"ΡΕΣΑΛΤΟ" - Του Ηλία Παπαναστασίου
Γράφτηκαν πολλά άρθρα τις τελευταίες μέρες για τα αποτελέσματα των Βουλευτικών εκλογών και όπως φαίνεται λείπουν κάποιοι αριθμοί. Συγκεκριμένα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε στις 25 Γενάρη 2015 2.245.000 ψήφους ενώ στις 7 Ιούλη 2019 1.781.000. Έχασε δηλαδή συνολικά 464.000 ψήφους δηλαδή περίπου το 21% των ψήφων του σε 4,5 χρόνια (54 μήνες) συνολικής Κυβερνητικής Θητείας.
Έχασε το 1/5 των ψήφων του γεγονός που μπορεί να μην αποτελεί “εκλογική συντριβή” της τάξης του 35–40% των συνολικών του ψήφων σε 4,5 χρόνια αλλά σίγουρα αποτελεί μια μεγάλη ήττα.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους πάνσοφους αναλυτές – ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ και μη– γιατί αρχίζουν να μετράνε την εκλογική απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ από το Σεπτέμβρη του 2015 και όχι από τον Γενάρη του 2015 όπως είναι και το σωστότερο;
Ρωτάμε ΓΙΑΤΙ;;;
Μήπως γιατί πρέπει πάση θυσία (α) να μειωθεί το μέγεθος της πραγματικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και (β) να διατηρηθεί – με κάθε μέσο– υπαρκτός ο ΣΥΡΙΖΑ για να παραμείνει σαν παίκτης του Δικομματισμού, παντί τρόπω; Σαν γητευτής και αποπλάνησης των μαζών εξαπατώντας τους στο διηνεκές; Ερώτηση κάνουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε περίπου 5% από το ποσοστό του Γενάρη 2015, συγκεντρώνοντας το 31.5% των ψήφων από 36.3% τον Γενάρη 2015.
Έχασε 67 Βουλευτές από την τελευταία ψηφοφορία ψήφου εμπιστοσύνης και κατέβηκε από τους 153 (Άνοιξη 2019) στους 86 Βουλευτές στις εκλογές του Ιούλη 2019.
Έχασε δηλαδή το 44% των Βουλευτικών του εδρών. ...
Οι πονηροί αναλυτές μετρούν τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όπως ήταν στις εκλογές του Γενάρη 2015 – 146 – «λησμονώντας» να προσθέσουν τις προσχωρήσεις μεγάλων αριστερών/επαναστατών όπως η Κουντουρά, ο Κουίκ αλλά και Κεντροαριστεροί του Συνονθυλεύματος (Θεοχαρόπουλος, Μωραΐτης, Τόλκας κλπ).
Ο ΣΥΡΙΖΑ «κέρδισε» μόλις 8 – αριθμός 8…– από τους 332 Δήμους πανελλαδικά και έχασε τις 12 από τις 13 Περιφέρειες.
Η 13η, αυτή της Κρήτης, κερδήθηκε σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και χάρη στην μεγάλη επιρροή του πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Αρναουτάκη.
Έχασε και τους 4 μεγάλους Δήμους της χώρας – Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Πάτρα– και συνεισέφερε τα μάλα για να χάσει το ΚΚΕ τους Δήμους που έλεγχε στο Λεκανοπέδιο όχι όμως και στην Πάτρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι συνέχισε την παράδοση όλων των τελευταίων ετών να χάνει σε Συλλόγους, Επιμελητήρια, Φοιτητικές Εκλογές – συγκέντρωσε στους τελευταίους κάτω από 1%– δείχνοντας την σαθρότητα της Κοινωνικής του Αντιπροσώπευσης.
Παρόλα αυτά, το πρώτο ερώτημα που γεννάται είναι το πώς κατάφερε το συνονθύλευμα της Λούμπεν Αριστεράς να συγκεντρώσει το 31,5% των ψήφων ώστε να βρίσκεται στον δεύτερο πόλο του ελληνικού Δικομματισμού;
Πέντε πρώτες ερμηνείες.
– Πρώτον, η συνολικότερη καθίζηση του εργατικού/λαϊκού αλλά και αντιμνημονιακού κινήματος με πρώτη αίτια την συνθηκολόγηση(;) του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, αμέσως μετά το Δημοψήφισμα. Κοινωνική ψυχολογία των μεγάλων στρωμάτων εξαιρετικά πεσμένη, αποδοχή των Μνημονίων με “αριστερό πρόσημο” μήπως και καταφέρουμε να σώσουμε κάτι από το βιοτικό μας επίπεδο, αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ σαν το “μικρότερο κακό” και γενικευμένη ατμόσφαιρα μεμψιμοιρίας, αυτοκατηγοριών και Συνδρόμου Στοκχόλμης. Έτσι, ερμηνεύεται και η μικρή αντίσταση στα μετρά του 3ου Μνημονίου του ΣΥΡΙΖΑ.
– Δεύτερος λόγος θα μπορούσε να είναι η κατάσταση των Αριστερών – χωρίς εισαγωγικά– κομμάτων. Το ΚΚΕ, η ΛΑΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Πλεύση Ελευθέριας δεν μπόρεσαν να προσελκύσουν εκλογικά την δυσαρέσκεια των μεγάλων στρωμάτων για λόγους που θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σε ξεχωριστό άρθρο.
Το ΚΚΕ συγκράτησε μεν τις δυνάμεις του – με μικρές απώλειες– όμως σε εποχή κρίσης θα έπρεπε να έχει ανοδική πορεία. Πιστεύουμε πως ο κυριότερος λόγος είναι ο “στιγματισμός” των Αριστερών Κομμάτων και κυρίως του ΚΚΕ από τα “έργα και ημέρες” του ΣΥΡΙΖΑ. Άθελα του φορτώθηκε τον στιγματισμό του όρου “Αριστερά” και “Αριστερός” ο οποίος κακοφορμίσθηκε από την άθλια πρακτική του Κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεγάλες μάζες του ελληνικού λαού ένιωθαν όλο και μεγαλύτερη αποστροφή για τους όρους αυτούς και επικράτησε η αντίληψη «Δεν υπάρχει λόγος να προχωρούμε στην Αληθινή Αριστερά! Απλά, δεν θέλουμε καμιά Αριστερά!» Η «Αντι– αριστερή Χιονοστιβάδα» πήρε σβάρνα και το ΚΚΕ.
– Ο τρίτος λόγος είναι διαμόρφωση της Ψυχολογίας του Επαίτη δηλαδή η Ζητιανοποίηση μεγάλων στρωμάτων του ελληνικού λαού. Μπροστά στις μύριες όσες δυσκολίες επιβίωσης αρκέστηκε στην Πολιτική Επαιτείας του ΣΥΡΙΖΑ φιλώντας μάλιστα το χέρι του Αφέντη που τους χορηγούσε Επιδόματα Ελεημοσύνης και λησμονώντας όλα τα αίσχη του ΣΥΡΙΖΑ. Π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ έκοψε το ΕΚΑΣ σε εκατοντάδες χαμηλοσυνταξιούχους και το οποίο ανέρχεται σε χιλιάδες ευρώ – για τον καθένα– όμως μοίρασε παραμονή εκλογών 200– 400 ευρώ για να ναρκώσει – κυριολεκτικά– τον εγκέφαλο πολλών. Δεν “είδαν” τις 5000– 10.000 ΕΚΑΣ που τους έκοψε τα τελευταία χρόνια και “ενθουσιάστηκαν” με την Ελεημοσύνη των 200 ή 300 ευρώ. Αληθινή κατάντια και απερίγραπτος ξεπεσμός ανείπωτης παρακμής, όχι μόνο κοινωνικής αλλά εγκεφαλικής.
– Ο τέταρτος λόγος είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αντίθετα με όσα υποστηρίζει ο άθλιος προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, τα περισσότερα των Τηλεοπτικών Καναλιών υποστήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζοντας από τα 4 Δημόσια με τις Γκεμπελικού τύπου Προπαγάνδες τους, το OPEN του Ιβάν Σαββίδη, τον ALPHA του Κοντομηνά – 90 εκατομμύρια ευρώ του χαρίστηκαν – και καταλήγοντας στα “ευμενώς/θετικώς ουδέτερα” ANTENNA και STAR, πλην του ΣΚΑΙ που έκανε αντιπολίτευση από Νεοδημοκρατική σκοπιά με έντονο Μητσοτακικό χρώμα.
Τα μεγάλα στρώματα δεν αγοράζουν εφημερίδα, δεν διαβάζουν ούτε ενημερώνονται κατάλληλα. Η συστηματική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και η προβολή του Ηθοποιού/Μαέστρου ορχήστρας Τσίπρα ως “ικανού μάγου” έπαιξαν τον ρόλο τους.
Εάν δε προσθέσουμε και την μεγάλη, τεράστια αντιπάθεια μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού για την Οικογένεια Μητσοτάκη – κυρίως στα στρώματα των ΠΑΣΟΚογενών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ– συν ένα ιστορικό “Αντιδεξιό Σύνδρομο” που φρόντιζε επίπλαστα να υπερτονίζει ο Δεξιότατος ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε να σκιαγραφήσουμε πιο καθαρά την εικόνα. Η Νέα Δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε την Παλαιά Δεξιά με επιτυχία.
– Ο πέμπτος παράγοντας είναι η σκανδαλώδης εύνοια της εγχώριας Ελίτ αλλά και της Ευρωατλαντικής για τον “Αποτελεσματικό Γητευτή των Μαζών” Αλέξη Τσίπρα. Από τον Λάτση (Διακανονισμός 1.2 δις) έως τον Μπόμπολα (450 εκατομμύρια), από τον Σαββίδη (Διαγραφή προστίμου 48 εκατομμυρίων) έως τον Κοντομηνά (Διαγραφή 90 εκατομμυρίων) και από εκεί στα χαϊδέματα της Μπαζιάνα από τον Βαρδινογιάννη, για να μην μιλήσουμε για την Ευρωπαϊκή Ελίτ – Σόιμπλε, Μοσκοβισί, Λαγκάρντ, Μέρκελ– σίγουρα τεράστιο ρόλο έπαιξε η υποστήριξή τους όπως και η παρουσίαση του Τσίπρα σαν ικανού πρωθυπουργού “που τους έχει στο τσεπάκι του”, ειδικότερα στα χαμηλότερης συνείδησης και μάλλον λουμπενοποιημένα στρώματα του ελληνικού λαού.
Τελικά, το μεγάλο ερώτημα είναι απλό. Απλούστατο. Μπορεί να δημιουργηθεί μια αληθινά Δημοκρατική, Πατριωτική, Λαϊκή Αντιπολίτευση στην ΝΔ ή θα αφεθεί ο Τσίπρας στο βάθρο του Δεύτερου Πόλου του Δικομματισμού να παριστάνει την αντιπολίτευση στην Πολιτική που ο ίδιος(!) ψήφισε;
stoxasmos-politikh
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου