Το Βασίλειο των Ουρανών

- Εισερχόμαστε αργά εις το βασίλειο των ουρανών.

- Πως είναι;

- Όπως ποτέ δεν το περιμένεις. Όπως δεν ξέρεις πως είναι όταν ξεκινάς. Όμως ξεκινάς.

- Άλλα περίμενες;

- Πάντα άλλα περιμένουμε. Είναι ακριβώς σαν τις ευχές. Εύχεσαι και προσέχεις, εύχεσαι και δεν ξέρεις με πιο τρόπο θα πραγματοποιηθεί η ευχή σου. Όμως μην ανησυχείς, είναι όλα γνώριμα σε τούτο τον τόπο. Και σε τούτο τον τόπο μπορείς να εύχεσαι χωρίς να προσέχεις.

- Το βασίλειο των ουρανών, πολλά ειπώθηκαν γι’ αυτό.

- Κάθε άνθρωπος έχει ένα.

- Πως είναι;

- Έχει μια λάμψη στο βάθος, είναι σαν ένα τέλος χωρίς τέλος, σαν μια αρχή χωρίς αρχή. Είναι σαν μια έξοδος, από κεί μπορείς να πεθάνεις, να φύγεις, αλλά κι απο κει έρχεσαι. Είναι ήσυχα, έχει γαλήνη, έχει σιωπή.

- Εσύ, πόσο απέχεις ακόμα από το βασίλειο των ουρανών;

- Είναι μια ερώτηση παγίδα αυτή, δεν έχει απάντηση. Όμως όποιος έφτασε στο βασίλειο των ουρανών το ξέρει, κι όποιος φτάσει το μαθαίνει πρώτος.

- Πως το ξέρει;

- Από μια υπέρτατη στιγμή. Μια ανοιχτή στιγμή, μετά τη στιγμή αυτή δεν μπορείς να πέσεις δεν μπορείς να ανέβεις. Μετά τη στιγμή αυτή δεν μπορείς ξανά να κλειστείς στον εαυτό σου.

- Το βασίλειο των ουρανών μια απάτη θα είναι.

- Είναι μια απάτη, όμως πολλά υποσχόμενη. Κοίτα, για να φτάσεις στο βασίλειο των ουρανών, θα πρέπει να έχεις μια αρκετά βασανισμένη αισθαντικότητα, αλλιώς δεν γίνεται, με μία μέτρια βασανισμένη αισθαντικότητα δεν το αποφασίζεις. Ο Καζαντζάκης είπε πρέπει να πάρεις φόρα απ’ τον πάτο της κόλασης.

- Ανοησίες.

- Φυσικά ανοησίες.

- Για μικρά παιδιά.

- Και για μεγάλα παιδιά. Όμως πες μου, μπορείς να ζήσεις χωρίς να ξέρεις;

- Ναι, μια χαρά.

- Τότε ζήσε αν μπορείς.

- Τι είναι το βασίλειο των ουρανών;

- Εσύ είσαι.

- Πως είμαι εγώ;

- Απ’ την καλή σου.

- Και πως φτάνεις εκεί;

- Περνάς απ’ την κακή σου.

- Ανοησίες.

- Δεν μπορείς να ξέρεις. Ζήσε τότε, αν μπορείς.

- Τι καιρό κάνει στο βασίλειο των ουρανών;

- Δεν κουνιέται φύλλο.

- Ξέρεις εσύ για το βασίλειο των ουρανών;

- Εγώ όχι, δεν μπορώ να ξέρω.

- Ποιος ξέρει τότε;

- Κοίτα, λέμε καμιά φορά, πως οι άνθρωποι είμαστε παιδιά, ακόμα λέμε οι άντρες είναι παιδιά, και γενικά λέμε κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας, εντάξει ως εδώ;

- Ναι, εντάξει, το καταλαβαίνω αυτό.

- Όμως εμείς οι άνθρωποι, δεν κρύβουμε μέσα μας μόνο ένα παιδί, αλλά βαθύτερα κρύβουμε ένα βρέφος, ένα χρυσό βρέφος, αν σου μιλάει κάποια νύχτα το παιδί που κρύβεις μέσα σου, τότε μπορεί μια άλλη νύχτα να φτάσεις να σου μιλά το βρέφος που κρύβεις μέσα σου, εσύ μόνο μπορείς να φτάσεις σε αυτό, εσύ μόνο μπορείς να φτάσεις να σου μιλά. Γιατί εκείνο είναι εκεί πάντα, είναι μέσα μας.

 Αυτό το βρέφος δεν έχει λόγια να σου πει, δεν σου μιλά με λόγια, σου μιλά με καθαρή αισθαντικότητα. Είναι πίσω, πολύ πίσω, πίσω απ’ την οποιαδήποτε σκιά. Γι’ αυτό το βρέφος, δεν έχει σημασία η παιδική του ηλικία, αν υπήρξε τραυματική, αν είχε προβλήματα, κι όλα αυτά που αργότερα πολύ δυσκολεύονται να ξεπεράσουν οι άνθρωποι. Όχι, αυτό το βρέφος είναι πιο πίσω, δεν το άγγιξε ποτέ τίποτα, καμία απολύτως εμπειρία. Δεν έχει καμία απολύτως μνήμη.

 Αν θέλεις να μάθεις, γι’ αυτό το βρέφος δεν έχουν σημασία ούτε οι γονείς του. Μόνο αυτό το βρέφος μπορεί να σου μιλήσει για το βασίλειο των ουρανών, όμως σου είπα δεν έχει λόγια. Για να συναντήσεις αυτό το βρέφος, θα πρέπει να απομονώσεις κάθε σου σκέψη. Είναι ακριβώς στο κέντρο, μπορεί να το διακρίνεις με τα αισθαντικά μάτια. Αυτό το βρέφος λοιπόν είναι ευτυχισμένο, άσχετα με όσα συνέβησαν στη ζωή σου, τίποτα δεν έφτασε ποτέ και δεν άγγιξε ετούτο το βρέφος, είναι ένας κρίνος, σε άγιο τόπο, αυτό το βρέφος έχει υποστεί πολλά από εμάς, αν το προσέξεις μερικές νύχτες κλαίει, γοερά κλαίει.

 Αν εσύ κατεβαίνεις και πλησιάζεις το βρέφος εκείνο σε φτάνει. Αν συναντηθείς μαζί του μια μέρα μοιραία θα σμίξεις μαζί του. Τη στιγμή που θα σμίξεις τελεσίδικα μαζί του γεννιέται ο παράδεισος κι είσαι στο βασίλειο των ουρανών, το κατάλαβες;

- Όχι πολύ καλά.

- Αγαπητέ μου, αυτό το βρέφος έχει υποστεί πολλά από εμάς. ΑΠΟ ΕΜΑΣ, με προσέχεις; Δεν ξέρω που βλέπεις τον φταίχτη της ζωής σου, όμως το βρέφος βλέπει μόνο σε σένα τον φταίχτη του, κανείς άλλος ποτέ δεν μπορεί να βλάψει το βρέφος κι είναι αδύνατον. Αλλά και κανείς άλλος ποτέ δεν μπορεί να του εμφυσήσει ζωή, είναι έτσι που δύσκολα κερδίζεις την εμπιστοσύνη του.

- Επιμένω πως δεν υπάρχει βασίλειο των ουρανών.

- Επιμένεις δηλαδή πως δεν υπάρχει μέσα σου βρέφος, ίσως το σκότωσες. Ξεκίνα να σκάβεις και να σηκώνεις πέτρες, το καταπλάκωσες, κι αν το συναντήσεις δώσε του το φιλί της ζωής, θα σου επιστρέψει πίσω αγνή, δροσερή, ατόφια ζωή. Γιατί στο βαθμό που είναι νεκρό το βρέφος είναι νεκρή κι ζωή μας. Αγαπητέ μου σκάβε, πάρε κασμά, πάρε φτυάρι, πάρε τσεκούρι και σκάβε. Σκάβε να βρεις το βρέφος, γιατί ενδέχεται να είσαι νεκρός.

 

 triala