Στο ευρωπαϊκό Game of Love οι Μαριονέτες των Βαλκανίων…

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Τι είναι το ευρωπαϊκό Game of Love; Ένα πολιτικό ριάλιτι σόου που διεξάγεται αυτή την περίοδο στα Βαλκάνια υπό το ΝΑΤΟ και την ενθάρρυνση (: ωραία λέξη) της ΕΕ, με μηχανισμό προσαρμογής, εναρμόνισης και έμπνευσης στις σχέσεις την αναθεωρημένη για την περίσταση «open method of coordination».

Ποιες είναι οι Μαριονέτες που λαμβάνουν μέρος σε αυτό το παιχνίδι, δίνοντας παράλληλα εξετάσεις ευρωπαϊκότητας; Οι σημερινοί ηγέτες των Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος γνωρίζει καλά τι σημαίνει Μαριονέτα με αυτή την έννοια, καθώς ήταν αυτός που τον Μάιο του 2014 είχε αναπτύξει στην Μόσχα τη συγκεκριμένη «θεωρία» (Αλ. Τσίπρας: Η ευρωπαϊκή ηγεσία θέλει υποτελείς κυβερνήσεις), χαρακτηρίζοντας τον Αντ. Σαμαρά «μαριονέτα του κ. Μπαρόζο».

Στο πλαίσιο αυτού του παιγνίου (Game of Love)  θα πρέπει αναγνώστη μου να εντάξεις και εξετάσεις την διαδικασία επίλυσης του λεγόμενου «Σκοπιανού Ζητήματος», το οποίο μετονομάστηκε προσφάτως και κουτοπόνηρα σε «Μακεδονικό Ζήτημα», παραπέμποντας ψευδώς σε άλλες εποχές, σχέσεις και καταστάσεις αναθεώρησης του .......

status quo της περιοχής. Κατά την απατηλή αυτή διαδικασία, μάλλον λογικό ακούγεται το όνομα «Δημοκρατία της Ίλιντεν Μακεδονίας» (Ilindenska Republika Makedonija), το οποίο εμφανίσθηκε να προτείνει αιφνιδιαστικά σε αυτήν την τελική φάση των διαπραγματεύσεων η ηγεσία της ΠΓΔΜ, με το Ilindenska απλώς να χαρακτηρίζει πολιτικώς και όχι ασφαλώς γεωγραφικώς ή αλλιώς την «Δημοκρατία της Μακεδονίας»! 

Σε αυτόν τον εμφανιζόμενο ως διπλωματικό ελιγμό δεν φάνηκε να αντιδρά αυτόματα - όπως θα φανταζόταν οποιοσδήποτε λογικός, μη-μαριονέτα Έλληνας πολιτικός -  ο Έλληνας πρωθυπουργός, παρότι η προτεινόμενη ονομασία έχει πολιτικό σημαινόμενο που αφορά στην ενοποίηση μιας περιοχής η οποία περιλαμβάνει και ελληνικά εδάφη –μέχρι τις παρυφές του Ολύμπου! Είναι αυτό «επιτομή του αλυτρωτισμού», όπως δήλωσε ο κύριος Βενιζέλος; Όχι. Είναι, ωστόσο, σαφής υποδήλωση επεκτατισμού στη βάση μιας επαναστατικής ιδέας ολοκλήρωσης, με σημαίνουσα ιστορική αναφορά. Πρόκειται στην κυριολεξία για μια φάρσα της ιστορίας που σαν τέτοια έπρεπε αμέσως να απορριφθεί …. με γέλια! Το Ilindenska θα ενίσχυε πολιτικώς το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αντί να το (την) περιορίσει γεωγραφικώς ή/και ιστορικώς, εξασθενώντας την πολιτική και νομική του (της) διάσταση  - σήμερα και για το μέλλον. 

Δεν μετέβαλα άποψη. Διατηρώ την ίδια - που καθόλου δεν άρεσε στους υποστηρικτές των συλλαλητηρίων - πως το ζήτημα της τελικής ονομασίας της γείτονος, θα πρέπει να επιλυθεί στο πλαίσιο μιας οντολογίας που από την μια θα αποκηρύσσει τον αλυτρωτισμό, ενώ από την άλλη δεν θα προκαλεί πολιτική ή εμπορική σύγχυση μεταξύ του κράτους ΠΓΔΜ και της ελληνικής εθνικής / διοικητικής περιοχής της Μακεδονίας. H erga omnes ονομασία «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας» (Republika Nova Makedonija –  Republic of New Macedonia), με συντομογραφία:  Нова Македонија - Nova Makedonija (ΝΜK), διαθέτει αυτές τις ιδιότητες /αρετές και θα έπρεπε να ικανοποιεί οποιονδήποτε πολίτη στην ΠΓΔΜ ή στην Ελλάδα, ο οποίος δεν εμφορείται από την παθολογία εθνικιστικού πάθους ή εθνικιστικής φοβίας με στοιχεία μάλιστα εθνικιστικού σουρεαλισμού.

Αυτή είναι μια λογική και έντιμη πολιτικώς πρόταση, ως μέρος μιας συνολικής λύσης στο ζήτημα, που έχει ήδη συμφωνηθεί και που τελικά θα εμφανιστεί ξανά ως «τελικός συμβιβασμός», αφού ολοκληρωθούν τα παιχνίδια εντυπώσεων που αφορούν στις ηγεσίες των Μαριονετών, οι οποίες  εμφανίζονται τυπικώς να κυβερνούν την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ αντιστοίχως.

Ιδού, γιατί δεν αντέδρασα αμέσως στο άκουσμα του παράδοξου και κουτοπόνηρου «Ilindenska Republika Makedonija». Θα ήμουν μάλλον αφελής, αν παρακολουθούσα τα επικοινωνιακά κόλπα που αποσκοπούν στην πολιτική νομιμοποίηση του «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας», αφού προηγουμένως πειστούν όλοι ό, τι αυτό αποτελεί το «μικρότερο κακό» και ό, τι περιέχει το μικρότερο δυναμικό αποσταθεροποίησης, καπηλείας, παρεξήγησης και τριβών μεταξύ των δύο όμορων χωρών.

Πέραν αυτού, θα ήταν κάποιος ιδιαίτερα αφελής αν δεν έβλεπε πως το ζήτημα έχει λάβει πλέον σαφή χαρακτηριστικά προσαρμογής των Βαλκανίων στην ΕΕ και στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και με αυτή την έννοια δεν παίρνει αναβολή. Η διοίκηση των ΗΠΑ και οι ηγεσίες των χωρών που διευθύνουν την ΕΕ πέτυχαν αυτήν την περίοδο να ενισχύσουν άμεσα ή έμμεσα (όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα) κυβερνήσεις Μαριονετών, οι οποίες ως όρο εθνικής επιβίωσης και προόδου εμφανίζουν το αναμεταξύ τους φλερτ.

Καλά κάνουν, μόνον που το πράττουν ως Μαριονέτες και όχι ως πολιτικές οντότητες και προσωπικότητες που με την διαδικασία σύσφιξης των σχέσεών τους υπηρετούν υψηλές αξίες και ιδανικά. Τίποτε δεν υπηρετούν και δεν υπερασπίζονται έξω από τον ρόλο της Μαριονέτας. Αυτός και μόνον αυτός τους προκαλεί ασφάλεια και ευδοκίμηση. Αυτόν και μόνον γνωρίζουν, σε αντίθεση με παλαιότερες γενιές πολιτικών στα Βαλκάνια, τους οποίους τόσο αμετροεπώς αυτοί οι σημερινοί «performers της πολιτικής» αποκαλούσαν …. Μαριονέτες. Και μπορεί βαθύτερα να μην είχαν εντελώς άδικο τότε! Πράγματι, η μορφή εξάρτησης καθιστούσε και τους προηγούμενους εν τέλει Μαριονέτες. Όχι, ωστόσο, τόσο εμφατικά, εξόφθαλμα, αυθεντικά και αντιαισθητικά σαν τους σημερινούς!

Κάπως έτσι και το «σκοπιανό» επιλύεται στο πλαίσιο του Game of Love Μαριονετών των Βαλκανίων και όχι στο πλαίσιο μια σοβαρής, ακηδεμόνευτης πολιτικής οντολογίας που θα δημιουργούσε με αυθεντικό τρόπο στενούς δεσμούς φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των βαλκανικών λαών και των πολιτικών ηγεσιών της περιοχής, ώστε από κοινού να ισχυροποιηθούν και να μειώσουν τον βαθμό χειραγώγησής τους από το ιμπεριαλιστικό κέντρο. ‘Έτσι, και μόνον έτσι, θα υπηρετείτο σε βάθος και μακροχρονίως καί η ειρήνη καί η δημοκρατία στην περιοχή και όχι όπως εξελίσσεται αυτό το άσχημο Game of Love εκ Μαριονετών σήμερα!

kafeneio