Σάββας Καλεντερίδης
Από τα διαρρέοντα στον Τύπο αλλά και από σχετικές συζητήσεις σε πολιτικούς και διπλωματικούς κύκλους διαφαίνεται ότι το κεντρικό ζήτημα που θα απασχολήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στη συνάντησή τους στην Ουάσινγκτον την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι αυτό της ενέργειας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, οι συζητήσεις αναμένεται να περιστραφούν γύρω από το ζήτημα της μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα εξαχθεί από την ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ, σε πρώτη φάση, και σε δεύτερη του Λιβάνου και της Συρίας, όταν φυσικά θα έχουν «ωριμάσει» κι εκεί οι συνθήκες!
Επίσης, αναμένεται να εξεταστεί έστω και ακροθιγώς και το ακανθώδες ζήτημα της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής μεταξύ Κύπρου - Κρήτης - Καστελόριζου, μια περιοχή που, ενώ με βάση το Διεθνές Δίκαιο ανήκει σε Ελλάδα και Κύπρο, διεκδικεί και μάλιστα με αξιώσεις αλλά και πρακτικά βήματα η Τουρκία! Να σημειωθεί ότι η όποια ρύθμιση ή παραδοχή στο ζήτημα αυτό, θα έχει καθοριστικό ρόλο και για τα αντίστοιχα ζητήματα στην περιοχή του Αιγαίου, όπου η Τουρκία απαιτεί συνεκμετάλλευση, η οποία θα οδηγήσει σε συγκυριαρχία, διότι η νομή συνιστά και κατοχυρώνει κυριαρχικά δικαιώματα!
Όσον αφορά το φυσικό αέριο της Κύπρου, σοβαροί γεωπολιτικοί λόγοι της Ουάσινγκτον μάλλον προκρίνουν την κατασκευή αγωγού, ο οποίος θα φθάνει υποθαλασσίως στον κόλπο των Αδάνων και αφού διασχίσει τη χερσόνησο της Ανατολίας θα περνά στην Ανατολική και εκείθεν στην Ελληνική Θράκη, για να μεταφέρει διά του αγωγού ΤΑΡ το φυσικό αέριο στην Ευρώπη.
Δηλαδή, με άλλα λόγια, μετά το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία αποκτά κατά κάποιον τρόπο και τον έλεγχο, όσον αφορά τη διακίνησή του, του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου.
Το γεγονός αυτό, σε περίπτωση που προκριθεί η συγκεκριμένη επιλογή, θα λειτουργήσει μεν ως βασική παράμετρος σε μια νέα προσπάθεια συνολικής «επίλυσης» του Κυπριακού, δημιουργεί δε μια κατάσταση και σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ Κύπρου - Τουρκίας - Ελλάδας σχεδόν σε μόνιμη βάση, στην εξέλιξη της οποίας καίριο ρόλο θα παίξει το γεωπολιτικό, διεθνοπολιτικό, πληθυσμιακό, στρατιωτικό και οικονομικό μέγεθος των εταίρων αυτής της τραγελαφικής σύμπραξης!
Όσον αφορά τη νέα προσπάθεια συνολικής «επίλυσης» του Κυπριακού, η εκτίμησή μας είναι ότι θα επιδιωχθεί η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την εισαγωγή του Σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα. Όπως δηλαδή μας παραδίδεται δίκην ανεκδότου ότι βάφτιζαν ορισμένοι καλόγεροι το κρέας ψάρι, στη διάρκεια της νηστείας! Κι αυτό, επειδή το κυπριακό κράτος, με το σχήμα που έχει τώρα και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο νησί με τη συνεχιζόμενη κατοχή του 40% από τους Τούρκους, αποτελεί εμπόδιο στη λειτουργικότητα του νέου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, η επιβολή του οποίου είναι σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Δηλαδή, επειδή το κυπριακό κράτος, που επί της ουσίας είναι αποτέλεσμα του ηρωικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ως διεθνής παράγων αναγνωρισμένος από τα Ηνωμένα Έθνη, παρά τον προβληματικό του χαρακτήρα λόγω των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και της συνεχιζόμενης κατοχής, ενοχλεί και αποτελεί εμπόδιο στην «ομαλή» λειτουργία του νέου οικοδομήματος που επιχειρείται να οικοδομηθεί στην περιοχή (βλ. εξελίξεις σε Ιράκ, Κουρδιστάν, Συρία, Παλαιστινιακό, Αίγυπτο), πρέπει να διαλυθεί, για να λάβει τη θέση του ένα άλλο κράτος-εξάμβλωμα, το οποίο στην ουσία δεν θα ελέγχεται ούτε από την Ελλάδα ούτε από την Τουρκία ούτε από τους κατοίκους του, αλλά από τον λεγόμενο «διεθνή παράγοντα».
Αυτό το νέο κράτος θα λαμβάνει τις στρατηγικές αποφάσεις που σχετίζονται με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου αλλά και με τα άλλα ζητήματα υψηλής στρατηγικής που σχετίζονται με την κομβική γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Μεγαλονήσου, στον «νέο Περσικό Κόλπο» στον οποίο τείνει να μετατραπεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου το ερχόμενο διάστημα, με βάση και το σημείωμα-ανάλυση που δημοσιοποίησε πρόσφατα τοAmerican Enterprise Institute, φροντίζοντας να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στον πρόεδρο Ομπάμα!
Αυτά για το Κυπριακό. Υπάρχουν όμως και τα ζητήματα του καυτού τριγώνου Κύπρου - Κρήτης - Καστελόριζου, του Αιγαίου και της εξέλιξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων κάτω από το πρίσμα των σχεδιαζόμενων και υπό κατασκευήν αγωγών, που θα εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Σάββας Καλεντερίδης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"
infognomonpolitics
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, οι συζητήσεις αναμένεται να περιστραφούν γύρω από το ζήτημα της μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα εξαχθεί από την ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ, σε πρώτη φάση, και σε δεύτερη του Λιβάνου και της Συρίας, όταν φυσικά θα έχουν «ωριμάσει» κι εκεί οι συνθήκες!
Επίσης, αναμένεται να εξεταστεί έστω και ακροθιγώς και το ακανθώδες ζήτημα της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής μεταξύ Κύπρου - Κρήτης - Καστελόριζου, μια περιοχή που, ενώ με βάση το Διεθνές Δίκαιο ανήκει σε Ελλάδα και Κύπρο, διεκδικεί και μάλιστα με αξιώσεις αλλά και πρακτικά βήματα η Τουρκία! Να σημειωθεί ότι η όποια ρύθμιση ή παραδοχή στο ζήτημα αυτό, θα έχει καθοριστικό ρόλο και για τα αντίστοιχα ζητήματα στην περιοχή του Αιγαίου, όπου η Τουρκία απαιτεί συνεκμετάλλευση, η οποία θα οδηγήσει σε συγκυριαρχία, διότι η νομή συνιστά και κατοχυρώνει κυριαρχικά δικαιώματα!
Όσον αφορά το φυσικό αέριο της Κύπρου, σοβαροί γεωπολιτικοί λόγοι της Ουάσινγκτον μάλλον προκρίνουν την κατασκευή αγωγού, ο οποίος θα φθάνει υποθαλασσίως στον κόλπο των Αδάνων και αφού διασχίσει τη χερσόνησο της Ανατολίας θα περνά στην Ανατολική και εκείθεν στην Ελληνική Θράκη, για να μεταφέρει διά του αγωγού ΤΑΡ το φυσικό αέριο στην Ευρώπη.
Δηλαδή, με άλλα λόγια, μετά το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία αποκτά κατά κάποιον τρόπο και τον έλεγχο, όσον αφορά τη διακίνησή του, του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου.
Το γεγονός αυτό, σε περίπτωση που προκριθεί η συγκεκριμένη επιλογή, θα λειτουργήσει μεν ως βασική παράμετρος σε μια νέα προσπάθεια συνολικής «επίλυσης» του Κυπριακού, δημιουργεί δε μια κατάσταση και σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ Κύπρου - Τουρκίας - Ελλάδας σχεδόν σε μόνιμη βάση, στην εξέλιξη της οποίας καίριο ρόλο θα παίξει το γεωπολιτικό, διεθνοπολιτικό, πληθυσμιακό, στρατιωτικό και οικονομικό μέγεθος των εταίρων αυτής της τραγελαφικής σύμπραξης!
Όσον αφορά τη νέα προσπάθεια συνολικής «επίλυσης» του Κυπριακού, η εκτίμησή μας είναι ότι θα επιδιωχθεί η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την εισαγωγή του Σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα. Όπως δηλαδή μας παραδίδεται δίκην ανεκδότου ότι βάφτιζαν ορισμένοι καλόγεροι το κρέας ψάρι, στη διάρκεια της νηστείας! Κι αυτό, επειδή το κυπριακό κράτος, με το σχήμα που έχει τώρα και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο νησί με τη συνεχιζόμενη κατοχή του 40% από τους Τούρκους, αποτελεί εμπόδιο στη λειτουργικότητα του νέου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, η επιβολή του οποίου είναι σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Δηλαδή, επειδή το κυπριακό κράτος, που επί της ουσίας είναι αποτέλεσμα του ηρωικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ως διεθνής παράγων αναγνωρισμένος από τα Ηνωμένα Έθνη, παρά τον προβληματικό του χαρακτήρα λόγω των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και της συνεχιζόμενης κατοχής, ενοχλεί και αποτελεί εμπόδιο στην «ομαλή» λειτουργία του νέου οικοδομήματος που επιχειρείται να οικοδομηθεί στην περιοχή (βλ. εξελίξεις σε Ιράκ, Κουρδιστάν, Συρία, Παλαιστινιακό, Αίγυπτο), πρέπει να διαλυθεί, για να λάβει τη θέση του ένα άλλο κράτος-εξάμβλωμα, το οποίο στην ουσία δεν θα ελέγχεται ούτε από την Ελλάδα ούτε από την Τουρκία ούτε από τους κατοίκους του, αλλά από τον λεγόμενο «διεθνή παράγοντα».
Αυτό το νέο κράτος θα λαμβάνει τις στρατηγικές αποφάσεις που σχετίζονται με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου αλλά και με τα άλλα ζητήματα υψηλής στρατηγικής που σχετίζονται με την κομβική γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Μεγαλονήσου, στον «νέο Περσικό Κόλπο» στον οποίο τείνει να μετατραπεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου το ερχόμενο διάστημα, με βάση και το σημείωμα-ανάλυση που δημοσιοποίησε πρόσφατα τοAmerican Enterprise Institute, φροντίζοντας να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στον πρόεδρο Ομπάμα!
Αυτά για το Κυπριακό. Υπάρχουν όμως και τα ζητήματα του καυτού τριγώνου Κύπρου - Κρήτης - Καστελόριζου, του Αιγαίου και της εξέλιξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων κάτω από το πρίσμα των σχεδιαζόμενων και υπό κατασκευήν αγωγών, που θα εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Σάββας Καλεντερίδης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"
infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου