Έχουμε ιδεολογίες χωρίς αξιακά προτάγματα. Προοδευτικούς που σιχαίνονται την Πρόοδο. Φιλελεύθερους που φιμώνουν τους αντιπάλους τους. Συντηρητικούς που φοβούνται να μιλήσουν. Και πολιτικούς που διαχειρίζονται αδιέξοδα - δεν προσπαθούν να τα ξεπεράσουν.

 

Η Δυστοπία είναι Εδώ!

Θανάσης Κ.

Καιρός να πούμε κάποια πράγματα έξω από τα δόντια...

Γιατί όσα βλέπουμε γύρω μας, έχουν τις "ορατές" πλευρές, αλλά έχουν και τις "αθέατες" όψεις τους.

Ορατές πλευρές, ας πούμε, είναι ο Πόλεμος που μαίνεται σήμερα στην Ουκρανία, αποσταθεροποιώντας όσα ξέραμε μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη ως σήμερα στηρίχθηκε σε δύο δόγματα:

--Πρώτο, την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία (φυσικό αέριο και πετρέλαιο).

--Δεύτερο, την αμυντική εξάρτηση από τις ΗΠΑ (με του ΝΑΤΟ, το οποίο ήταν ωστόσο "κλινικά νεκρό". Έτσι το είχε "καταγγείλει" ο ίδιος ο Μακρόν, με πολλούς άλλους να συμφωνούν σιωπηλά...)

Υπάρχουν, ωστόσο, και οι "αθέατες" πλευρές - κι αυτές αφορούν τις δύο ψευδαισθήσεις που κυριαρχούσαν μέχρι σήμερα:

--Πρώτη ψευδαίσθηση: ότι η Ευρώπη δεν θα απειληθεί ποτέ στο έδαφός της και δεν θα χρειαστεί ποτέ να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

--Και δεύτερη ψευδαίσθηση, ότι η Ευρώπη θα μπορέσει πολύ σύντομα (σε διάρκεια 15-20 ετών) να απεξαρτηθεί πλήρως από τους υδρογονάνθρακες, χρησιμοποιώντας μόνον ΑΠΕ, δηλαδή ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Επειδή ακριβώς, η Ευρώπη δεν πίστευε ότι θα χρειαστεί ποτέ να υπερασπιστεί τον εαυτό της, άρα δεν έβλεπε γεωπολιτικές αντιπαλότητες γύρω της, γι' αυτό θεωρούσε απολύτως "φυσιολογικό" να εξαρτηθεί ενεργειακά από της Ρωσία. Πολλώ μάλλον, που η Ρωσία της προσέφερε φτηνό αέριο...

Για τον ίδιο λόγο παρέμενε στη "χειμερία νάρκη" του ΝΑΤΟ, που αποδυναμωνόταν συνεχώς.

Κι επειδή ακριβώς η Ευρώπη είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορεί με τη σημερινή τεχνολογία να απεξαρτηθεί από τους υδρογονάνθρακες μέσα σε λίγα χρόνια, γι' αυτό και επένδυε σχεδόν αποκλειστικά στις ΑΠΕ. Και δεν προσπαθούσε να απεξαρτηθεί από τους Ρωσικούς ενεργειακούς πόρους - αφού νόμιζε ότι σε λίγα χρόνια θα μπορέσει να απεξαρτηθεί οριστικά και από το αέριο και από το πετρέλαιο...

Γενικά η Ευρώπη πίστευε ότι, χρησιμοποιώντας "ήπια ισχύ" (soft power) - δηλαδή κυρίως ένα συνδυασμό οικονομικών κινήτρων και οικονομικών κυρώσεων (καρότο και ραβδί) - θα μπορούσε να τιθασεύει κάθε "δύστροπο" μέλος της, να εξουδετερώσει κάθε απειλή γύρω της, να επεκτείνει συνεχώς την επιρροή της και τα όρια της...

Στο μυαλό των ευρωπαϊκών ελίτ, η Οικονομία είχε υποκαταστήσει την Πολιτική και είχε εξαφανίσει, εντελώς, την Γεωπολιτική.

Όλα τα προβλήματα είχαν μπει στον "αυτόματο":

- των δημοσιονομικών κανόνων που πρέπει να τηρούνται,

- της "θεσμικής εμβάθυνσης" που πρέπει να "προχωρά" συνεχώς,

- των εμπορικών σχέσεων που πρέπει να επεκτείνονται,

- των εκάστοτε συσχετισμών που πρέπει να "ελέγχονται" από τα πάνω (κυρίως από τη Γερμανία και την ευρω-γραφειοκρατία) και

- των μεγάλων συμβολισμών που πρέπει να εκτονώνουν κάθε πίεση "από τα κάτω"...

Στην κατηγορία των "μεγάλων συμβολισμών" εντάσσεται και η εκστρατεία κατά της "κλιματικής αλλαγής", όπου υιοθετήθηκαν μη ρεαλιστικοί στόχοι, που έδιδαν στους ευρωπαίους την αυτοπεποίθηση της "παγκόσμιας πρωτοπορίας να σωθεί ο πλανήτης" - αλλά στην πραγματικότητα πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο: διαιώνιζαν την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία και υπονόμευαν την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Κλασικό παράδειγμα, ο φιλόδοξος στόχος να περάσουμε το ταχύτερο στην "Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση".

Στόχος που είναι απόλυτα σωστός! Μόνο που υιοθετήθηκε στην Ευρώπη με τρόπο απόλυτα αντιφατικό - που ουσιαστικά τον ακυρώνει!

Γιατί "Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση" σημαίνει μεταξύ πολλών άλλων δύο βασικά πράγματα:

--Πρώτον, ότι στο εξής θα χρειάζεται πολύ περισσότερη ενέργεια.

--Και δεύτερον, ότι θα καταργηθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Η ευρύτατα εφαρμογή της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης, των αλγορίθμων και των λοιπών αυτοματισμών, σημαίνει ότι για κάθε επί πλέον αύξηση του ΑΕΠ κατά μία ποσοστιαία μονάδα, θα απαιτείται πρόσθετη ζήτηση ενέργειας τουλάχιστον δύο ποσοστιαίων μονάδων. Αναλογικά διπλάσια...

Δηλαδή θα χρειαστούν άλλες πηγές ενέργειας για να αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες σήμερα (κυρίως υδρογονάνθρακες) και για να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση μελλοντικά.

Και επί πλέον σημαίνει ότι πολλές θέσεις εργασίας - κυρίως "κατώτερες" - θα καταργηθούν. Όπως ακριβώς συνέβη και στις τρείς προηγούμενες "βιομηχανικές επαναστάσεις...

Επί πλέον, μεγάλη μάζα μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, που σήμερα απασχολούνται σε τέτοιες δουλειές, θα οδηγηθούν στην ανεργία και πρέπει να απορροφηθούν κάπου αλλού, αφού "επανεκπαιδευθούν"...

Για παράδειγμα, σε μια μέση Ευρωπαϊκή χώρα που αναμένεται να αναπτυχθεί στην επόμενη δεκαετία κατά 30% (σε πραγματικό ΑΕΠ), η ζήτηση ενέργειας θα αυξηθεί πάνω από 50%. Αλλά ένα ποσοστό της τάξης του 40% από τη σημερινή προσφορά ενέργειας (από υδρογονάνθρακες) θα πρέπει να μειωθεί (και να αντικατασταθεί από ΑΠΕ). Και παράλληλα ένα 20% των θέσεων εργασίας στην οικονομία της θα καταργηθούν!

Αν πρόκειται μάλιστα να περάσει και στην γενικευμένη ηλεκτροκίνηση, τότε θα χαθεί ένα πρόσθετο 25% της παραγόμενης ενέργειας (από τις μηχανές αυτοκινήτων που θα πρέπει να υποκατασταθούν από κεντρικά παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια)...

Δηλαδή σήμερα, μια τέτοια οικονομία παράγει και καταναλώνει 100 μονάδες ισχύος, αλλά σε δέκα χρόνια θα παράγει από τις σημερινές πηγές 35, ενώ θα καταναλώνει 150! Αυτή τη διαφορά των 115% σε σχέση με τις σημερινές της ανάγκες ΔΕΝ πρόκειται να την καλύψουν οι ΑΠΕ!

Και από πλευράς εργατικού δυναμικού, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη μαζική ανεργία για ένα 20% των σημερινά απασχολούμενων. Και την ίδια στιγμή αναγγέλλουν ότι... χρειάζονται εργατικά χέρια και φέρνουν μετανάστες από χώρες της Ασίας! Τους οποίους καλούνται να "ενσωματώσουν" μετά. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να τους ενσωματώσουν, χωρίς θέσεις εργασίας, που θα φθίνουν συνεχώς...

Όπως οι ίδιοι εξαγγέλλουν, άλλωστε..

Τέλος υπάρχει όχι απλώς η ζήτηση της ενέργειας που θα αυξάνεται συνεχώς - αλλά και η τιμή της ενέργειας.

Γιατί αν η Ευρώπη θέλει να υπάρξει, πρέπει οπωσδήποτε να ξαναγίνει ανταγωνιστική διεθνώς.

Και ανταγωνιστικότητα - ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζει εμπορικούς αντιπάλους στην Ασία με πολύ πιο φθηνά εργατικά χέρια - σημαίνει φθηνή ενέργεια και ακόμα περισσότερους "αυτοματισμούς" (ρομποτική κλπ. )

Αλλά οι ΑΠΕ δεν είναι φθηνές. Και δεν είναι ακόμα "οικονομικά αποδοτικές".

Μοιάζουν φθηνότερες - και παρουσιάζονται ως "φθηνότερες" - από τους υδρογονάνθρακες σήμερα, γιατί οι υδρογονάνθρακες επιβαρύνονται με "φορολογία ρύπων" (στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ κυρίως), ενώ οι ΑΠΕ επιδοτούνται (από το κράτος και τις τράπεζες).

Μ' άλλα λόγια συγκρίνουμε δύο πράγματα, εκ των οποίων το ένα φορολογείται και το άλλο επιδοτείται! Κι αυτό δεν οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα για την "ανταγωνιστικότητα" της παραγωγής μας! Το μόνο "ασφαλές" συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι για τις... "στρεβλώσεις" που εμείς οι ίδιοι έχουμε εισάγει στις οικονομίες μας...

Πολύ περισσότερο όταν οι ανταγωνιστές μας στην Ασία δεν φορολογούν τους "ρύπους" των υδρογονανθράκων, ούτε επιδοτούν τις ΑΠΕ. Και καταφέρνουν να παράγουν ενέργεια αληθινά φθηνότερη. Και με φθηνότερο εργατικό δυναμικό.

Πράγμα που σημαίνει ότι η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής οικονομίας κινδυνεύει άμεσα να καταρρεύσει! Ακόμα και χωρίς τις πρόσφατες αυξήσεις στις τιμές των υδρογονανθράκων, λόγω του Πολέμου στην Ουκρανία...

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια Δυστοπία! Όπου η ενέργεια στις δυτικές οικονομίες θα είναι όλο και πιο ακριβή, όλο και πιο δυσπρόσιτη, η ανταγωνιστικότητα της παραγωγής συνεχώς θα υποχωρεί, η ανεργία θα παραμένει υψηλή και οι κοινωνικές εντάσεις θα κλιμακώνονται και θα πυροδοτούνται συνεχώς.

Τα πεντάχρονα πλάνα της αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ένωσης ήταν πολύ λεπτομερειακά και πολύ "μεγαλόπνοα" και πολύ φιλόδοξα, αλλά είχαν ένα μικρό πρόβλημα. Ήταν εντελώς ανέφικτα!

Οι σημερινοί στόχοι της ΕΕ είναι επίσης ανέφικτοι, αν και για άλλους λόγους.

Στηρίζονται στην ποιοτική υπεροχή και στην ανταγωνιστικότητα την οποία ... υπονομεύουν, κυρίως στον ενεργειακό τομέα.

Και ευαγγελίζονται την μαζική είσοδο καινοτομιών μέσω της Τέταρτης Βιομηχανικής επανάστασης, αλλά αντί να φροντίσουν πώς θα απορροφήσουν το εργατικό δυναμικό που θα τεθεί εκτός, επιχειρούν να φέρουν πρόσθετα εργατικά χέρια "ανειδίκευτων" από την Άπω Ανατολή και την Αφρική.

Χάος...

Μη σας κάνει εντύπωση η τύφλωση των ευρωπαϊκών ελίτ.

Όπως ακριβώς δεν έβλεπαν την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία, που τώρα αποδείχθηκε δραματικά, δεν βλέπουν τώρα κι όλα τα υπόλοιπα.

Η ιδεολογική τύφλωση των ευρωπαϊκών ελίτ δεν είναι τυχαία.

Υπάρχει μια αποτελμάτωση των ιδεολογιών, και μια πραγματική αλλοτρίωση των εννοιών που νοηματοδοτούσαν κάποτε την Πολιτική.

Πράγμα που οδηγεί στην πλήρη ακύρωση και της ίδιας την Πολιτικής.

* Οι Μαρξιστές δεν ασχολούνται με την ανταγωνιστικότητα, γιατί ποτέ δεν την πίστευαν. Πίστευαν βέβαια, στην "πάλη των τάξεων" και στα πεπρωμένα της εργατικής τάξης, η οποία ωστόσο φθίνει συνεχώς - σε κοινωνίες που αφενός αποβιομηχανοποιούνται και αφετέρου οραματίζονται την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (που θα "καταργήσει" την εργατική τάξη, την οποία δημιούργησε η πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση).

Τελικά οι σημερινοί μαρξιστές ξέχασαν την "Πάλη των τάξεων", και ασχολούνται με την... "πάλη των φύλων"! Κι έπαψαν να είναι μαρξιστές...

* Οι Φιλελεύθεροι επίσης δεν ασχολούνται πια με την ανταγωνιστικότητα - έχουν καταντήσει... "δικαιωματιστές"!

Μοιράζουν προνόμια σε "καταπιεσμένες μειονότητες", δεν τους ενδιαφέρει η μεσαία τάξη.

Μοιράζουν επιδόματα εκτάκτου ανάγκης, δεν δημιουργούν κίνητρα και ευκαιρίες.

Τους ενδιαφέρει η ψευδαίσθηση "ευημερίας" - όχι η Ανάπτυξη.

Απευθύνονται σε όσους κάνουν "αρπαχτές", όχι σε κοινωνικές δυνάμεις που δημιουργούν κοινωνικό πλούτο.

Μοιράζουν... ΕΣΠΑ και Κοινωνικά Προγράμματα, δεν φέρνουν ξένες επενδύσεις.

Τους ενδιαφέρουν οι ΛΟΑΤΚΙ, το MeToo και οι φάλαινες που ενοχλούνται στη θάλασσα από τις έρευνες για υδρογονάνθρακες. Δεν τους ενδιαφέρει να παταχθεί η γραφειοκρατία, να μειωθεί το δημόσιο, να ξεμπλοκάρει η Δικαιοσύνη.

Δεν είναι πια ούτε Φιλελεύθεροι, ούτε Μεταρρυθμιστές.

* Οι Οικολόγοι, απλώς νοιάζονται να... "σώσουν τον πλανήτη γη"! Λίγο τους νοιάζει αν οι ευρωπαϊκές οικονομίες βουλιάξουν στο μεταξύ...

Πολεμάνε ΚΑΘΕ μορφή Ενέργειας, κι όχι μόνο του υδρογονάνθρακες. Πολεμάνε τα υδροηλεκτρικά, πολεμάνε τη γεωθερμία, πολεμάνε τα αιολικά, πολλές φορές πολεμάνε και τα φωτοβολταϊκά. Γιατί κι αυτά, σε μεγάλη κλίμακα, αλλάζουν το "μικροκλίμα". Και σε μικρή κλίμακα, δεν καλύπτουν τις υπάρχουσες ανάγκες...

Πολεμάνε και τη βαριά βιομηχανία και τη μεταποίηση και τη σύγχρονη πρωτογενή παραγωγή.

Είναι αντίθετοι με κάθε "ανθρώπινη επέμβαση στο περιβάλλον", με κάθε έρευνα ενεργειακών πόρων, με κάθε εξορυκτική δραστηριότητα, με κάθε δημιουργία μεγάλων υποδομών - τελικά πολεμούν κάθε οικονομική δραστηριότητα.

Θέλουν την ηλεκτροκίνηση, αλλά δεν θέλουν τις πρώτες ύλες (σπάνιες γαίες, κλπ.) που απαιτούνται για τις μπαταρίες των αυτοκινήτων.

Θέλουν "να βγάλουν από τη φτώχια τους λαούς του Τρίτου Κόσμου", αλλά δεν θέλουν ούτε την ενέργεια, ούτε τη βιομηχανία, ούτε τις πρώτες ύλες, ούτε τις υποδομές που δημιούργησαν τον Πλούτο του δυτικού κόσμου.

Γενικά πολεμάνε την οικονομική ισχύ της Δύσης ΚΑΙ τις αναπτυξιακές προοπτικές του Τρίτου Κόσμου! Ταυτόχρονα...

Οραματίζονται κοινωνίες χωρίς "ενεργειακό αποτύπωμα", όπως συνέβαινε τον Μεσαίωνα - αλλά με συνθήκες ευημερίας όπως οι σημερινές!

Δεν είναι πια Οικολόγοι. Είναι επαγγελματίες ακτιβιστές, που μπλοκάρουν οικονομικές δραστηριότητες και επενδύσεις, όταν χρηματοδοτούνται από αντίπαλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Έχουμε ιδεολογίες χωρίς αξιακά προτάγματα.

Προοδευτικούς που σιχαίνονται την Πρόοδο.

Φιλελεύθερους που φιμώνουν τους αντιπάλους τους.

Συντηρητικούς που φοβούνται να μιλήσουν.

Και πολιτικούς που διαχειρίζονται αδιέξοδα - δεν προσπαθούν να τα ξεπεράσουν.

Έχουμε τη Δύση που μισεί τον εαυτό της! Κι ένα υπόλοιπο κόσμο που προσπαθεί να μιμηθεί τα επιτεύγματα της Δύσης, αλλά σε σύγκρουση μαζί της.

Παλαιότερα το πρόβλημα με τους ιδεολόγους μας ήταν ότι οραματίζονταν την παγκόσμια Ουτοπία. Τώρα το πρόβλημα με τους ιδεολόγους μας είναι ότι οραματίζονται την παγκόσμια Δυστοπία - και φέρνουν την καταστροφή (της Δύσης).

Η Ευρώπη ήδη ακυρώνει την ανεξαρτησία της και μοιάζει έτοιμη να υποταχθεί στις ΗΠΑ. Οι οποίες επίσης χάνουν την παγκόσμια ηγεμονία τους και ανοίγουν περισσότερα μέτωπα απ' όσα μπορούν να κρατήσουν...

Η Ευρώπη ταυτόχρονα, υπονομεύει την ανταγωνιστικότητά της και ακυρώνει την ίδια την ύπαρξή της.

Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ - η Δύση συνολικά - δεν μπορούν και δεν πρέπει να συγκρουστούν με όλο τον υπόλοιπο κόσμο!

Αλλά σήμερα μοιάζει αυτό ακριβώς να κάνουν.

Τον Ψυχρό Πόλεμο τον κέρδισαν οι ΗΠΑ διότι διέσπασαν τον "άξονα" των δύο Κομμουνιστικών γιγάντων - της ΕΣΣΔ και της Κίνας - στρέφοντας την Κομμουνιστική Κίνα κατά της Σοβιετικής Ρωσίας.

Σήμερα, κάνουν το ακριβώς αντίθετο: Στρέφουν τη Ρωσία στην αγκαλιά της ανερχόμενης Κίνας και μαζί τους συνασπίζουν την επίσης ανερχόμενη Ινδία, όλη την Ασία, τον Αραβικό κόσμο και το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής...

Το πρόβλημα με τις ιδεολογίες του παρελθόντος, ήταν ότι επαγγέλλονταν την Ουτοπία, που δεν ερχόταν ποτέ.

Το πρόβλημα με τους σημερινούς φανατικούς ιδεολόγους είναι το ακριβώς αντίθετο:

Η Δυστοπία που φέρνουν είναι ήδη ΕΔΩ!

http://enaasteri.blogspot.com/