Γιατί άδειασαν οι πλατείες; Γιατί ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται;

Παρά το κύμα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις ο κόσμος σήμερα έχει αδρανοποιηθεί γιατί έχει αποδεχθεί πως ο δρόμος του μνημονίου είναι ο μόνος που υπάρχει;
Δείτε: Η μισή αλήθεια και το ψέμα έχουν κοντά ποδάρια κ. Κατρούγκαλε

«Ποδαρικό» με περικοπές 8%-10% κατά μέσο όρο - Και νέος πέλεκυς από φθινόπωρο χτυπά 200.000-250.000 επικουρικές συντάξεις, με μειώσειςέως και 40% έναντι του προ μνημονίων ποσού

(Και 3ος κόφτης στις επικουρικές συντάξεις, από σήμερα)

Σχετικό: Οι Συντάξεις των Βουλευτών και η Εταίρα Κατρουγκάλειος Συνείδηση

Ξεκινούν οι περικοπές και στις επικουρικές - άρθρο 6 της σχετικής υπουργικής απόφασης (Αριθ. οικ. 25909/470... by Zangogiannis Nasos on Scribd

Προσπαθώ να εξηγήσω στους φίλους αναγνώστες γιατί αυτός ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται.
Δεν υπάρχει σήμερα κοινωνική τάξη, επαγγελματική συντεχνία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που να αντιδρά.
Τι είναι ακριβώς αυτό που τον αποτρέπει από αγώνες που θα είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την δίκαιη ισοκατανομή βαρών και παροχών στους πολίτες αυτού του κράτους;
Είναι κάτι που ανάγεται σε επιστήμες όπως η ψυχολογία και η κοινωνιολογία και ίσως και στον φυσιοδίφη ιστορικό που ψάχνει τα βαθύτερα αίτια αυτής της απαξίωσης για ένα καλύτερο αύριο και μία συγκριτική εποχή για να εξηγήσει το φαινόμενο της "Έρημης Πόλης": με τους λοβοτομημένους πολίτες σε μία εποχή εμπάθειας για το κοινωνικό κράτος πρόνοιας, σε μία εποχή μονομέρειας, σε μία εποχή παραπληροφόρησης, σε μία εποχή υπερβολής, σε μία εποχή ψεύδους και σε μία εποχή διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, τι τελικά από όλα συμβαίνει;

Το πρόβλημα φαντάζει άλυτο και ίσως δύσκολο να απαντηθεί εάν πρώτα δεν συμφωνήσουμε να δούμε τους παράγοντες και κάποιες παραδοχές που συνθέτουν όλο αυτό το σκηνικό.

Βέβαια σε αυτή την πολυκερματισμένη πολιτικά κοινωνία οι πρωταγωνιστές της έχουν κύριο σκοπό την πολιτική τους επιβίωση με ή χωρίς κόστος αρκεί να έχουν ένα έδρανο στη βουλή έστω και σε μία γραμματεία που θα τους διατηρεί στην πολιτική επικαιρότητα αναγνωρίσιμους και μισθολογικά και συνταξιοδοτικά εξασφαλισμένους.

Αλλά πριν αναλύσουμε το θέμα ας δούμε το πως "Ξεκινούν οι περικοπές και στις επικουρικές" από σήμερα σε κύριο άρθρο του "Ριζοσπάστη": 

Από σήμερα εφαρμόζεται η πρώτη δόση από τις νέες περικοπές των επικουρικών συντάξεων σε χιλιάδες συνταξιούχους και ακολουθεί στις 2 Σεπτέμβρη η δεύτερη δόση των περικοπών, αποτέλεσμα του επανυπολογισμού των επικουρικών συντάξεων, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο πρόσφατα ψηφισμένος αντιασφαλιστικός νόμος 4387/2016.
Οι μειώσεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα αφορούν σε πάνω από 250 χιλιάδες συνταξιούχους.
Οι περικοπές επιβάλλονται αναδρομικά από 1 Ιούνη, που σημαίνει ότι μέχρι και το τέλος του χρόνου στη μείωση θα προστεθεί και η σταδιακή παρακράτηση της αναδρομικής μείωσης των μηνών Ιούνη και Ιούλη. Το ύψος των μειώσεων μπορεί να φτάσει μέχρι και το 1/3 της σημερινής επικουρικής σύνταξης.
Ο νέος «επανυπολογισμός» των αποδιδόμενων επικουρικών συντάξεων θα γίνει με τον νέο μειωμένο συντελεστή 0,45% ανά έτος ασφάλισης, χωρίς μάλιστα να υπάρχει η προστασία των κατώτερων ορίων. Παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, η μείωση αφορά όλες τις επικουρικές συντάξεις, ανεξάρτητα από το ύψος τους.
Αμεση μείωση στην επικουρική τους σύνταξη θα υποστούν όσοι συνταξιούχοι έχουν άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης άνω του ποσού των 1.300 ευρώ. Το υπερβάλλον ποσό θα περικόπτεται μέχρι του ποσού των 1.300 ευρώ μεικτά, δηλαδή σε καθαρό δεν θα υπερβαίνει το ποσό των 1.150 ευρώ.
Ομως, μείωση σε βάθος χρόνου θα υποστούν και όσοι παίρνουν λιγότερα από 1.300 ευρώ μεικτά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 6 της σχετικής υπουργικής απόφασης
(Αριθ. οικ. 25909/470/2016 - ΦΕΚ 1605/Β/7-6-2016) ορίζεται πως «εφόσον το άθροισμα κύριων και επικουρικών συντάξεων των ήδη καταβαλλόμενων πριν την εφαρμογή του Ν. 4387/2016 συντάξεων είναι μικρότερο ή ίσο των 1.300 ευρώ, η διαφορά μεταξύ της καταβαλλόμενης... επικουρικής σύνταξης και της επανυπολογισθείσας κατά τις ρυθμίσεις της παρούσας απόφασης, διατηρείται ως προσωπική διαφορά ανά συνταξιούχο».
Ομως, όπως προστίθεται στην απόφαση, «η προσωπική αυτή διαφορά αποσβένεται σταδιακά, σύμφωνα με την ετήσια αναπροσαρμογή των επικουρικών συντάξεων...». Προκύπτει, λοιπόν, πως στη μέγγενη του επανυπολογισμού μπαίνουν όλες οι επικουρικές συντάξεις, δηλαδή και αυτών των συνταξιούχων των οποίων το άθροισμα των συντάξεων τους (κύριων και επικουρικών) σήμερα δεν υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ.
Αυτοί δεν θα δουν άμεσα τις μειώσεις, αλλά σε βάθος χρόνου, ανάλογα με τους ρυθμούς της «ετήσιας αναπροσαρμογής» των επικουρικών συντάξεων, που είναι δεδομένη, αφού έτσι και αλλιώς στο ΕΤΕΑ δεν προβλέπεται πρόσθετη χρηματοδότηση και δεν μπορεί να εμφανίζει ελλείμματα.
Αρα, η κυβέρνηση δημιουργεί μία δεξαμενή επικουρικών, που, αν και προσωρινά θα συνεχίσει να καλύπτει ως «προσωπική διαφορά» το υπερβάλλον ποσό (σε σχέση με τον παλιό υπολογισμό), τίποτα στο μέλλον δεν εμποδίζει και αυτές οι «προσωπικές διαφορές» να καταργηθούν. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η «προσωπική διαφορά» παγώνει και εμμέσως χάνει την αξία της, αφού θα αποσβένεται από τυχόν αυξήσεις που θα δοθούν στο μέλλον.
Η περικοπή των επικουρικών συντάξεων είναι η τέταρτη περικοπή που επιβάλλει η κυβέρνηση μέσα σε πολύ λίγο καιρό, παρότι η ίδια εξακολουθεί να προβάλλει τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι δεν κόβει συντάξεις! Ηδη έχει προχωρήσει στην περικοπή του ΕΚΑΣ, στην περικοπή των μερισμάτων του Δημοσίου, στην περικοπή των εφάπαξ και τώρα στην περικοπή των επικουρικών.
Οι μειώσεις αυτές είναι μέρος της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης, την οποία προώθησε η κυβέρνηση στη Βουλή και συνολικά θα ξεπεράσουν τα 8 δισ. ευρώ μόνο για την τετραετία 2016 - 2019.

Μία εξήγηση δίδεται από τον Σάκη Μουμτζή με θέμα:
"Γιατί ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται;"

(αναρτάται ολόκληρο χωρίς σχόλια)

Είναι διάχυτη η εντύπωση -και είναι αναμφίβολα σωστή- πως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά, ψηφίζει και εφαρμόζει τα μνημονιακά μέτρα χωρίς λαϊκές αντιδράσεις. Ο κόσμος αδιαμαρτύρητα δέχεται αυτά που συμβαίνουν. Μάλιστα πάνω σε αυτήν την διαπίστωση έχει οικοδομηθεί και η αντίληψη πως ο διεθνής παράγοντας (ΗΠΑ, ΔΝΤ, εταίροι) στηρίζει την κυβέρνηση, καθώς συγκρίνει τις μαζικές κινητοποιήσεις της περιόδου 2011-2014 με την «άκρα του τάφου σιωπή» που επικρατεί σήμερα. Η στήριξη αυτή συγκεκριμενοποιείται με ποικίλους τρόπους και κυρίως με την αποδοχή από το κουαρτέτο του μίγματος μέτρων που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση και αποτελείται από φόρους 80% και περικοπή δαπανών 20%.
Καλό είναι να δούμε πού οφείλεται αυτή η παθητικότητα του κόσμου, αυτή η αδράνεια που χαρακτηρίζει όλο αυτό το δεκαοχτάμηνο. Υπάρχει η άποψη πως πίσω από τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων βρισκόταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα, λόγω της κατάκτησης της εξουσίας από το κόμμα τους, δεν έχουν κανέναν λόγο να κατεβαίνουν στους δρόμους. Άλλωστε ο στόχος επετεύχθη.
Η εκδοχή αυτή είναι ορθή κατά το ήμισυ. Πράγματι, στις διαδηλώσεις των ετών 2011-2014 πρωτοστατούσαν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία όμως-στην συντριπτική τους πλειοψηφία- μετά την μνημονιακή στροφή του κόμματος τους το καλοκαίρι του 2015, αποχώρησαν από αυτό και εντάχθηκαν στην Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά χωρίς οργανωμένη βάση, χωρίς κομματικές οργανώσεις. Το διαπιστώνουμε αυτό, καθώς στις εκδηλώσεις του όπου μιλούν υψηλόβαθμα στελέχη του, το ακροατήριο αποτελείται από 20-25 άτομα.
Αλλά και οι αποχωρήσαντες αντιμνημονιακοί, που υποτίθεται πως πήραν μαζί τους όλον τον «ιστορικό» ΣΥΡΙΖΑ, στις 5/7/2016 γιόρτασαν στην Αθήνα την πρώτη επέτειο του ΟΧΙ με ανοικτή συγκέντρωση 700-800 ατόμων. Συνεπώς, το πρόβλημα της απουσίας διαμαρτυριών δεν αφορά τις οργανωτικές ικανότητες των μεν και των δε. Δεν είναι δηλαδή ζήτημα που αφορά κάποιες εκατοντάδες στελέχη και την τεχνογνωσία που διαθέτουν στις κινητοποιήσεις. Άλλωστε η οργανωτική αρτιότητα ενός κόμματος δεν αρκεί για να επιτύχει μια εκδήλωση. Χρειάζεται και ο ανώνυμος κόσμος, το πλήθος, που θα την πλαισιώσει και θα της προσδώσει μαζικό χαρακτήρα. Αυτό που αποκαλεί η Αριστερά η «διαθεσιμότητα των μαζών».
Ο κόσμος αυτός λοιπόν, σήμερα έχει αδρανοποιηθεί γιατί έχει αποδεχθεί πως ο δρόμος του μνημονίου είναι ο μόνος που υπάρχει. Η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 στο μνημονιακό στρατόπεδο, γκρέμισε τους μύθους και τις αυταπάτες της αντιμνημονιακής εναλλακτικής πρότασης και κατέστησε έτσι στην συνείδηση του μέσου πολίτη κάθε διαμαρτυρία άσκοπη. Οι δε συνέπειες του Grexit -που ήταν προ των πυλών- λειτουργούν συντηρητικά, αποδιώχνοντας τους τυχοδιωκτισμούς και απονευρώνοντας τα αντανακλαστικά αντίδρασης.
Μα, δεν συσσωρεύεται οργή και θυμός για την εξαπάτηση; Δεν υπάρχει δυσαρέσκεια για την φορολογική καταιγίδα; Φυσικά και υπάρχουν αυτά τα συναισθήματα και φυσικά και λειτουργούν υπογείως και κατατρώγουν τις ρίζες του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Είναι δε άγνωστο, τι μορφή μπορεί να πάρουν από ένα γεγονός απρόβλεπτο και τυχαίο. Όμως η εδραιωμένη πίστη πως ο άλλος δρόμος -εκτός του μνημονίου- οδηγεί σε Εθνική περιπέτεια, λειτουργεί παραλυτικά σε κάθε σκέψη για μαζική αντίδραση. Την καθιστά μάταιη και άνευ νοήματος.
Βέβαια, σε αυτό συντελεί και η «πανηγυρική» απουσία της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης που έπρεπε και πρέπει να αποδείξει πως, εντός του μνημονίου, υπάρχει και ένα άλλο χαρμάνι πολιτικής -λιγότεροι φόροι, μεγαλύτερη περικοπή δαπανών- που μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Αν μπορέσει να εκφέρει, τέτοιας μορφής, συγκεκριμένο πολιτικό λόγο που να αποτελέσει την αξιόπιστη εναλλακτική στα μέτρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ίσως καταφέρει να σηκώσει τον κόσμο από τους καναπέδες.
Προς το παρόν, ο ΣΥΡΙΖΑ πεθαίνει αργά-αργά και η Νέα Δημοκρατία ανασυγκροτείται, επίσης, αργά-αργά.

Κρατούμε και ένα σχόλιο αναγνώστη (king_of_asini):

Το συμπερασμα πως κανεις δεν διαμαρτυρεται επειδη το μνημονιο θεωρείται μονόδρομος μετα από τις περιπέτειες του 2015 είναι απλοϊκό. Ο ΛΑΕδες και σια θεωρουνται απλά γραφικοί και οι ΧΑ ακραίοι. Οι πολίτες οι οποιοι πιστευουν στην δραχμη (=αντιμνημονιακοί) έχουν ένα ποσοστο ~30% το οποιο αυξήθηκε τα τελευταια χρόνια. Αυτοί γιατι δεν διαμαρτύρονται; Η απάντηση είναι απλή, δεν υπάρχει αξιόπιστη πολιτική δύναμη να τους εκφρασει και να τους κινητοποιήσει.

Συνεχίζεται... (Στοχαστικά Γονατογραφήματα, Τι δεν κατάλαβες;, )

Νάσος

stoxasmos-politikh