Αυτογνωσία

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, για την χώρα αυτή και τον λαό που κατοικεί τα εδάφη της μέλλον δεν φαίνεται να υπάρχει, κι αν υπάρχει ρόδινο δεν θα’ ναι σίγουρα. Μονάχα αν κατανοήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, έχουμε ίσως [και με σκληρή προσπάθεια] ελπίδα να ξεφύγουμε κάποια στιγμή από το spiral βέβαιου θανάτου στο οποίο έχουμε μπει εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Απλά, την τελευταία τριετία έχουμε βρεθεί στις μικρότερες και εσωτερικές σπείρες, γι αυτό άλλωστε πονάει περισσότερο όλους μας.

Τι είναι η Ελλάδα μας, λοιπόν; Αν κάποιος θέλει να πάρει απλά μια ιδέα για τον «διεθνή ρόλο» της χώρας, αρκεί να ρίξει μια ματιά στον σύγχρονο χάρτη της … πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Μια πολυεθνική οντότητα που με την ενεργή στρατιωτική παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων μετασχηματίζεται σε ένα άθροισμα μικρών προτεκτοράτων απόλυτα ελεγχόμενων και εξαρτώμενων από αυτές.

Πχ, το Κόσοβο [και η Βοσνία παλαιότερα] δεν θα μπορούσαν [παρά τον ενδεχόμενο ηρωισμό των κατοίκων της] να κερδίσει την «ανεξαρτησία» του από την Σερβία αν δεν υπήρχε η παρέμβαση των ΝΑΤΟϊκων F-16 και F-15 στην δεκαετία του ’90.

Κατ’ αντιστοιχία, η επανάσταση του 1821, γεμάτη με ηρωισμό, τρέλα και νίκες σε σειρά μαχών, κατέληξε το 1926 σε πλήρη στρατιωτική συντριβή με την σχεδόν πλήρη και ολοκληρωτική κυριαρχία των αιγυπτιο-οθωμανικών στρατευμάτων. Ήταν η βούληση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής – και κυρίως της Αγγλίας,- και τα κανόνια των πολεμικών τους πλοίων στο Ναβαρίνο που χάρισαν την «ανεξαρτησία» του ελληνικού έθνους.

Ενός αγγλικού προτεκτοράτου στο νοτιότερο σημείο της Βαλκανικής. Αυτό άλλωστε ήταν κι έτσι αντιμετωπίστηκε εξ’ αρχής το νεοσύστατο «κράτος» στην προσπάθεια των Άγγλων να διαλύσουν την πάλαι ποτέ κραταιά Οθωμανική αυτοκρατορία με τρόπο τέτοιο που να μην καλυφθεί το κενό από την τσαρική Ρωσία. Έφεραν τον Όθωνα, τον αντικατέστησαν με τον Γεώργιο Α΄, «χάρισαν» τα Επτάνησα και την Θεσσαλία, κλπ.

Γρήγορα βέβαια κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με πρόθυμους ραγιάδες αλλά και αμόρφωτους κρετίνους που θεωρούσαν όμως τον εαυτό τους πολύ έξυπνο! Ένα σίχαμα δηλαδή, αλλά τι να κάνουν κι αυτοί; Πάνω από όλα το δικό τους συμφέρον!

Έτσι όταν μετά τον «ατυχή» πόλεμο του 1897, όπου οι Τούρκοι έφτασαν περίπατο στην Λαμία, παρενέβησαν στην Υψηλή Πύλη και τερμάτισαν την σύγκρουση αναγκάζοντας την Ελλάδα να πληρώσει μονάχα πολεμικές αποζημιώσεις. Στους Βαλκανικούς πολέμους [που είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια εδαφών στρατηγικής σημασίας από την Οθωμανική αυτοκρατορία, λίγο πριν το ξέσπασμα του Α-ΠΠ] η επιλογή στήριξης του Ελληνικού κρατικού μορφώματος από τους Αγγέλους φάνηκε να δικαιώνεται στο πρόσωπο του «εθνάρχη» Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η αξιοπιστία του τελευταίου απέναντι στους προστάτες επαναβεβαιώθηκε με τον «Εθνικό Διχασμό» και το κράτος της Αντάντ στην Θεσσαλονίκη, καθώς και με το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα που στάλθηκε στην Κριμαία για να πολεμήσει τους μπολσεβίκους. Όταν η «κορυφαία» στιγμή στην ιστορία του προτεκτοράτου.

Οι Άγγλοι θεώρησαν ότι θα μπορούσε να παίξει χωροφύλακα στην περιοχή κι έτσι το προικοδότησαν με την Ανατολική Θράκη και την Σμύρνη.

Σύντομα όμως διαπίστωσαν ότι ο χωροφύλακας ήτανε εντελώς μαλάκας. «Γαμημένος σχιζοφρενής» που θα έλεγε κι ο Σαρκοζί σχεδόν έναν αιώνα μετά.

Αν δεν υπήρχε το αίμα κι η φρίκη ενός ολοκληρωτικού πολέμου,η Μικρασιατική εκστρατεία θα μπορούσε να ήταν μια περιπέτεια του ευφυούς σκύλου Ραν-Ταν-Πλαν.

Τέτοια ήταν η διαχείριση των καταστάσεων από την πολιτικο-στρατιωτική «ηγεσία» του τόπου. Τέτοια είναι και σήμερα.

Από το 1922 και μετά, η χώρα μοιάζει με ποδοσφαιριστή που έπαιξε σε ένα και μοναδικό παιγνίδι της Ρεάλ, έσπασε το πόδι του κι έκτοτε το κασέ του έχει πέσει πολύ χαμηλά και η τύχη του αγνοείται.

Σήμερα η Ελλάδα και ο λαός της, αντιμετωπίζεται από τους φίλους κι εταίρους της, με το «σεβασμό» που αντιμετώπισε ο Σαρκοζί τον πρώην πρωθυπουργό της.

Μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε «γαμημένοι σχιζοφρενείς».

Κι όσο εμείς συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε το «κέντρο της γης» και ο «περιούσιος λαός» του θεού, θα έχουν δυστυχώς δίκιο.

Αν θέλεις το δημοσιεύεις. Ευχαριστώ, Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, μου είναι πια εντελώς αδιάφορο αν η Ελλάδα είναι η σημαντικότερη χώρα του κόσμου ή ένα προτεκτοράτο-αποικία-μπανανία. Αδιαφορώ αν είναι οι Έλληνες είναι ήρωες και σοφοί σαν τους αρχαίους προγόνους τους ή αξιολύπητοι κατσαπλιάδες-ραγιάδες όπως αυτοί που βλέπω παντού γύρω μου. Κουράστηκα με την ανώτερη Ελλάδα, τους ανώτερους Έλληνες και τα μεγαλεία τους που οδηγούν πάντα σε σφαλιάρες. Θα ήθελα, αν γίνεται, μερικά όμορφα χρόνια χαράς, καλοσύνης, αγάπης και γαλήνης. Γιατί αυτή η ζωή δεν είναι πρόβα για την επόμενη ζωή. Τώρα ζούμε. Μια ζωή έχουμε. Κι εμείς οι Έλληνες, και όλοι οι υπόλοιποι. Μια ζωή μόνο. Να είστε καλά.)

pitsirikos