Ναι λοιπόν, έτσι είναι η τέχνη.
Σαν ένας πίνακας ζωγραφικής που μπορείς να θαυμάσεις,
Σαν ένας πίνακας ζωγραφικής που μπορείς να θαυμάσεις,
Σαν ένα ποίημα με το οποίο μπορείς να ταυτιστείς,
Σαν ένα τραγούδι που μπορεί να σε κάνει να κλάψεις.
Και σαν μια μελωδία που θα σε κάνει να ζήσεις από την αρχή.
Σαν ένα τραγούδι που μπορεί να σε κάνει να κλάψεις.
Και σαν μια μελωδία που θα σε κάνει να ζήσεις από την αρχή.
Ναι λοιπόν, αυτή είναι η Τέχνη.
Κι αυτή είναι η δύναμή της.
Να παρηγορεί εκείνους που είναι σπασμένοι από τη ζωή.
Κι αυτή είναι η δύναμή της.
Να παρηγορεί εκείνους που είναι σπασμένοι από τη ζωή.
Να δίνει φως στα σκοτάδια του άλλου,
Να του καθαρίζει τις πληγές, με το να ακουμπάει στην ψυχή του
Και να του κρατάει το χέρι στην μοναξιά, που πολλές φορές μπορεί να πλήττει το πέρασμά του.
Να του καθαρίζει τις πληγές, με το να ακουμπάει στην ψυχή του
Και να του κρατάει το χέρι στην μοναξιά, που πολλές φορές μπορεί να πλήττει το πέρασμά του.
Αυτή λοιπόν, είναι η Τέχνη.
Και ακόμα περισσότερα που δεν περιγράφονται με λέξεις.
Μονάχα με στιγμές.
Και ακόμα περισσότερα που δεν περιγράφονται με λέξεις.
Μονάχα με στιγμές.
Σαν εκείνο το τυχαίο.
Εκεί που γίνονται τα θαύματα.
Και μέσα σε αυτά γεννιέται και η Τέχνη.
Γεννιέται και η ζωή.
Εκεί που γίνονται τα θαύματα.
Και μέσα σε αυτά γεννιέται και η Τέχνη.
Γεννιέται και η ζωή.
Δεν μπορείς να καταργήσεις την Τέχνη.
Διότι, πολύ απλά είναι σαν να καταργείς τη ζωή.
Σαν να στερείς από ένα παιδί την τροφή και το νερό του.
Το δικαίωμα στην εξέλιξη, στο ταλέντο και στην γνώση.
Διότι, πολύ απλά είναι σαν να καταργείς τη ζωή.
Σαν να στερείς από ένα παιδί την τροφή και το νερό του.
Το δικαίωμα στην εξέλιξη, στο ταλέντο και στην γνώση.
Σκέφτηκες ποτέ πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς Τέχνη;
Αν δεν υπήρχαν τα χρώματα και η μουσική;
Το Θέατρο για να γελάσεις, ο χορός για να ξεχάσεις και το γράψιμο για να εκφραστείς;
Αν δεν υπήρχαν τα χρώματα και η μουσική;
Το Θέατρο για να γελάσεις, ο χορός για να ξεχάσεις και το γράψιμο για να εκφραστείς;
Πολύ απλά δεν θα υπήρχε.
Ή θα ήταν ανυπόφορη πολύ.
Γιατί αυτή η ζωή δεν παλεύεται χωρίς τον ήλιο.
Αυτό το χρώμα που την κάνει τόσο λαμπερή.
Ή θα ήταν ανυπόφορη πολύ.
Γιατί αυτή η ζωή δεν παλεύεται χωρίς τον ήλιο.
Αυτό το χρώμα που την κάνει τόσο λαμπερή.
Την ζωγραφίζεις λοιπόν, την ζωή.
Μονάχα μέσα από την Τέχνη.
Για να μπορέσεις να την δικαιολογήσεις έστω και λίγο.
Μονάχα μέσα από την Τέχνη.
Για να μπορέσεις να την δικαιολογήσεις έστω και λίγο.
Να συγχωρήσεις τις αδυναμίες της, τους ανθρώπους της,
Να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια της,
Και να τη δεις με άλλο βλέμμα από δω και στο εξής.
Να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια της,
Και να τη δεις με άλλο βλέμμα από δω και στο εξής.
Γι’ αυτό σου λέω.
Δεν στερείται η Τέχνη.
Δεν στερείται το πάθος από το κόκκινο ή ο πόνος από το μαύρο.
Διότι, αν στερηθεί, χάνεις και το καλό που μπορεί να κουβαλάει.
Αυτή την υπερδύναμη της ψυχής.
Δεν στερείται η Τέχνη.
Δεν στερείται το πάθος από το κόκκινο ή ο πόνος από το μαύρο.
Διότι, αν στερηθεί, χάνεις και το καλό που μπορεί να κουβαλάει.
Αυτή την υπερδύναμη της ψυχής.
Κοίτα γύρω σου το κόσμο.
Και σε κάθε γωνία θα βρεις και την ζωή.
Ένα σπουδαίο καλλιτέχνη που έχτισε κάτι από την αρχή.
Και σε κάθε γωνία θα βρεις και την ζωή.
Ένα σπουδαίο καλλιτέχνη που έχτισε κάτι από την αρχή.
Διότι, αυτό είναι η Τέχνη.
Ένα όνειρο που μπορεί να σώσει την ζωή.
Γι’ αυτό μην την στερήσεις…
Ένα όνειρο που μπορεί να σώσει την ζωή.
Γι’ αυτό μην την στερήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου