ΑΗ ΝΙΚΟΛΑΣ,Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΑΣ..

 

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟ...ΓΑΛΗΝΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ...Ο ΑΗ ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ

Νίκος Σταθόπουλος

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ στον δολοπλόκο της γλώσσας 'Αρειο, από τον 'Αγιο Νικόλαο!...μια "βία" ιερή, που έδινε στην πίστη το υπόβαθρο της ψυχικής γνησιότητας ενάντια στην πονηρία του νου...ο προστάτης των θαλασσινών, ένιωσε την απειλή της λεξοθάλασσας, και σήκωσε την ειρηνική του τρίαινα ενάντια στον σοφό υποκειμενιστή τού φιλοσοφείν...μια προσωπική στιγμή βουτηγμένη στο απλό πάθος της αλήθειας, μια αγιοσύνη χωρίς ευλαβισμούς της κακορίζικης ψυχικής ηττοπάθειας...ο 'Αγιος προέβλεψ...ε τον φωταγωγημένο εωσφορισμό της "διανοίας", και η βαθιά πληγή της τρυφερότητας για τον "νήπιο άνθρωπο" εκτίναξε έναν πολεμικό καημό, μια άμυνα απέναντι στο αλαζονικό δυσοίωνο..δεν είναι η αγάπη ελαφρό τραλαλά, είναι μια αδελφοσύνη χωρίς ενδοιασμούς στο πάθος της...δεν είναι που "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", αλλά που τα όρια της κοσμικής ατέλειας τα ξεπερνά η εξεγερτική ευγένεια...χωρίς αυτή, τα όνειρα ποτέ δεν θα λάβουν εκδίκηση...

Sotiris Kazakis

 

Θαλασσινό

Τ’ άη Νικόλα του Τιμονιέρη. Γιορτάζουν σήμερα τα νερά. Γλυκά και αρμυρά και πικρά. Τα κυκλοθυμικά. Και τα στοιχειά τους. Γοργόνες, Νηρηίδες, Τρίτωνες, Ποσειδώνες…Κι άλλα απόκρυφα. Μπουνάτσες και Τρικυμίες. Οι καταιγίδες με τα φίδια, οι αιθρίες με τα πουλιά.
Πάθη εσβεσμένα μα ενεργά. Ναρκωμένα. Μπουκωμένες κάρβουνο οι κρυφές πληγές. Η ομορφιά μυρίζει καμένο.
Δεν θέλω να επιθυμώ, φοβάμαι το θανατικό. Αν και η έλξη είναι νύξη. Ελκόμαστε από το έλλειμά μας. Η ολοκλήρωση, μας τραβά ασυνείδητα, σαν ορμέμφυτο.
Θέλω ελευθερία και δύναμη. Θάλασσα. Να την ιππεύω κρατώντας την μόνο από τη χαίτη. Να την σκίζω. Να με αλατίζει, να με σκεβρώνει, να με σιγολιώνει, να με νικά.
Να με αφήνει κάτω ανταύγεια, παιχνίδισμα νερού, φλοίβισμα.
Αυτή είναι η ασύγκριτη ηδονή, των υψηλών άϋλων αισθήσεων.

«…να μεταλάβω με νερό θαλασσινό/ στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου/ σε τάσι αρχαίο μπακιρένιο αλγερινό/ που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν…»
Άμποτες Αη Νικόλα μου!..

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 

Έξι Δεκεμβρίου σήμερα γιορτάζει ο Αγιος Νικόλαος, ο προστάτης των ναυτικών. Μία μεγάλη μέρα για την ορθοδοξία για τον άνθρωπο που γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης.                                          Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο. Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. 

Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά τον θάνατο του.

Ο μυροβλύτης

Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου.

http://enaasteri.blogspot.com/