Η ευκαιρία του Προέδρου …

 

Κάποτε πρέπει να μπει τροχοπέδη στην κατρακύλα στο Κυπριακό

Έχουμε άτυπη Τριμερή στη Νέα Υόρκη. Με χαμηλό τον δείκτη προσδοκιών. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να ήταν ψηλός, όταν η τούρκικη πλευρά επιμένει στη λύση των δύο κρατών έχοντας τις πλάτες κυρίως των Βρετανών και την ανοχή της Διεθνούς Κοινότητας. Και ειδικότερα του ΟΗΕ, ο οποίος αποδεικνύεται ανίκανος να διαφυλάξει τις αρχές και αξίες που πρεσβεύει. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δική μας πλευρά είναι άμοιρη ευθυνών.

Επί σειράν ετών μάς χρησιμοποιούσε η Τουρκία για να εισπράξει καθαρό ποινικό μητρώο και να εμπεδώνει τα τετελεσμένα τής εισβολής. Αφού εισέπραξε τα δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, τώρα αξιώνει δύο χωριστά κράτη. Και συγχύζει φίλους ημών και εχθρούς, που διερωτώνται είτε καλοπροαίρετα είτε πονηρά: Καλά, ποια είναι η διαφορά των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών από τα δύο κράτη; Γιατί δεν υπογράφετε να τελειώνουμε με αυτό το βάσανο;

Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι Τούρκοι δεν αποδέχονται τη Ζυρίχη, άρα γιατί συζητάμε μια τέτοια επιλογή; Αυτοί όμως που το λένε, ξεχνούν ότι οι Τούρκοι δεν δέχονται πια ούτε την ομοσπονδία, διότι αφού την χρησιμοποίησαν για να κατοχυρώσουν τα δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, τώρα αξιώνουν τα δύο χωριστά κράτη. Ως προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Ξεχνούν και κάτι άλλο. Η μεγαλύτερη πραγματικότητα είναι η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε αυτή ζούμε και σε αυτήν αναπνέουμε. Από αυτήν πηγάζουν τα δικαιώματά μας.

Συνεπώς, κατά την αυριανή άτυπη τριμερή, ο Πρόεδρος έχει να επιλέξει τη συνέχιση μιας καταστροφικής πορείας, που οδηγεί στη διάλυση του νόμιμου κράτους ή στο ξεκαθάρισμα ότι η λύση θα είναι στο πλαίσιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους των Ην. Εθνών και της ΕΕ. Ταυτοχρόνως, οφείλει να διευκρινίσει ότι η αναφορά σε κανονικό κράτος δεν μπορεί να οδηγεί στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, δηλαδή στην αναγνώριση του ψευδοκράτους ως χωριστής οντότητας, πολιτείας, Αρχής ή κράτους, διότι με τον τρόπο αυτό καταργείται η Χάρτα του ΟΗΕ και μάλιστα το άρθρο 2, παράγραφος 4. Δεν μπορεί να υπάρχει κράτος ως υποκείμενο δικαίου που να τελεί κάτω από καθεστώς εγγυήσεων ξένων δυνάμεων και στρατευμάτων επί του εδάφους του. Αυτό δεν είναι κανονικό κράτος. Εάν γίνει μια τέτοια λύση δεκτή δεν καταργείται μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και τα ίδια τα Ην. Έθνη. Δημιουργείται προηγούμενο. Υιοθετούνται οι κανόνες των τουρκικών τανκς. Εξοστρακίζονται άπαξ και δια παντός το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις για το αποτέλεσμα της Τριμερούς, εφόσον συνεχίζεται η εξευμενιστική πολιτική, που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα. Ψευδαισθήσεις τρέφουν όσοι πιστεύουν ότι μέσα από μια διαδικασία 47 ετών, η οποία μας οδήγησε στην αντίληψη των δύο κρατών, μπορεί να εξευρεθεί δίκαιη, δημοκρατική και βιώσιμη λύση. Εάν ο Πρόεδρος ισχυριστεί ότι θα εμφανιστεί ευέλικτος, αφήνοντας, όμως, έδαφος στον ΓΓ του ΟΗΕ και στην τουρκική πλευρά να πιστεύουν ότι το πλαίσιο λύσης θα είναι άλλο από αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας και της μετεξέλιξής της σε ένα κανονικό κράτος επί των αρχών και αξιών της ΕΕ, τότε το νέο του λάθος θα είναι χειρότερο των προηγούμενων.

Κάποτε πρέπει να μπει τροχοπέδη στην κατρακύλα. Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει αυτήν την ευκαιρία, ξεκαθαρίζοντας ότι είναι Πρόεδρος κράτους-μέλους του ΟΗΕ, που αξιώνει από την Τουρκία να τερματίσει την κατοχή και καλεί τους Τουρκοκυπρίους να επανενσωματωθούν στην Κυπριακή Δημοκρατία. Για να την μεταρρυθμίσουν από κοινού και δημοκρατικά. Χωρίς το πιστόλι της Άγκυρας στον κρόταφο. Μπορεί ή όχι;..

Η Σημερινή της Κυριακής

https://infognomonpolitics.gr/