Μ' αντάλλαγμα θλίψη

Σε κάθε αλλόκοτη ομίχλη

φάρος εσύ

γεμάτος λουλούδια και φως

μα σε θυμάμαι να λές

"Με καράβια-πεταλούδες κοιμάμαι,

με λύσσα πέφτουν πάνω μου,

με πλάνα για χάδια ανείπωτα,

κι απ' το έντονο φως μου

δεν αντικρύζουνε τίποτα"

Κάπως έτσι δεν τους έριχνες

μα τους άφηνες να πέφτουνε

στα βράχια

Κάποτε βρήκα κουράγιο κι έφυγα

ή βρήκες το σθένος κι έσβησες

μα σε τούτο δω το δώμα

οι κραυγές τους ακόμα κολυμπούν

τ' αντικρύζω στο πάτωμα

τ' απορημένα στόματα,

τα γνώριμα βλέμματα απ' άγνωστα άτομα,

σα προδομένες σε πλατείες προτομές,

και σαν γεμάτες συντρίμμια αμμουδιές

με τους πανέμορφους πύργους ονείρων

ακόμη αγέννητους

Για να σε κάνω μοναχόλυκο, μου είχες πει,

θα σε περάσω πρώτα απ' την αγέλη τους

Να ξέρεις

τίποτε δεν πέρασε

μείνανε όλοι εδώ

να μου ανταποδίδουν

το σκοτάδι σου

και τη σιωπή μου

 Νίκος Δανέζης