Η Αποδημία

Όλα τα πάντα μπορούν ανά πάσα στιγμή να καταστραφούν, όλα να αλλάξουν και να αποδιοργανωθούν, γιατί όλα ισχύουν ως τώρα, την παρούσα στιγμή. Αναρωτιέμαι πού στηρίζεις τη βεβαιότητα σου, μήπως στη σκέψη σου; Όλα μπορούν να αναιρεθούν, την επόμενη στιγμή να μην ισχύουν, κάθε στιγμή μπορείς να μείνεις στον αέρα, άλλωστε σε αυτά οφείλεται η ανησυχία, ο φόβος, η ανασφάλεια.

Αναρωτιέμαι πως καθησυχάζεις τον εαυτό σου, μήπως με τη σκέψη σου;

Η σκέψη εντός του χρόνου λειτουργεί, έξω από το χρόνο δεν λειτουργεί. Χρειάζεται να βγεις έξω από το χρόνο σου για να ησυχάσεις, να γαληνέψεις, να βρεις την ειρήνη.

Τι ισχύει όμως έξω από το χρόνο, που είναι έξω από τη σκέψη; άλλοι νόμοι.

Όπως η εμπιστοσύνη. Εμπιστέψου, πως τελικά όλα συμβαίνουν και θα συμβούν για το Ανώτερο Καλό σου. Δεν είναι του εγώ σου, για το Ανώτερο μιλάμε.

Το καλό του εγώ δεν είναι το ανώτερο, ούτε εσύ είσαι ο ανώτερος εαυτός σου ως εγώ.

Το ανώτερο καλό σου μπορεί να μην το ξέρεις, να είναι ένας δρόμος που σου είναι μυστικός.

Τόσο στεναχώρια, τόσο άγχος, τόση μέριμνα, τόση φροντίδα για τον εαυτό. Για κάτι που τελικά, αν το σκεφτείς με την καρδιά σου, δεν μπορεί να κινδυνέψει ούτε να χαθεί.

Γιατί είναι κάτι που υπάρχει, απλά υπάρχει, όλο το άλλο είναι ο στολισμός του. Πολλές φορές ο στολισμός αυτός είναι το ίδιο το βάρος του εαυτού. Άλλο να τον στολίζεις με ένα απλό κόσμημα και άλλο με τόνους χρυσάφι, και το χρυσάφι μπορεί να σε πάρει από κάτω, να θαφτείς μέσα στο χρυσάφι, κι αν είσαι θαμμένος μέσα στο χρυσάφι τον ήλιο δεν τον βλέπεις. Γενικά δεν έχει σημασία το τι θα σε θάψει, το θάψιμο είναι το πρόβλημα. Δεν έχει καμία σημασία αν πάνω από το μνήμα σου ρίξουν λιγάκι χώμα και φυτρώσουν μερικά λουλούδια… ή να σε θάψουν κάτω από τόνους μάρμαρο. Θα μου πεις θαμμένος κάτω από το λευκό γίνεται; Γιατί να μη γίνεται; Το θάψιμο ισχύει σε κάθε περίπτωση. Είναι σα να μου λες, αν έχει καμία σημασία για σένα, αν ο σταυρός που σε σταύρωσαν είναι πλατινένιος και τα καρφιά που έμπηξαν στα χέρια σου ασημένια. Μήπως πονούν λιγότερο; Μήπως το αίμα που τρέχει θα είναι μπλε; Κόκκινο θα είναι πάραυτα. Κι αν σε μαστιγώσουν με ένα μαστίγιο με χρυσές λουρίδες, μήπως θα σε φτάσει αλλιώτικος πόνος από το σώμα σου;

Άλλους νόμους θα συναντήσεις στο βάθος της καρδιάς σου. Σαν βγεις από την οριζόντια ζωή και περάσεις στην κατακόρυφη… από άλλες σκέψεις, άλλες ιδέες θα βρεις να κρατηθείς. Από τα αόρατα θα πιαστείς, από το αίσθημά σου θα κρατηθείς, γιατί άλλο να κολυμπάς και άλλο να είσαι η θάλασσα.

Εμπιστεύσου, δήλωσε μια και καλή πως δεν ξέρεις κι ας είναι αυτή η γνώση σου. Ο έλεγχος στη ζωή πολλά δεινά επιφέρει, και γυρίζει και έλεγχος πάνω στους άλλους και στρεβλώνουν πολύ τα πράγματα, οι σχέσεις και οι υποθέσεις της ζωής. Χρειάζεται να ριζωθείς μέσα στο ίδιο σου το αίσθημα και από τα μάτια του να δεις τη ζωή, τη ζωή της καθαρής σου καρδιάς. Γιατί από εκεί ξεκινάει η σταθερότητα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σταμάτημα της σκέψης και η ανεύρεση της εμπιστοσύνης και της πίστης. Που τελικά θα σε οδηγήσουν να καταλήξεις μέσα στην ίδια σου την έμπλεη, ανοιχτή σου αγάπη, στον χώρο σου τον ιερό, με δακρυσμένα τα μάτια του κτήνους

Α ναι, οι καταστάσεις θα σε οδηγήσουν με τελειότητα να βρεις την χαμένη σου εμπιστοσύνη, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σου, όσο χάος και ανεμοδούρα κι αν πρυτανεύει…εσύ χρειάζεται να σταθείς πίσω από την οθόνη του μυαλού σου, πίσω από τη ζωή της προσωπικότητάς σου, εκεί όπου είσαι ο χειριστής και διαχειριστής των υποθέσεών σου. Κι ίσως ένας απλός εργάτης του φωτός, ένας υπασπιστής του ήλιου, κάποιος απλώς σε υπηρεσία, στην υπηρεσία ενός υψηλού ιδανικού, ένας υπηρέτης.

Μάθε να ακούς, τέχνη σαν αυτή δεν έχει. Να συμμαχείς και να συνεργάζεσαι με το Ανώτερό σου. Θεός αν είναι, Εαυτός άλλης Βαθμίδας, Σύμπαν ή κάποιο Αλόγιστο Ύψος Κενό, και Ενέργεια να είναι μόνο αλλά με περίεργες ιδιότητες.

Ό,τι κι αν είναι, αν σταθείς μια στιγμή και αφουγκραστείς στο σκοτάδι, θα καταλάβεις πως υπάρχει κάτι εκεί έξω, που είναι ταυτόχρονα εκεί μέσα, και θέλει το ένα με το άλλο να σμίξουν στο ένα σημείο. Γιατί στο ένα σημείο ανοίγει διάπλατα ο κόσμος.

Η Μετάβαση λαμβάνει χώρα εντός της ζωής, φεύγεις από τη σκέψη κατεβαίνεις στη ζωή της καρδιάς κι έτσι επιστρέφεις, γυρίζεις σπίτι σου. Αν παραμείνεις στη σκέψη η καρδιά σου δεν θα σε φτάσει ποτέ.

triala