Αυτή η κρίση που προκάλεσε ο Κορονοϊός έχει ήδη αποκαλύψει πολλές αδυναμίες της εμμονικής με την ανάπτυξη οικονομίας μας.
Ανασφάλεια για πολλούς, συστήματα υγείας που παραλύουν εξαιτίας της παρατεταμένης λιτότητας και υποβάθμιση μερικών αναγκαίων επαγγελμάτων. Αυτό το σύστημα, θεμελιωμένο επάνω στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης, επιρρεπές σε συνεχείς κρίσεις, δεν θεωρήθηκε ποτέ φυσιολογικό. Παρ’ όλο που η παγκόσμια οικονομία παράγει περισσότερα από ποτέ, αποτυγχάνει να φροντίσει τους ανθρώπους και τον πλανήτη, απεναντίας κάνει εντονότερη την συσσώρευση πλούτου και την καταστροφή του πλανήτη μας. Εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από αιτίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, 820 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται, η βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα υποβαθμίζονται και τα αέρια του θερμοκηπίου συνεχίζουν να παράγονται, οδηγώντας σε βίαιες ανθρωπογενείς κλιματικές αλλαγές: άνοδο της στάθμης της θάλασσας, καταστροφικές πλημμύρες, ξηρασίες και φωτιές που πλήττουν ολόκληρες περιοχές.
Για δεκαετίες, οι κυριαρχούσες στρατηγικές ενάντια σ’ αυτές τις παθογένειες ήταν να αφεθεί σε μεγάλο βαθμό η οικονομική διανομή στις δυνάμεις των αγορών και να περιοριστεί η οικολογική υποβάθμιση μέσω της αποσύνδεσης της παραγωγής και της πράσινης ανάπτυξης.
Αυτό δεν λειτούργησε. Τώρα έχουμε μια ευκαιρία να χτίσουμε πάνω στις εμπειρίες μέσα από την κρίση του Κορονοϊού: από τις νέες μορφές συνεργασίας και αλληλεγγύης που αναπτύσσονται, μέχρι την ευρέως διαδεδομένη εκτίμηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών όπως η υγεία και η παροχή βοήθειας, η παροχή τροφίμων και η απομάκρυνση ρύπων. Η πανδημία έχει επίσης οδηγήσει σε κυβερνητικές δράσεις άνευ προηγουμένου σε καιρούς ειρήνης, επιδεικνύοντας ότι είναι δυνατόν να δράσει κανείς όταν υπάρχει θέληση: ο αναντίρρητος ανασχηματισμός του προϋπολογισμού, η κινητοποίηση και η αναδιανομή χρημάτων, η ραγδαία αύξηση των κοινωνικών συστημάτων ασφάλειας και η προσφορά κατοικίας για τους άστεγους.
Την ίδια στιγμή, χρειάζεται να έχουμε επίγνωση των προβληματικών αυταρχικών τάσεων όπως η μαζική παρακολούθηση και οι παρεμβατικές τεχνολογίες, το κλείσιμο των συνόρων, οι περιορισμοί στο δικαίωμα της συνάθροισης, και η εκμετάλλευση της κρίσης από τον καταστροφικό καπιταλισμό.
Θα πρέπει να αντισταθούμε σε αυτές τις δυναμικές, αλλά δεν σταματάει εκεί. Για να ξεκινήσει η μετάβαση σε μια ριζικά διαφορετική κοινωνία, αντί να προσπαθούμε απεγνωσμένα να θέσουμε σε λειτουργία την καταστροφική μηχανή της ανάπτυξης, πρέπει να διδαχθούμε από παλιά μαθήματα και από την πληθώρα των κοινωνικών και αλληλέγγυων πρωτοβουλιών οι οποίες αναδύονται ανά τον κόσμο τους τελευταίους μήνες. Σε αντίθεση με την οικονομική κρίση του 2008, πρέπει να σώσουμε τους ανθρώπους και τον πλανήτη αντί για τις εταιρίες, και να αναδυθούμε από την κρίση με μέτρα επάρκειας αντί λιτότητας.
Εμείς, που υπογράφουμε αυτή την ανοιχτή επιστολή, προτείνουμε πέντε αρχές ανάκαμψης της οικονομίας μας και τις βάσεις για να δημιουργήσουμε μια ισότιμη κοινωνία. Για να αναπτύξουμε νέες ρίζες για μια οικονομία που λειτουργεί για όλους, χρειάζεται:
1) Να βάλουμε τη ζωή στο κέντρο των οικονομικών συστημάτων. Αντί της οικονομικής ανάπτυξης και της άσκοπης παραγωγής, πρέπει να βάλουμε τη ζωή και την ευημερία στο κέντρο των προσπαθειών μας. Ενώ κάποιοι τομείς της οικονομίας, όπως η παραγωγή καυσίμων, ο στρατός και η διαφήμιση, θα πρέπει να καταργηθούν βαθμιαία, πρέπει να προάγουμε άλλους τομείς, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η οικολογική καλλιέργεια.
2) Να επανεκτιμήσουμε ριζικά πόση και τι είδους εργασία είναι απαραίτητη για μια καλή ζωή για όλους. Πρέπει να δώσουμε έμφαση στην εργασία κοινωνικών λειτουργών και να εκτιμήσουμε επαρκώς τα επαγγέλματα που αποδείχτηκαν απαραίτητα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Οι εργαζόμενοι σε καταστροφικές βιομηχανίες χρειάζονται πρόσβαση σε νέους τύπους εργασίας, οι οποίοι να είναι αναγεννητικοί και καθαρότεροι, διασφαλίζοντας μια δίκαιη μετάβαση. Συνολικά, θα πρέπει να μειώσουμε τις ώρες εργασίας και να εισάγουμε νέα σχέδια κατανομής της εργασίας.
3) Να οργανώσουμε μια κοινωνία γύρω από την παροχή αναγκαίων αγαθών και υπηρεσιών.Ενώ χρειάζεται να μειώσουμε την άσκοπη κατανάλωση και τα ταξίδια, οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως το δικαίωμα στην τροφή, την στέγαση και την εκπαίδευση θα πρέπει να διασφαλιστούν για όλους μέσα από σχέδια παροχής βασικών υπηρεσιών και κατώτατου εισοδήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης, το κατώτερο και ανώτερο εισόδημα θα πρέπει να οριστεί και να εισαχθεί δημοκρατικά.
4) Να εκδημοκρατίσουμε την κοινωνία. Αυτό σημαίνει να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει περισσότερη συμμετοχή για τις περιθωριοποιημένες ομάδες της κοινωνίας, όπως επίσης την εισαγωγή φεμινιστικών αρχών στην πολιτική και στο οικονομικό σύστημα. Η δύναμη των παγκόσμιων εταιριών και ο δημοσιονομικός τομέας θα πρέπει να μειωθούν δραστικά μέσα από την δημοκρατική ιδιοκτησία και εποπτεία. Οι τομείς που σχετίζονται με τις βασικές ανάγκες όπως η ενέργεια, η τροφή, η στέγη, η υγεία και η εκπαίδευση πρέπει να από-εμπορευματοποιηθούν και να από-οικονομικοποιηθούν. Θα πρέπει να προαχθεί η οικονομική δραστηριότητα που βασίζεται στη συνεργασία, όπως για παράδειγμα η συνεργατισμοί εργαζομένων.
5) Να βασίσουμε τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα στην αρχή της αλληλεγγύης. Η αναδιανομή και η δικαιοσύνη – μεταξύ εθνών, τομέων και γενεών– θα πρέπει να θέσει τη βάση της συμφιλίωσης μεταξύ παρόντων και μελλοντικών γενεών, κοινωνικών ομάδων μεταξύ κρατών, όπως επίσης μεταξύ κρατών του παγκόσμιου Νότου και Βορρά. Ο παγκόσμιος Βορράς συγκεκριμένα θα πρέπει να θέσει τέλος στις μορφές εκμετάλλευσης και να επανορθώσει για τις παρελθοντικές. Η κλιματική δικαιοσύνη θα πρέπει να γίνει η βασική καθοδηγήτρια σε έναν ραγδαίο κοινωνικό-οικολογικό μετασχηματισμό.
Όσο διατηρούμε ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην ανάπτυξη, η ύφεση θα είναι καταστρεπτική. Αυτό που χρειάζεται αντί αυτού ο κόσμος είναι η Αποανάπτυξη – μια σχεδιασμένη, όσο και προσαρμοζόμενη, βιώσιμη, και ισότιμη συρρίκνωση της οικονομίας, που θα οδηγήσει σε ένα μέλλον όπου θα μπορούμε να ζούμε καλύτερα με λιγότερα.
Η σημερινή κρίση γίνεται σκληρή για πολλούς, χτυπώντας τις πιο ευπαθείς ομάδες ισχυρότερα, ωστόσο μας δίνει μια ευκαιρία να αναπτύξουμε αντανακλαστικά και να ξανασκεφτούμε. Μπορεί να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι έχει επιδείξει αναρίθμητες δυνατότητες για να οικοδομήσουμε επάνω του. Η Αποανάπτυξη, ως κίνημα και ως ιδέα, έχει στοχαστεί επάνω σ αυτά τα ζητήματα για περισσότερο από μια δεκαετία και προσφέρει ένα συγκροτημένο πλαίσιο να ξανασκεφτούμε την κοινωνία βασιζόμενη σε άλλες αξίες, όπως η βιωσιμότητα, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η κοινωνικότητα, η άμεση δημοκρατία και η χαρά για ζωή.
Συμμετέχετε μαζί μας στις συζητήσεις και μοιράστε τις ιδέες σας στο Degrowth Vienna 2020 και στην Παγκόσμια Ημέρα Αποανάπτυξης – για να κατασκευάσουμε μια σκόπιμη και σωτήρια έξοδο από την εξάρτηση της ανάπτυξης μαζί!
Με αλληλεγγύη,
Η ομάδα εργασίας ανοιχτής-επιστολής: Nathan Barlow, Ekaterina Chertkovskaya, Manuel Grebenjak, Vincent Liegey, François Schneider, Tone Smith, Sam Bliss, Constanza Hepp, Max Hollweg, Christian Kerschner, Andro Rilović, Pierre Smith Khanna, Joëlle Saey-Volckrick
Αυτή η ανοιχτή επιστολή είναι αποτέλεσμα συλλογικής διαβούλευσης μέσα στο Διεθνές Δίκτυο Αποανάπτυξης. Έχει συνυπογραφεί από περισσότερους από 1.0000 ειδικούς και 66 οργανώσεις από ΧΧ χώρες.
https://www.apenantioxthi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου