Δεν χρειάζεται να σας κουράσω με αριθμούς. Αρκεί να γνωρίζετε ότι στα τέλη της δεκαετίας στη χώρα θα ζουν τόσοι Έλληνες, όσοι ζούσαν και το 1970. Και πολλοί εξ αυτών θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Τα παιδιά των ’70ς, οι μεσήλικες της εποχής μας. Άτεκνοι ή με ένα παιδί. Με άδειες καρέκλες στο οικογενειακό τραπέζι. Γερνάμε. Και μένουμε όλο και λιγότεροι. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, που περνάει από πάνω μας, ο ελληνικός πληθυσμός θα μειωθεί κατά ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Πολλοί θα πάνε κάτω από τη γη και αρκετοί σε άλλη γη. Και αυτοί που θα έρθουν δεν φτάνουν για να τους αντικαταστήσουν. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στον εμφύλιο, χάσαμε μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Τώρα θα χάσουμε περισσότερους. Χωρίς αίμα και κατάρα. Έτσι βουβά, νομοτελειακά, σαν μέρα που σβήνει.
Δεν είμαστε μόνοι, βέβαια. Και οι Γερμανοί αντίστοιχο δείκτη γεννήσεων έχουν. Γερνάμε μαζί με την Ευρώπη και έχουμε στο πόδι την αλυσίδα της κρίσης. Και, ούτως ή άλλως, η αιωνιότητα δεν είναι με το μέρος μας. Μην το παίρνετε προσωπικά, ο χρόνος ποτέ δεν ευνοεί τους μικρούς πληθυσμούς. H Ιστορία έχει στα δόντια της απομεινάρια από έθνη που πέρασαν από τον πλανήτη, άφησαν το στίγμα τους, αλλά δεν άντεξαν στον χρόνο. Προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών δείχνουν ότι μετά από 5-6 αιώνες οι εθνότητες που θα κατοικούν τον πλανήτη θα είναι ελάχιστες, καθώς, πέραν των βιολογικών παραγόντων, οι πολλοί θα απορροφούν τους λίγους. Ο χρόνος και η Ιστορία θα μας καταπιούν, θα μας μετατρέψουν σε ανάμνηση αν και θεωρητικά ο ελληνισμός είναι μία κιβωτός που δεν ελέγχει γονίδια και DNA, όσο και αν το ακυρώνουμε στην πράξη. Εννοείται ότι δεν σας νοιάζει τι θα συμβεί μετά από 600 χρόνια, όταν δεν έχετε να πληρώσετε το ενοίκιο μεθαύριο. Σύμφωνοι. Τώρα θα ρωτήσετε αν μπορείτε να κάνετε κάτι γι΄ αυτό. Μπορείτε να κάνετε παιδιά, αλλά όχι αυτή τη στιγμή, περιμένετε λίγο.
Είναι κάτι που μας αφορά όλους, έχει να κάνει με το ένστικτο της εθνικής αυτοσυντήρησης. Η χορήγηση κινήτρων προς τα ζευγάρια είναι ένα αυτονόητο μέτρο, αλλά, στις μέρες μας, τόσο ισχυρό, όσο μία τρύπα στο νερό. Αν μας ενδιαφέρει η εθνική συνέχεια, πρέπει να φτιάξουμε Έλληνες, όχι απαραιτήτως με τον παραδοσιακό τρόπο. Κυβέρνηση και κοινωνία οφείλουν να ξεπεράσουν κοντόφθαλμες αναστολές και αναχρονιστικές αντιλήψεις. Στους μετανάστες και στα παιδιά τους βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα. Μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι και ας είμαστε διαφορετικοί. Τα παιδιά μας θα μοιάζουν. Και τα εγγόνια μας θα είναι ίδια.
Ο τίτλος είναι, φυσικά, στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου