Κλειστήκαμε στη φυλακή του φόβου, εθελοντές μελλοθάνατοι, και απλά παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα το τέλος των άλλων ελπίζοντας να αποφύγουμε το δικό μας δια της σιωπής.
Αυτή εκκωφαντική σιωπή που κρύβει απελπισία, παθητικότητα, μιζέρια, κρύβει και την επερχόμενη έκρηξη.Αυτή η απόλυτη σιωπή κρύβει την ελπίδα.
Κάπου στον Κεραμεικό λίγα λόγια και ένα γκράφιτι γεννούν αντικρουόμενα συναισθήματα. Ο έρωτας στην Ελλάδα της κρίσης... κάτι από την νύχτα έχει πάρει .
Οι νέοι πονούν, φοβούνται ερωτεύονται άρα ζουν, λίγο δύσκολα, λίγο μίζερα αλλά ζουν.Υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου