Της Πασχαλιάς Κασίδου
Η αναπνοή είναι μια φυσική λειτουργία που συμβαίνει σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Η αναπνοή στο φυσικό σώμα οξυγονώνει τα όργανα και τους ιστούς και μεταφέρει τα βλαβερά αέρια έξω από το σώμα. Έτσι γίνεται μια συνεχής ανταλλαγή αερίων που διατηρεί τη ζωή, χωρίς αυτήν την ανταλλαγή η ζωή παύει να υπάρχει. Ζωή και αναπνοή είναι ένα, όπου υπάρχει αναπνοή, υπάρχει ζωή, ενώ η απουσία αναπνοής συνεπάγεται απουσία ζωής.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο η αναπνοή συνδέει όλα τα έμβια όντα, καθώς μοιραζόμαστε τον ίδιο αέρα, την ίδια ανάσα. Πολλοί πολιτισμοί πίστευαν ότι μέσα στον αέρα υπάρχει ο αιθέρας (το πέμπτο στοιχείο της φύσης, «space» στα αγγλικά), το κενό, όπου υπάρχουν όλες οι πληροφορίες του σύμπαντος σε μορφή σκεπτομορφών-δονήσεων. Μέσα σε αυτό το κενό, παίρνουν μορφή τα πράγματα, παίρνει μορφή η σκέψη και υλοποιείται. Μέσα σε αυτό το κενό διαχωρίζονται τα άλλα στοιχεία γη, φωτιά, αέρας, νερό και δημιουργούν υλικές μορφές.
Όσο περισσότερο λοιπόν αναπνέουμε τόσο περισσότερο συνδεόμαστε με τα άλλα έμβια όντα αλλά και έχουμε πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες πέραν από αυτές που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.
Η λειτουργία αυτή λοιπόν της αναπνοής, εκτός του ότι μας κρατάει ζωντανούς, μας συνδέει με το όλον, με όλα τα έμβια όντα, αλλά και με τον εαυτό μας και τον υποσυνείδητο νου μας, καθώς ελέγχεται από αυτόν. Η αναπνοή συμβαίνει αυτόνομα και ρυθμίζεται από το αρχέγονο εγκέφαλό μας και ακολουθεί τον ρυθμό που ζούμε, δηλαδή τον ρυθμό που βιώνουμε συναισθήματα και είμαστε ανοιχτοί σε εμπειρίες.
Ο προμήκης μυελός (αρχέγονος εγκέφαλος), ο οποίος ελέγχει τον ρυθμό της αναπνοής, αντιλαμβάνεται μόνο δύο βασικά συναισθήματα, φόβο (έλλειψη αγάπης) και ασφάλεια (αγάπη). Και είναι αυτός που θα αποφασίσει πότε θα αναπνεύσουμε, πόσο βαθιά και σε ποιο σημείο του σώματος. Και φυσικά όλα σχετίζονται με το πως βιώνουμε τελικά την πραγματικότητα μας.
Την αναπνοή μπορούμε να την καθοδηγήσουμε και συνειδητά εφόσον το επιλέξουμε ή μπορούμε να έχουμε επίγνωση της ρυθμοκίνησης της χωρίς να επεμβαίνουμε στον ρυθμό της συνειδητά.
Ας εξετάσουμε τι συμβαίνει όταν την αλλάζουμε και τι όταν την παρατηρούμε.
Στην περίπτωση της συνειδητής καθοδήγησης της αναπνοής επιδρούμε πάνω στη φυσιολογία μας και κυρίως στο νευρικό και ενδοκρινολογικό μας σύστημα. Σε εσωτερικό επίπεδο επιδρούμε πάνω στον υποσυνείδητο νου, στις αποθηκευμένες εμπειρίες μας που δεν μπορέσαμε ποτέ μέχρι τώρα να επεξεργαστούμε. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι επιδρούμε πάνω στα συναισθήματά μας και στις αισθήσεις μας. Έτσι αναδύονται σκέψεις από το σώμα, μη συνειδητές μέχρι την παρούσα στιγμή.
Άρα έχουμε κάποιες νέες καθαρές διαυγείς σκέψεις για τον εαυτό μας, που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη ζωή μας σε βάθος, να δούμε την μεγάλη εικόνα της πραγματικότητας που βιώνουμε.
Στην δεύτερη περίπτωση της παρατήρησης της αναπνοής δεν επιδρούμε άμεσα στο υποσυνείδητο και στις λειτουργίες του σώματος, αλλά αποκτούμε πρόσβαση στο υποσυνείδητο νου και κατανοούμε πως είμαστε εκείνη την στιγμή πέραν από την περιορισμένη αντίληψη του ορθολογιστικού νου, κατανοούμε πώς είμαστε πραγματικά.
Από όλα τα παραπάνω είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς την σημασία της αναπνοής. Είναι ένα εργαλείο που μπορεί να μας φέρει επίγνωση και να βοηθήσει στην εξέταση και αντιμετώπιση τραυματικών εμπειριών, φέρνοντας τες στο συνειδητό επίπεδο με ασφάλεια. Οι εμπειρίες αυτές καθορίζουν την ζωή μας και την συμπεριφορά μας ασυνείδητα. Είναι η πόρτα του υποσυνείδητου αλλά και η γέφυρα συνάμα που συνδέει συνειδητό και υποσυνείδητο νου.
Όταν μαθαίνουμε να δουλεύουμε με την αναπνοή μας, δηλαδή να έχουμε επίγνωση αυτής και δυνατότητα να την ελέγξουμε συνειδητά μπορούμε να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας. Η αναπνοή είναι η ζωή μας, ο τρόπος που αναπνέουμε είναι ο τρόπος που ζούμε. Όπως ακριβώς η εισπνοή φέρνει οξυγόνο στα κύτταρα, έτσι και ο αιθέρας που εμπεριέχεται στην εισπνοή φέρνει πληροφορίες. Η εισπνοή λοιπόν φανερώνει πόσο ανοιχτοί είμαστε στην αλλαγή, στο καινούργιο.
Η εκπνοή αντιθέτως βγάζει αέρια βλαβερά από το σώμα που δεν τα χρειαζόμαστε πια, με αποτέλεσμα να πετάμε άχρηστες πληροφορίες, σκέψεις ή συναισθήματα που δεν χρειαζόμαστε πια, που δεν προάγουν τη ζωή. Το πόσο τελικά αφήνουμε το παλιό φαίνεται στην εκπνοή.
Όταν κάνουμε συνειδητή αναπνοή αλλάζουμε αυτή τη διαδικασία και δείχνουμε μια πρόθεση να αλλάξουμε, και την δείχνουμε με όλο μας το σώμα και όχι μόνο με το νου. Όταν παρατηρούμε την αναπνοή αποκτούμε επίγνωση των τάσεων μας και η αλλαγή συμβαίνει μόνη της. Ο συνδυασμός συνειδητής αναπνοής και επίγνωσης της αναπνοής είναι το πιο δυνατό μέσο για να δουλέψουμε με τον εαυτό μας.
Το breathwork δουλεύει πάνω στην συνειδητή αναπνοή, και στην κατάκτηση της επίγνωσης της αναπνοής. Δουλεύει πάνω στην αλλαγή των τάσεων και στην επίγνωση αυτών συνδέοντας τα όλα αυτά με μια νοητική επεξεργασία που βασίζεται πάνω στις αρχές της ψυχοθεραπείας και της ανατολικής φιλοσοφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου