προλετάριοι, και όλη η μπουρζουαζία επίσης δεν είναι ίδια. Οι περισσότεροι καπιταλιστές συναγωνίζονται δίκαια στην αγορά, ενώ ένας μικρός αριθμός τους – οι μονοπωλιακοί – γίνονται «πολιτικοί» και «κάνουν την κοινωνία να δουλεύει για αυτούς», σύμφωνα με τον Σάττον.
Για τους μονοπωλιακούς, οι laissez-faire (που δεν θέλουν κρατική παρέμβαση) επιχειρηματίες και καπιταλιστές ελεύθερης αγοράς είναι πολύ ενοχλητικοί. Σύμφωνα με το βιβλίο του Σάττον «Wall Street και FDR», επενδυτές της Wall Street χρησιμοποιούν λέξεις όπως «καταστροφικός», «σκύλος που τρώει σκύλο», και «τυφλός» για να περιγράψουν τον ανταγωνισμό. Προτιμούν την εξαναγκαστική «συνεργασία» δηλαδή τον οικονομικό προγραμματισμό, ενώ λειτουργούν οι ίδιοι ως οι προγραμματιστές ή δημιουργοί των κανόνων.
Ο Φρέντερικ Σ. Χόβε περιέγραψε την νοοτροπία των μονοπωλιακών ζωηρά στο βιβλίο του τού 1906 «Οι εξομολογήσεις ενός μονοπωλιακού»:
«Αυτοί είναι οι κανόνες των μεγάλων επιχειρήσεων. Έχουν υπερβεί την διδασκαλία των γονέων μας και μπορούν να δοθούν περιληπτικά με μια απλή φράση: Κάντε ένα μονοπώλιο, αφήστε την Κοινωνία να δουλέψει για εσάς, και να θυμάστε ότι η καλύτερη όλων των επιχειρήσεων είναι η πολιτική, διότι μια κρατική χορηγεία, παραχώρηση άδειας χρήσης, επίδομα ή φορολογική απαλλαγή αξίζει περισσότερο από μια φλέβα μεταλλεύματος Kimberly ή Comstock, καθώς δεν απαιτεί καμία εργασία, είτε νοητική είτε σωματική, για την εκμετάλλευσή του.»
Από μια οικονομική άποψη, μπορούμε να δούμε ένα κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των ελίτ και των ακραίων κομμουνιστών: Αμφότεροι θέλουν να πάρουν κάτι χωρίς να δώσουν τίποτα μέσω πολιτικού ελέγχου, είτε ληστεύοντας και δολοφονώντας για να πάρουν την ιδιοκτησία άλλων, είτε χρησιμοποιώντας πολιτικά μέσα για να κερδίσουν τεράστιο πλούτο μέσω μονοπωλίων.
Με άλλα λόγια, αν και η επιτυχία τους συνέβη σε ελεύθερες κοινωνίες, οι ελίτ προτιμούν πολιτικά συστήματα με αυστηρό κυβερνητικό έλεγχο, είτε αυτό είναι ο σοβιετικός σοσιαλισμός ή τα εθνικοσοσιαλιστικά καθεστώτα – όπως η ναζιστική Γερμανία ή το σημερινό Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) – επειδή τα απολυταρχικά κράτη έχουν κάτι που δεν υπάρχει στις φιλελεύθερες δημοκρατίες: πανίσχυρους κατόχους δύναμης με τους οποίους οι ελίτ μπορούν να συμμαχήσουν για να κερδίσουν μονοπώλια.
Στο βιβλίο του «H Wall Street και η άνοδος του Χίτλερ», ο Σάττον χρησιμοποίησε λεπτομερή στοιχεία για να δείξει πως η Wall Street ετοίμασε τον δρόμο για τον Αδόλφο Χίτλερ, τροφοδότησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και απέκτησε τεράστια κέρδη.
Η απόφαση καλοπιασίματος προς την Σοβιετική Ένωση έχει επίσης συνεχιστεί προς το καθεστώς του ΚΚΚ από την δεκαετία του 1970. Αυτή η προσέγγιση πιθανότατα θα είχε συνεχιστεί έως σήμερα αν δεν άλλαζε από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, παρά το ότι το ΚΚΚ θεωρούνταν ως η υπ’ αριθμόν 1 απειλή προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από το παρελθόν στο παρόν
Ο χρόνος περνά γρήγορα. Στον 21ο αιώνα, τεράστιες εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων φαίνεται να είναι ισχυρότερες από τις παλιότερες τραπεζικές δυναστείες. Οι προσφάτως πλούσιοι επικεφαλής τεχνολογικών εταιρειών επισκιάζουν τους διευθύνοντες συμβούλους της Ford ή της General Motors. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Οι εταιρείες αλλάζουν. Αλλά η αριστερή ιδεολογία που πολλοί από αυτούς ασπάζονται παραμένει ίδια, χάριν ενός αιώνα πλύσης εγκεφάλου μέσω εκπαίδευσης και μέσων ενημέρωσης.
Μια δημοφιλής ιδέα σήμερα είναι αυτή μιας νέας τάξης πραγμάτων. Ωστόσο, δεν είναι τίποτα καινούριο. Είχαν μιλήσει για αυτήν στο τέλος και των δύο παγκόσμιων πολέμων και του Ψυχρού Πολέμου, και πάλι το 2008. Η καθιέρωση μιας νέας τάξης πραγμάτων ήταν πάντα ένας πολύ επικερδής στόχος αυτών των διεθνών ελίτ, όπως αναφέρθηκε στην «Τραγωδία και Ελπίδα»:
«Οι δυνάμεις του μεγάλου επενδυτικού και τραπεζικού καπιταλισμού είχαν ακόμα έναν μακροπρόθεσμο στόχο, τίποτα λιγότερο από την δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια ικανά να κυριαρχούν στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου ως όλον.»
Η αυξανόμενη δύναμη του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος είναι η κινητήρια δύναμη για την αντικατάσταση της τρέχουσας τάξης πραγμάτων που βασίζεται σε κανόνες και χτίστηκε πάνω σε φιλελεύθερη δημοκρατία. Το μεγάλο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ΠΟΦ, WEF) μιλάει για την αναγκαιότητα αλλαγής για χρόνια. Ενώ θαυμάζει την «εκπληκτική άνοδο της Κίνας», έχει απορρίψει δημοκρατίες ως «ελλειπείς στα συστήματα κινήτρου που θα αντιμετωπίσουν υψηλότερης τάξης και πιο μακροπρόθεσμες επιτακτικές ανάγκες.»
Η πανδημία COVID-19 που άρχισε το 2020 θεωρήθηκε από κάποιους ελίτ ως μια σπάνια ευκαιρία για αλλαγή καταστάσεων. Ένα νέο σύνθημα – «Η μεγάλη επαναρύθμιση [Reset]» – χρησιμοποιήθηκε ως το θέμα των ετήσιων συναντήσεων του ΠΟΦ το 2020 και 2021. Ο Κλάους Σβαμπ, ιδρυτής του ΠΟΦ, το έθεσε ως εξής:
«Για να επιτευχθεί ένα καλύτερο αποτέλεσμα, ο κόσμος πρέπει να δράσει από κοινού και γρήγορα να αλλάξει όλες τις πτυχές των κοινωνιών και οικονομιών μας, από την εκπαίδευση έως τις κοινωνικές συμβάσεις και εργασιακές καταστάσεις. Κάθε χώρα, από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως την Κίνα, πρέπει να συμμετάσχει, και κάθε βιομηχανία, από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έως την τεχνολογία, πρέπει να μεταμορφωθεί.»
«Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε ένα “Μεγάλο Reset” του καπιταλισμού.»
Ακούγεται τρομακτικό, σωστά; Το πρόγραμμα Green New Deal που προτάθηκε στις ΗΠΑ από ακραίους αριστερούς ταιριάζει τέλεια σε αυτό το όραμα, καθώς μία από τις δικαιολογίες για το Μεγάλο Reset είναι η αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη.
Μπορεί να αναρωτηθείτε, γιατί οι ελίτ πιέζουν για ένα Μεγάλο Reset; Πως θα ωφελούνταν από αυτό;
Θυμηθείτε, αν η τάξη πραγμάτων αλλάξει, οι παλιές δομές θα αποσυναρμολογηθούν, νέες βιομηχανίες θα καθιερωθούν, και νέες αγορές θα εξερευνηθούν. Αυτοί με δεσμούς με τα ανώτατα κλιμάκια εξουσίας θα έχουν πολλές ευκαιρίες να κερδίσουν τεράστια ποσά από την διαδικασία, αν και αμέτρητοι άλλοι θα πέσουν μέσα στις ρωγμές της αναδιαμόρφωσης, όπως οι εργάτες του αγωγού Keystone XL των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον Τζάστιν Χάσκινς, διευθυντή εκδόσεων του Heartland Institute, η γενική ιδέα του Μεγάλου Reset είναι ότι «χρειαζόμαστε μια μορφή σοσιαλισμού – μια λέξη που το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ εσκεμμένα αποφεύγει να χρησιμοποιήσει, ενώ ταυτόχρονα καλεί για αμέτρητα σοσιαλιστικά και προοδευτικά σχέδια.» Δεν είναι αυτό η πραγματοποίηση ενός ονείρου του αριστερού ελίτ;
Η Ίντα Ώκεν, μια επικεφαλής της οργάνωσης νέων του ΠΟΦ, απεικόνισε την μελλοντική κοινωνία που το ΠΟΦ θα ήθελε για τον κόσμο:
«Καλωσήλθατε στο 2030. Καλωσήλθατε στην πόλη μου – ή πρέπει να πω, “την πόλη μας”. Δεν μου ανήκει τίποτα. Δεν έχω αυτοκίνητο. Δεν έχω σπίτι. Δεν κατέχω καμία συσκευή ούτε ρούχα.»
«Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά βγάζει τέλειο νόημα για εμάς σε αυτήν την πόλη. Όλα όσα θεωρούσατε προϊόν, έχουν τώρα γίνει υπηρεσίες. Έχουμε πρόσβαση σε συγκοινωνία, στέγαση, σίτιση, και όλα τα πράγματα που χρειαζόμαστε στην καθημερινή ζωή μας. Ένα προς ένα όλα αυτά τα πράγματα έγιναν δωρεάν, έτσι κατέληξε να μην έχει νόημα για εμάς να κατέχουμε πολλά.»
«Ψώνια; Δεν μπορώ να θυμηθώ τι είναι αυτό. Για τους περισσότερους από εμάς, έχει μετατραπεί σε επιλογή πραγμάτων προς χρήση.»
«Καμιά φορά, με ενοχλεί που δεν έχω πραγματική ιδιωτικότητα. Δεν μπορώ να πάω πουθενά και να μην καταγραφώ. Το γνωρίζω ότι κάπου, οτιδήποτε κάνω, σκέφτομαι και ονειρεύομαι καταγράφεται.»
Μια τυπική ουτοπική εικόνα με μια μοντέρνα πινελιά, δεν νομίζετε; Είναι το ίδιο όνειρο που έχουν επιθυμήσει αριστεροί για περισσότερο από έναν αιώνα, και το ίδιο όνειρο που έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει την δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το τρομακτικό μέρος είναι, δεν είναι πλέον ένα όνειρο, αλλά κάτι έτοιμο να επιβληθεί στον καθένα. Με ένα νέο πρότυπο που προτάθηκε από το ΠΟΦ – περιβαλλοντικό, κοινωνικό, και διοικητικό πρότυπο αξιολόγησης (ESG) – ισχυρά επενδυτικά ταμεία στην Wall Street χρησιμοποιούν την δύναμή τους για να αναγκάσουν δυτικές εταιρείες του χρηματιστηρίου να συμμορφωθούν στις αξίες τους. Ο Σόκαπ μίλησε για την ουσία αυτού θαυμάσια:
«Γιατί, ρωτά ο ουτοπικός επενδυτής, θα πρέπει να μετράμε την επιτυχία μιας εταιρείας μόνο βλέποντας τον αριθμό των έξυπνων τηλεφώνων που πουλάει σε κάθε τέταρτο, επί το κόστος ενός τηλεφώνου, μείον το κόστος που σχετίζεται με την κατασκευή και διανομή αυτών των τηλεφώνων; Γιατί να μην ορίζουμε την επιτυχία με τρόπο που θα συμπεριλαμβάνει τα πιστεύω μας και τις αξίες μας; Γιατί να μην προσθέσουμε μια ακόμα μεταβλητή στην εξίσωση, μία που μετρά το “αποτύπωμα” το σχετικό με την κατασκευή και διανομή τηλεφώνων; Γιατί να μην απαιτήσουμε – δεδομένης της δύναμης που μας δίνει ο έλεγχός μας επί του κεφαλαίου – οι αξίες μας να αντανακλώνται στην επένδυση αυτού του κεφαλαίου; Γιατί να μην επιμείνουμε ότι οι αξίες μας – θρησκευτικές στην φύση τους και μη δημοφιλείς στα εκλογικά κέντρα – να είναι το πρότυπο για συμμετοχή στο σύστημά μας;»
«Αυτό, με λίγα λόγια, είναι το κίνημα ESG (Environmental, Social, Governance).»
Στους νέους που έχουν τα ίδια αριστερά πιστεύω και αξίες: Αν συγκινήστε μέχρι δακρύων από τις υποσχέσεις που κάνουν οι ελίτ, σκεφτείτε το πάλι. Δεν το εννοούν.
Ηθική ή φιλοδοξία;
Οι αριστεροί συνήθως κρίνουν τους άλλους με το ηθικό πρότυπο που οι ίδιοι ορίζουν. Περιφρονούν συντηρητικούς για την εμμονή τους στον Θεό, στα όπλα, και στο Σύνταγμα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι πολύ σοβαροί για το δικό τους «ηθικό πρότυπο».
Το βιβλίο του Σόκαπ ανέλυσε τις λέξεις και δράσεις των διευθυνόντων συμβούλων των πιο ισχυρών εταιρειών του κόσμου. Κάποιοι από αυτούς ίσως είναι «ουτοπικοί φονταμενταλιστές», αλλά δεν θα δίσταζαν να αφήσουν ή ακόμα και να αντιστρέψουν τους στόχους τους αν τα συμφέροντά τους το απαιτούσαν. Θα ήθελα να δώσω κάποια παραδείγματα που αναφέρονται στο βιβλίο, καθώς και σε άλλες πηγές:
Η BlackRock είναι η μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης πλούτου στον κόσμο και ο επικεφαλής του κινήματος ESG. Ο διευθύνων σύμβουλός της, Λάρρυ Φινκ, επιβάλει τα κοινωνικά ιδεώδη του σε πολλές εταιρείες μέσω της εκπληκτικής δύναμης κεφαλαίου της εταιρείας.
Ωστόσο, παρακαλώ σημειώστε πως αν και η BlackRock διαχειρίζεται αυτό το κεφάλαιο, δεν το κατέχει. Ο Σόκαπ παρατήρησε σε μια συνέντευξη στον δημοσιογράφο της Epoch Times Τζόσουα Φίλιπ: «Είναι τα χρήματά σας, είναι τα χρήματά μου, είναι αυτός που επενδύει στις 401 χιλιάδες του στην δουλειά, αυτός που επενδύει στoν συνταξιοδοτικό λογαριασμό του – είναι τα χρήματά τους που χρησιμοποιούνται από την BlackRock για τον έλεγχο της αγοράς και την προσπάθεια επιβολής των πιστεύω της σχετικά με το προς τα που οι εταιρείες θα πρέπει να πάνε, και πως θα πρέπει να λειτουργούν πολιτικά. Είναι τα χρήματά μας που χρησιμοποιούν για να επιβάλουν την θέλησή τους στις αγορές, και, ουσιαστικά, στον λαό της Αμερικής.»
Αν και η BlackRock αναγκάζει αμερικανικές εταιρείες να εκπληρώσουν το πρότυπο βιωσιμότητάς της, δεν επιβάλει τέτοιες απαιτήσεις σε κινεζικές εταιρείες. Αυτό γίνεται επειδή «η Κίνα θα είναι μια από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες για την BlackRock μακροπρόθεσμα», σύμφωνα με τον Φινκ.
Ο Σόκαπ επίσης επισήμανε ότι η BlackRock είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος μετοχών στην PetroChina, μια κρατική κινεζική πετρελαϊκή εταιρεία που δεν είναι απλώς «μη πράσινη», αλλά επίσης χρηματοδοτείται από τον Ομάρ αλ-Μπασίρ του καθεστώτος του Σουδάν, που συντηρεί σύγχρονη σκλαβιά μαύρων και έχει χαρακτηριστεί ως «ένας κρατικός χορηγός τρομοκρατίας στον οποίον έχουν επιβληθεί κυρώσεις από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ».
Ο Τιμ Κουκ, διευθύνων σύμβουλος της Apple Inc., είναι ένας ένθερμος υποστηρικτής «φυλετικής δικαιοσύνης και ισότητας». Ωστόσο, σύμφωνα με ένα άρθρο της New York Times στις 30 Νοεμ. 2020, η Apple είναι μία από τις λίγες πολυεθνικές εταιρείες που έχει ασκήσει παρασκηνιακή πίεση για αποδυνάμωση του Νόμου Πρόληψης Καταναγκαστικής Εργασίας Ουιγούρων. Οι Ουιγούροι μουσουλμάνοι στην Κίνα υπόκεινται σε γενοκτονία από το ΚΚΚ, σύμφωνα με αναφορά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δημοσιεύθηκε στις 31 Μαρτίου. Η Apple είναι μία από τις 82 εταιρείες που έχουν δυνητικά ωφεληθεί από καταναγκαστική εργασία Ουιγούρων, σύμφωνα με αναφορά του Ινστιτούτου Στρατηγικής Πολιτικής Αυστραλίας του 2020. Επιπλέον, το κοβάλτιο που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες των προϊόντων Apple εξορύσσεται κυρίως από την Λαϊκή Δημοκρατία Κονγκό, που χρησιμοποιεί παιδική εργασία.
Όσο για τον Ζάκερμπεργκ του Facebook και τον Ντόρσυ του Twitter – που υπήρξαν τόσο αυστηροί προς τον Τραμπ και τόσο «δίκαιοι» στην υπεράσπιση «κοινωνικής δικαιοσύνης» – δεν τολμούν ούτε να σηκώσουν το βλέμμα τους προς τον Γενικό Γραμματέα Σι Τζινπίνγκ του ΚΚΚ. Στην πραγματικότητα, για να ευχαριστήσει το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς και να κερδίσει πρόσβαση στην μεγάλη κινεζική αγορά, ο Ζάκερμπεργκ έκανε τζόγκινγκ στην γκρίζου αέρα Πλατεία Τιενανμέν, είχε μια ευχάριστη συνάντηση με τον επικεφαλής προπαγάνδας του ΚΚΚ, Λιού Γιουνσάν, και προσέγγισε τον Σι προσωπικά ζητώντας του να δώσει όνομα στο αγέννητο παιδί του.
Ο Ντόρσυ δεν είναι καλύτερος. Δημοσιογραφικά άρθρα δείχνουν ότι το Twitter αφαίρεσε τους λογαριασμούς κάποιων Κινέζων αντιφρονούντων λίγο πριν την 30η ετήσια ημέρα μνήμης της Σφαγής της Πλατείας Τιενανμέν το 2019. Αν και λογαριασμοί κινεζικών μέσων που συνδέονται με το καθεστώς ισχυρίστηκαν ότι η προέλευση της COVID-19 ήταν κατεψυγμένα προϊόντα από την Ευρώπη και δεν έλαβαν προειδοποίηση από το Twitter, αναρτήσεις στην πλατφόρμα από τον Ρούντυ Τζουλιάνι και τον Βραζιλιάνο πρόεδρο Τζαιρ Μπολσονάρο που ανέφεραν την αποτελεσματικότητα της υδροξυχλωροκίνης στην καταπολέμηση της ασθένειας αφαιρέθηκαν. Κατηγορήθηκαν για «διάδοση παραπληροφόρησης».
Η Google είναι ένας παρόμοιος υποκριτής. Με εταιρικό σύνθημα «Μην κάνεις κακό», δεν διστάζει να συνεργάζεται με το πρώτο κρατικά χορηγούμενο πανεπιστήμιο της Κίνας, το Τσινγκχουά, στην τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης. Κάποια τμήματα του Τσινγκχουά βρίσκονται υπό την άμεση ηγεσία της Επιτροπής Αμυντικής Επιστήμης και Βιομηχανίας του ΚΚΚ. Ο Πήτερ Τηλ, ο συνιδρυτής του Paypal, κάποτε ρώτησε εργαζόμενους στο τμήμα τεχνητής νοημοσύνης της Google αν η τεχνολογία τους θα χρησιμοποιούνταν κατά των Ουιγούρων. Η απάντηση που έλαβε ήταν «Λοιπόν, δεν γνωρίζουμε πραγματικά, και μην κάνεις ερωτήσεις.» Ωστόσο, το αμερικανικό υπουργείο Αμύνης ήταν αποδέκτης μιας τελείως διαφορετικής μεταχείρισης από τον τεχνολογικό γίγαντα. Το 2018, το έτος που η Google συνεργάστηκε με το Τσινγκχουά, η εταιρεία σταμάτησε το συμβόλαιό της με το Πεντάγωνο για να αποτρέψει την χρήση της τεχνολογίας της τεχνητής νοημοσύνης για στρατιωτικούς σκοπούς.
Τα στούντιο και εταιρείες του Χόλυγουντ αυτοπαρουσιάζονται ως οι αριστεροί σημαιοφόροι και ενορχηστρώνουν κάθε είδους διαδηλώσεις κατά συντηρητικής νομοθεσίας. Ωστόσο, χαρούμενα συμμορφώνονται στην όποια απαίτηση του ΚΚΚ ώστε να έχουν πρόσβαση στην κινεζική αγορά. Η Walt Disney Co. δεν είχε δισταγμό να συνεργαστεί με τμήματα προπαγάνδας και την υπηρεσία δημόσιας ασφαλείας στην επαρχία Σιντζιάνγκ – την περιοχή όπου Ουιγούροι φυλακίζονται, βασανίζονται, και σκλαβώνονται – για την ταινία της «Μουλάν».
Όσον αφορά τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης, έχουν γίνει ακτιβιστές που δουλεύουν για να υπηρετούν αριστερά αφηγήματα. Η Σάρυλ Άτκινσον, μια πέντε φορές βραβευμένη με Emmy διερευνητική δημοσιογράφος και πρώην παρουσιάστρια στο CBS, CNN, και PBS, έγραψε αυτά τα λυπηρά σχόλια στο βιβλίο της «Μεροληψία: Πως τα μέσα ενημέρωσης μας δίδαξαν να αγαπάμε την λογοκρισία και να μισούμε την δημοσιογραφία»:
«Στο [μυθιστόρημα] 1984, το Υπουργείο Ειρήνης της κυβέρνησης διεξάγει πόλεμο. Το Υπουργείο Αγάπης επιβάλει ανηλεείς τιμωρίες. Το Υπουργείο Αλήθειας χαλκεύει ιστορικά αρχεία.»
«Το 2020, έχουμε τις δικές μας εκδοχές: Ελεγκτές στοιχείων κωδικοποιούν τι σημαίνει μεροληπτική άποψη. Κυνηγοί μύθων αποδιώχνουν την αλήθεια. Η διαδικτυακή γνώση διαμορφώνεται από αρθρογράφους με ατζέντα. Ο ελεύθερος λόγος ελέγχεται από λογοκρισία. Τα νέα – δεν είναι νέα. Και δεν είστε ο καταναλωτής, είστε το προϊόν.»
Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε σε πολλά άλλα. Η βασική ιδέα που θέλω να εκφράσω είναι, μην εμπιστεύεστε τυφλά αυτούς τους «επιτυχημένους» ανθρώπους και τα φερέφωνά τους.
Τι λέω στην κόρη μου;
Το 1983, στην τελετή απονομής βραβείων του Βραβείου Τέμπλετον στο Λονδίνο, ο Αλεξάντερ Σολτζενίτσυν, επιβιώσας του συστήματος Γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης, άρχισε τα σχόλιά του με τις ακόλουθες γνωστές λέξεις:
«Πάνω από μισό αιώνα πριν, όταν ήμουν ακόμα παιδί, θυμάμαι που άκουγα κάποιους γηραιότερους να δίνουν την ακόλουθη εξήγηση για τις τεράστιες καταστροφές που έπεσαν στην Ρωσία: Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τον Θεό, γι΄ αυτό συνέβησαν όλα αυτά.»
«Από τότε, έχω περάσει σχεδόν 50 χρόνια δουλεύοντας πάνω στην ιστορία της επανάστασής μας. … Αλλά αν με ρωτούσαν σήμερα να διατυπώσω τον κύριο λόγο της καταστροφικής επανάστασης που κατάπιε περίπου 60 εκατομμμύρια από τον λαό μας, δεν θα μπορούσα να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια από το να επαναλάβω: Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τον Θεό, γι΄ αυτό συνέβησαν όλα αυτά.»
Πολλές προφητείες στην ιστορία έχουν προβλέψει την κυριαρχία του κομμουνισμού και την απώλεια της πίστης πριν την άφιξη του Δημιουργού. Το κομμουνιστικό φάντασμα είναι πολύ ικανό στο να εξαπατά. Όχι μόνο λειτουργεί μέσω των και παίρνει ενέργεια από τις ανθρώπινες κακίες, αλλά επίσης εκμεταλλεύεται την καλοσύνη του κόσμου με παραπλανητικά αφηγήματα.
Είπα στην κόρη μου ότι είναι σημαντικό για αυτήν να διαχωρίζει σωστό από λάθος σε αυτήν την χαοτική περίοδο. «Αυτά που διαβάζεις, βλέπεις, και πιστεύεις θα επηρεάσουν τις αποφάσεις της ζωής σου. Αλλά τελικά, εσύ η ίδια είσαι υπεύθυνη για τα πάντα που κάνεις και για κάθε απόφαση που παίρνεις. Συνεπώς, να είσαι έξυπνη, αντί να γίνεσαι πιόνι αυτών με εγωιστικά κίνητρα, επειδή δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν άλλον όταν κρίνεσαι σε αυτό το ανθρώπινο επίπεδο, και πέρα από αυτό.»
Η Jean Chen κατάγεται από την Κίνα και γράφει με ψευδώνυμο για να προστατεύσει τους συγγενείς της εκεί. Epoch Times.
http://enaasteri.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου