Τα γεγονότα αποτελούν αψευδείς μάρτυρες: Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται με τους φυσικούς συνοδοιπόρους του, τα κόμματα του μνημονίου.

Του Γρ. Σουλτάνη

Οι θετικές συνέπειες της επαίσχυντης συνθηκολόγησης της κυβέρνησης με τους δανειστές είναι: η ανάδειξη της ιδεολογικής ένδειας και του συστημικού ρόλου της ευρωπαϊκής «αριστεράς», η αποκάλυψη του ολοκληρωτικού χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά και η ανάδυση της γεωπολιτικής διάστασης, ως του καθοριστικού παράγοντα στα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματικά ανήκει στο κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς (ΚΕΑ) που ως ευρωπαϊκό κόμμα διαθέτει χρηματοδότηση από την ΕΕ, με σκοπό την προώθηση της «ευρωπαϊκής ιδέας». 
Σύμφωνα με το σχετικό νομικό πλαίσιο: «Ρόλος του ευρωπαϊκού κόμματος είναι να βοηθήσει στην ανάπτυξη ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης εκφράζοντας τη θέληση των πολιτών».

Εδώ, η ΕΕ λογίζεται ως ένα είδος μετα-ιδεολογίας, στο πλαίσιο της οποίας, τα κόμματα που εκπροσωπούν επιμέρους ιδεολογικές προσεγγίσεις, οφείλουν να χειραγωγούν τη βούληση των πολιτών, εγγράφοντας στη συνείδησή τους την αδυνατότητα άσκησης πολιτικής εκτός της «ευρωπαϊκής» μετα-ιδεολογίας.
Από μια άλλη άποψη, τα ευρωπαϊκά κόμματα οφείλουν να δημιουργούν την ψευδαίσθηση των «δημοκρατικών διαδικασιών», ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αμφισβήτηση του μετα-δημοκρατικού ευρωπαϊκού μοντέλου.

Εν συντομία, για την μετα-ιδεολογική τάξη της ΕΕ, οι πολιτικές ιδεολογίες αποτελούν ιδεατά απομεινάρια του παρελθόντος, που η χρησιμότητά τους έγκειται στο να δημιουργούν την ψευδαίσθηση των επιλογών και της ελευθερίας, αφού η λειτουργία των κομμάτων, τόσο σε επίπεδο εθνικών κρατών όσο και Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου δεν έχει ουδεμία επίπτωση στη λήψη των αποφάσεων.

Η ευρωπαϊκή μετα-ιδεολογία δεν είναι άλλη από τον σύγχρονο φιλελευθερισμό και πιο συγκεκριμένα, τον ordoliberalismus που αποτελεί το θεμέλιο της ΕΕ και με βάση τον οποίο γίνεται η οργάνωση του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλο της ΕΕ: η «Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς».

Στο γεωπολιτικό πεδίο, η ΕΕ εντάσσεται στη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, που τείνει στην οικονομική και πολιτική ολοκλήρωσή της μέσω της «Διατλαντικής Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων» (TTIP)  και της «Δια-Ειρηνικής Εμπορικής Συμφωνίας» (TPP), συμφωνιών που επιδιώκουν τη διασφάλιση της δυτικής ηγεμονίας και κυριαρχίας.

Επειδή η ΕΕ αποτελεί ένα περιφερειακό κομμάτι της παγκοσμιοποίησης, με την έννοια της γεωπολιτικής συγκρότησης του φιλελευθερισμού, και καθότι αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στις δυτικές κοινωνίες, είτε τείνουν να επιβοηθήσουν είτε να υπονομεύσουν το γεωπολιτικό σχεδιασμό.

Γεγονός είναι ότι η πολιτική κινητοποίηση του ελληνικού λαού, η δυναμική που αναπτύχθηκε, λειτούργησε ως απειλή για τον υπό εξέλιξη γεωπολιτικό σχεδιασμό της Δύσης, κάτι που ένα κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς σαν το ΣΥΡΙΖΑ, όφειλε να χειραγωγήσει. 

Τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμματος της ευρωπαϊκής αριστεράς, είναι δύο: 
α) η μετα-ιδεολογική τάξη πραγμάτων της ορντολιμπεραλιστικής ΕΕ που διασφαλίζει την κυριαρχία της ευρωπαϊκής ελίτ, 
και
β) της φιλελεύθερης ευρωατλαντικής γεωπολιτικής τάξης (συμπεριλαμβανομένου και της Ιαπωνίας) που διασφαλίζει την ηγεμονία-αν όχι τη κυριαρχία-της φιλελεύθερης καπιταλιστικής ελίτ.

Προς επίρρωση των ανωτέρω, αρκεί η δήλωση του υπουργού πολιτισμού, που έγινε για να δικαιολογήσει τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ:
«Συναντήσαμε το ιστορικό και γεωπολιτικό μας όριο. Προσκρούσαμε στο τείχος του ordoliberalismus».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα που φαντάζονται οι ψηφοφόροι, οι οπαδοί, τα μέλη και ακόμα περισσότερο, πολλά από τα στελέχη του.
Η ιδεολογία της ηγετικής του ομάδας είναι ο Ordoliberalismus-γεγονός που έχει ομολογηθεί και από το πρόεδρο του κόμματος- και ως ευρωπαϊκό κόμμα, υπηρετεί τα συμφέροντα της ΕΕ.

Στη πραγματικότητα, η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχτηκε στις ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε η ευρωπαϊκή αριστερά-ότι ένα μίγμα φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας είναι εφικτό εντός ΕΕ-ψευδαισθήσεις που στο σοσιαλδημοκρατικό τους σκέλος κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να εμφανιστεί γυμνός.



•    Πολιτικό του πρόγραμμα αποτελεί το τρίτο μνημόνιο.

•    Επιβάλλει το τέλος της πολιτικής.

•    Προσβάλλει κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, εισάγοντας τη μετα-δημοκρατία.

•    Με εκβιαστικά διλλήματα προωθεί την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

tsak-giorgis