Κινούμαστε σαν φοβισμένη αγέλη που την κυνηγούν τα σαρκοφάγα.

Τώρα που μπήκαμε σε μια ακόμα προεκλογική περίοδο και η εξουσία θα ξαναγυρίσει έστω και για λίγα δευτερόλεπτα πριν την κάλπη στα χέρια μας, θα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να συνέλθουμε το ταχύτερο, αν θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα. Κι όμως δεν θα το κάνουμε.

Μπαίνουμε για μια ακόμα φορά στο τρυπάκι των κομμάτων. Μέσα από μια τεχνητή πόλωση που

μας κλείνει τα μάτια, ψάχνουμε για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος, ο καλύτερος εξουσιαστής που θα επιλέξουμε. Πρέπει επιτέλους να σκεφτούμε μήπως τελικά δεν φταίει ο κάθε φορά διαχειριστής αλλά το ίδιο το σύστημα;

Πέστε μας σας παρακαλούμε, τι θα προσφέρει για παράδειγμα απλά ένα κούρεμα ή ρύθμιση του χρέους και η δυνατότητα να βγούμε πάλι να δανειστούμε από τους κερδοσκόπους; Τι θα προσφέρει, όταν τα χρήματα αυτά θα τα διαχειριστεί και πάλι το ίδιο σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα, με μια παρασιτική ολιγαρχία από πάνω του να το ελέγχει απόλυτα και η οποία δεν αφήνει ούτε ένα ελεύθερο ευρώ να πέσει στην κοινωνική βάση;

Πέστε μας τι θα προσφέρει; Πότε επιτέλους θα το καταλάβουμε αυτό;

Κινούμαστε σαν κυνηγημένη από τα σαρκοφάγα αγέλη που ψάχνει να βρει ένα ασφαλές μαντρί να προστατευτεί. Αυτό είναι άραγε το πρόβλημά μας ή το εάν θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι διαχειριστές της ζωής μας;

 Σύνταγμα