ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ

ΤΕΛΕΙΑ & ΠΑΥΛΑ

Δεν αφήνει το πνεύμα των ημερών τη διάθεση ανεπηρέαστη:
Δεν ξέρω πώς νιώθει κάποιος, που περνά από το ένα έτος στο άλλο. Κάποτε μετρούσαμε μόνο έτη στις ρυτίδες του καθρέπτη. Αναπολούσαμε αναμνήσεις και κάνοντας το σταυρό μας ελπίζαμε για το αύριο, στο νέο έτος. Αφήναμε τα καλά πίσω και πηγαίναμε για τα καλύτερα. Σαρκαζόμασταν ότι μεγαλώσαμε..κι ας είμασταν μικροί.
Σήμερα όμως είναι αλλιώς. Αφήνουμε πίσω τα καλύτερα και πάμε σε ό,τι από αυτά απέμεινε και μάλλον στα χειρότερα. Δεν ξέρω, αν ποτέ αυτό έχει ξανασυμβεί στην Ελλάδα. Το καλό να είναι πέρυσι και το χειρότερο, με βεβαιότητα, φέτος και στα επόμενα.
Αλήθεια, ποια η διαδρομή του καλού στο μέλλον; Πόσα κακά θα διαβεί για να ρθει; Το μέλλον! Λες και θα ρθει μόνο του. Λες και κάποιοι δεν το όρισαν πώς θα είναι.
Ας πάψουμε την αυταπάτη μας. Μέλλον δεν υπάρχει, όσο υπάρχει παρόν με τους πρωταγωνιστές του σήμερα ή μάλλον του κακού χθές. Γιατί είπαμε, υπάρχει και το καλό χθές. 
Οι πρωταγωνιστές όμως αυτοί ανήκουν στη θέση τους, όπως η ιστορία θα καταδείξει: στο θέατρό τους. Όχι όμως στη σκηνή του. Ούτε καν εκεί. Αλλά στην κερκίδα, στην τελευταία σειρά. Εκεί που ούτε το φως του προβολέα δε θα τους φωτίζει.  
Τέλος πάντων. Ας ελπίσουμε στην αρχή του επόμενου, έστω κι αν έτσι συντηρούμε ακόμη την αυταπάτη μας.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ