Με πολύχρονη καθυστέρηση και μόνο υπό το κράτος των απειλών του νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού οι κυβερνώντες αντιλήφθηκαν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την εθνική επιβίωση και την εθνική αξιοπρέπεια αποτελεί ένας ισχυρός αμυντικός βραχίονας τροφοδοτούμενος από μια σύγχρονη αμυντική βιομηχανία. Με εγκληματική αδιαφορία πολιτικοί άνδρες ελαυνόμενοι από το κέρδος είχαν εγκαταλείψει κάποιες σπερματικές, αλλά ωστόσο σημαντικές, προσπάθειες παραγωγής προηγμένων οπλικών συστημάτων.
Στις αρχές του 1980 η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ) είχε σχεδιάσει ένα αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό σύστημα με πυροβόλα και πυραύλους, απόλυτα σύμφυτο με τις δυνατότητες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Δυστυχώς, αθέμιτες παρεμβάσεις αποδυνάμωσαν το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα, που κατέληξε σε ένα δίδυμο αντιαεροπορικό πυροβόλο με την ονομασία Άρτεμις, αν και μέχρι τότε ο Ελληνικός Στρατός δεν διέθετε επαρκή αντιαεροπορική κάλυψη των μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων μονάδων του.
Το κενό αυτό δυστυχώς έσπευσαν να καλύψουν οι υπεύθυνοι με αγορές ξένων αναλόγων οπλικών συστημάτων, καταβαραθρώνοντας μια αξιέπαινη προσπάθεια παραγωγής εγχωρίου υλικού, με προβλεπόμενο βέβαια υποκατασκευαστικό έργο συμπαραγωγών.
Καλύτερη υπήρξε η τύχη του ΤΟΜΠ ΛΕΩΝΙΔΑΣ σε συμπαραγωγή της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) με την αυστριακή Steyer, που και αυτό υπονομεύθηκε αργότερα, ενώ θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε ένα σοβαρό ΤΟΜΠ στη θέση του απαρχαιωμένου Μ 113 και σε μια επίσης σοβαρή πλατφόρμα αυτοκινούμενου αντιαεροπορικού συστήματος ή συνοδευτικού άρματος μάχης με κανόνι των 100, ένα ανάλογο ισοδύναμο δηλαδή του ρωσικού ΒΜΡ 3, που, αν και αποφασίσθηκε, ουδέποτε παραγγέλθηκε και παραλήφθηκε από τον Ελληνικό Στρατό, με τεράστιο επιχειρησιακό κόστος για το σύγχρονο αρματικό δυναμικό των Leopard 2 Hell.
Κραυγαλέα εγκληματική υπήρξε η ολοκληρωτική υπονόμευση του ΤΟΜΑ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ, που σχεδίασε και ανέπτυξε σε επίπεδο πρωτοτύπου η ΕΛΒΟ στο τέλος του 20ού με αρχές του 21ου αιώνα. Ο Ελληνικός Στρατός έχασε τη δυνατότητα να αποκτήσει μια πλατφόρμα διαφόρων οπλικών συστημάτων με ένα πρωτοπόρο αμυντικό προϊόν, που θα αναβάθμιζε κάθετα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων μονάδων μας. Λόγω αυτής της υπονόμευσης η ΕΛΒΟ οδηγήθηκε σε χρεοκοπία προς μεγίστη δόξα των μεσαζόντων και των ανεγκεφάλων που διοικούσαν τότε το Υπουργείο Άμυνας.
Αυτή η παρακμιακή αντίληψη επικράτησε τότε σε όλους τους τομείς, από τα ναυπηγεία μέχρι την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), η οποία θα μπορούσε να είχε διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο στη συμπαραγωγή προηγμένου εκπαιδευτικού και ελαφρού μαχητικού αεροσκάφους για την εγγύς αεροπορική υποστήριξη των μαχομένων τμημάτων μας.
Η αβελτερία των υπευθύνων, από τους οποίους κανείς δεν λογοδότησε, και άλλα λανθάνοντα οικονομικά συμφέροντα οδήγησαν τη μη ένταξη της χώρας μας στη συμπαραγωγή του Eurofighter, που, αν τώρα υπήρχε, δεν θα τολμούσε ο Ερντογάν να φέρεται υβριστικά, καταπατώντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα, εποφθαλμιώντας το Καστελόριζο, και καλώντας μας σε διάλογο, για να επικυρώσουμε τα τετελεσμένα.
Ελπίζω επίσης πως η χώρα μας δεν θα απολέσει την ευκαιρία να ενταχθεί στο νέο ευρωπαϊκό μαχητικό που ήδη σχεδιάζεται. Θα της προσδώσει κύρος, προηγμένη τεχνολογία και τα μέσα για μια αποφασιστική υπεράσπιση της χώρας.
Αποτελεί απλώς ντροπή ένα κράτος με μεγάλη ναυτική παράδοση και πρωτοπορία στη ναυτική τεχνολογία να μην έχει επαρκή προγράμματα κατασκευής και πολεμικών, αλλά και εμπορικών σκαφών.
(Φωτ.: Η συμμετοχή της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας ως εταίρου στο πρόγραμμα του μη επανδρωμένου αεροχήματος μάχης Neuron θέτει τη βάση για τη διασφάλιση βιομηχανικού έργου στην παραγωγή του.)
Μικρότερα κράτη από την Ελλάδα, όπως, π.χ. η Τσεχία, διέθετε ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα τανκς, πυροβόλα, πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών κ.ά., ενώ εμείς, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση, φιλοδοξούμε να εμφανίσουμε ως ελληνικές κατασκευές ένα τυφέκιο εφόδου και ένα τεθωρακισμένο όχημα πολλαπλών χρήσεων, ενώ πιστεύω ότι οι δυνατότητες της βιομηχανίας μας είναι κατά πολύ ανώτερες, και πολλές ευκαιρίες, όπως τα drones που έχει σχεδιάσει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, θα μείνουν τελικά δυστυχώς αναξιοποίητες.
Πρέπει κάποτε να γίνει συνείδηση ότι η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας βασίζεται στην εκμετάλλευση όλων των επιτευγμάτων της τεχνολογίας με πολλαπλά οφέλη και για την οικονομία και για την απασχόληση και για την υπόληψη της χώρας.
http://koukfamily.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου